Γεια χαρά.
Μόνο μερικές παρατηρήσεις από μένα, που ίσως προβληματίσουν:
- από που προκύπτει ότι συχνοουρια και πιεση στην πυελικη ζωνη σημαίνει ντε και καλά προστατίτιδα;
- Τι σημαίνει 'θεραπεύει 100% την πάθηση', από που προκύπτει αυτό;
- Ποιος μας λέει ότι οι βίαιες προστατικές μαλάξεις αποτελούν κάποιου είδους 'θεραπείας'; Ποιος γιατρός (εκτός βέβαια από εκείνον που τις κάνει και αμείβεται για αυτό), ποιο επιστημονικό σύγγραμμα ή μελέτη; Η ερώτηση απευθύνεται και ρητορικά σε άλλους ομοιοπαθείς που παλιότερα ή σκέφτονται στο μέλλον να αποκαλέσουν μια τέτοια μέθοδο ως 'θεραπεία'.
- Η εξέταση που γίνεται για την ανίχνευση μικροβίων στον προστάτη είναι η stamey - mears και όχι η σπέρματος. Η σπέρματος μπορεί να περιλαμβάνει και πιθανά μικρόβια στην ουρήθρα.
- Μπορεί πράγματι να υπήρξε κάποια στένωση, όμως από ότι μας λες, η διόρθωση αυτού του προβλήματος με την επέμβαση δε σταμάτησε τα συμπτώματα.
- Έγινε ψηλάφιση των μυών της πυέλου και της ευρύτερης περιοχής για ανίχνευση μυϊκής δυσλειτουργίας ή εναυσματικών σημείων πόνου; Σύμφωνα με το επίσημο φορέα και των Ελλήνων ουρολόγων, την Ευρωπαϊκή Εταιρεία της Ουρολογίας, η εξέταση αυτή πρέπει να γίνεται από τους ουρολόγους σε ασθενείς με συμπτώματα όπως αυτά που μας έγραψες. Οι ουρολόγοι που δεν κάνουν την εξέταση αυτή, κατά τη γνώμη μου είναι ανεπαρκείς.
Περαστικά εύχομαι
Χρόνιο, Μυϊκά βασιζόμενο Πυελικό Άλγος.
Ξεκίνησε το 2012, είμαι χωρίς συμπτώματα από το 2016.
Πυροδοτήθηκε από προστατίτιδα, το πρωτόκολλο Wise Anderson με βοήθησε περισσότερο από όλες τις θεραπείες.

Παράθεση από: iliaskes στις 26 Σεπτεμβρίου, 2016, 03:18:59 ΠΜΣκεφτομαι μετα την επισκεψη στον συγκεκριμενο γιατρο κ αν δν δω καμια βελτιωση να παω κ σε εναν τριτο. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ,  ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΞΕΛΙΞΕΙ Κ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΊΝΕΙ    ΛΥΣΗ. ΓΙΑΤΙ ΔΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΣΤΑΣΗ.

Φίλε iliaskes

Εγώ δεν είμαι γιατρός για να σου πω αν πάσχεις από κάποια μόλυνση, κάποιο μετεγχειρητικό σύμπτωμα ή οτιδήποτε άλλο. Θα σου πω όμως τα εξής - τα οποία ίσως κάποια στιγμή να βρω το κουράγιο και το θάρρος να τα γράψω και αναλυτικότερα.

Η ζωή που ζούμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, διακρίνεται από ψυχολογικές και ηθικές πιέσεις, που ο καθένας βιώνει και αντιμετωπίζει σωματικά και με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που σφίγγουν διαρκώς το σαγόνι τους, ακόμα και το βράδυ όταν κοιμούνται. Οι οδοντίατροι το ονομάζουν αυτό "βρουξισμό" - και είναι ένα σύμπτωμα που δεν θεραπεύεται, διότι δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του, παρά ταύτα ωστόσο μπορεί να σου καταστρέψει τα δόντια. Αν πας σε έναν οδοντίατρο, θα σου προτείνει να σου φτιάξει έναν πλαστικό νάρθηκα που να παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δόντια (σαν αυτόν που φτιάχνουν για τους πυγμάχους) ώστε τουλάχιστον να τα διατηρήσεις σώα. Μπορείς να φτιάξεις έναν με 50 ευρώ, αλλά μία οδοντίατρος μου είχε ζητήσει εμένα επί λέξει "από 350 έως 500". Καταλαβαινόμαστε μου φαίνεται.

