#15 20 Αυγούστου, 2014, 01:56:21 ΜΜ Τελευταία τροποποίηση: 10 Σεπτεμβρίου, 2014, 06:56:07 ΜΜ από Phaethon
Κεφάλαιο 20: o (παραμελημένος) ανδρικός παράγοντας και πάλι στο προσκήνιο

Όπως είπα, δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ στο internet για να διαπιστώσω ότι η υποψία του Χ περί πιθανού προβλήματος των εμβρύων και αποτυχίας της εξωσωματικής λόγω κακής ποιότητας (συγκεκριμένα τώρα υψηλής κατάτμησης / κατακερματισμού DNA) του σπέρματος είχε βάση και μάλιστα μεγάλη.

Αυτό που είχε πει ο Χ δεν ήταν ούτε κρυφή γνώση ούτε μεγάλη σοφία αλλά κάτι που επαναλαμβανόταν από site σε site των διαφόρων εργαστηρίων σπερματολογίας και των ειδικών που ασχολούνται με το σπέρμα. Το μονο άξιο απορίας πλέον ήταν γιατί δεν το σκέφτηκε αυτό πριν μπούμε στη διαδικασία της εξωσωματικής. Απ'ότι διάβασα, συμπέραινα ότι η εξέταση κατάτμησης DNA είναι μια σημαντική εξέταση όταν ένα ζευγάρι πρόκειται να προχωρήσει σε εξωσωματική λόγω ανδρικού παράγοντα υπογονιμότητας. Περιττό να πω ότι μου φάνηκε περίεργο και ένοιωσα  απογοήτευση για το ότι το παρέβλεψαν και οι υπόλοιποι 3 γιατροί που επισκέφτηκα, στη συνέχεια.

Αντιγράφω από το ακόλουθο site ενός εργαστηρίου σπερματολογίας, που περιγράφει το πρόβλημα πολύ εμπεριστατωμένα: http://www.spermlab.gr/spermdnafragmentation.html

ΠαράθεσηΤο DNA των σπερματοζωαρίων μπορεί να φέρει ρωγμές ή σπασίματα. Οι βλάβες αυτές οφείλονται σε οξειδωτικό στρες που προκαλείται από φυσικούς ή χημικούς παράγοντες.

Ένας φυσικός οξειδωτικός παράγοντας είναι η θερμότητα. Για παράδειγμα, σε έναν υπέρβαρο άντρα, οι όρχεις δεν αερίζονται επαρκώς και βρίσκονται σε πιο άμεση επαφή με το σώμα, το οποίο έχει υψηλότερη θερμοκρασία από την ιδανική για τη σωστή λειτουργία των όρχεων.

Επίσης, η καθιστική εργασία και η επαγγελματική έκθεση σε πηγές θερμότητας μπορεί να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες στα σπερματοζωάρια.

Η επαγγελματική έκθεση σε πετροχημικά, όπως σε καύσιμα, σε χρώματα, σε οργανικούς διαλύτες, η λήψη στεροειδών αναβολικών, το κάπνισμα, ο αλκοολισμός είναι κάποιοι από τους χημικούς παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες στα σπερματοζωάρια. Μια κιρσοκήλη τρίτου βαθμού δύναται να αυξήσει τη ορχική θερμοκρασία, ενώ παράλληλα η δυσκολία στην απομάκρυνση του φλεβικού αίματος και κατ' επέκταση των ROS (reactive oxygen species) από το επίπεδο του όρχεως μπορεί να γίνει αιτία οξειδωτικού στρες στα σπερματοζωάρια. Ο πυρετός ή μια φλεγμονή των όρχεων, μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

Τα σπερματοζωάρια που φέρουν κατατμήσεις στο DNA τους μπορεί να έχουν φυσιολογική μορφολογία και κινητικότητα και να είναι ικανά να γονιμοποιήσουν ένα ωάριο. Οι συνέπειες εμφανίζονται μετά τη γονιμοποίηση. Η κλινική εικόνα είναι βιοχημικές και παλίνδρομες κυήσεις.

Η αντιμετώπιση είναι κατά κανόνα αιτιολογική. Αν εξαλειφθεί ο παράγοντας που προκαλεί το οξειδωτικό στρες στα σπερματοζωάρια, η ποιότητα του DNA τους βελτιώνεται. Ωστόσο, η παράλληλη λήψη αντιοξειδωτικών, για παράδειγμα βιταμίνης Ε, έχει ευεργετική δράση.

Με άλλα λόγια: εμείς οι άνδρες που ανησυχούμε για την γονιμότητά μας συνηθίζουμε να κάνουμε ένα απλό σπερμοδιάγραμμα, το οποίο λέει τι πληθυσμό σπερματοζωαρίων έχουμε ανά ml, και πόσα από αυτά έχουν κινητικότητα. Θυμάμαι την χαρά μου όταν το 2011 επιτέλους ένα σπερμοδιάγραμμα έδειξε ότι είχα σπερματοζωάρια και μάλιστα κινήσιμα.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος σκόπελος που ίσως πρέπει να ξεπεραστεί:  μήπως αυτά τα σπερματοζωάρια έχουν υψηλή κατάτμηση στο DNA τους; Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι παράγοντας "ανεξήγητης υπογονιμότητας" για φυσιολογικά κατά τα άλλα ζευγάρια (η οποία "ανεξήγητη" γίνεται εξηγήσιμη μόλις κάποιος κάνει την κατάλληλη εξέταση, όπως ο φίλος που είχα στείλει στον Ασβέστη).

Δείτε στην παρακάτω εικόνα τα δύο σπερματοζωάρια στο κέντρο (2η και 3η φωτογραφία) τα οποία παρουσιάζουν βλάβες στη δομή τους, σε αντίθεση με τα δύο ακριανά που είναι φυσιολογικά.



Απ'ότι λοιπόν γράφουν οι ειδικοί, τέτοια σπερματοζωάρια όταν τα πιάσουν οι εμβρυολόγοι με μια μικροβελόνα και τα βάλουν με το ζόρι να γονιμοποιήσουν ένα ωάριο (μικρογονιμοποίηση ICSI), αυτά θα γονιμοποιήσουν το ωάριο. Αλλά μετά τι μέλει γεννέσθαι;.......βιοχημικές και παλίνδρομες κυήσεις. Το έμβρυο δεν έχει πολύ μέλλον. Αυτό που είχε συμβεί σε εμάς. Δεν είμαι γιατρός βεβαια ούτε απεφάνθην ότι αυτό σίγουρα ήταν η αιτία της αποτυχίας μας, αλλά δεν μπόρεσε να μην μου έρθει μια συνειρμική σύνδεση.

Διάβασα μάλιστα το εξής εκπληκτικό: ότι για τις πρώτες 4 μέρες μετά τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου, το DNA του πατρικού σπέρματος έχει μικρή μόνο συμβολή στην εξέλιξη του εμβρύου...Τα όποια προβλήματα της προβληματικής πατρικής συμβολής στο έμβρυο θα έχουν επιπτώσεις μετά από την 4η μέρα!!

Διάβασα τέλος ότι άνδρες με σοβαρή ολιγοασθενοσπερμία (όπως εγώ) υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχουν και υψηλή κατάτμηση DNA στα λίγα σπερματοζωάρια τους (με άλλα λόγια όλα τα κακά της μοίρας μας πέφτουν μαζεμένα σε εμάς). Γι'αυτόν τον λόγο, επιλέγεται κάποιες φορές η λήψη σπερματοζωαρίων με βιοψία όρχεως, ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει πλήρης αζωοσπερμία, δηλαδή παρά το ότι ο συγκεκριμένος άνδρας, όπως εγώ, έχει σπερματοζωάρια στο δείγμα του: γιατί η βιοψία όρχεως δίνει πιθανά σπερματοζωάρια καλύτερης ποιότητας.

