ΙΣΤΟΡΙΚΟ

[Revir]

Ας μοιραστώ και εγώ την δικιά μου ιστορία...

Ηλικία 38. Παντρεμένος. Με 2 παιδιά. Μονογαμικός και σεξουαλικά ενεργός.
Η πρώτη φορά που βίωσα κάποια συμπτώματα ήταν το 2010. Ξαφνικά ένα έντονο τσούξιμο στην ουρήθρα το οποίο κράτησε για 2-3 ημέρες. Η καλλιέργεια ούρων αρνητική. Επισκέφθηκα ουρολόγο όπου και δεν κατάλαβα τίποτα. Ούτε τι είχα, ούτε τι έπρεπε να κάνω. Μου πρότεινε όμως τα εξής: 1) Να εκσπερματώνω τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα 2) Να μην κρατιέμαι για διάρκεια στο σεξ 3) Να μην τραβιέμαι. Δεν αναφέρθηκε ποτέ ο όρος Προστατίτιδα ούτε κάτι περεμφερές. Τέλος πάντων, όπως σας έγραψα ήδη, τα συμπτώματα έτσι κι αλλιώς εξαφανίστηκαν μετά από 3 ημέρες... Θυμάμαι βέβαια ότι για ένα μεγάλο διάστημα μετά είχα αφού εκσπερμάτωνα μία αίσθηση ελαφρού καψίματος το οποίο όμως έφευγε μετά από λίγο οπότε και δεν έδωσα σημασία.
Ο δεύτερος γύρος συμπτωμάτων ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2011 και διαρκεί εως σήμερα με διακυμάνσεις έντασης. Στην αρχή ένιωσα ένα ελαφρύ μούδιασμα, ένα βάρος στο πέος. Το μούδιασμα ήταν ίδιο με το ερέθισιμα που έχει κανείς όταν θέλει να ουρήσει. Το ένιωσα πρώτη φορά όταν γυμναζόμουν (τρέξιμο). Επισκέφτηκα Ουρολόγο. Μου προτείνει καλιέργεια ούρων και ουρηθρικού εκκρίματος. Η ούρων αρνητική, του εκκρίματος βρέθηκε Β' αιμολυτικός στρεπτόκοκκος (!!!). Ciproxin (!!!) κατευθείαν για 3 εβδομάδες αλλά τζίφος. Το μούδιασμα συνέχιζε να υπάρχει. Επίσης παράλληλα ξεκίνησαν και κρίσεις συχνοουρίας αν και δεν έχω ξεκαθαρίσει αν έφταιγε το συνεχές αυτό ερέθισμα στο πέος ή αν όντως ήθελα να ουρήσω. Την συχνοουρία πάντως τώρα την ελέγχω ψυγολογικά. Δηλαδή απλά αγνοώ το συνέχές αυτό ερέθισμα και έμαθα να ζω με αυτό. Προγραμματίζω επίσης την ούρηση μου γιατί παρατήρησα ότι όσο συχνότερα πήγαινα τουαλέτα τόσο πιο πολύ ο ερεθισμός μεγάλωνε. Επίσης, και οφείλω να το πώ, παρατήρησα ότι είχε και άμεση σχέση με το συνολικό στρες και κούραση μου. Δηλαδή σε στιγμές χαλαρές, φαγητού, καφε κτλ. σχεδόν δεν νιώθω τίποτα. Επίσης δεν νιώθω και τίποτα σε περιπτώσεις άπειρου στρες (!!!), που ζω αρκετές είναι αλήθεια... Αλλά όλα αυτά τώρα γιατί μέχρι να φτάσω στο σήμερα πέρασα μέρες που θα επισκεφτόμουν την τουαλέτα και 20 φορές....

Κλείνω την παρένθεση με την συχνοουρία και συνεχίζω...

