Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΤAΤΙΤΙΔΑ ΩΣ MIA ΝΕΥΡΟΜΥΪΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

[Φαέθων]

Ήδη από την δεκαετία του 90 και πιο πριν, αρκετοί γιατροί είχαν αρχίσει να υποπτεύονται ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ασθενών, η επονομαζόμενη "Χρόνια Προστατίτιδα" (πιο σωστά -κατά τη θεωρία- "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους" για αυτούς τους ασθενείς) είναι μια νευρομυϊκή διαταραχή σε κάποιους από τους μυς της λεκάνης (πυελικού εδάφους).

Στον βαθμό που η θεωρία είναι σωστή, εξηγεί γιατί οι θεραπείες με αντιβιωτικά και οι παραλλαγές τους είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων αναποτελεσματικές, εφόσον η αιτία του κακού δεν έχει καμία σχέση με μικροβιακούς παράγοντες, ακόμα και όταν αυτοί υπάρχουν. Πράγματι, σε μια ενδιαφέρουσα αμερικάνικη ιατρική μελέτη του 2003 σε μεγάλο αριθμό ανδρών με χρόνια προστατίτιδα και σε μεγάλο αριθμό υγιών ανδρών χωρίς κανένα σύμπτωμα, βρέθηκε ότι οι 2 αυτές ομάδες είχαν ως ποσοστά ΣΕ ΙΔΙΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ (περίπου 8%) βακτήρια, ακόμα και ουροπαθογόνα, στις καλλιέργειες προστατικού υγρού γεγονός που υποδηλώνει πως τα βακτήρια δεν είναι υπεύθυνα για τα συμπτώματα ούτε η απουσία τους συνεπάγεται έλλειψη συμπτωμάτων.

Σημαντική, ίσως και γνωστότερη αυτή τη στιγμή, σχολή στην νευρομυϊκή θεωρία είναι αυτή των Wise και Anderson. Συνοπτικά, σύμφωνα με τους Wise και Anderson στο νευρομυϊκό αυτό πρόβλημα, συμβάλλει η εκούσια (αθέλητη) μακροχρόνια σύσφιξη των πυελικών μυών λόγω στρες, κακής στάσης του σώματος ή έμφυτης τάσης άμυνας.

Οι θεωρίες των Wise και Anderson καθώς και το πρωτόκολλο θεραπείας αναπτύσσεται στο βιβλίο τους "Α headache in the Pelvis" και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες πασχόντων για βελτίωση ή απαλλαγή από συμπτώματα ακολουθώντας την. Ωστόσο, όπως οι ίδιοι οι συγγραφείς κοινοποιούν, η θεραπεία τους δεν στάθηκε ικανή να βοηθήσει όλους ανεξαιρέτως τους πάσχοντες, λόγω διαφόρων παραγόντων αποτυχίας με κυριότερο -κατά τους συγγραφείς- το ότι απαιτεί από τον ασθενή να δείξει αυτοπειθαρχεία, να αφιερώσει αρκετό χρόνο, να τροποποιήσει το ημερήσιο του πρόγραμμα (ακόμα και να αλλάξει στάση απέναντι στη ζωή αν για παράδειγμα έχει την τάση να είναι υπερβολικά αγχωτικός ή ασκεί επάγγελμα με πολύ ένταση) και γενικότερα να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του αλλάζοντας τους παράγοντες που τον οδήγησαν σε αυτό το σύνδρομο.

[Φαέθων]

Να επισημάνω και πάλι ότι: η καλύτερη συμβουλή που έχω να δώσω σε κάποιον νέο ασθενή που προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει και ψάχνεται, είναι η ακόλουθη: μπορεί η ιατρική επιστήμη να είναι ότι καλύτερο έχουμε αλλά δυστυχώς δεν είναι τέλεια ούτε παντογνώστρια. Έχει όρια στη γνώση της τα οποία διαχρονικά μετατίθενται αλλά παραμένουν όρια. Κάποιες φορές μετά από χρόνια, η ίδια κοιτάζει προς τα πίσω στο τι πίστευε και βάζει τα γέλια...όπως ας πούμε ότι η πανώλη μεταδίδεται από κάποιο είδος "μίασμα" που αναπνέεις. Αυτό ισχύει περισσότερο για κάποιες ασθένειες και λιγότερο για άλλες. Δυστυχώς αυτή εδώ είναι μια από αυτές, όπου η ιατρική γνώση μάλλον είναι πολύ ελλιπής και όπου οι φωνές αμφισβήτησης των τρεχουσων θεωριών αυξάνονται με γεωμετρικό ρυθμό.

Από: http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=94%3Aandrolog&id=295%3A2008-12-04-10-10-02

"Αντιρρήσεις για τη χρόνια προστατίτιδα

Οι άντρες με χρόνιο πόνο στο περίνεο (την περιοχή μεταξύ όρχεων και πρωκτού) λαμβάνουν συχνά τη διάγνωση της «χρόνιας προστατίτιδας», αν και συνήθως δεν έχουν παρουσιάσει κάποια αποδεδειγμένη προσβολή από μικρόβιο, ενώ μπορεί να παρουσιάζουν και αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια στο προστατικό υγρό ή στα ούρα. Κατά πόσον αυτοί οι ασθενείς πάσχουν από φλεγμονή του προστάτη;
Μια μελέτη των Nickel JC και συνεργατών έδειξε με πειστικό τρόπο ότι τα συμπτώματα χρόνιου τύπου από το περινεο δεν σημαίνουν την ύπαρξη μιας μικροβιακής προσβολής ούτε και φλεγμονής.

Κατά συνέπεια, τα αντιβιοτικά και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα ίσως να μην είναι αποτελεσματικά στην κατάσταση αυτή, εκτός και αν τα συμπτώματα οφείλονται σε κάποια φλεγμονή ή λοίμωξη σε άλλη θέση του σώματος."

[john]

Να συμπληρώσω πάνω σε όσα λέει ο Phaethon οτι τη θεωρία της νευρομυϊκής διαταραχής την ασπάστηκε πρόσφατα και ο  μέχρι πρότινος μέγιστος υποστηρικτής της θεωρίας των μικροβίων,  ο Ιταλός γιατρός Frederico Guercini .
Ο Guercini έγινε παγκοσμίως γνωστός επειδή έκανε ενέσεις με κοκτέιλ αντιβιοτικών απευθείας στον προστάτη προσπαθώντας έτσι να καταστρέψει τις εστίες των μικροβίων στα σημεία όπου δεν μπορούσε να διεισδύσει η αντιβίωση που παίρνουμε από το στόμα.
Αυτό νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό καθώς δεν είναι τυχαίο ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην εφαρμογή αυτής της μεθόδου να αλλάζει ξαφνικά στάση.

