Θα σας πω το ιστορικό μου με αυτή την ιστορία αλλά και το πως κατάφερα να έχω πρόοδο... Όπως όλοι σας είχα τα γνωστά συμπτώματα που έχουν αναφερθεί εδώ με κάτι όμως παραπάνω... Την αίσθηση από το μπαλάκι του γκολφ στο περί νέο η οποία δεν έφευγε καθόλου και πότε.. Όπως καταλαβαίνετε έκανα καλλιέργειες (βγήκαν αρνητικές) πήρα αντιβιωσεις (δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το μξκροβιακο κομμάτι γιατί δεν είχα κάτι τέτοιο) χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Θέλω να πω ότι όσο πήγαινα στους ουρολογους γύρω στους 3 με 4 μήνες διάβαζα το φόρουμ και θεωρούσα απίθανα αυτά που έλεγε ο Φαέθων για μυϊκό πρόβλημα...αφού οι ουρολόγοι μου είπαν τα κλασικά είναι σκοτεινή πάθηση πάθηση φάντασμα δεν γνωρίζουμε κτλ κτλ άρχισα να ψάχνω το μυϊκό.. Διάβασα το βιβλίο της Amy stein και αποφάσισα να κάνω διατάσεις πράγματι οι διατάσεις με βοήθησαν και με έκαναν να πιστέψω ότι το θέμα είναι μυϊκό... Το golf ball sensation όμως όπως το λένε οι Αμερικανοί δεν έφευγε... Ώσπου ξαναδιαβαζοντας το βιβλίο της Amy stein διαπίστωσα ότι μου ξέφυγε κάτι πολύ σημαντικό... Η ΣΤΆΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ... πάντοτε είχα μια στραβή στάση είμαι 22 χρόνων... από τα 15 σχεδόν... Μόλις άρχισα να διορθώνω τη στάση του σώματος το μπαλάκι του golf και το αίσθημα του βάρους εξαφανίστηκε...αυτό που διαπίστωσα για εμένα είναι ότι το πρόβλημα μου είναι μια πολύ κακή στάση σώματος η οποία μου δημιούργησε tight muscles σε όλη την περιοχή της λεκάνης στην κοιλιά και στα πόδια... Συγχρόνως το γεγονός ότι ποτέ δεν γυμναστήκα... Καθώς πάντοτε ήμουν αδύνατος δεν ένιωσα την ανάγκη να γυμναστώ.. Αυτό που κάνω πλέον είναι να διορθώνω τη στάση του σώματος και να κάνω διατάσεις με υπομονή και προσοχή γιατί να φανταστείτε αυτό που κάνουν οι ποδοσφαιριστές να πιάνουν τις μύτες των ποδιών σκυβοντας εγώ δεν μπορώ να το κάνω ούτε για πλάκα... Συμφωνω με τα παιδιά που αναφέρουν ότι το άγχος παίζει ρόλο.. Εμένα αυτή η ιστορία ξεκίνησε μετα από έντονο άγχος.. Σχεδόν από τότε πουμε  θυμάμαι είχα μετά το  σεξ κάποιες ενοχλήσεις στις οποίες δεν έδινα σημασίαμετα από 1 2 ώρες εφευγαν.. Η πρώτη φορά που αυτές οι ενοχλήσεις άρχισαν να με ταλαιπωρούν και στην καθημερινότητα μου ήταν μετά από μια έντονη περίοδο άγχους.. Κλείνοντας θέλω να πω ότι δεν είμαι γιατρός το μόνο που λέω είναι πως ζω με αυτή την κατάσταση και πως εγώ βρήκα ένα κλειδί.. Για όσους δεν γνωρίζετε αγγλικά και δεν μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο που διάβασα θα πρότεινα να ψάξετε στο Google και στο YouTube για tight pelvic floor θα σαςβγαλει από εμπειρίες  ασθενών μέχρι διαφόρων ειδών διατάσεις.. προσωπικά μέσα από αυτές τις αναζητήσεις κατάλαβα περισσότερα για την πάθηση... Σας εύχομαι τα καλύτερα και να ξέρετε ότι αυτό το σαιτ όταν οι ουρολόγοι μου είπαν ότι δεν ξέρουν μου έδωσε ελπίδα και εύχομαι τα παιδιά που έγραψαν τόσα πολλά πράγματα πριν 10 χρονια να είναι υγιείς..