Διαμαρτύρομαι λοιπόν στον Ουρολόγο για την συνέχιση των συμπτωμάτων και εκείνος αμήχανα θα έλεγα μου προτείνει κυστεοσκόπηση. Οπότε την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια και επισκέφτομαι τον δεύτερο Ουρολόγο (μεγάλος Καθηγητής Δημόσιου Νοσοκομείου, κατηγορία αμοιβής 100 Ε) ο οποίος μετά από δακτυλική εξέταση μου ανακοινώνει ότι απλά έχει μεγαλώσει ο προστάτης μου και θα πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Αν είχες μικρόβιο μου λέει το Ciproxin που πήρες θα τα είχε σκοτώσει όλα, μου λέει. Αυτά. Διαμαρτύρομαι εγώ, στο μυαλό σου είναι όλα αυτός... Εκείνη την ημέρα τα έβαψα μάυρα πραγματικά...
Αρνούμενος να δεχθώ την εκδοχή του γιατί στο μεταξύ είχαν αρχίσει και κάποιες επώδυνες εκσπερματώσεις επισκέφτομαι τον τρίτο Ουρολόγο της καριέρας μου ως ασθενής.
Αυτός μου ζητάει εξετάσεις ξανά ούρων, εκκρίματος και σπέρματος....
Αρνητικές όλες εκτός από του εκκρίματος που βρέθηκε Ε.Coli... Πυοσφάιρια τίποτα όμως...
Του τα εξηγώ από το τηλέφωνο μιας και βρίσκεται στην άλλη άκρη της Αττικής και χωρίς να με ρωτήσει για αντιβιογράμματα και τα σχετικά μου λέει να πάρω για 3 μήνες μία αντιβίωση που σκοτώνει ελέφαντες (όπως διάβασα στο Internet, Prixina λέει) και θα μου περάσουν όλα.... Ο εν λόγω γιατρός (100 Ε και αυτός), φανταστείτε, κατηγορεί στο site του, τους συναδέλφους του που χορηγούν ασύστολα αντιβιωτικά...
Δεν σφάξανε λέω και επισκέφτομαι τον τέταρτο Ουρολόγο της καριέρας μου... Τουλάχιστον αυτός ήταν ο ποιο ανθρώπινος από όλους...
Του εξηγώ τα συμπτώματα, στην συγκεκριμένη περίοδο περνούσα μία σχετική ύφεση, και μου παίρνει δέιγμα ούρων μετά από μάλαξη προστάτη... Μάλιστα λεώ να και ένας σοβαρός αφού στο εν το μεταξύ είχα γίνει ειδικότερος των ειδικών μετά από τόσο ψάξιμο στο Internet. Αναμονή για τα αποτελέσματα, τα καλλιέργησαν λέει 7-8 ημέρες, και βρέθηκε Enterococcus (!). Αντιβίωση και αυτός για 15 ημέρες τώρα. Του λέω δεν είναι λίγο 15 ημέρες και τα σχετικά, μου απαντάει πάρε αυτή και βλέπουμε. Του λεώ θα περάσει με την αντιβίωση? Όχι, μου λέει. Θα τα έχεις μία ζωή τα συμπτώματα. Θα έρχονται και θα φεύγουν. Τότε γιατί να την πάρω των ξαναρωτάω. Που αποσκοπεί επιλογή σας να πάρω αντιβίωση? Πουθενά μου απαντάει (από τα συμφραζόμενα). Τότε ας μην την πάρω του λέω ας δούμε πως πάει. Συμφωνούμε και χωρίζουμε.... Να σημειώσω ότι ο εν λόγω γιατρός για τον οποίο τρέφω τα ευγενικότερα των συναισθημάτων δεν μου ζήτησε καμμία αμοιβή...

Τα συμπτώματα μου ως τότε ήταν ένα μόνιμο βάρος στην ουρήθρα, σποραδικές επίπονες εκσπερματώσεις, κράμπες στον δεξί όρχη και καμμιά φορά κρίσεις συχνοουρίας. Αλλά ευτυχώς όχι οι πόνοι που αναφέρουν άλλοι ατυχείς "συνάδελφοι"...

Πέμπτος ουρολόγος, ένας επίσης μεγαλοκαθηγητής της κατηγορίας 100Ε και αυτός. Του εξηγώ, με δυσκολία ομολογώ όλο το ιστορικό, μπερδεύεται, αγανακτεί μου λέει ότι όλα είναι ψυχολογικά. Με κόπο τον πείθω και μου προτείνει να ξανακάνω τις καλλιέργειες αυτή τη φορά σε συνεργασία με κορυφαία λοιμοξιολόγο. Για να μην τα πολυλογώ κάνω τα πάντα συν Stamey Mayers, πως λέγεται και διορθρικό υπέρηχο. Και εδώ είναι το κουφό βγαίνουν όλα αρνητικά και ο υπέρηχος μια χαρά. Ούτε μικρόβιο, ούτε φλεγμονή ούτε τίποτα... Φανταστείτε μόνο πόση αντιβίωση θα είχα κατεβάσει... ή φανταστείτε ένα μικρόβιο που δεν μπορούν να εντοπίσουν.... Τι να πω? Δεν ξέρω... Είμαι totally lost που λένε...

Οπότε και εγώ τους έκοψα τους Ουρολόγους...