[Φαέθων]

Χθες συναντήθηκα για καφέ με έναν φίλο γύρω στα 40 που είχα καιρό να δω και θεωρώ πως θα σας ενδιαφέρει να σας μεταφέρω ένα μέρος της συζήτησης. Παντρεύτηκε πριν 6 χρόνια και μόλις απέκτησε το δεύτερό του παιδί. Πάνω στη συζήτηση μου είπε πως παλαιότερα είχε κάνει εγχείρηση κιρσοκήλης και επειδή ανησυχούσε για τη γονιμότητά του, λίγο πριν παντρευτεί έκανε σπερμοδιάγραμμα. Όλα βγήκαν φυσιολογικά αλλά επειδή κάποιος γιατρός του είχε πει ότι η γονιμότητα επηρρεάζεται και από μικρόβια είχε ζητήσει και καλλιέργεια σπέρματος, η οποία του έβγαλε ένα μικρόβιο (μου το ανέφερε ποιο ήταν αλλά δεν το συγκράτησα). Πήρε αντιβίωση που του συνταγογραφήθηκε για ένα διάστημα και δεν ξαναέκανε κάποιον επανέλεγχο. Λίγο καιρό μετά έκανε το πρώτο του παιδί.

Πέρασαν κάποια χρόνια (2-3) και -έχοντας στο πρόγραμμα να κάνει και δεύτερο παιδί- θεώρησε καλό να ξανακάνει σπερμοδιάγραμμα και καλλιέργεια. Πάλι του βγηκαν όλα φυσιολογικά αλλά πάλι του βγήκε μικρόβιο, αυτή τη φορά διαφορετικό (Πρωτέας). Ξαναπήρε αντιβίωση γι'αυτό το λόγο.

Τον ρώτησα αν είχε ποτέ συμπτώματα προστατίτιδας. Ούτε καταλάβαινε τι του έλεγα. Του είπα μερικά συμπτώματα και δεν είχε τίποτε από αυτά ποτέ του.

Αναφέρω την περίπτωση αυτή ως ενός ανθρώπου που είχε τα κλασσικά αποτελέσματα καλλιεργειών που παίρνουμε κι εμείς, οι "προστατιδοπαθείς" (δύο καλλιέργειες, δύο διαφορετικά μικρόβια) και ωστόσο ποτέ του δεν αντιμετώπισε κάποιο από τα συμπτώματά μας.

Μια προσωπική επιβεβαίωση που πήρα για την ισχύ των συμπερασμάτων της ουρολογικής μελέτης του 2003 που αναφέρω παραπάνω.

[john]

Εδώ φαίνονται οι μύες του πυελικού εδάφους :



Κάθε μυς μπορεί να ευθύνεται για διαφορετικά συμπτώματα του χρόνιου πυελικού άλγους.

[Φαέθων]

Άλλο ένα ενδιαφέρον και σημαντικό για εμάς επιστημονικό άρθρο που πήρε το μάτι μου: «Εσφαλμένη» η κρατούσα άποψη ότι τα ούρα είναι στείρα .

Για τι μας προϊδεάζει; Για τρία σημαντικά πράγματα.
α) Κατ'αρχάς ότι η επιστήμη είναι και πάντα θα είναι μακρυά από το να έχει δώσει δεδομένες και ακλόνητες απαντήσεις. Οπότε πάντα πρέπει να κρατάμε μια σπίθα αμφιβολίας ακόμα κι αν μας μιλάνε οι σοφοί της εποχής μας με πάσα βεβαιότητα.
β) Είναι άλλη μια ένδειξη ότι ίσως τα μικρόβια να μην έχουν καμία σχέση με την πάθησή μας.
γ) Εξηγεί γιατί τα αποτελέσματα των καλλιέργειων με τις τρέχουσες μεθόδους είναι τόσο μεταβλητά, δηλαδή πότε εμφανίζουν και πότε δεν εμφανίζουν ευρήματα και όταν εμφανίζουν, συχνά αυτά είναι διαφορετικά μεταξύ διαφορετικών εξετάσεων. 

[Φαέθων]

Στο θέμα ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΙII: ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ παρέθεσα τα όσα λένε οι Wise-Anderson στο βιβλίο τους για την κατηγορία αυτή της "προστατίτιδας", που στην ουσία υπολογίζεται ότι αφορά το 90-95% όσων από εμάς που κάποια στιγμή διαγνωστήκαμε στη ζωή μας με "Χρόνια Προστατίτιδα", ή εάν θέλετε εμφανίσαμε κάποιο ή κάποια από τα περίεργα συμπτώματα της κατηγορίας αυτής και με ψάξιμο και έρευνα υποπτευόμαστε ότι πάσχουμε από αυτό.

Τα όσα αναφέρουν μέχρι εκεί οι Wise και Anderson είναι συμβατά με τα στοιχεία και τα όσα υποδυκνείουν οι σύγχρονες έρευνες για το θέμα της "Χρόνιας Προστατίτιδας" και δεν αποτελούν κάποια δική τους θεωρία ή ανακάλυψη. Επέλεξα να αναπτύξω αυτήν την κατηγορία "προστατίτιδας" αντιγράφοντας τα όσα λένε στο δικό τους βιβλίο γιατί έκρινα ότι έχουν συνοψίσει με συνάφεια, πολύ ολοκληρωμένα και λογικά τα όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα για την κατηγορία αυτή. Το βιβλίο του Nickel που έχω λέει τα ίδια περίπου πράγματα πιο συνοπτικά. Στο μέλλον πάντως και ανάλογα με τον ελεύθερο χρόνο μου θα προσπαθήσω να συμπληρώσω και άλλα στοιχεία για που τυχόν θα βρω για τις διάφορες κατηγορίες προστατίτιδας, εάν βρω ότι υπάρχει κάτι σημαντικό να προστεθεί -ώστε να μην γίνουν τα κείμενα ακαδημαϊκά και αδιάφορα για εμάς τους απλούς ασθενείς.

Ειδικότερα όσον αφορά την κατηγορία ΙΙΙ-Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους κρίνω ότι οι Wise και Anderson έχουν κάνει μια καταπληκτική δουλειά στο να παρουσιάσουν ολοκληρωμένα τα πολύ διαφορετικά συμπτώματα της κατηγορίας αυτής που συναντώνται από ασθενή σε ασθενή βάση της εμπειρίας τους από τη δουλειά τους με χιλιάδες ασθενείς με αυτά τα συμπτώματα. Οι αναφορές τους συμφωνούν απόλυτα και με κάποιες από τις δικές μου εμπειρίες αλλά και με συμπτώματα τα οποία εγώ ούτε τα φαντάστηκα ότι μπορεί να υπάρχουν αλλά τα άκουσα επανειλλημένα από δεκάδες άλλους συμπάσχοντες με τους οποίους έχω μιλήσει σε προθαλάμους ουρολογικών ιατρείων ή μέσω internet.