Απ'όσα διάβαζα λοιπόν προέκυπτε ότι, εάν ήμουν γιατρός με εξειδίκευση στην εξωσωματική γονιμοποίηση, και μου ερχόταν ένα ζευγάρι με ανδρικό παράγοντα υπογονιμότητας και μια αποτυχημένη εξωσωματική με βιοχημική κύηση, η υψηλή κατάτμηση DNA θα ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που υποψιαζόμουν. Όχι το μόνο, αλλά ένα από τα βασικότερα.

Σε αντίθεση, πέρα από τον Χ που το σκέφτηκε από σπόντα έστω και κατόπιν εορτής, οι υπόλοιποι, καθώς τους διηγόμουν με λεπτομέρειες την πρώτη μας αποτυχημένη απόπειρα, άπαξ και τους έλεγα ότι σχηματίστηκαν τα έμβρυα, αναπτύχθηκαν και μεταφέρθηκαν στη μήτρα εστίαζαν την προσοχή τους στο τι μπορεί να έφταιξε στη συνέχεια από την μεριά της μητέρας. Κανείς δεν φαινόταν να ασχολείται με το ότι εξ'αρχής ο προβληματικός κρίκος άρα και κύριος ύποπτος στην όλη ιστορία ήμουν εγώ και το φτωχό μου σπερματάκι.

Κανείς δεν αναρωτήθηκε: "για στάσου ρε αγόρι μου, εντάξει έρχεσαι εδώ και μας ζητάς να αναλάβουμε την εμβρυομεταφορά με έμβρυα που έφτιαξαν άλλοι...τι είδους έμβρυα είναι αυτά; ποια ήταν η ποιότητα του σπέρματος που χρησιμοποίησαν;"

Αλήθεια, ποια ήταν η ποιότητα του σπέρματος που χρησιμοποίησαν; Θυμίζω ότι ενώ είχα κατεψυγμένο σπέρμα καλής (για τα δικά μου δεδομένα) ποιότητας (150.000 σπερματοζωάρια ανά ml με 8% κινητικότητα) που είχα φροντίσει να καταψύξω στα τέλη του 2011 και το οποίο είχα φροντίσει να έχουν στην διάθεσή τους οι εμβρυολόγοι του Χ την μέρα της ωοληψίας, αυτοί -για λόγους που δεν κατανοώ- προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν το φρέσκο δείγμα που έδωσα εκείνη την ημέρα. Το φρέσκο δείγμα το οποίος προφανώς είχε τα χάλια του αφού μόλις δύο μήνες πριν το τελευταίο σπερμοδιάγραμμα έδειχνε 80.000 σπερματοζωάρια ανά ml με μηδέν κινητικότητα. Το φρέσκο δείγμα όπου έβλεπαν "κάποια σπερματοζωάρια ανά οπτικό πεδίο".

Θυμάμαι τη φράση των βιολόγων στον Λυμπερόπουλο όταν είχα δώσει σπέρμα για κατάψυξη το 2011: "Καλά νέα, όχι απλά γιατί έχουμε σπερματοζωάρια αλλά γιατί είναι κινήσιμα". Οι εμβρυολόγοι του Χ προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν φρέσκο σπέρμα με πιθανά μηδέν κινητικότητα. Καταλαβαίνω τη λογική ότι το φρέσκο δείγμα προτιμάται έναντι του κατεψυγμένου, αλλά αυτό συμβαίνει πάση θυσία;

Τόνισα ήδη ότι εκείνη την περίοδο της εξωσωματικής είχα παχύνει, έκανα κακή διατροφή, είχα παρατήσει το τρέξιμο, έπινα αρκετό αλκοόλ, κάπνιζα και είχα αρκετό άγχος. Χώρια του ότι ήμουν πλέον σχεδόν τρία χρόνια μεγαλύτερος. Χώρια του ότι έχω μια μικρή κιρσοκήλη, όπως έχω αναφέρει....Όλοι οι παράγοντες δηλαδή που σύμφωνα με το παραπάνω κείμενο χαλάνε την ποιότητα του σπέρματος και αριθμητικά αλλά και οδηγούν σε υψηλότερη κατάτμηση DNA. 

Και "καλά ρε άνθρωπε" θα αναρωτηθείτε..."εφόσον ήσουν σε πορεία για εξωσωματική δεν μπορούσες ένα εξάμηνο πριν να βελτιώσεις την ποιότητα της ζωής σου ώστε να έχεις καλή σχετικά ποιότητα σπέρματος την μέρα εκείνη;".  Απάντηση: δεν το έκανα γιατί πίστευα ότι είχα δέσει τον γαϊδαρό μου και ότι θα χρησιμοποιήσουν το κατεψυγμένο δείγμα.

Όταν μου είπαν ότι χρησιμοποίησαν το φρέσκο δείγμα -αν και με παραξένεψε- το προσπέρασα μαθαίνοντας  ότι είχαν φτιάξει 35 έμβρυα. Νόμιζα ότι δεν υπήρχε πρόβλημα  "Αφού γονιμοποίησαν τα ωάρια, ο ρόλος μου τελειώνει εδώ και όλα καλά" σκέφτηκα. Έλα όμως που δεν ήταν έτσι απ'ότι φαινόταν τώρα....

Διάβασα στη συνέχεια για μια νέα τεχνική μικρογονιμοποίησης που ονομάζεται IMSI και την οποία εδώ και λίγα χρόνια εφαρμόζουν κάποια κέντρα εξωσωματικής και στην Ελλάδα σε περιπτώσεις ανδρικού παράγοντα υπογονιμότητας και σοβαρής ολιγοασθενοσπερμίας: ο εμβρυολόγος αντί να διαλέγει τα σπερματοζωάρια που θα χρησιμοποιήσει για την γονιμοποίηση των ωαρίων με ένα κλασσικό μικροσκόπιο που χρησιμοποιείται και το οποίο προσφέρει μεγέθυνση 200-400 φορές, χρησιμοποιεί ένα μικροσκόπιο που μεγενθύνει τα σπερματοζωάρια 6.000 φορές. Το υψηλότερο ποσοστό μεγέθυνσης επιτρέπει να βλέπει την εσωτερική μορφολογία των σπερματοζωαρίων που είναι αόρατη με τα συμβατικά μικροσκόπια, κάνοντας δυνατή την αποφυγή επιλογής εκείνου του σπερματοζωαρίου που παρουσιάζει ανωμαλίες και που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την επιτυχία εξωσωματικής. Η όλη διαδικασία μπορεί να πάρει στον εμβρυολόγο  δύο ή τρεις ώρες προκειμένου να διαλέξει τα καλύτερα σπερματοζωάρια.

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε την διαφορά των δύο μικροσκοπίων (μεθόδων). Αν παρατηρήσετε, στην υψηλή μεγέθυνση της μεθόδου IMSI διακρίνεται η κατάτμηση DNA του σπερματοζωαρίου κάπως  σαν βαθουλωματάκια στο κεφάλι του.

 

Όλα τα παραπάνω ακούγονται λογικά και με το παραπάνω [αν και οι ως τώρα μελέτες δεν είχαν καταφέρει να αποδείξουν σημαντικό πλεονέκτημα της μεθόδου σε σχέση με απλή μικρογονιμοποίηση (με εξαίρεση μια πολύ πρόσφατη μελέτη του 2014)].

Εν πάση περιπτώσει στην δική μου περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκε IMSI (εξ'άλλου στο κέντρο του Χ δεν είχα ακούσει να εφαρμόζουν τη μέθοδο, ακόμα τουλάχιστον). Όμως ούτε καν επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τουλάχιστον το καλύτερο δυνατό δείγμα σπέρματος.