Γειά σου flash τι ωραία να βλέπουμε θετικές ιστορίες! Αυτός είναι ο σκοπός μας εδώ και εύχομαι να παραμείνεις υγιής!

Μπορεί ο τρόπος που μεγαλώνουμε, οι συνήθειες που αποκτάμε, να παίζουν ρόλο και να εξελίσσονται τελικά αν παραμελήσεις τα σημάδια σε προστατίτιδες. Κάτι τόσο απλό, τόσο φαινομενικά "άσχετο", η στάση του σώματος, τελικά για εσένα ήταν η ένδειξη ότι πρέπει να αλλάξεις δρόμο!

Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

Επιτέλους διαβάζω και ένα ποστ και ταυτίζομαι. Δε θέλω να πω πολλά αυτη τη φορά. Μπήκα απλά να δω πως τα πάτε.
Μπράβο flash για την αντίληψή σου. Μια απο τα ίδια. Όλα διορθώθηκαν όταν άλλαξα στάση σώματος και συγκεκριμένα όταν φρόντιζα να μην "πετάω" τη λεκάνη πίσω κάτι σαν μόνιμη λόρδωση.
Είμαι καλά και ζω χαρούμενος τη ζωή μου. Όταν, παρα πολύ σπάνια πλέον, ξεχνιέμαι και για καμια βδομάδα κοιμάμαι όπως νάνε, χαλάω τη στάση σωματος, δεν κάνω καθόλου διατάσεις κτλπ, και παει να μου έρθει ενόχληση, τα διορθώνω όλα και την επόμενη μέρα είμαι τέλεια και πάλι.
Έχω αποδεχτεί και ξέρω πλέον οτι το πρόβλημά μου είναι μυικο καθαρά. Τρώω τα πάντα, γλεντάω, όταν το απαιτεί η περίσταση πίνω τον κώλο μου παρέες και φίλους και όλα αυτά χωρίς να σκέφτομαι οτι θα μου φέρουν πόνους.
Έχω να πω και να γράψω πολλά, αλλά το έχω κάνει πολλάκις. Όσοι είναι να καταλάβουν, το κάνουν και χωρίς πολύ ανάλυση και μπράβο τους για τη δύναμη σκέψης και την αντίληψή τους. Οι άλλοι δυστυχώς μένουν  να υποφέρουν ψάχνοντας μικρόβια φαντάσματα και ψύλλους στα άχυρα.
Η "μυοθεραπεία" αν το μπορώ να το ονομάσω έτσι, θέλει χρόνο και υπομονή. Όταν είστε σε αρχικό στάδιο, για να επαναφέρεται τον οργανισμό σας όπως ήταν χρειάζονται μέρες, βδομάδες και ίσως μήνες. Στην αρχή που ξεκίνησα, έκανα διατάσεις όπου σταθώ και όπου βρεθώ χωρίς κανένα αποτέλεσμα για καιρό. Ήξερα όμως οτι απο εκεί ηταν το πρόβλημα γιατί με ανακούφιζε. Αλλά επανερχόταν πολύ γρηγορα ο πόνος. Και ξανα και ξανά. Επέμενα με συνεχείς διατάσεις και διόρθωση της στάσης του σώματος. Όταν έχεις μάθει βιωματικά τόσα χρόνια να κάθεσαι λάθος, θέλει κόπο για να προσαρμοστείς.
Σταματάω εδώ καθώς νομίζω οτι το νόημα το πιάσατε. Όσοι είστε στην αρχή παλέψτε το και θα δείτε οτι θα έρθει η ώρα να δικαιωθείτε. Μη τα παρατάτε και μην περιμένετε αποτελέσματα απο τη μια μέρα στην άλλη.
Όταν όμως έρθουν θα δικαιωθείτε και όλα θα γίνουν τόσο απλά.
Φιλικά προς όλους και πραγματικά ελπίζω να βρείτε όλοι τον δρόμο προς την ίαση.
Μπορώ να πω πλέον με σιγουρία οτι αυτοί που χάθηκαν είναι αυτοί που θεραπεύτηκαν. Το ζω πλέον και το αντιλαμβάνομαι.
Να είστε όλοι καλά και θα τα λέμε