Με την παρουσίαση του τι λέει η έρευνα για τις διαφορετικές κατηγορίες "προστατίτιδας" και το ξεμπέρδεμα του ασθενούς, οι Wise και Anderson έχουν φτιάξει πλέον ένα γερό και λογικό υπόβαθρο ώστε να προχωρήσουν στη συνέχεια στο βιβλίο τους σε παρουσίαση της θεωρίας τους για το τι πιστεύουν ότι προκαλεί το Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους και στην παρουσίαση του πρωτοκόλλου αντιμετώπισης που θεωρούν ότι μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή. Επέλεξα να μην προχωρήσω με την παρουσίαση των δύο τελευταίων στη συνέχεια του θέματος ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΙII: ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ αλλά σε άλλα ξεχωριστά θέματα, ώστε να μην υποπέσω στην παγίδα κάτω από στοιχεία τα οποία βασίζονται σε έρευνα και καταγραφή να παραθέσω πράγματα τα οποία -όσο κι αν προσωπικά μου φαίνονται λογικά και ορθά-, παραμένουν ακόμα μια θεωρία.

Προσωπικά πλέον -όπως έχω αναφέρει και στο ιστορικό μου- είμαι οπαδός της νευρομυϊκής θεωρίας. Ειδικότερα, διαβάζοντας το βιβλίο των Wise και Anderson ένοιωσα ανακούφιση γιατί πλέον είχα βρει επιτέλους μια λογική περιγραφή και εξήγηση για αυτά που είχα ζήσει και είχα παρατηρήσει. Κλείσαν αρκετά μυστηριώδη κεφάλαια για μένα σε αυτή τη πάθηση και μπήκαν τα πράγματα στο κεφάλι μου σε μια σειρά, χωρίς βαρύγδουπες ακαδημαϊκές εκφράσεις, ακαταλαβίστικα επιχειρήματα και αντιφάσεις που ως τότε συναντούσα μέσω της έρευνάς μου σε ουρολογικά site και συζητήσεις.

Ελπίζω ότι δεν είμαι "φανατικός" ούτε "θρησκόληπτος". Ούτε πιστεύω ότι τα όσα περιγράφουν οι Wise και Anderson στο βιβλίο τους έχουν απαντήσει σε όλους τους προβληματισμούς μου σχετικά με αυτή την πάθηση. Αν υπάρξει κάποια άλλη εξέλιξη ή ανακάλυψη που ικανοποιεί περισσότερο την λογική μου με στοιχεία και επιχειρήματα και ταιριάζει περισσότερο στα όσα βίωσα, θα την δεχτώ με ανοιχτό μυαλό. Επί του παρόντος πάντως η νευρομυική εξήγηση -από όλες τις διαθέσιμες- μου φαίνεται η πιο πιθανή. Και σε αντιστάθμισμα ο μεγαλύτερος και μάλλον ξεπερασμένος αντίπαλός της, η παλιά κλασσική -μικροβιακή- θεώρηση μου φαίνεται πλέον μια μεγάλη πλάνη και θεωρώ ότι τα στοιχεία της έρευνας σχεδόν το αποδυκνείουν αυτό σε οποιοδήποτε μυαλό με στοιχειώδη αντίληψη.

Από την προσωπική μου εμπειρία από τις συζητήσεις μου με κάποιους ομοιοπαθείς αλλά και από τον εαυτό μου (που αντιστάθηκε αρκετά σκληρά), έχω διαπιστώσει ότι κάποιες φορές είναι τιτάνιο έργο να υποψιάσεις κάποιον στο ότι:
1) Πιθανότατα δεν ανήκει στην κατηγορία ΙΙ - Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα 
2) Πιθανότατα δεν φταίνε μικρόβια γι'αυτό που του συμβαίνει (ειδικά αν έχει βγάλει μικρόβιο σε κάποια καλλιέργεια) 
3) Αυτό που του έχει διαγνώσει ο ουρολόγος ως "προστατίτιδα" στην ουσία μάλλον δεν είναι προστατίτιδα 
4) Αμφισβητείς τους ουρολόγους και διδάκτωρες εσύ ένας απλός ασθενής!! 
5) Δεν είσαι ψωνισμένος και δεν νομίζεις ότι έγινες ο ίδιος ουρολόγος επειδή...βρήκες και διάβασες ένα βιβλίο από την αμερική 

Έχω χάσει ήδη πολύ χρόνο σε αυτό το forum προσπαθώντας να δώσω ως μασημένη τροφή σε κάποιους συνασθενείς πράγματα που πήρε σ'εμένα κόπο και χρόνο να βρω, να μάθω, να βάλω σε σειρά και να καταλάβω. Μοναδικό μου κίνητρο είναι να βοηθήσω -αν τα καταφέρω- να καταλάβουν ή να υποψιαστούν πράγματα που είτε λόγω έλειψης γνώσης αγγλικών, είτε λόγω του ότι το internet είναι αχανές και μπορεί να σε μπλέξει περισσότερο απ'ότι να σε βοηθήσει είτε λόγω της σύγχυσης που επικρατεί με αυτή τη πάθηση μπορεί να τους πάρει χρόνια να τα βρουνε ή να μην τα βρουνε ποτέ. Αν τα καταφέρω, θα τους γλυτώσω από χρόνο, χρήμα από πολλαπλές επισκέψεις σε χρυσοπληρωμένους ουρολόγους χωρίς αντίκρυσμα, ζημιά στον οργανισμό τους από λήψη μηνών αντιβίωσης χωρίς όφελος, επιτήδειους, απόγνωση επειδή δεν καταλαβαίνουν τι τους συμβαίνει.

Σε εμένα, το διάβασμα του βιβλίου των Wise και Anderson έκανε ένα απίστευτο καλό και μόνο που το διάβασα -χωρίς στην ουσία από εκεί και πέρα να κάνω τίποτα από τις συμβουλές τους και το πρωτόκολλο θεραπείας τους: με ηρέμησε. Άρχισα να καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει. Έφυγε το άγχος του ότι είχα ένα διαβολικό alien-μικρόβιο μέσα στο σώμα μου που σιγά σιγά με κατέστρεφε και δεν μπορούσα να το κάνω τίποτα γι αυτό. Συνειδητοποίησα πως ότι πέρναγα, το είχα δημιουργήσει  εγώ στο σώμα μου με το υπερβολικό άγχος, κακή στάση ή κάποιο άλλο σφάλμα άρα ήταν στο χέρι μου να σταματήσω να του κάνω κακό και να αναστρέψω την διαδικασία. Και μόνο αυτή η γνώση υπήρξε αρκετή σε εμένα: με ηρέμησε τόσο πολύ που σιγά-σιγά τα συμπτώματά μου άρχισαν να υποχωρούν δραματικά ενώ ταυτόχρονα έκοβα τελείως την αντιβίωση...μια μεγάλη προσωπική απόδειξη για μένα της ορθότητας της νευρομυικής θεωρίας.