Μετά από όλα αυτά και για να είμαι απολύτως σίγουρος πριν καταλήξω, πήρα τηλέφωνο το κέντρο γενετικής που είχε αναλάβει την προεμφυτευτική διάγνωση. Τους ρώτησα αν είναι δυνατόν ένα έμβρυο που έδειχνε χρωμοσωμιακά εντάξει στον έλεγχο, να καταλήξει σε βιοχημική κύηση λόγω κακής ποιότητας DNA σπέρματος. Μου επιβεβαιώσαν ότι μπορεί να συμβεί. Ο προεμφυτευτικός έλεγχος μου είπαν κοιτάει πολύ γενικά πράγματα. Δεν μπορεί να προβλέψει αν λόγω κακού DNA σπερματοζωαρίου το έμβρυο μετά από μερικές μέρες θα σταματήσει να διαιρείται....   

Το πόρισμα είχε βγει πλέον για μενα. Χωρίς βέβαια να αποκλείονται άλλοι παράγοντες, υπήρχε σημαντική πιθανότητα η αποτυχία μας να οφειλόταν καιι στο δικό μου σπέρμα. Και όλα αυτά, τα είχα ανακαλύψει σχεδόν μόνος μου αρπάζοντας μια κουβέντα που πέταξε ο Χ τελευταία στιγμή.

Ο Χ του οποίου το κέντρο πιθανολογούσα ότι πήρε άλλη μια επιλογή που μου φαινόταν κακή, αν και μπορεί να κάνω λάθος: είχε φτιάξει έμβρυα παραβλέποντας τελείως την ποιότητα σπέρματος που θα χρησιμοποιούσε και ενώ είχε στη διάθεσή του πολύ καλύτερο δείγμα σπέρματος. Για να μην αναφέρω την υπερδιέγερση ωοθηκών της γυναίκας μου που είχε ως συνέπεια απίστευτα μεγάλο αριθμό ωαρίων (που υπό φυσιολογικές συνθήκες τα παράγει μια γυναίκα σε 4 χρόνια)...άραγε κι αυτά τα ωάρια τι ποιότητα να είχαν;

Μια τελευταία κουβέντα-συμβουλή για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο, ειδικά δεδομένου του ότι απευθύνομαι επι το πλείστον σε ζευγάρια με ανδρικό παράγοντα υπογονιμότητας.

Οι εξειδικευμένοι στην εξωσωματική γιατροί οι οποίοι διευθύνουν όλη τη διαδικασία σε ένα κέντρο εξωσωματικής είναι γυναικολόγοι. Όλες τους οι σπουδές είναι προσανατολισμένες σε προβλήματα του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Στο τέλος της διαδικασίας αυτοί θα τοποθετήσουν τα έμβρυα στη μήτρα της γυναίκας και κάποιοι από αυτούς είναι χρυσοχέρηδες και επιτυγχάνουν ακόμα και 70% ποσοστά θετικού τεστ εγκυμοσύνης.

Όμως......

Για να γίνει ένα μωρό χρειάζεται και η συμβολή του πατέρα. Υπάρχει και ο ανδρολογικός παράγοντας...

Σίγουρα οι γιατροί αυτοί για να είναι εξειδικευμένοι στην τεχνητή αναπαραγωγή έχουν εμπλουτίσει τις γνώσεις τους με γνώσεις ανδρολογίας, γενετικής, ενδοκρινολογίας κλπ. Αλλά η δική μου εμπειρία έδειξε ότι έχουν την τάση να παραβλέπουν τον ανδρολογικό παράγοντα και να εστιάζουν την προσοχή τους στο τι μπορεί να φταίει από την πλευρά της μητέρας. Ακόμα και όταν εν γνώση τους το πρόβλημα το έχει ο άνδρας.

Στην δική μας περίπτωση, το πρώτο πράγμα που υποπτεύθηκαν για την αποτυχία μας ήταν πρόβλημα από την μεριά της μητέρας (π.χ. ανοσολογικό). Φυσικά και δεν αποκλειόταν να είχαν δίκιο αλλά αυτό ακόμα ήταν εικασία, την ώρα που αποδεδειγμένα η πηγή του προβλήματος ήταν γνωστό ότι ήμουν εγώ. Αυτό όμως όλοι σχεδόν το παρέβλεψαν.

Παραβλέποντας εμένα, θεώρησαν μάλιστα ότι είμαστε "εύκολη περίπτωση" δεδομένου ότι η μητέρα δεν φαινόταν να έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα...

Τέλος μην ξεχνάτε ότι τεράστια συμβολή έχουν οι εμβριολόγοι που θα φτιάξουν τα έμβρυα που θα τοποθετήσει ο γιατρός αυτός στην μήτρα της γυναίκας. Όσο καλός και αν είναι ο γιατρός στις εμβριομεταφορές, στην δική μας περίπτωση πιθανά ίσχυε το αγγλικό "garbage in - garbage out" (όταν σε ένα σύστημα εισάγεις σκουπίδια το αποτέλεσμα θα είναι σκουπίδια).

(συνεχίζεται)
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

#16 05 Οκτωβρίου, 2014, 07:49:47 ΜΜ Τελευταία τροποποίηση: 04 Δεκεμβρίου, 2014, 11:12:08 ΠΜ από Phaethon
Όπως έγραψα είχε μείνει ένα ακόμα κέντρο να δούμε μετά το καλοκαίρι. Είχα εναποθέσει πολλές ελπίδες σε αυτό το τελευταίο κέντρο γιατί είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για τον γιατρό. Όμως, πάνω που όπως εξήγησα είχα αρχίζει μεθοδολογικά να βγάζω κάποια συμπεράσματα μετά από τις συζητήσεις με τα προηγούμενα, η συζήτησή μας με το κέντρο αυτό μου τα κατέρριψε όλα.

Λίγο πολύ ο γιατρός με γύρισε πίσω στην αρχή. Μου είπε απλά εκεί ότι αρκεί ένα καλό έμβρυο και ένα καλό περιβάλλον και να μην παιδευόμαστε με ανοσολογικά και χίλιες εξετάσεις, τα οποία κιόλας είναι μερικώς αμφιλεγόμενα. Μου είπε ότι το ποσοστό γονιμοποίησης ωαρίων που είχαμε ήταν πολύ υψηλό (35 στα 46) και απέδωσε την αποτυχία στο timing που είχε γίνει η προηγούμενη εμβρυομεταφορά και στο ότι η εξωσωματική πάντα είναι και θέμα τύχης.

Έφυγα μπερδεμένος. Μήπως όντως είχα φρικάρει και το κούραζα πολύ με μόλις μία αποτυχημένη προσπάθεια; Έπρεπε να αναγνωρίσω πως όλα τα συμπεράσματά μου μέχρι εδώ είχαν μια λογική βάση αλλά η αλήθεια είναι ότι ούτε γιατρός είμαι ούτε την πείρα των ανθρώπων αυτών είχα.

Είχαμε λοιπόν τα εξής δεδομένα πλέον στα χέρια μας για να ανακεφαλαιώσω: 18 κατεψυγμένα έμβρυα, με μια υπόνοια στο μυαλό μου που μου έβαλε ο χ ότι μπορεί να μην ήταν καλής ποιότητας λόγω υψηλής κατάτμησης DNA σπέρματος από μεριάς μου. Και είχαμε πλέον να επιλέξουμε σε ποιο κέντρο θα συνεχίζαμε να κάνουμε την επόμενη μας προσπάθεια με αυτά τα κατεψυγμένα έμβρυα ή από την αρχή.

-Στα κέντρο α και δ οι γιατροί έδειχναν να πιστεύουν ότι απλά ήταν θέμα κακής τύχης και timing. Η προσπάθεια με αυτούς θα γινόταν απλά προσπαθώντας να γίνει σε καλύτερο timing από πλευρά μήτρας και παράθυρου εμφύτευσης.