Αυτά λίγο πολύ με το ιστορικό... Πραγματικά δεν ξέρω πια τι να κάνω σαν επόμενο βήμα.
Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω μόνιμα έναν ερεθισμό στην ουρήθρα, κράμπες στους όρχεις καμμιά φορά και επίπονες εκσπερματώσεις (πάντα η πρώτη. εάν υπάρξει και δεύτερη στη συνέχεια αυτή είναι μια χαρά !?). Κανένα πόνο στο περίνεο και τα σχετικά...   

Αυτά... με αγωνιστικούς χαιρετισμούς...


 

[Φαέθων]

Καλωσήρθες Revir.

Κατά τη γνώμη μου, το ιστορικό σου είναι άλλη μια τυπικότατη περίπτωση Συνδρόμου Χρόνιου Πυελικού Άλγους και των περιπετειών του...της ίδιας ιστορίας που έζησα εγώ, άκουσα από πολλούς άλλους και πιστεύω παίζεται καθημερινά σε γιατρεία ουρολόγων ανά τον κόσμο. Σε σχέση με εμένα έχεις αρκετά κοινά στοιχεία, όπως η ηλικία, η τραγική συχνοουρία, η έλλειψη ιδιαίτερα έντονων πόνων.

Θα μπορούσα να σχολιάσω αρκετά σε αυτά που αναφέρεις αλλά έχω ήδη διατυπώσει διάσπαρτα στο forum τις απόψεις μου οπότε δεν θέλω να επαναλάβω τον εαυτό μου στην απάντησή μου εδω και να γίνω βαρετός. Απλά επιγραμματικά θα ξαναπώ ότι δεν πιστεύω ότι το πρόβλημά μας προκαλείται από μικρόβιο, ούτε ότι η λύση είναι η αντιβίωση. Νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι ένα νευρομυϊκό πρόβλημα που τροφοδοτείται εν μέρη από το στρες αλλά και από άλλους παράγοντες όπως κακή στάση του σώματος. Το ιστορικό σου μου ενισχύει την άποψη. Οι αντικρουόμενες εξετάσεις σου που δείχνουν πότε το ένα μικρόβιο πότε το άλλο και πότε κανένα είναι κλασσική περίπτωση. Επίσης ενισχύει την άποψή μου (ότι δεν φταίει μικρόβιο) το ότι μετά την πρώτη φορά ενοχλήσεων τα συμπτώματά σου πέρασαν για καιρό χωρίς να κάνεις τίποτα. Οι ουρολόγοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι έχεις και όσες εξετάσεις και να κάνεις μάλλον θα μπερδεύονται περισσότερο. Το σίγουρο είναι ότι δεν "είναι στο μυαλό σου" ούτε θα πρέπει να δεχτείς ότι επειδή αυτοί δεν ξέρουν τι έχεις, δεν θα γίνεις ποτέ καλά και θα πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό.

Νομίζω από όσα γράφεις ότι έχεις μείνει ακόμα στο 1ο στάδιο: τον λαβύρινθο των εξετάσεων και της προσπάθειας να καταλάβεις -μάταια- τι σου συμβαίνει. Θα έλεγα να προχωρήσεις και να αρχίσεις να πειραματίζεσαι με διόρθωση της στάσης του σώματος, κουερσετίνη , τεχνικές χαλάρωσης και μασάζ στη λεκάνη, τους γλουτούς, γύρω από το πέος και στις γειτονικές περιοχές. Παρατήρησε μήπως άθελά σου σφίγγες μυς στον πρωκτό και το ουροποιητικό σύστημα και προσπάθησε να το ελέγξεις. Θα πρέπει να έχεις υπομονή και πειθαρχεία καθώς μπορεί να έχεις τα πρώτα αποτελέσματα μετά από αρκετό καιρό.

Από αυτά που γράφεις όμως μένω με την εντύπωση ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις δεν είναι ανυπόφορα και αυτό είναι καλό, καθώς δεν σε τροφοδοτούν με φαύλο κύκλο περισσότερου στρες. Ήδη ότι κατάφερες να ελέγξεις το θέμα της ούρησης είναι πολύ θετικό. Εμένα μου πήρε χρόνο.

[Revir]

Γεια σου Phaethon.