Ανέφερα πριν ότι θεωρώ ότι τα στοιχεία της έρευνας (αλλά και της προσωπικής σας παρατήρησης) σχεδόν αποδυκνείουν κάποια πράγματα σε οποιοδήποτε μυαλό με στοιχειώδη αντίληψη. Κλείνω το θέμα αυτό κάπου εδώ λοιπόν, συνοψίζοντας μερικά επιχειρήματα και αφήνοντας τροφή για σκέψη:

1) Δείτε τα συμπτώματα των κατηγοριών I και II, οι οποίες έχουν πραγματικά μικροβιακές αιτίες (διαβάστε επίσης εδώ στο 3ο post και τη μαρτυρία του ασθενούς με κατηγορία ΙΙ). Είναι επί το πλείστον συγκεκριμένα συμπτώματα ουρολοίμωξης (ή οδηγούν σε περιοδικές ουρολοιμώξεις) χωρίς ιδιαίτερες διαφορές μεταξύ ασθενών. Δείτε τώρα εδώ τα συμπτώματα της κατηγορίας III: ένα κάρο διαφορετικά (μεταξύ ασθενών) και περίεργα συμπτώματα. Στυτική δυσλειτουργία;;; Πόνο στον κόκυγα;;; Τραβήγματα στα μπούτια;;; Αίσθημα σαν μπαλάκι του γκολφ στον πρωκτό;;; Βλέπετε στις προηγούμενες κατηγορίες με μικροβιακά αίτια μόλυνσης στον προστάτη να εμφανίζονται τέτοια κουλά συμπτώματα και άλλος ασθενής να έχει το ένα και άλλος να έχει το άλλο; Πόσο δε περισσότερο τα συμπτώματα στον ίδιο ασθενή να του επιδεινώνονται όταν κάνει κρύο ή να...αλλάζουν με τον χρόνο (εγώ στην αρχή είχα πόνο στη ηβική σύμφυση, μετά έφυγε και ήρθε τσούξιμο στην εξπερμάτωση και τέλος μήνες μετά ήρθε...συχνοουρία(!!!)

Να το πω αλλοιώς: πείτε ότι έχετε κάποιους ανθρώπους με μόλυνση στο μάτι. Τα συμπτώματά τους θα ήταν κοινά, ας πούμε κοκκίνισμα του ματιού, δάκρυσμα και τσούξιμο και αν δεν πέρνανε αντιβίωση τα ίδια αυτά συμπτώματα ολοένα και θα χειροτερεύανε. Τι θα λέγατε τώρα αν ένας άλλος στην αρχή είχε τσούξιμο στο μάτι, στη συνέχεια αυτό του περναγε αλλά του πόναγε το αυτί και στη συνέχεια φταρνιζότανε; Θα τον βάζατε στην ίδια κατηγορία με τους προηγούμενους;;;

2)Γιατί στις δύο πρώτες κατηγορίες αν δεν πάρουν αντιβίωση τα συμπτώματα ξεσπάνε, όλο και χειροτερεύουν , ανεβάζουν πυρετό αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην κατηγορία ΙΙΙ?

3) Αν έφταιγε μικρόβιο για τα κουλά συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ, τότε πως γίνεται άνδρες με μικρόβια στον προστάτη να είναι υγιείς και να μην έχουν κανένα σύμπτωμα; Πως γίνεται άνδρες της κατηγορίας ΙΙ  μεταξύ των περιοδικών επεισοδίων ουρολοίμωξης να μην έχουν κανένα σύμπτωμα (παρά το ότι εξακολουθούν και έχουν το μικρόβιο στον προστάτη τους);

4) Αν φταίνε τα φλεγμονώδη ευρήματα (πυοσφαίρια) στον προστάτη για τα συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ, τότε πως γίνεται και έχουν συμπτώματα και οι άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙΒ στην οποία δεν υπάρχουν τέτοια ευρήματα; Πως γίνεται και δεν έχουν συμπτώματα οι άνδρες της κατηγορίας IV (Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα) παρά το ότι τους βρίσκουν φλεγμονώδη ευρήματα χωρίς αυτοί να έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα;

Ο φυσιοθεραπευτής μου χτες μου είπε πως όταν ένας μυς είναι σε ένταση και με σπασμούς μπλοκάρει νεύρα που μπορεί να καταλήγουν πολύ μακρύτερα από το σημείο που υπάρχει η ένταση. Όταν μπλοκαριστεί η "καλωδίωση" -όπως μου είπε- οι πληροφορίες που μεταδίδονται προς τον εγκέφαλο είναι λανθασμένες και αυτό είναι η πηγή πολλών προβλημάτων.

Οι Wise και Anderson ονομάσαν το βιβλίο τους "Πονοκέφαλος στην πύελο". Πολύ ωραία μεταφορά. Είναι πλέον γνωστό σε όλους μας ότι άτομα με στρες, ή μυική ένταση σε περιοχές όπως η πλάτη και οι ώμοι, μπορεί να εμφανίζουν συχνές ημικρανίες και μάλιστα τόσο δυνατές που να τους βγαζουν off για ώρες. Πιστεύει κανείς ότι έχουν μικρόβιο στον εγκέφαλο και πρέπει να πάρουν αντιβίωση;

Ελπίζω να βοήθησα και να μην έγινα κουραστικός. Όσα είχα να πω στο θέμα σχεδόν τα έχω πει. Καλό βράδυ.

[Φαέθων]

Θα ήθελα να συμπληρώσω μερικά σημαντικά στοιχεία πάνω στο θέμα της νευρομυικής εξήγησης που παραθέτουν οι Wise και Anderson στο βιβλίο τους:

1) Κατόρθωσαν μέσω χειρισμών (μάλαξης, trigger point release) σε συγκεκριμένους πυελικούς μυς να αναπαράγουν τα συμπτώματα και τις ενοχλήσεις που είχε ο ασθενής.

2) Παρατήρησαν ότι σε συγκεκριμένους ασθενείς, η ένταση στον σφικτήρα του πρωκτού και σε άλλους πυελικούς μυς ήταν τόσο μεγάλη, που είχαν δυσκολία την πρώτη φορά να βάλουν το δάχτυλό τους για την δακτυλική εξέταση ή να κάνουν την πρώτη trigger point release θεραπεία γιατί οι ενοχλήσεις ήταν πολύ μεγάλες. Αυτό συμφωνεί με την δική μου εμπειρία από ασθενείς που μίλησα που έκαναν μαλάξεις και λέγαν ότι τις πρώτες 1-2 φορές ο πόνος και η ενόχληση ήταν δραματική.

[Φαέθων]

Κατ'αρχάς να πω ότι τα στοιχεία που γράφω σε αυτό το ποστ είναι από τη δική μου παρατήρηση και αντίληψη. Τίποτε επιστημονικό, τίποτε αποδεδειγμένο, τίποτε που έχω διαβάσει κάπου αλλού. Συνεπώς κρατήστε μια η πολλές "πισινές" ότι πολλά από αυτά μπορεί να είναι λάθος ή διαστρεβλωμένα.

Δεύτερον να θυμίσω την προσωπική μου άποψη πως το πρόβλημα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι λίγο ή πολύ νευρομυϊκό. Το ποστ αυτό λοιπόν είναι "φωναχτός προβληματισμός και αναζήτηση" πάνω στην νευρομυϊκή θεωρία.