-Στα κέντρα β και γ οι γιατροί δεν διαφωνούσαν με το παραπάνω αλλά θα ήθελαν επιπλέον να γίνει και ένας ανοσολογικός έλεγχος πριν συνεχίσουμε, πράγμα που ο γιατρός του δ όπως είπα το θεώρησε περιττό.

-Στο κέντρο του χ όπου είχαμε κάνει την πρώτη μας προσπάθεια, ο χ μας ζήτησε υστεροσκόπηση και άφησε υπόνοια για πιθανό πρόβλημα υψηλού κατακερματισμού του DNA στο σπέρμα μου ως παράγοντα αποτυχίας. Στην αρχή άκουσα τον Χ με πολύ αμφιβολία. Στη συνέχεια η έρευνα μου στο internet με έκανε να πειστώ ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να έχει δίκιο: όπως έχω πει είχα βρει και επιβεβαιώσει ότι ο υψηλός κατακερματισμός DNA σπέρματος (αν είχα) μπορεί να οδηγήσει σε βιοχημική κύηση. Αλλά παρ'όλα αυτά κανείς από τους άλλους γιατρούς δεν είχε σταθεί σε τέτοιο ενδεχόμενο και ειδικά η συζήτησή μου με το τελευταίο κέντρο, όπως είπα, είχε αρχίσει να με κάνει πάλι αμφιβάλλω για αυτό το ενδεχόμενο.  Και πέραν αυτών κανείς άλλος γιατρός δεν είχε ζητήσει υστεροσκόπηση.

Το πρώτο που είχαμε να αποφασίσουμε ήταν αν θα συνεχίζαμε δεύτερη προσπάθεια με τα κατεψυγμένα έμβρυα ή θα ξανακάναμε την διαδικασία από την αρχή. Ο μόνος λόγος να απορρίψουμε τα κατεψυγμένα ήταν η εικασία του x. Αλλά ήταν απλά μια εικασία που κανένας άλλος γιατρός δεν έκανε. Και έτσι φυσικά καταλήξαμε ότι πρώτα θα δοκιμάζαμε με τα κατεψυγμένα. Ήταν το πιο λογικό αφού και φτηνότερη ήταν η διαδικασία και λιγότερο επιβαρυντική για τη σύζυγο σε σχέση με το να το πηγαίναμε φτου κι απ'την αρχή.

Το δεύτερο και δυσκολότερο ερώτημα ήταν ποιο από τα κέντρα που είδαμε θα εμπιστευόμασταν για την δεύτερη προσπάθεια. Πραγματικά ήταν δύσκολο το ερώτημα και ήμασταν πολύ μπερδεμένοι. Το σίγουρο ήταν ότι δεν θέλαμε να ξανασυνεργαστούμε με τον χ και έχω εξηγήσει τους λόγους στα προηγούμενα ποστ:  πρώτον, είχε κάνει λάθη κατά την πρώτη μας προσπάθεια που πιθανά -αλλά όχι σίγουρα- είχαν κοστίσει την αποτυχία. Δεύτερον και κυριότερο πιστεύαμε ότι και πάλι δεν θα σκύψει με προσοχή πάνω από την περίπτωσή μας όπως είχε γίνει και στην πρώτη προσπάθεια. Δεν είχαμε με άλλα λόγια εμπιστοσύνη. Και τρίτον, σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα, το κόστος μιας δεύτερης προσπάθειας εκεί ήταν μη ανταγωνιστικό (ειδικά αν προσθέσει κανείς την υστεροσκόπηση που ζητούσε και η οποία δεν δικαιολογήθηκε από κάποιον άλλο γιατρό)

(συνεχίζεται)
 
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

Φιλε Phaethon, χαρα στο κουραγιο σου ! Απο την μικρη μου περιπετεια,πανω στο ζητημα της ανδρικης υπογονιμοτητας εδω και τρια χρονια εχω καταλαβει, οτι οι μεν ουρολογοι φιλοτιμοι ψαχνουν να βρουν λυσεις, κανοντας τον ντεντεκτιβ και αποκλειοντας περιπτωσεις, πολλες φορες πηγαινοντας στα τυφλα. Οι λυσεις που προτεινουν εχουν αποτελεσματα σε βαθος χρονου, αλλα θελουν  πειθαρχια στον τροπο ζωης, γιατι κατα κυριο λογο το σπερμα επηρεαζεται απο τις καθημερινες συνηθειες.
Οι δε γυναικολογοι-εξωσωματικοι κλπ... επειδη χανουν το ρευστο, αποκλειουν καθε λυση που δινουν οι ουρολογοι, σου προτεινουν αμεσο αποτελεσμα με την εξωσωματικη ,βασιζομενη και στην ψυχολογια της γυναικας , που τις περισοοτερες φορες ζηταει αμεσα να μεινει εγκυος, και απο εκει και περα το παιζουν μικροι "θεοι", προσπαθωντας να αυξησουν τις πιθανοτητες συλληψεις, με ο,τι συνεπειες θα εχει αυτο στην υγεια της γυναικας, η οποια υγεια θυσιαζεται στο βωμο του αποτελεσματος, αφου ξερουν οτι σε περιπτωση θετικου αποτελεσματος τα παντα θα εχουν ξεχαστει....

Απο εκει και περα αναλογα με τα χρονικα περιθωρια που υπαρχουν, την επικοινωνια που υπαρχει στο ζευγαρι, την ψυχολογια  και την διαθεση του ζευγαριου,το οικονομικο (βασικοτατο...), διαλεγει και παιρνει...
Περιμενω τη συνεχεια της διηγηση σου...

Phaeton εδώ και 2 χρόνια διαβάζω πολλά site με παρόμοια θέματα,λόγω του δικού μας προβλήματος με τον σύζυγό μου.Συμφωνώ με όλες τις σκέψεις και τις επιλογές σου.Ειλικρινά έκλαψα σε πολλά σημεία τησ διήγησής σου. Σε παρακαλώ συνέχισε να γράφεις πως  πάει η ιστορία σου.Έκανες εξέταση κατακερματισμού του DNA; Μπορεί ο εξωσωματιστής να διακρίνει ποια σπερματοζωάρια πάσχουν από DNA fragmentation ώστε να επιλέξει με ποιά θα κάνει τη μικρογονιμοποίηση;Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια του Θέματός σου και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όσα μοιράζεσαι μαζί μας.

Γεια σου Νάντια! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι το καλύτερο για εσάς. Να είσαι σίγουρη ότι θα συνεχίσω. Απλά θα πάρει λίγο καιρό για το επόμενο ποστ γιατί επί του παρόντος δεν υπάρχουν νέα.

Ναι, όπως έγραψα με την μέθοδο IMSI μπορεί θεωρητικά ο εμβριολόγος να επιλέξει σπερματοζωάρια χωρίς ορατό κατακερματισμό. Λέω θεωρητικά γιατί ακόμα η αποτελεσματικότητα της μεθόδου δεν έχει αποδειχθεί από μελέτη. Την μέθοδο την παρέχουν ήδη κάποια κέντρα στην Αθήνα, όπως για παράδειγμα το Γέννημα του κου Μαντούδη και το Embryolab όπου συνεργάζονται 2-3 γιατροί. Αν ψάξεις θα βρεις κι άλλα.
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

Phaethon σε ευχαριστώ για την άμεση απάντησή σου.Θέλω να ξέρεις ότι πρώτη φορά ασχολούμαι με το να γράψω σε κάποιο site και γιατί θεωρώ ότι όσα λες έχουν απόλυτη βάση.Είμαι στο ψάξιμο και θα σου αναφέρω ότι μάθω για την IMSI.Έχω πάρει την έγκριση από την επιτροπή εξωσωματικής αλλά πρώτα θα κάνουμε εξέταση για DNA fragmentation και μετά θα αποφασίσουμε αν θα προχωρήσουμε,διότι διάβασα ότι το μεγάλο ποσοστο κατακερματισμού στο DNA θα πρέπει να αποτρέπει τα ζευγάρια να χρησιμοποιήσουν καθε μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Παράθεση από: nantia στις 07 Δεκεμβρίου, 2014, 11:15:41 ΠΜ
διάβασα ότι το μεγάλο ποσοστο κατακερματισμού στο DNA θα πρέπει να αποτρέπει τα ζευγάρια να χρησιμοποιήσουν καθε μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Νάντια δεν το γνωρίζω αυτό που λες. Και τότε πως κάνεις παιδί σε αυτή τη περίπτωση???