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Το εκτιμώ ιδιαίτερα και θεωρώ βασική την επικοινωνία μεταξύ των μελών. Μετά την ανάγνωση του ιστορικού σου βρήκα αρκετά κοινά στοιχεία με την ιστορία μου και θεωρώ πολλές από τις παρατηρήσεις σου ορθές. Θα αναφέρω λοιπόν και κάποια επιπλέον στοιχεία τα οποία δεν πρόλαβα να παραθέσω στο πρώτο κείμενο μου. Θα αναφερθώ σε κάποια γεγονότα με απόλυτη ειλικρίνια όπως ακριβώς τα σκέφτομαι με τον εαυτό μου με σκοπό πραγματικά να βοηθήσω και να βοηθηθώ.... Λοιπόν,

1) Όντως πάσχω, όπως και εσύ και αρκετοί από πόνους στην μέση. Εμφανίστηκαν 1,5 μήνα πριν από την πρώτη ενόχληση προστατίτιδας και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έχω τέτοιου είδους πόνους. Δεν είχα ποτέ ξανά στη ζωή μου ενοχλήσεις στην μέση. Ένα απόγευμα όμως και καθώς σήκωνα τους δύο μου γιους ψηλά στον αέρα για παιχνίδι ένιωσα έναν έντονο πόνο στην μέση μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά έτσι. Με άφησε μετά από 1-2 εβδομάδες. Μετά από 1,5 μήνα περίπου όπως είπα, είχα το πρώτο σύμπτωμα προστατίτιδας. Επίσης τώρα έχω σε τακτά χρονικά διαστήματα πόνους στη μέση, πρωτόγνωρους. Επίσης, την περίοδο εκείνη είχα ξαναρχίσει γυμναστήριο, μετά από 2 χρόνια αποχής και ομολογώ ότι είχα λίγο πλακωθεί.

2) Είμαι άτομο αγχώδες από την φύση μου. Επίσης λόγω επαγγέλματος και παιδιών, την περίοδο εκείνη ιδιαίτερα αλλά και γενικά, βιώνω μια καθημερινότητα τρομερού αγχους και στρες.

3) Έχω υποβληθεί στο παρελθόν σε εγχείρηση για ραγάδες πρωκτικού δακτυλίου. Ο τόνος των σφιγκτήρων μου ήταν υπερβολικά υψηλός και σε συνδιασμό με την τότε κακή εργένικη δίαιτα δεν άφηναν την ραγάδα να επουλωθεί μόνη της. Έτσι υποβληθηκα σε έσω σφυγκτηρο-εκτομή με εξαιρετική επιτυχία δόξα τον θεό.
Το αποτέλεσμα αυτής της εγχείρησης είναι να μειώνει τον τόνο των σφιγκτήρων. Αποδεδειγμένα δηλαδή (και σύμφωνα και με τον τότε γιατρό μου) είμαι ένας άνθρωπος που συσωρεύει όλη την ένταση και το άγχος του στην περιοχή αυτή. Τώρα δεν είναι ο σφιγκτήρας, άρα όλη αυτή η ένταση μπορεί να τοποθετείται κάπου αλλού.

4) Δεν έχω σίγουρα την καλύτερη στάση σώματος, οδηγώ 2 ώρες καθημερινά και κάνω συχνά πυκνά καθηστική εργασία με κακή στάση.

5) Την περίοδο εμφάνισης των πρώτων συμπτωμάτων είχα έντονη σεξουαλική δραστηριότητα μετά όμως από μία μεγάλη περίοδο σχετικά μικρής δραστηριότητας (εγκυμοσύνη). Επίσης, για πολλά χρόνια εφάρμοζα την μέθοδο του τραβήγματος την οποία όπως πλέον έχω διαβάζει σε αρκετά Αμερικάνικα sites θεωρείται απαράδεκτη και οδηγεί σίγουρα σε προβλήματα με τον προστάτη.
Επίσης ήμουν και είμαι άνθρωπος που με απασχολούσε η σεξουαλική μου απόδοση. Και εδώ θέλω να αναφέρω το εξής περίεργο. Έχω ελαφριούς πόνους και τσούξιμο όταν εκσπερματώνω. Αλλά μονάχα την πρώτη φορά. Εαν ακολουθήσει στη συνέχεια σύντομα και δεύτερη ή (σπάνια πλέον) τρίτη δεν έχω απολύτως κανένα σύμπτωμα. Αλλά κανένα. Βιώνω αντιθέτως μία ηρεμία. Αλλά η πρώτη φορά από το session συνοδεύεται σχεδόν πάντα με ενοχλήσεις. Επίσης η αίσθηση που έχω κατά την πρώτη φορά εκσπερμάτωσης είναι αυτή ενός πιασμένου μυ που τεντώνεται. Σαν να έχει πάθει κράμπα το σύστημα και να το τεντώνω. Μετά όπως είπα όμως είμαι ΟΚ. Αυτό μου έχει προκαλέσει έντονη περιέργεια. Επίσης, στο παρελθόν είχα πάντα πολύ καλό έλεγχο της εκσπερματωσης μου, της διάρκειας δηλαδή. Πλέον όχι. Σαν να μην μπορεί το σύστημα να ανταποκριθεί. Οι προσπάθειες μου αναβολής της εκσπερμάτωσης όχι μόνο δεν αποφέρουν αποτελέσματα αλλά εαν μπω σε αυτή την διαδικασία η εκσπερμάτωση συνοδεύεται με το μέγιστο των δυσάρεστων ενοχλημάτων που ανάφερα. Η αίσθηση που αποκομίζω δηλαδή, εαν ας πούμε δεν υπήρχε ο όρος προστατίτιδα, θα ήταν αυτός ενός κουρασμένου συστήματος που σαν να το γυμνάζω παραπάνω από ότι αντέχει πλεόν... Τώρα, κάποιες φορές μετά από σεξ τα συμπτώματα αυξάνουν και άλλες ελαχιστοποιούνται χωρίς να έχω καταφέρει να αναγνωρίσω κάποιο pattern.