Έγραψα κάποια στιγμή απαντώντας στον Super Ban:

Όταν κάποιος μαλάκας έπεφτε μπροστά μου και μου χάλαγε τη μέρα μου ή παλαιότερή μου αντίδραση ήταν πιθανά να αφήσω τον εκνευρισμό να με κατακλύσει και να του τη πω. Το σώμα εκείνη τη στιγμή προετοιμάζεται για "μάχη", πιθανά για καυγά, φωνές ή και ξύλο αν κορυφωθεί η διένεξη. Τώρα έχω παρατηρήσει όταν αυτό συμβαίνει πως κατευθείαν σφίγγω τους μυς της λεκάνης, ειδικά τους μυς του σφικτήρα του πρωκτού οι οποίοι σφίγγουν όλη την περιοχή μέχρι και τους όρχεις, δηλαδή όλο το περίνεο. Για να καταλάβεις τι εννοώ, ξάπλωσε ανάσκελα, βάλε το δάχτυλο ανάμεσα στους όρχεις σχετικά χαμηλά, παραμέρισέ τους (τους όρχεις), πίεσε με το δάχτυλο και νοιώσε τον μυ που περνάει από κάτω, κάτι σαν προέκταση του πέους. Αν τώρα σφίξεις τους σφικτήρες του πρωκτού θα νοιώσεις την ένταση (σφίξιμο) και σε αυτόν τον μυ που ακουμπάς με το δάχτυλο παρά το ότι βρίσκεται αρκετά μακρυά από τον πρωκτό. Οι Wise και Anderson εξηγούν αυτή την αντίδραση ως μια έμφυτη τάση προστασίας της ευαίσθητης περιοχής των γεννητικών οργάνων που έχουμε όταν αντιμετωπίζουμε στρες που για τον οργανισμό σημαίνει "θέση μάχης". Παρατηρούν μάλιστα ότι το φαινόμενο της μεταφοράς της έντασης σε μεγάλο βαθμό στην πυελική περιοχή δεν είναι μόνο στον άνθρωπο: ζώα που έχουν ουρά όπως τα σκυλιά, όταν φοβούνται ή αντιμετωπίζουν κάποιον δυνατότερο αντίπαλο έχουν την έμφυτη αντίδραση της σύσφιξης που προκαλεί το φαινόμενο της "ουράς στα σκέλια" (ο άνθρωπος θεωρείται ότι εξελικτικά πέρασε από το στάδιο που κάποτε είχε ουρά).

Όταν αυτό συμβαίνει έχω μετά ενοχλήσεις "προστατίτιδας" μέσα στην ημέρα και πλέον είναι δύσκολο να κάνω κάτι γι αυτό ακόμα κι αν αρχίσω τις αναπνοές και τη χαλάρωση (με λυτρώνει ο γιατρός ύπνος στο τέλος).

O John σε παλαιότερο ποστ του είχε ανεβάσει μια εικόνα των μυών του πυελικού εδάφους:

Εδώ φαίνονται οι μύες του πυελικού εδάφους :



Κάθε μυς μπορεί να ευθύνεται για διαφορετικά συμπτώματα του χρόνιου πυελικού άλγους.

Τι έχω παρατηρήσει εγώ που πιθανά είναι κομμάτια του παζλ που μας λείπουν:

-Όπως έγραψα και στον Super Ban παραπάνω, σφίξιμο των σφικτήρων του πρωκτού, προκαλούν σύσφιξη και σε άλλους μυς όπως αυτός που αναφέρω που περνάει από το περίνεο ("bulbospongiosus" στην εικόνα παραπάνω) και συνεχίζει κάτω από τους όρχεις. Είναι εύκολο να κάνετε το πείραμα και να το διαπιστώσετε και οι ίδιοι χρησιμοποιώντας το δάχτυλό σας, όπως περιγράφω παραπάνω. Τώρα υποπτεύομαι ότι η κόπωση και οι σπασμοί μου προκαλούνται σε αυτούς τους μυς από τη συνεχή ένταση είναι η αιτία για τα προβλήματα που συναντάμε σε τρεις βασικούς τομείς που αυτοί εμπλέκονται (ούρηση, στύση, εξπερμάτωση). Για να το καταλάβετε, υποθέστε ότι όλη μέρα ότι κάνετε σφίγγετε ταυτόχρονα με όλη σας τη δύναμη τη γροθιά σας. Δεν είναι λογικό ότι το χέρι αυτό θα πονάει, θα τρέμει και οτιδήποτε δουλειά του βάλετε να κάνει (π.χ. να ανοίξει για να πιάσετε ένα ποτήρι νερό) θα είναι πιασμένο, αδύναμο και θα σας ενοχλεί; Είναι επίσης πιθανό η ένταση σε αυτούς τους μυς να προκαλεί παρενόχληση στον προστάτη, ο οποίος είναι ακριβώς πάνω από το περίνεο και εφάπτεται σε πολλούς από αυτούς τους μυς.

-Προσωπικά έχω πλέον παρατηρήσει ξεκάθαρα ότι σε στιγμές έντασης και στρες σφίγγω τους εκούσια τους σφικτήρες του πρωκτού. Υποπτεύομαι ακόμα ότι τους σφίγγω στις εξής περιπτώσεις: όταν πονάει η μέση μου (έχω πρόβλημα όπως έχω αναφέρει στο ιστορικό μου) συχνά μετά από πολύωρη ορθοστασία αλλά και πολύωρο καθισιό με λάθος στάση σώματος.

-Τους σφικτήρες του πρωκτού τους σφίγγουμε επιπρόσθετα σε δύο ακόμα περιπτώσεις: όταν κατουριόμαστε και προσπαθούμε να κρατηθούμε αλλά και όταν θέλουμε να αφοδεύσουμε και προσπαθούμε να κρατηθούμε. Αν λοιπόν και οι σφικτήρες του πρωκτού και οι σφικτήρες της κύστης δεν είναι οι ίδιοι μυς, φαίνεται ότι ο εγκέφαλος όταν σφίγγει τους μεν δύσκολα το κάνει χωρίς να σφίξει και τους δε. Απόδειξη ότι μόλις πάμε στην τουαλέτα και χαλαρώνουμε τους σφικτήρες του πρωκτού για να αφοδεύσουμε, συνήθως απελευθερώνουμε και ούρα. Για τον λόγο αυτό δεν είναι καλή ιδέα στους ομοιοπαθείς που έχουν συχνοουρία ως βασικό σύμτωμα να προσπαθούν να την περιορίσουν τεχνητά προσπαθώντας να κρατηθούνε για να πάνε πιο λίγες φορές την ημέρα στην τουαλέτα. Αν -όπως υποπτεύεται η νευρομυική θεωρία- το πρόβλημα πηγάζει από υπερβολική ένταση στους πυελικούς μυς και αυτό μας δημιουργεί τα συμπτώματα -μεταξύ των οποίων και η συχνοουρία- το να σφίγγεται κανείς και επίτηδες προσπαθώντας να καθυστερήσει το κατούρημά του μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα. Περαιτέρω, το σύνηθες σύμπτωμα της "επιτακτικής ούρησης" (δηλαδή δυσκολία να συγκρατηθεί κανείς άπαξ και του έρθει να ουρήσει) μου λέει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή οι μυς αυτοί είναι ήδη κουρασμένοι από την συνεχή ένταση που τους επιβάλλουμε ασυναίσθητα συνέχεια και το αποτέλεσμα είναι να έχουμε δυσκολία να τους βάλουμε κι άλλη ένταση προκειμένου να κρατηθούμε όταν μας έρθει. Εγώ μάλιστα θυμάμαι ότι όταν προσπαθούσα να σφιχτώ για να καθυστερήσω την ούρησή μου, είχα αναζωπύρωση των συμπτωμάτων πόνου και τσουξίματος. Με άλλα λόγια, όταν έχετε Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού άλγους, μην προσπαθείτε να συγκρατήσετε την ούρηση ή αφόδευσή σας γιατί χειροτερεύετε την κατάσταση.