Νομίζω ότι απλά αν υπάρχει μεγάλο ποσοστό κατάτμησης / κατακερματισμού / fragmentation γίνεται προσπάθεια να βελτιωθεί όσο γίνεται για μερικούς μήνες μέσω αντιοξειδωτικών / συμπληρωμάτων / υγιεινής ζωής.

Δεύτερον, προτιμάται η λήψη σπέρματος μέσω βιοψίας όρχεως γιατί όταν το σπερματοζωάριο ανέβει στο σώμα και με την παραμονή του εκεί αυξάνεται η πιθανότητα οξείδωσης άρα κατακερματισμού. Εναλλακτικά και για τον ίδιο λόγο, δοκιμάζεται η λήψη σπέρματος με μικρότερο διάστημα αποχής (και όχι το κλασσικό τριήμερο) ώστε να έχουν εκτεθεί λιγότερο τα σπερματοζωάρια στους οξειδωτικούς παράγοντες.

Και τρίτον βέβαια προτιμούνται οι τεχνικές τύπου IMSI όπου θεωρητικά τουλάχιστον μπορούν να επιλέξουν καλά σπερματοζωάρια ακόμα και σε περιπτώσεις που ο κατακερματισμός φτάνει το 98% των σπερματοζωαρίων.
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

Παράθεση από: Phaethon στις 14 Δεκεμβρίου, 2014, 07:59:55 ΜΜ
Εναλλακτικά και για τον ίδιο λόγο, δοκιμάζεται η λήψη σπέρματος με μικρότερο διάστημα αποχής (και όχι το κλασσικό τριήμερο) ώστε να έχουν εκτεθεί λιγότερο τα σπερματοζωάρια στους οξειδωτικούς παράγοντες.

σε επιβεβαίωση του παραπάνω που προανέφερα, παραθέτω και το παρακάτω κείμενο:
ΠαράθεσηΤο καθημερινό σεξ μειώνει την βλάβη στο σπέρμα και βελτιώνει την γονιμότητα
Το καθημερινό σεξ (ή καθημερινή εκσπερμάτιση) για 7 συνεχόμενες ημέρες βελτιώνει την ποιότητα του σπέρματος, μειώνοντας την βλάβη του DNA των σπερματοζωαρίων, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (Άμστερνταμ, Ιούλιος 2009).

Οι Aυστραλοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερο ποσοστό ανδρών για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων τους. Αν αυτά επιβεβαιωθούν θα είναι ενθαρρυντικό μια και η βελτίωση της ποιότητας του σπέρματος σχετίζεται με την αυξηση των ποσοστών κυήσεως στα ζευγάρια σύμφωνα με προηγούμενες μελέτες.

Έτσι λοιπόν γίνεται μια λεπτομερής επιλογή σπερματοζωαρίων για μικρογονιμοποίηση, με αποτέλεσμα την βελτίωση των ποσοστών γονιμοποίησης, καθώς επίσης και της ποιότητας και των ποσοστών εμφύτευσης των εμβρύων.


πηγή: http://www.embryogenesis.gr/gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CF%83%CE%B5%CE%BE-%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

Phaethon ευχαριστουμε που μας εξιστορεις την εμπειρια που βιωνετε,ειναι πολυ χρησιμα ολα οσα γραφεις!Εγω και ο συζυγος μου εχουμε παρομοιο προβλημα με σοβαρη ολιγοασθενοσπερμια(πολυ χαμηλη ποσοτητα,0 κινητικοτητα)οπου δεν καλυτερευσε ουτε με θεραπεια.Εχουμε παει σε ενα κεντρο,εχουμε κανει εξετασεις,εχουμε καταψυξει σπερμα και τωρα μενει να αποφασισουμε ποτε θα κανουμε την εξωσωματικη.Η εξεταση κατατμησης DNA μου φαινεται πολυ χρησιμη και δεν την εχουμε κανει,ουτε μας εχει ζητηθει.Ουτε βιοψια ορχεως εχει συζητηθει.Οπως ολοι θελουμε να πιασει η προσπαθεια μας με την πρωτη ετσι κι εμεις,για αυτο και σκεφτομαστε τον δοτη σπερματος,για να εχουμε ενα πιο σιγουρο αποτελεσμα με υγιες σπερμα.Το θεμα μου τωρα ειναι οτι,πανω που το ειχαμε παρει αποφαση για δοτη(εχουμε βρει ηδη απο τραπεζα και ειμαστε συμφωνοι και οι δυο εννοειται!)διαβαζοντας ολα τα site,blog κλπ με παρομοιο προβλημα που ειχαν θετικο αποτελεσμα εχω παρασυρθει και σκεφτομαι...μηπως πρεπει τελικα να το ψαξω και σε αλλα κεντρα και να προσπαθησω περισσοτερο με το δικο μας σπερμα?Εννοειται οτι θελουμε με το δικο μας σπερμα αυτο δεν χωραει αμφιβολια,αλλα οι πιθανοτητες ειναι απογοητευτικες.Ανυπομονω να μαθω την συνεχεια σας!
Υ.Γ. Να ξερεις οτι μπορει να εχω διαβασει παρα πολλα blog αλλα ειναι το πρωτο που κανω εγγραφη και γραφω... ο τροπος που τα γραφεις και εξηγεις μας βοηθαει πολυ!

sofy zet η απόφαση να κάνετε εξωσωματική με σπέρμα δότη σημαίνει ότι ο σύζυγός σου παραιτείται από την πιθανότητα να γίνει βιολογικός πατέρας του δικού του παιδιού. Αυτό έχει κάποιες προεκτάσεις συναισθηματικής φύσεως και δεν είναι μια απόφαση που την παίρνεις στα γρήγορα για να τελειώνεις.

Όλοι βέβαια θέλουμε να πιάσει η εξωσωματική με την πρώτη αλλά μήπως να είχε ο άνθρωπος έστω μια-δυο ευκαιρίες; Είναι καθαρά δικό σας θέμα αλλά η σύγχρονη επιστήμη κάνει θαύματα. Από την υπομονή σας και τη θέλησή σας εξαρτάται.