6) 2-3 εβδομάδες πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων έκανα πρωκτικό σεξ χωρίς προφύλαξη μετά από πάρα πολλά χρόνια. Είναι ο μόνος παράγοντας που με προβληματίζει σχετικά με την νευρομυικη θεωρία. Μήπως δηλαδή τσίμπισα κάποιο μικρόβιο το οποίο λόγω και της δεδομένης χαμηλής ευαισθησίας των γνωστών μικροβιολογικών εξετάσεων δεν μπορεί να εντοπιστεί. Απλά το αναφέρω γιατί επιμένει να με προβληματίζει...

Οι μέχρι τώρα και οι μελλοντικές μου ενέργειες σχετικά με το πρόβλημα μου ήταν και είναι οι εξής:

1) Έλεγξα την συχνουρία με εφαρμογή προγράμματος ούρησης και με πολύ τσαμπουκά κόντρα στον εαυτό μου. Δηλαδή δεν πήγαινα για τουαλέτα εκτός εαν είχαν περάσει 4 ώρες από την προηγούμενη. Σιγά, σιγά άρχισα να ξεχωρίζω το πραγματικό συναίσθημα ούρησης από το άλλο το άδειο και επιτακτικό. Σίγουρα ήμουν και τυχερός αλλά θεωρώ ότι με βοήθησε πολύ. Μου πήρε πολύ πόνο και αρκετό τσούξιμο βέβαια. Τώρα δεν έχω τέτοια συμπτώματα. Επίσης εαν έχω (συμβαίνει σπάνια αλλά συμβαίνουν καμμιά φορά) τα αντιμετωπίζω φυσιολογικά, χωρίς άγχος.   

2) Ακολουθώ μία σχετική "δίαιτα" στο σεξ. (2-3 max την εβδομάδα) και θεωρώ πάει καλά.

3) Συμφώνησα με τον εαυτό μου να μην κάνω καμμία προσπάθεια επιμήκυνσης του χρόνου της σεξουαλικής επαφής. Όπως έρθει. Επίσης προσέχω να εξαφανίσω το reflex του κρατήματος που τόσα χρόνια έχει εγκατασταθεί υποσηνείδητα... Αυτό το τελευταίο reflex το θεωρώ πολύ κακό γιατί πιστεύω ότι δεν αφήνει τελικώς όλη την ένταση να φύγει ελεύθερα.

4) Πίνω πολά υγρά και έκοψα εντελώς το κόκκινο κρασί. Παρατήρησα ότι τα συμπτώματα μου χειροτερέυουν ελαφρά με το κόκκινο κρασί ή το βαρύ αλκόολ. Από την άλλη η μπύρα μου δίνει την αίσθηση ότι με βοηθάει...

5) Παίρνω καθημερινά γύρη και πίνω πράσινο τσάι.

6) Η γυμναστική βοηθάει απίστευτα. Όχι τα βάρη. Χαλαρό τρέξιμο ή μπασκετάκι ναι. Νιώθω απίστευτα καλά μετα. Θεωρώ επίσης, ότι ασκήσεις ενδυνάμωσης κοιλιακών θα βοηθήσουν απίστευτα.

7) Πάιρνω συμπληρώματα ψευδαργύρου.

Αποφεύγω να το σκέφτομαι.

9) Αποφέυγω να σκέφτομαι ότι αποφέυγω να το σκέφτομαι

Με εκτίμηση σε όλους τους συμπάσχοντες....