-Οι Wise και Anderson συμφωνούν με τα παραπάνω συστήνοντας σε άτομα με την πάθησή μας να αποφεύγουν τις ασκήσεις kegel γιατί επιδεινώνουν τα συμπτώματα! Οι ασκήσεις kegel περιλαμβάνουν επαναλήψεις όπου προσπαθεί κανείς να γυμνάσει αυτούς τους μυς σφίγγοντάς τους και χαλαρώνοντάς τους.

-Η ένταση στους σφικτήρες του πρωκτού σε πολλούς ομοιοπαθείς πιθανά συσχετίζεται και με άλλα προβλήματα που έχουν στην περιοχή όπως αιμορροϊδες, προβλήματα του παχέος εντέρου, ραγάδες πρωκτικού δακτυλίου κλπ.

-Τέλος θα παρατηρήσετε ότι αυτούς τους μυς τους σφίγγουμε σε δύο ακόμα περιπτώσεις: κατά τη στύση αλλά και σε κάθε ριπή εξπερμάτωσης. Λογικό δεν είναι λοιπόν η κόπωση και η ανωμαλία που τους προκαλούμε να έχει επίπτωση και σε αυτά τα δύο; Πολλοί ομοιοπαθείς παρατηρούνε είτε μειωμένη εκτίναξη σπέρματος είτε ενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση.

Υπάρχει μάλιστα μια κατάσταση που είχα περάσει όταν ήμουν μικρός και παρθένος και μια γκόμενα με είχε καβλώσει άσχημα για ώρα και τελικά δεν είχαμε κάνει τίποτα: με είχε πιάσει απίστευτος πόνος / ευαισθησία στους όρχεις και πόνοι στην ηβική σύμφυση. Αυτή η άσχημη ευαισθησία μου πέρασε κάποια ώρα μετά που τον έπαιξα (όπου θυμάμαι τότε η εκσπερμάτωση ήταν μεγάλη σε όγκο αλλά αδύναμη στην εκτίναξη...μια σιγανή "πλημμύρα"). Αυτή η κατάσταση είναι απόλυτα φυσιολογική και λέγεται "κράμπα του ερωτευμένου", και είναι μια ξεκάθαρα νευρομυική κατάσταση κόπωσης από την πολύωρη και έντονη καύλα, η οποία ευτυχώς περνάει εύκολα. Ούτε μικρόβιο φταίει, ούτε...αντιβίωση χρειάζεται!

Τα ΙΔΙΑ συμπτώματα παρατήτησα αργότερα στην ζωή μου υπό την "προστατίτιδα". Ίδιο πόνο εσωτερικά στην ηβική σύμφυση, πόνο στους όρχεις, αδυναμία στην εκτίναξη του σπέρματος.

[Hyper Ban]

Απο Phaethon :

Υπάρχει μάλιστα μια κατάσταση που είχα περάσει όταν ήμουν μικρός και παρθένος και μια γκόμενα με είχε καβλώσει άσχημα για ώρα και τελικά δεν είχαμε κάνει τίποτα: με είχε πιάσει απίστευτος πόνος / ευαισθησία στους όρχεις και πόνοι στην ηβική σύμφυση. Αυτή η άσχημη ευαισθησία μου πέρασε κάποια ώρα μετά που τον έπαιξα (όπου θυμάμαι τότε η εκσπερμάτωση ήταν μεγάλη σε όγκο αλλά αδύναμη στην εκτίναξη...μια σιγανή "πλημμύρα"). Αυτή η κατάσταση είναι απόλυτα φυσιολογική και λέγεται "κράμπα του ερωτευμένου", και είναι μια ξεκάθαρα νευρομυική κατάσταση κόπωσης από την πολύωρη και έντονη καύλα, η οποία ευτυχώς περνάει εύκολα. Ούτε μικρόβιο φταίει, ούτε...αντιβίωση χρειάζεται!

Aπο εμένα :

Eνδιαφέρων ...
Μου συμβαίνει χρόνια ή καλύτερα μου συνέβαινε ,μιάς και δεν  το έχω τσεκάρει πρόσφατα .΄
Τα συχνά πάνω κάτω του ''πουλιού''(όχι πια πέος)μου διημιουργούσαν αυτή την κράμπα .Ανυπόφορη θα έλεγα και το διαφορετικό με την δική σου φάση  ,ήταν το οτι σε εμένα το σπέρμα πεταγότανε μακριά .Πάρα πολύ μακριά !Ίσως και 2 μέτρα !Σε αυτό βοήθαγε το οτι το σπέρμα ,λόγο της μεγάλης παραμονής του  και υπομονής του , γινότανε σαν νερό ....Εξού και ο εντυπωσιακός του όγκος . Έτσι τουλάχιστον και  κάπως μπακαλίστικα το ερμηνέυω εγώ .Γιατί σε εσένα δεν πεταγότανε και σε εμένα πεταγότανε ,δεν ξέρω .Περίεργο.

Ο πόνος αυτός εντοπιζόταν στους βουβώνες ,στο αριστερό μπαλάκι πάνω (άκου εκεί όρχης  ) και απο πάνω απο αυτό.Στην μέση χαμηλά και ήταν κάτι μεταξύ σε κόψιμο και ουρολοίμωξη .Πιο ήπια συμπτωματα σε σχέση με αυτό ,αλλά παρόμοια και αρκετά ενοχλητικά ,είχα στο στάδιο που περνούσα  οξεία προστατίτιδα .

Ύποπτο ;
Περίεργο;
Χρήζει έρευνας;

Δεν ξέρω .Αξίζε όμως αυτή σου η παρατήρηση ,μιάς και θα υπάρξει σχετικός διάλογος και παράθεση αποψεων.
Ένας γιατρός μου το χαρακτήρισε φυσιολογικό ,άλλος ως σύμπτωμα της Χ.Π.  να προσθέσω ακόμα ,περιπλέκωντας ένα πικ ακόμα την μυστηριώδης αυτή φάση .
Έχει να κάνει προφανώς με τους γιατρούς που υποστηρίζουν την μικροβιακή θεωρία και τους γιατρούς που υποστηριζουν την νευρομυική .