Άλλοι βιώνουν τις σωματικές τους εντάσεις διαφορετικά. Κάποιους τους χτυπάνε στο κεφάλι με πονοκεφάλους. Άλλοι βγάζουν εξανθήματα. Κάποιοι τρίτοι έχουν ξαφνικά ξεσπάσματα με αποτέλεσμα να γίνονται ακοινώνητοι. Και κάποιους άλλους, η ένταση τους χτυπάει στη λεκάνη.

Πώς γίνεται αυτό; Θα σου δώσω μια μικρή ερμηνεία με απλά λόγια: Οτιδήποτε θα ήθελες να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, ξεκινά απ' τα πόδια. Μια κλωτσιά που θα ήθελες να δώσεις αλλά δεν έδωσες. Κάποιες κουβέντες που θα ήθελες να πας να πεις στον εργοδότη σου αλλά δεν τις είπες. Συγκρατήθηκες - και ο μηχανισμός αυτός καταγράφηκε στον εγκέφαλο και παγιώθηκε.

Συγκρατούμε τις εντάσεις μας συγκρατώντας την αναπνοή μας. Στην κοινωνία μας ο "μετρημένος και σοβαρός" είναι και λιγομίλητος. Αν είσαι έτσι, έχει καλώς. Αν δεν είσαι; Θα συγκρατήσεις τις λέξεις, τις εκφράσεις, τα συναισθήματά σου και τις συγκινήσεις σου συγκρατώντας την αναπνοή σου. Για να συγκρατηθεί όλο αυτό το υλικό που συνοδεύει την αναπνοή μας, το σώμα πρέπει να σφίξει. Και σφίγγει.

Πας στην τουαλέτα και τα ούρα δεν βγαίνουν. Θα βρεις σε λίγο δικούς σου μηχανισμούς να εξουδετερώσεις την πίεση που ήδη ασκείς ασυναίσθητα στον εαυτό σου. Θα μάθεις να πιέζεις λίγο κάτω απ' τον αφαλό για να τα αναγκάσεις να βγουν. Μετά θα μάθεις να γέρνεις προς τα μπρος, με το ένα ή τα δύο χέρια στον τοίχο, μπας και καταφέρεις να χαλαρώσεις τη λεκάνη σου. Θα ψάξεις από δω, θα ψάξεις από κει, αλλά θα βρεθείς σε αδιέξοδο, αν όλα αυτά που σε έφεραν στην κατάσταση αυτή δεν αρθούν. Το πώς θα αρθούν, δεν θα σου το πει ο ουρολόγος.

Προσωπικά, θα σου πρότεινα δύο πράγματα: Το ένα είναι να μάθεις ξανά να κλωτσάς. Όχι τους ανθρώπους αλλά το κρεβάτι σου, όπως έκανες μικρός και σου άρεσε: Ξαπλώνεις μπρούμυτα και κλωτσάς το στρώμα. Αν μπορείς να αγοράσεις κανένα σάκο ή οτιδήποτε άλλο που να προσφέρεται να τις "αρπάξει", ακόμα καλύτερα.

Το δεύτερο που θα σου πρότεινα, θα ήταν να βάλεις το μασάζ στη ζωή σου - ιδίως το σιάτσου που βασίζεται σε ένα απαλό πάτημα των δαχτύλων του μασέρ σε συγκεκριμένα σημεία που έχουν αντιστοιχίες και στα εσωτερικά νεύρα του σώματός μας. Η ρεφλεξιολογία κινείται περίπου στην ίδια φιλοσοφία και κάνει επίσης καλό, αλλά οποιοδήποτε μασάζ (από άνθρωπο που ξέρει να το κάνει βεβαίως) θα σου στοιχίσει λιγότερο και θα σε ανακουφίσει περισσότερο απ' ό,τι οι κινολόνες και τα άλφα μπλόκερς του ουρολόγου - για να μην μιλήσουμε για τις μεθόδους του άθλιου αυτού απατεώνα στην Αθήνα.