Επίσης και σημαντικότερο από εξέταση για τυχόν κατάτμηση: οι λόγοι της ολιγοασθενοσπερμίας βρέθηκαν; Αυτό που ενδιαφέρει είναι μήπως το πρόβλημά του πηγάζει από κάποιο χρωμοσωμιακό πρόβλημα όπως εμένα, οπότε έχει άμεσες επιπτώσεις στη διαδικασία εξωσωματικής σας αλλά και στο κόστος. Για να το ξέρει θα πρέπει να κάνει εξέταση καρυότυπου.
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

Phaethon,ο αντρας μου ειναι δευτερη φορα παντρεμενος.Με την πρωην γυναικα του ειχανε κανει 3 εξωσωματικες οι οποιες δεν εφεραν το πολυποθητο αποτελεσμα.αυτο εγινε πριν 15 χρονια περιπου,οποτε λες οτι η επιστημη εχει εξελιχθει απο τοτε μεχρι σημερα!Τι μπορει να εφταιγε τοτε και δεν πετυχανε,τι εξετασεις εκαναν,αν εφταιγε και κατι στην γυναικα ,ολα αυτα τα ερωτηματα ειναι ρευστα.Απο την μια ο αντρας μου δεν θυμαται με τοση λεπτομερια απο την αλλη ειναι οι γιατροι που δεν σου δινουν και ολες τις εξηγησεις του γιατι και πως και απλα σε βαζουν σε μια σειρα διαδικασιων,κι ετσι οι αποριες παραμενουν.Γι'αυτο το λογο σκεφτηκαμε τον δοτη,επειδη δεν θελουμε να περασουμε κι εμεις τα ιδια.Βεβαια ξερω οτι υπαρχει μια πολυ σημαντικη διαφορα,τωρα ειμαι εγω(με το δικο μου ωαριο) και δεν ξερεις πως θα αντιδρασει,απλα φοβαμαι οτι θα απογοητευτω εγω για πρωτη φορα και ο αντρας μου παλι.
Να σε ρωτησω,εστω οτι κανουμε εξεταση καρυοτυπου και δειξει οτι υπαρχει προβλημα στο χρωμοσωμα,περα απο την θεραπεια με βιταμινες,υπαρχει κατι που να σου λεει οτι απομονωνω αυτο το τμημα με το προβλημα και κανω την εξωσωματικη με το υγιες...?τι αλλαζει δηλαδη αν βρεθει προβλημα χρωμοσωμικης ανωμαλιας?Η μονη λυση ειναι η προεμφυτευτικη διαγνωση?

Sofy 15 χρόνια πριν μιλώντας για εξωσωματική είναι προϊστορία. Σκέψου ότι οι πρώτες εξωσωματικές στην Ελλάδα έγιναν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 80 για να καταλάβεις (τα περίφημα "παιδιά του σωλήνα" κατά την δημοσιογραφίστικη φανφαρόνικη διάλεκτο).

Δευτερον χωρίς περισσότερες πληροφορίες για την περίπτωσή του συζύγου δεν μπορώ κι εγώ να προβώ σε εικασίες. Πάντως τα όσα σου έχω γράψει μέχρι τώρα έχουν γενική ισχύ.

Ναι αν βρεθεί χρωμοσωμιακή ανωμαλία η λύση είναι προεμφυτευτική διάγνωση (η οποία σίγουρα 15 χρόνια πριν δεν υπήρχε...είναι εξέλιξη των λίγων τελευταίων ετών). Διαφορετικά τα έμβρια σε μεγάλο ποσοστό θα οδηγούνται σε αποβολή.

Παράθεση από: sofy zet στις 26 Δεκεμβρίου, 2014, 05:42:10 ΜΜ
Phaethon,ο αντρας μου ειναι δευτερη φορα παντρεμενος.Με την πρωην γυναικα του ειχανε κανει 3 εξωσωματικες οι οποιες δεν εφεραν το πολυποθητο αποτελεσμα.αυτο εγινε πριν 15 χρονια περιπου,οποτε λες οτι η επιστημη εχει εξελιχθει απο τοτε μεχρι σημερα!Τι μπορει να εφταιγε τοτε και δεν πετυχανε,τι εξετασεις εκαναν,αν εφταιγε και κατι στην γυναικα ,ολα αυτα τα ερωτηματα ειναι ρευστα.Απο την μια ο αντρας μου δεν θυμαται με τοση λεπτομερια απο την αλλη ειναι οι γιατροι που δεν σου δινουν και ολες τις εξηγησεις του γιατι και πως και απλα σε βαζουν σε μια σειρα διαδικασιων,κι ετσι οι αποριες παραμενουν.Γι'αυτο το λογο σκεφτηκαμε τον δοτη,επειδη δεν θελουμε να περασουμε κι εμεις τα ιδια.Βεβαια ξερω οτι υπαρχει μια πολυ σημαντικη διαφορα,τωρα ειμαι εγω(με το δικο μου ωαριο) και δεν ξερεις πως θα αντιδρασει,απλα φοβαμαι οτι θα απογοητευτω εγω για πρωτη φορα και ο αντρας μου παλι.
Να σε ρωτησω,εστω οτι κανουμε εξεταση καρυοτυπου και δειξει οτι υπαρχει προβλημα στο χρωμοσωμα,περα απο την θεραπεια με βιταμινες,υπαρχει κατι που να σου λεει οτι απομονωνω αυτο το τμημα με το προβλημα και κανω την εξωσωματικη με το υγιες...?τι αλλαζει δηλαδη αν βρεθει προβλημα χρωμοσωμικης ανωμαλιας?Η μονη λυση ειναι η προεμφυτευτικη διαγνωση?
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

#28 11 Σεπτεμβρίου, 2015, 01:27:59 ΜΜ Τελευταία τροποποίηση: 13 Δεκεμβρίου, 2018, 10:45:32 ΜΜ από Φαέθων
Κεφάλαιο 21: η επιλογή κέντρου για την δεύτερη προσπάθεια και η προετοιμασία

Πέρασε το υπόλοιπο εκείνου του πικρού καλοκαιριού του 2014. Πήγαμε μια εβδομάδα υποτυπώδεις διακοπές στο χωριό της γυναίκας μου, ήρθε κι ένα φιλαράκι από εδώ από το forum και το φιλοξενήσαμε...ξεχαστήκαμε κάπως και βάλαμε το θέμα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Όσο και να μας έτρωγε, η ζωή μας είχε κι άλλα πράγματα πέρα από την εξωσωματική. Συχνά πυκνά όμως με τριγύριζε το μεγάλο ερώτημα: ποιο από τα 4 νέα κέντρα που είδαμε να εμπιστευτούμε για τη νέα προσπάθεια; Πέρασε κι ο -ως συνήθως- πολυάσχολος Σεπτέμβριος και μπήκε ο Οκτώβριος.

Πλέον έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το θέμα και να πάρουμε μια απόφαση. Τον άλλο μήνα τον Νοέμβρη θα έκλειναν 4 μήνες από την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια και αυτό είναι το διάστημα που συστήνουν οι γιατροί να αφήνουμε να παρεμβληθεί μεταξύ δυο προσπαθειών εξωσωματικής ώστε να προλάβει να επανέλθει ο οργανισμός της γυναίκας. Μας βόλευε επίσης η δεύτερη προσπάθεια που είχαμε αποφασίσει ότι θα κάνουμε με τα κατεψυγμένα έμβρια που είχαμε φυλάξει από την πρώτη προσπάθεια να γίνει Νοέμβριο γιατί αν τυχόν η εξωσωματική πετύχαινε, η γέννα θα ερχόταν καλοκαίρι, γεγονός που βόλευε τη γυναίκα μου ως εκπαιδευτικό καθώς θα ήταν σε διάστημα διακοπών.

Είχαμε όπως έχω πει απορρίψει την πιθανότητα να ξαναπάμε στον Χ. Επίσης απορρίψαμε το κέντρο β που επισκεφτήκαμε μετά την αποτυχία, καθώς είχαμε μια άσχημη εμπειρία με τη γραμματεία που έχασε τις εξετάσεις τις γυναίκας μου (βασικά ένα τεστ παπ) που είχαμε κάνει κατά την επίσκεψή μας. Αν και ο γιατρός ήταν πολύ μεθοδικός (αλλά κάπως βαρύς και κοφτός) και είχε πάρει το αναλυτικότερο ιστορικό απ'όλους, δεν θέλαμε να ξαναμπλέξουμε με ένα κακοοργανωμένο κέντρο όπου θα αγωνιούμε αν παίρνουμε σωστές οδηγίες.