Κατεμού ανήκει στην νευρομυική αν και περιπλέκεται  κάπως  με την μετέπειτα φάση της οξείας προστατίτιδας  που πέρασα .
Αν ''η κράμπα του έρωτα΄΄, ως λανθάνων μηχανισμός που διημιουργεί πόνους μυικούς  παρόμοιους με αυτούς της χρόνιας προστατίδας ,μας εξηγηθεί ως φυσιολογική και πως δεν έχει καμία σχέση με μικρόβια ,θα κατανοήσω επιτέλους και απολύτα την έννοια της νευρομυικης θεωρίας.
Εδω βρίσκεται το κλειδί ίσως της  πλήρης και απλούστερης  κατανόησης αυτής της θεωρίας .Αν πιάσετε το νόημα ,θα κτλβτ γιατί σε κάποιους μαλιάζει η γλώσσα να φωνάζουν πως στις περισσότερες των περιπτώσεων ,είναι νευρομυικής προέλευσης ενοχλήσεις.


Αυτή η σχέση λοιπόν των 2 αυτών καταστάσεων ,εξηγεί με τον απλούστερο τρόπο την νευρομυική θεωρεία της καταστασης που βιωνούμε.Θυμηθείτε πως ήταν εκείνες οι άθλιες ενοχλήσεις !!!!
Υπήρχε μικρόβιο;;;;
Οχι βέβαια , είναι μια φυσιολογικη διαδικασία λενε οι περισσότεροι γιατροί .

ΚΑΙ ΟΜΩΣ !

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΜΥΕΣ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ!

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ ΓΑΜΩΤΟ!

Θ Υ Μ Η Θ Ε Ι Τ Ε !

 
΄Ισως η άποψη του κ. Ζούμπου θα έριχνε λίγο περισσότερο φως σε αυτή την υπόθεση .Αν όντως η θεωρία αυτής της κράμπας του έρωτα υπάρχει(που υπάρχει προφανώς) δηλαδή και πως ερμηνέυεται .

Κ. Ζούμπο ,αν παρακολουθείτε ζητάμε τα φώτα σας .

[Hyper Ban]

Y.γ.
Δεν βρήκα κάποια σχετική αναφορά στο google ως ''κράμπα του ερωτευμένου'' πάντως .
Σου βρίσκεται κάποιο πρόχειρο link Phaethon ;

[Φαέθων]

Έχεις δίκιο. Αυτό το "κράμπα του ερωτευμένου" το είχα διαβάσει κάπου παλιά σε ένα περιοδικό αλλά φαίνεται αυτός που έγραφε το είχε βγάλει από το κεφάλι του. Στα αγγλικά του βρίσκω με την αστεία ορολογία "Blue balls" γιατί φαίνεται ότι αν περάσεις τέτοια κατάσταση μπορεί τα αρχ**δια σου να αποκτήσουν...μπλε χρώμα από την αιμάτωση (εμένα πάντως αυτό δεν μου είχε συμβεί αν και όπως είπα ήταν εξαιρετικά ευαίσθητα).

[Φαέθων]

Αξίζει να προσθέσω εδώ ότι αυτοί οι μυς με τους οποίους συγκρατούμε την ούρηση είναι κατ'εξοχήν μυς στους οποίους μαθαίνουμε να δίνουμε ένταση και να τους ελέγχουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Για τον λόγο αυτό, τα μωρά παιδιά που δεν έχουν μάθει ακόμα να το κάνουν αυτό το βράδυ κατουριούνται. Καθώς όμως ενηλικιωνόμαστε μαθαίνουμε να κρατιόμαστε το βράδυ στον ύπνο μας και να μην κατουριόμαστε, χωρίς όμως να νοιώθουμε ότι κάνουμε κάτι εσκεμμένα (εκτός πια αν κοντεύουμε να σκάσουμε).

Εδώ να αναφέρω μια άσκηση χαλάρωσης αυτών των μυών που ανακάλυψα εγώ τον καιρό που τα συμπτώματά μου και ειδικά η συχνοουρία ήταν στο φόρτε. Μετά που είχα ουρήσει (δηλαδή χωρίς να μου έρχεται να ουρήσω) κατέβαζα τελείως βρακιά και καθόμουν πάνω από τη λεκάνη της τουαλέτας σα να θέλω πάλι να ουρήσω. Έγερνα μπροστά και με τα δυο μου χέρια με τις παλάμες στηριζόμουν στον τοίχο πάνω από τη λεκάνη ώστε να είμαι όσο το δυνατόν πιο χαλαρός. Έκλεινα τα μάτια και έπαιρνα βαθιές ανάσεις προσπαθώντας να χαλαρώσω τελείως τους μυς της λεκάνης και μάλιστα κάποιες φορές προσπαθούσα επίτηδες να νοιώσω ότι θέλω να κάνω τον εαυτό μου να ουρήσει πάλι ώστε να απελευθερώσω τελείως αυτούς τους μυς. Το ότι είχα την λεκάνη από κάτω μου με βοήθαγε νοητικά να χαλαρώσω τελείως και να μην φοβάμαι μηπως τυχόν μου τρέξουν τίποτα σταγόνες ούρα από την πολύ χαλάρωση. Συνήθως βέβαια δεν έτρεχε τίποτε γιατί όπως είπα είχα ουρήσει πριν κάποια ώρα. Καθόμουν έτσι κανένα πεντάλεπτο και το επαναλάμβανα 2-3 φορές την ημέρα. Νομίζω με βοήθησε.

[Hyper Ban]

Έυρηκα !!!
Τα blue balls βεβαίως με οδήγησαν σε αυτό και τα ευχαριστώ !!!

Η εν λόγω διαδικάσια ονομάζεται  vasocongestion στα ''Εγγλέζικα'' , αγγειοσυμφόρηση ή υπεραιμία  στα Ελληνικά και πιο αναλυτικά :

Αγγειοσυμφόρηση είναι ένας ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια διόγκωση σε κάποιον ιστό του σώματος, λόγω της αυξημένης ροής του αίματος στην περιοχή. Συνηθέστερα συνδέονται με το αναπαραγωγικό σύστημα, αγγειοσυμφόρηση μπορεί να συμβεί σε άνδρες και γυναίκες και μπορεί να οφείλεται σε μία ποικιλία παραγόντων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η κατάσταση είναι ακίνδυνη και προσωρινή και γρήγορα  υποχωρεί καθώς επιστρέφει η ροή του αίματος στο φυσιολογικό. Μπορεί να είναι μια επίπονη και άβολη κατάσταση, όσο διαρκεί,  με  κράμπες και άλλα συμπτώματα.