[john]

Revir καλώς ήρθες,

Διαβάζοντας τα όσα γράφεις νομίζω οτι έχεις μια πολύ σωστή προσέγγιση της ασθένειας και τα συμπεράσματά σου είναι επίσης πολύ λογικά. Μετά απο περίπου 5 χρόνια που τραβιέμαι με το συγκεκριμένο θέμα (και αφού έχω δοκιμάσει άπειρες αντι-μικροβιακές θεραπείες) είμαι πλέον βέβαιος οτι δεν έχουμε να κάνουμε με μικρόβια. Οπως έχει γράψει και ο Phaethon , οι ασθενείς που όντως πάσχουν απο κάποιο μικρόβιο με τη λήψη αντιβίωσης γίνονται καλά και ακόμα και αν το μικρόβιο επανέλθει  η λήψη αντιβίωσης είναι και πάλι αποτελεσματική. Στην δική μας περίπτωση αυτό δεν ισχύει.

The bacterial infection theory that for so long had held sway in this field was shown to be unimportant in a 2003 study from the University of Washington team led by Dr Lee and Professor Richard Berger. The study found that one third of both normal men and patients had equal counts of similar bacteria colonizing their prostates. This view was endorsed by Dr Anthony Schaeffer, Professor and Chairman of the Department of Urology at Northwestern University, in a 2003 editorial of The Journal of Urology, in which he stated that "...these data suggest that bacteria do not have a significant role in the development of the chronic pelvic pain syndrome",and a year later with his colleagues he published studies showing that antibiotics are essentially useless for CP/CPPS

Η παραπάνω παράθεση μιλάει για μια έρευνα που έγινε σε υγιείς ανθρώπους και σε ασθενείς με "χρόνια προστατίτιδα" (χρόνιο πυελικό αλγος). Τα αποτελέσματα έδειξαν οτι οι υγιείς άνθρωποι είχαν τον ίδιο αριθμό απο βακτήρια με τους ασθενείς στον προστάτη τους!

Αυτό που πιστεύω προσωπικά είναι οτι έχουμε να κάνουμε με μια νευρομυική διαταραχή στο πυελικό πάτωμα η οποία δεν μπορώ να ξέρω απο που προήλθε. Μια καλή εξήγηση είναι η πρόσθια πυελική μετάθεση που περιγράφει ο phaethon. Το γεγονός με τη μέση σου που περιγράφεις (σηκώνοντας το παιδί σου) μου θύμισε ένα φίλο μου που είχε παρόμοιο περιστατικό σηκώνοντας βάρος ενώ νομίζω και ο phaethon είχε παρόμοια εμπειρία. Επίσης νομίζω οτι οι περισσότεροι απο εμάς είτε καθόμαστε για πολλές ώρες σε λάθος στάση είτε οδηγάμε* για πολλλές ώρες ( τυχαίο που η προστατίτιδα λέγεται και "νόσος των ταξιτζίδων" ? ).
Απο κει και πέρα το άγχος σίγουρα παίζει ,αρνητικό, ρόλο ενώ εγώ πιστεύω οτι μου κάνει πολύ κακό και η αυπνία (κοιμάμαι πολύ λίγες ώρες).

Σε ότι αφορά το τι μας καλυτερεύει και ποια μπορεί να είναι η πιθανή θεραπεία :
1) Νομίζω συμφωνούμε άπαντες οτι το χαλαρό τρέξιμο κάνει καλό. 
2) Έχοντας δοκιμάσει μαλάξεις του προστάτη, πιστεύω οτι η λύση είναι στο μασάζ (trigger point release ?) του πυελικού πατώματος. ΠΡΟΣΟΧΗ!  Μασάζ(πιέσεις σε trigger points ?)  στο πυελικό πάτωμα και ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ. Το μασάζ στον προστάτη "για να βγουν έξω τα μικρόβια και να τα σκοτώσει η αντιβίωση" είναι κολοκύθια με τη ρίγανη.  Δες τι γράφω στο ιστορικό μου για το προστατικό μασάζ.

*Στη θέση οδήγησης η στάση του σώματος είναι εντελώς λάθος.

[Φαέθων]

Φίλε Revir,

1) Όντως πάσχω, όπως και εσύ και αρκετοί από πόνους στην μέση. Εμφανίστηκαν 1,5 μήνα πριν από την πρώτη ενόχληση προστατίτιδας και είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έχω τέτοιου είδους πόνους. Δεν είχα ποτέ ξανά στη ζωή μου ενοχλήσεις στην μέση. Ένα απόγευμα όμως και καθώς σήκωνα τους δύο μου γιους ψηλά στον αέρα για παιχνίδι ένιωσα έναν έντονο πόνο στην μέση μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά έτσι. Με άφησε μετά από 1-2 εβδομάδες.

Λες και ακούω τον εαυτό μου. Εμένα απλά μου ξέσπασε περίπου 2,5 μήνες πριν τα συμπτώματα της πάθησης ένα απόγευμα που έκανα ασκήσεις με βάρη (και ήδη είχα κουράσει για καιρό τη μέση μου). Ένοιωσα ξαφνικά τέτοια κόπωση ή πιάσιμο στους ραχιαίους ή κάπου εκεί, που δεν είχα ξανανοιώσει ποτέ στη ζωή μου. Ακόμα δεν μου έχει περάσει.