Απορρίψαμε επίσης το κέντρο γ -παρά το οτι μας είχε συστήσει φίλος γιατρός- καθώς μας έπεφτε κάπως μακριά και καθώς οι άνθρωποι εκεί μας φάνηκαν κάπως "έμποροι".  Δεν θα την ξαναπατάγαμε να εμπιστευτούμε ένα κέντρο απλά γιατί μας το σύστησε φίλος.

Είχαμε κολλήσει μεταξύ του α και του δ δηλαδή του πρώτου κέντρου που επισκεφτήκαμε μετά την αποτυχία, και του τελευταίου. Όπως έχω εξηγήσει, αυτά τα δύο κέντρα λέγανε περίπου το ίδιο πράγμα: ότι απλά ήταν θέμα κακής τύχης και timing και επιλογών του πρώτου κέντρου η αποτυχία μας. Η προσπάθεια με αυτούς θα γινόταν απλά προσπαθώντας να γίνει σε καλύτερο timing από πλευρά μήτρας και παράθυρου εμφύτευσης. Μας είχαν δε τονίσει ότι με τα κατεψυγμένα και την δεύτερη προσπάθεια, είχαμε καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας καθώς ο γυναικείος οργανισμός δεν θα ήταν ταλαιπωρημένος από την πρώτη φάση της πρόκλησης ωαρίων και ωοληψίας.

Εφόσον είχαμε αποφασίσει να κάνουμε προσπάθεια με την ίδια παρτίδα εμβρίων και δεν θα μπλέκαμε ακόμα για την ώρα με τη θεωρία περί κακού σπέρματος δικού μου που δημιούργησε κακής ποιότητας έμβρια, ήταν το πιο λογικό να καταλήξουμε σε ένα από αυτά τα δύο κέντρα. Αν κι αυτή αποτύγχανε και είχαμε ψυχή και χρήμα κάποια στιγμή για άλλη προσπάθεια με νέα πλέον έμβρια, θα μπαίναμε στη διαδικασία εξέτασης κατακερματισμού του σπέρματος, IΜSI κλπ. Για την ώρα δεν είχε νόημα, έχοντας έτοιμα έμβρια.

Μετά από πολύ σκέψη, ανάλυση και αρκετές αλλαγές γνώμης όντας αμφίρροποι μεταξύ του α και του δ (λόγω του ότι για το δ μου είχαν δωθεί πολύ θετικές συστάσεις για τον γιατρό), τελικά καταλήξαμε στο κέντρο Α, το πρώτο που είχαμε επισκευτεί μετά την αποτυχία. Τον γιατρό-διευθυντή του ας τον πούμε ομοίως Α.

Οι λόγοι ήταν τελείως αντικειμενικοί:
-Διαπιστώσαμε καλή οργάνωση.
-Διαπιστώσαμε ανθρώπινη συμπεριφορά.
-Διαπιστώσαμε ότι μας αφιερώθηκε χρόνος. Ο κος Α μας διέθεσε πολύ ώρα στο πρώτο ραντεβού παρά το ότι τον κουράσαμε με πολλές απορίες γύρω από την πρώτη μας αποτυχημένη προσπάθεια στο κέντρο του Χ. Επίσης ήταν ο μόνος γιατρός που διέθεσε χρόνο για να δώσει συμβουλές στη σύζυγό μου για το πρόβλημα των πολυκυστικών ωοθηκών που έχει, παρά το ότι δεν ήταν άμεσα σχετικό με το αντικείμενο της επίσκεψής μας, πράγμα που δεν έγινε σε κανένα άλλο κέντρο από όσα επισκεφτήκαμε. Της συνέστησε ένα συγκεκριμένο φάρμακο να παίρνει κάθε κάποιες μέρες του κύκλου, το οποίο ομαλοποίησε την περίοδό της...πράγμα που δεν της είχε πει κανένας από τους γυναικολόγους που ειχε για χρόνια. Να θυμίσω ότι λόγω του άστατου κύκλου της (που ήτανε ακόμα και 3 μήνες) είχαμε καθυστερήσει πολύ να κάνουμε την πρώτη μας προσπάθεια καθώς χάναμε τις κατάλληλες περιόδους. Απλά γιατί δεν είχαν ενδιαφερθεί αντίστοιχα οι γιατροί στο κέντρο του Χ να της δώσουν αυτές τις απλές συμβουλές για την εξατομικευμένη περίπτωσή της...

Η πρώτη εμπειρία μας δηλαδή στο κέντρο Α ήταν το άσπρο με το μαύρο σε σχέση με την εμπειρία μας στο κέντρο του Χ που ήταν μια ξεπέτα γεμάτη φανφάρα και σε αυτό συνέβαλε και η δική μας "ωρίμανση".

Πέραν αυτών:
-Διαπιστώσαμε εξειδίκευση του συγκεκριμένου κέντρου στον Προεμφυτευτικό Γενετικό Έλεγχο που απαιτούσε η περίπτωσή μας καθώς ήταν το μόνο κέντρο με δικό του τμήμα προεμφυτευτικού ελέγχου (δεν έστελνε δηλαδή τις βιοψίες των εμβρίων σε κάποιο άλλο κέντρο γενετικής).
-Δεν διαπιστώσαμε καμία διάθεση οικονομικής εκμετάλλευσης. Το κόστος που μας δώθηκε ήταν σημαντικά χαμηλότερο από τα υπόλοιπα κέντρα.

Ο κύβος ερρίφθη και η απόφαση είχε παρθεί. Η δεύτερή μας προσπάθεια θα γινόταν με αυτούς τους ανθρώπους κατόπιν δικής μας διεξοδικής αξιολόγησης και όχι όπως την πρώτη φορά στα κουτουρού πηγαίνοντας κάπου απλά από σύσταση γνωστού.

Τους ειδοποιήσαμε ότι θα συνεχίσουμε μαζί τους, πήγαμε εκεί και υπογράψαμε τα χαρτιά ώστε να πάρουν τα κατεψυγμένα έμβρια από το κέντρο του Χ (τα έμβρια μεταφέρονται με...ειδικό courier) πήγα και από το κέντρο του Χ να τους εξοφλήσω για την ως τότε κρυοσυντήρηση των εμβρίων (για άλλη μια φορά μου πιάσαν τον κώλο αλλά θα ήταν η τελευταία) και χάρηκα ιδιαιτέρως που ήταν η τελευταία φορά που θα πάταγα το πόδι μου εκεί.

Δώσαν πρωτόκολο στη γυναίκα μου με φάρμακα ώστε να ετοιμάσουν την μήτρα για την εμφύτευση. Η διαδικασία με κατεψυγμένα είναι εξαιρετικά απλούστερη και ευκολότερη από την πρώτη φορά που θα γινόταν ωοληψία...ούτε ενέσεις ούτε τέτοια πράγματα.

Αν και όπως είπα το κέντρο αυτό δεν είχε δώσει έμφαση σε άλλους παράγοντες (π.χ. ανοσολογικό) εμείς με δική μας πρωτοβουλία κάναμε τις ανοσολογικές εξετάσεις (που μας είχαν συστήσει 2 από τα άλλα κέντρα) ώστε να έχουμε καλύψει κι άλλον έναν πιθανό παράγοντα, έστω και για την ιδέα. Οι εξετάσεις δεν έδειξαν κάποιο πρόβλημα εκεί. Απλά στα όρια ήταν οι τιμές των natural killers κυττάρων, πράγμα όμως που δεν εξηγούσε την πρώτη αποτυχία. Αναφέραμε τα αποτελέσματα στον κο Α και έκανε στη σύζυγό μου μια ένεση κατασταλτική λίγο πριν φτάσει η ημερομηνία της εμβριομεταφορά. Πιστεύω ότι της την έκανε πιο πολύ για την ψυχολογία και για να της φύγει η ιδέα, παρά γιατί έβλεπε κάποιο πρόβλημα.