Πιο συχνά, η κατάσταση εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της διέγερσης σε μια περιοχή του σώματος. Αίμα τρέχει στην περιοχή, προκαλώντας ερυθρότητα ή κοκκίνισμα στην εμφάνιση αυτού . Κοκκίνισμα στο μάγουλα είναι αποτέλεσμα της αγγειοσυμφόρηση στην περιοχή του προσώπου. Η κατάσταση μπορεί επίσης να συμβεί λόγω ορισμένων φαρμάκων, αλλεργικές αντιδράσεων ή του αίματος που σχετίζεται  με τις  συνθήκες υγείας που μεταβάλλουν τα πρότυπα της ροής του αίματος στις αντίστοιχες περιοχές του σώματος.

Αγγειοσυμφόρηση αποτελεί μέρος της διαδικασίας της σεξουαλικής αναπαραγωγής, όπως αυξημένη ροή αίματος προς την περιοχή των γεννητικών οργάνων ,επιτρέπωντας την στυση για την διαδικασία της συνουσίας. Η κατάσταση επηρεάζει επίσης θηλυκά, με οίδημα του ιστού του κόλπου και δημιουργώντας κολπική λίπανση .επιτρέποντας   ευκολότερη συνουσία. Η στυτική δυσλειτουργία προκύπτει συχνά από την συρρίκνωση των αιμοφόρων αγγείων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων που δεν επιτρέπουν αρκετό αίμα για να δημιουργηθεί αγγειοσυμφόρηση, αποτρέποντας έτσι την στύση για  τη συνουσία. Θηλυκά προβλήματα διέγερσης μπορεί επίσης να προκαλούνται εν μέρει από την έλλειψη αγγειοσυμφόρησης.

Αιτίες της αγγειοσυμφόρηση είναι ποικίλες και συναρπαστικές, καθώς η κατάσταση μπορεί να προκληθεί όχι μόνο από φυσικούς αλλά και απο  συναισθηματικούς παράγοντες, καθώς και  για παράδειγμα, απο μία  δυσάρεστη σκέψη που μπορεί να προκαλέσει τη χημική αντίδραση ,η οποία με την σειρά της οδηγεί σε κοκκίνισμα. Η σωματική επαφή μπορεί να προκαλέσει αγγειοσυμφόρηση που σχετίζεται με τη σεξουαλική διέγερση. Σεξουαλική διεγερση μεσω αγγειοσυμφορησης βεβαίως  μπορεί και να προκληθεί μέσω των όνειρων , φαντασιώσεων, ή ακόμα και μέσω της  φυσικής κυκλοφορίας του αίματος σε όλο το σώμα.

Η κατάσταση συχνά υποχωρεί όταν επ'ελθει εκσπερμάτωση ή οργασμός στις γυναίκες  , επιτρέποντας τη ροή του αίματος  να επιστρέψει στο κανονικό και να μειωθεί το πρήξιμο. Η κατάσταση αυτή μπορεί να γίνει εξαιρετικά επώδυνη και δυσάρεστη για τους άνδρες και τις γυναίκες, αν ο οργασμός δεν επιτυφευχθεί  με κάποιο τρόπο. Συνήθως, όμως ο πόνος και το πρήξιμο υποχωρεί κατά βούληση όταν  εξασθενίζει διέγερση της περιοχής . Αν και περιπτώσεις  παρατεταμένη και μεγάλης δυσφορίας σαφώς και υφιστάνται.

Η αγγειοσυμφόρηση είναι επίσης μερικές φορές υπεύθυνη για το  προεμμηνορροϊκό /τις κράμπες της περιόδου στις γυναίκες. ''Η αποβολή'' της μήτρας προκαλεί επιπλέον αίμα να ρεύσει προς την περιοχή, με αποτέλεσμα το πρήξιμο του  ιστόυ σε όλη την πυελική περιοχή.

Η σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να έχει  επώδυνες κράμπες κατά τη διάρκεια της. Οι ειδικοί συνιστούν άμεση  σεξουαλική δραστηριότητα ή οργασμό ως μέσο για την ανακούφιση  αυτής της πάθησης.

End of story

Πήγη :
http://www.wisegeek.com/what-is-vasocongestion.htm

Aν δεν είχα την βοήθεια των blue balls ,ποτέ δεν θα τα είχα καταφέρει .Μεγάλη  νίκη η σημερινή ,μιάς και είχα ψάξει και παλιότερα(οχι και τόσο)και δεν είχα βρεί τιποτα .Αν και δεν είναι νευρομυικό αλλά θέμα  υπερκυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή , με πάει ένα επίπεδο πάνω στην γνώση και στην κατανόηση του προβληματός μας .

Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα πολύ ενδιαφερον...Όταν αυτή του είδους την κράμπα την είχα αναφέρει στον ακατανόμαστο λαοπλάνο ,μου είχε πει πως είναι σύμπτωμα της χρόνιας προστατίτιδας και πως πρέπει άμμεσα να αντιμετωπισθεί .Σήμερα ακατανόμαστε μου ,ελπίζω να σε βοήθησα και να αντιλήφθηκες πως αυτό που μου έλεγες ήταν τελείως άκυρο .Σε καταλαβαίνω όμως ,που να χωρέσει τόση γνώση σε ένα τόσο υπέροχο και ανοιχτο μυαλό !Εδώ είμαστε όμως εμείς ,να δίαφωτίσουμε τα σκοτεινά εκείνα σημεία  που σου ξέφυγαν στην θωλούρα της εκπαίδευσης σου   ,με στοιχεια επιστημονικά και όρους αναγνωρισμένους απο την παγκόσμια ιατρική κοινότητα και ας μην είμαστε γιατροί .Έτσι ώστε μελλοντικά ,να μην αναπαράγεις/αναμασάς/πουλάς  τέτοιου είδους διαγνώσεις σε ομοιοπαθούντες και  τους κατευθύνεις κατά λαθος και  άθελα σου  σε άλλες διεξόδους ,με αμφίβολες και μη αποδεδειγμένες ή κοινά αποδεκτές απο την  ιατρική κοινότητα μεθόδους αμφίβολης αποτελεσματικότητας . Λέω εγώ τωρα .
Στην διάθεση σου και χαίρομαι που βοήθησα αδερφέ !

ΕND OF STORY δις . -

[markelos]

Super ban: Ανυπόφορη θα έλεγα και το διαφορετικό με την δική σου φάση  ,ήταν το οτι σε εμένα το σπέρμα πεταγότανε μακριά .Πάρα πολύ μακριά !Ίσως και 2 μέτρα !Σε αυτό βοήθαγε το οτι το σπέρμα ,λόγο της μεγάλης παραμονής του  και υπομονής του , γινότανε σαν νερό ....Εξού και ο εντυπωσιακός του όγκος .


Απο οσο ξερω το σπέρμα οσο παραμένει τοσο γινεται πιο πυχτο.Η συχνη εκσπερμάτωση το αραιώνει ή αν υπάρχει κάποιο θέμα με το σπέρμα και την γονιμότητα.