2) Είμαι άτομο αγχώδες από την φύση μου. Επίσης λόγω επαγγέλματος και παιδιών, την περίοδο εκείνη ιδιαίτερα αλλά και γενικά, βιώνω μια καθημερινότητα τρομερού αγχους και στρες.

3)...Αποδεδειγμένα (και σύμφωνα και με τον τότε γιατρό μου) είμαι ένας άνθρωπος που συσωρεύει όλη την ένταση και το άγχος του στην περιοχή αυτή.

4) Δεν έχω σίγουρα την καλύτερη στάση σώματος, οδηγώ 2 ώρες καθημερινά και κάνω συχνά πυκνά καθηστική εργασία με κακή στάση.

Σε ευχαριστώ που τα αναφέρεις αυτά. Ενισχύουν τα όσα έχω καταλήξει και τα έχω ακούσει με παραλλαγές και από άλλους συμπάσχοντες. Σχετικά με τα όσα ανέφερες στο σημείο 3, ίσως σε ενδιαφέρει να πληροφορηθείς ότι έχω μιλήσει με αρκετούς συμπάσχοντες που μου είπαν ότι πάσχουν από σπαστική κολίτιδα. Επίσης -αλλά αυτό βέβαια πιο πιθανό να είναι απλή σύμπτωση- εικάζω μια αυξανόμενη εμφάνιση προβλήματος αιμοροϊδων σε άτομα με την πάθησή μας.

Τους ελαφριούς πόνους και τσούξιμο στην εκσπερμάτωση (αλλά και στην αρχή της στύσης μερικές φορές) που αναφέρεις στο 5 ως σύμπτωμα, είναι αρκετά συνηθισμένο. Το είχα κι εγώ αλλά όχι από την αρχή. Μου εμφανίστηκε κάποια στιγμή και καταλαγιάσε όσο επούλωνα το πρόβλημα. Ξέρω όμως την περίπτωση παιδιού που έχει απίστευτες ενοχλήσεις-πόνους μετά την εκσπερμάτωση και φοβάται πλέον να κάνει sex.

Όσο για τα όσα λες στο νο 6:

2-3 εβδομάδες πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων έκανα πρωκτικό σεξ χωρίς προφύλαξη μετά από πάρα πολλά χρόνια. Είναι ο μόνος παράγοντας που με προβληματίζει σχετικά με την νευρομυικη θεωρία. Μήπως δηλαδή τσίμπισα κάποιο μικρόβιο το οποίο λόγω και της δεδομένης χαμηλής ευαισθησίας των γνωστών μικροβιολογικών εξετάσεων δεν μπορεί να εντοπιστεί. Απλά το αναφέρω γιατί επιμένει να με προβληματίζει...

Έχεις δίκιο που σε προβληματίζει. Και εμένα με προβλημάτιζε η περίεργη σύμπτωση του ότι όταν μου πρωτοεμφανισθήκαν τα συμπτώματα, η γυναίκα μου εμφάνισε ουρολοίμωξη. Ίσως γι'αυτό μου πήρε πολύ καιρό να αποδεχτώ ότι τελικά μάλλον δεν φταίει μικρόβιο -τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά. Λέω από ένα σημείο και μετά γιατί ακόμα και οι Wise και Anderson προφανώς από την έρευνά τους σε διάφορες περιπτώσεις, δέχονται και αναφέρουν την πιθανότητα η αρχική πυροδότηση των συμπτωμάτων σε κάποιους ασθενείς που ήδη έχουν προδιαθέσει το σώμα τους με διάφορους συνδυασμούς παραγόντων (στρες, κακή στάση κλπ) να είναι από απόπειρα μικροβίων να προσβάλλουν την περιοχή.