Και το κυριότερο απ' όλα: Προσπάθησε παράλληλα με τα παραπάνω, να μην αποκοπείς από τους φίλους σου και την κοινωνική σου ζωή. Γιατί αν αποκοπείς, τα συμπτώματα αυτά θα επιδεινωθούν και θα δεις τη ζωή σου να χάνει πλήρως το νόημά της.

Δοκίμασε αυτά που σου είπα και γράψε εδώ την εμπειρία σου - θετική ή αρνητική. Ίσως είναι πλέον καιρός να πάψουμε να αναζητούμε στα αντιβιοτικά, λύσεις σε προβλήματα που γεννήθηκαν στην ψυχή και στα νεύρα μας.
Ηλικία 50 ετών. Σφίξιμο στη λεκάνη από την παιδική ηλικία λόγω "αγωγής τουαλέτας". Κάποια συμπτώματα ουρολοίμωξης σε συνδυασμό με συχνουρία και δυσουρία με οδηγούν στον ουρολόγο τον Οκτώβριο του 2013. Διάγνωση οξείας προστατίτιδας με σχετικά αυξημένο PSA. Θεραπεία με cipro. Εξαφάνιση των συμπτωμάτων της ουρολοίμωξης αλλά επιδείνωση των υπολοίπων. Αύξηση του PSA στους επόμενους μήνες στα 3400. Ψυχολογική προετοιμασία για βιοψία. Αντιβίωση. Λήψη Saw Palmeto τον Σεπτέμβριο του 2014 που αρχικά κάνει θαύματα. Με παράλληλη σχεδόν χορήγηση αντιβίωσης, το PSA πέφτει στα αρχικά επίπεδα για να αρχίσει να ανεβαίνει ξανά στις αρχές του 2016.  Σωματική κόπωση, θεαματική υποχώρηση της σεξουαλικής επιθυμίας, κατάθλιψη. Νέα αντιβίωση, ελαφρά βελτίωση, δοκιμές με σιτοστερόλη και κουερσετίνη χωρίς μεγάλη βελτίωση, αλλά σχετική σταθεροποίηση. Κατάσταση υποφερτή.

Μάιος 2017: Το PSA ξεπερνά τις 4500 μονάδες και ο λόγος f-PSA/t-PSA πέφτει στο 0,14. Διενεργείται βιοψία, αρνητική σε σχέση με κακοήθεια.

Καλησπέρα παιδια, αν και παλιο thread, θέλω να γράψω την δικιά μου μαρτυρία...από τότε που ξεκίνησαν τα συμπτώματα, δεν είχα πολύ libido, οι στύσεις μου (όταν αυνανιζόμουν με πορνό) δεν ήταν στο 100%, φοβόμουν ότι έπαθα στυτική δυσλητουργεία, οπότε σταμάτησα να τον παίζω και να βλέπω τσόντες για λίγο καιρό. Το προηγούμενο Σάββατο πήγα σπίτι μιας κοπέλας, και πριν καν μπω μέσα, ήδη είχα αρχίσει να ανάβω, μόλις την άγγιξα, το "ξίφος"  :D ήταν πέτρα, και έτοιμο για όλα, χωρίς καθόλου προκαταρκτικά, και χωρίς να έχω πάρω κάποιο χαπάκι. Θεωρώ πως το να καθόμαστε σε μια καρέκλα και να τον παίζουμε βλέποντας άλλους να πηδάνε μέσα απο μια οθόνη είναι εντελώς αφύσικο, και ίσως καταστροφικό για εμας τους άντρες ψυχικά, αλλά και απο πλευρά αυτοπεποίθησης. Πρέπει να αφήσουμε την φύση να κάνει μόνη της δουλειά, και αν είναι να τον παίζουμε όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, αλλά χρησιμοποιώντας την φαντασία μας

Ένας ουρολόγος πάντως, μου είπε ότι όταν νιώθουμε κάποια δυσφορία στην κάτω περιοχή, είναι πιθανό να μας κάνει να νομίζουμε ότι έχουμε και πρόβλημα με την στύση μας, ενώ δεν συμβαίνει αυτό