Πρέπει όμως να τονίσω εδώ ότι:
α) Το αναφέρουν ως πιθανότητα και μόνο (όπως και για άλλους διαφορετικούς παράγοντες που υποπτεύονται). Δεν το θεωρούν εξακριβωμένο. Δυστυχώς, αν και η νευρομυϊκή θεωρία εξηγεί με πολύ πιο λογικό τρόπο κάποια περίεργα της πάθησης αυτής απ'ότι η μέχρι τώρα θεώρηση, δεν είναι ολοκληρωμένη θεωρία ούτε έχει φωτίσει πλήρως την πάθηση και τον ακριβή μηχανισμό που δημιουργεί το πρόβλημα. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα και γι'αυτό βέβαια ακόμα ψαχνόμαστε και συζητάμε.
β) Ακόμα κι αν η πυροδότηση -στις περιπτώσεις που υποπτεύονται- οφείλεται εν μέρη σε μικρόβιο , πιθανολογούν οι συγγραφείς ότι για άγνωστους λόγους ακόμα και μετά την απόλυτη καταπολέμηση του μικροβίου, είτε φυσικά από τον οργανισμό είτε από αντιβίωση και με τις εξετάσεις συχνά να δείχνουν σποστειρωμένο περιβάλλον, η περιοχή αποσυντονίζεται και συνεχίζει να έχει συμπτώματα. Αυτό το θεωρούν ως ένα μυστήριο. Όπως μυστήριο είναι γιατί σε πολύ κόσμο η ύπαρξη μικροβίων δεν οδηγεί ποτέ σε κανένα πρόβλημα. Άρα λοιπόν κατά τους συγγραφείς, δεν αποκλείεται μικρόβια να μπορεί να προκαλέσουν πυροδότηση των συμπτωμάτων, χωρίς όμως στη συνέχεια να σχετίζονται με τη συνέχιση του προβλήματος.
γ) Υποπτεύονται πολλές ακόμα αιτίες πυροδότησης, διαφορετικές για κάθε ασθενή.

Όμως, όπως και να έχει, και από τις συζητήσεις μου και πάλι με ομοιοπαθείς, διαπίστωσα ότι είναι εύκολο όταν εμφανισθούν τα συμπτώματα και ο ουρολόγος σου πει ότι έχεις "μολυνθεί" και σου δώσει αντιβίωση να αρχίσεις να σκέφτεσαι προς τα πίσω και να βρεις μια "βολική" εξήγηση πως μολύνθηκες...έκανα πρωκτικό έρωτα 2 εβδομάδες πριν,  στοματικό έρωτα 1 μήνα πριν, one night stand 3 μήνες πριν, βρώμικο σώβρακο έξι μήνες πριν. Πάντα μπορείς να βρεις στο ιστορικό σου μια "αμαρτία" και να αιτιολογήσεις πως το έπαθες. Μόνο αν είσαι...ασκητής ίσως δεν θα μπορέσεις να βρεις μια αμαρτία στο παρελθόν σου, κι αυτό με επιφύλαξη καθώς γνώρισα κόσμο που ισχυριζότανε ότι είχε το μικρόβιο...7 χρόνια μέχρι να του βγάλει συμπτώματα (επειδή έτσι του είπανε). Αλλά γνώρισα κι ένα παλληκαράκι που μου έλεγε αμήχανο και προβληματισμένο ότι....του εμφανίστηκαν τα συμπτώματα "προστατίτιδας" χρόνια πριν και ενώ ήταν ακόμα παρθένος!!!(....και αυτό αν θες με βοήθησε επίσης να σκεφτώ).

Το ερώτημά λοιπόν είναι γιατί δεν έπαθες τίποτα όταν έκανες πρωκτικό έρωτα παλαιότερα; Γιατί 10 χρόνια πριν που έκανα πολλές "βρωμιές" (πρωκτικό, γυναίκες με περίοδο κλπ) δεν έπαθα τίποτα εγώ; Πολλά τα ερωτήματα.

Αποφεύγω να το σκέφτομαι.
9) Αποφέυγω να σκέφτομαι ότι αποφέυγω να το σκέφτομαι

Κάνεις πάρα πολύ καλά. Θυμάμαι όταν ήμουν στην πρώτη φάση με την έξαρση των συμπτωμάτων. Είχα τρελαθεί που δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και πως μπορούσα να απαλλαγώ από αυτό. Τότε ουρούσα 10-12 φορές την ημέρα. Κάποια στιγμή στην προσπάθειά μου να καταλάβω αν καλυτερεύω ή χειροτερεύω, άρχισα να καταμετρώ σε σημειωματάριο πόσες φορές ουρώ την ημέρα. Το αποτέλεσμα λοιπόν όταν άρχισα όλη τη μέρα να παρατηρώ πόσες φορές πήγα τουαλέτα, να κορυφωθεί η συχνοουρία και να πηγαίνω ακόμα και...20 φορές! Δράμα! Όταν το έβγαλα από το μυαλό μου και σταμάτησα να αυτοτροφοδοτούμαι με επιπλέον στρες, νομίζω άφησα τον εαυτό μου να κάνει μόνος του σωστά αυτό που έπρεπε να κάνει...Γιατί το μεγάλο μας όπλο είναι ότι το σώμα μας είναι προγραμματισμένο από μόνο του να είναι υγιές και όχι να είναι άρρωστο.