Στα τέλη του Οκτωβρίου ήρθε ρολόϊ η περίοδος της γυναίκας μου (χάρη στις συμβουλές που της είχε δώσει ο κος Α) και το πρωτόκολλο ξεκίνησε με μια νέα -αλλά συγκρατημένη αυτή τη φορά- αισιοδοξία και ελπίδα....Και εδώ να προσθέσω ότι μετά από το πρώτο μας πάθημα αυτή τη φορά δεν είχαμε πει τίποτα σε κανέναν. Ούτε καν σε γονείς και αδέλφια.

Περίπου στις 10 Νοεμβρίου την βρήκαν σχεδόν έτοιμη για την νέα εμβριομεταφορά. Με ρωτήσαν πόσα έμβρια να αποψύξουν από τα 18 για τη νέα προσπάθεια και τους είπα τα μισά. Δεδομένου ότι η στατιστικές μας να είναι ένα έμβριο κατάλληλο (υγιές) για εμβριομεταφορά ήταν 1 στα 3 βάση του χρωμοσωμιακού μου προβλήματος, σκέφτηκα ότι από τα 9 αν 6 επιβίωναν της απόψυξης (δεν επιβιώνουν όλα), θα βρεθούν στατιστικά 2 έμβρια υγιή για εμβριομεταφορά που είναι καλός αριθμός. Αν τα αποψύχαμε όλα και βρίσκαν πχ 4 ή 5 υγιή, θα πηγαίναν κάποια χαμένα καθώς επιτρέπεται εμβριομεταφορά μέχρι 3 εμβρίων.

Οι γενετίστριες επέμειναν να αποψύξουμε περισσότερα καθώς φοβότουσαν την πιθανότητα ατυχίας (η στατιστική δίνει μια πιθανότητα και το 1 στα 3 δεν ήταν εγγυημένο) και έτσι καταλήξαμε να αποψύξουν 10 και να μείνουν τα υπόλοιπα 8 στην κατάψυξη.

Την επόμενη μέρα μας ειδοποιήσαν ότι 10 στα 10 είχαν επιβιώσει της απόψυξης, γεγονός που αποδείκνυε μεταξύ άλλων την εξαιρετική δουλειά που είχαν κάνει οι εμβριολόγοι στο κέντρο του Χ (να θυμίσω ότι οι εμβριολόγοι ήταν άψογοι). Δύο μέρες μετά όμως τα 2 από τα 10 είχαν σταματήσει να διαιρούνται κυτταρικά και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν. Και πάλι οι υπολογισμοί μου ήταν σωστοί: είχαν μείνει 8 ζωντανά και καλά έμβρια στα οποία έγινε βιοψία. Στατιστικά περιμέναμε 2,67 στα 8 κατάλληλα για εμβριομεταφορά, δηλαδή 2 ίσως και 3 αν είμαστε λίγο τυχεροί.

Μας ενημερώσαν ότι θα κάναμε την εμβριομεταφορά την Κυριακή 16 Νοεμβρίου που θα έχουν τα αποτελέσματα αλλά να είμαστε σε ετοιμότητα γενικά γιατί μπορεί τα αποτελέσματα να βγουν νωρίτερα. Περιμέναμε έτσι άλλες δυο μέρες ανυπόμονα να δούμε τι μας επιφυλλάσσει η τύχη ή η μοίρα, ότι προτιμάτε...
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0

#29 12 Σεπτεμβρίου, 2015, 04:30:14 ΜΜ Τελευταία τροποποίηση: 13 Δεκεμβρίου, 2018, 10:47:01 ΜΜ από Φαέθων
Κεφάλαιο 22: δεύτερη προσπάθεια με λίγες ελπίδες και η αναμονή

Είχα βγάλει κάποιες δουλειές που είχα για την Κυριακή ώστε να έχω την μέρα ελεύθερη και τις είχα βάλει Σάββατο. Το Σάββατο το πρωϊ ξύπνησα, έφτιαξα καφέ και ετοιμαζόμουν να φύγω. Η γυναίκα μου ακόμα κοιμόταν όταν ξαφνικά χτύπησε το κινητό της. Την άκουσα να μιλάει αγγουροξυπνημένη με σοβαρή φωνή για ελάχιστα δευτερόλεπτα και το κλεισε. Με φώναξε και μου είπε: "Με πήραν από το κέντρο. Τα σχέδια αλλάζουν: οι εξετάσεις βγήκαν ήδη από σήμερα και μου είπαν να πάμε τώρα-σήμερα για την εμβριομεταφορά. Βρήκαν ένα μόνο κατάλληλο".....

Έμεινα άφωνος...."ένα μόνο κατάλληλο"....δεν μπορούσα να την πιστέψω την κεραμίδα....Μόνο ένα ρε πούστη μου;

Η ψυχολογία μου για μια ακόμα φορά έπιασε πάτο...τόση προετοιμασία χαμένη; Τέλος πάντων με μισή ψυχή άρχισα να ετοιμάζομαι για να φύγουμε και πήρα τηλέφωνο να ακυρώσω το ραντεβού μου που είχα εκείνη τη μέρα με έναν πελάτη. Το έβαλα για την επόμενη μέρα. Στο κεφάλι μου στριφογύριζε "μόνο ένα".

Η γυναίκα μου -σε συνδυασμό με το ότι φοβόταν τις πολύδημες κυήσεις- δεν το είχε πάρει τόσο άσχημα. "Καλύτερα" μου είπε εκνευρίζοντάς με κι άλλο...Τέλος πάντων για να μην τις χαλάσω την ψυχολογία σταμάτησα να κλαίγομαι και φύγαμε αλλά ήμουν σε μαύρα πανιά. "Εδώ βάλαμε τρία την άλλη φορά και αποτύχαμε....που πας τώρα ρε Καραμήτρο μόνο με ένα; Σκεφτόμουνα....κι όλα καλά να τα κάνουν στο κέντρο, με το ένα είναι ελάχιστες οι πιθανότητες..." Δαγκωνόμουν. "Εγώ ο βλάκας φταίω" σκεφτόμουν..."έπρεπε να τους πω να ξεπαγώσουν όλα τα έμβρια".

Φτάσαμε στο κέντρο και πήγαμε στο σαλόνι αναμονής. Σε λίγο μας ενημέρωσε ένας γιατρός: από τα 8 που κάναν βιοψία, στο ένα απέτυχε να δώσει αποτέλεσμα η εξέταση (είναι ένα ενδεχόμενο που υπάρχει όταν προσπαθούν να κάνουν γενετική εξέταση με τόσο λίγο γενετικό υλικό όπως είναι το έναν κυτταράκι ενός εμβρίου). Από τα 7 που απέμειναν τα 6 βγήκαν με χρωμοσωμιακές ανωμαλίες και μόνο το έμβριο 5 βρέθηκε κατάλληλο για εμφύτευση.

Να θυμίσω ότι αυτό σήμαινε ότι είτε το έμβριο δεν είχε καθόλου την χρωμοσωμιακή μετάθεση που έχω εγώ, είτε την είχε αλλά όπως εγώ ισοζυγισμένη. Η εξέταση δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι από τα δύο συμβαίνει αλλά και στις δύο περιπτώσεις θεωρείται υγιές.

"Έχουμε λοιπόν ένα μόνο έμβριο" συνέχισε ο γιατρός "που δεν είναι και το καλύτερο, αλλά θα προχωρήσουμε κανονικά στην εμβριομεταφορά". Η ψυχολογία μου πάτωσε κι άλλο. "Ένα έχουμε και αυτό δεν είναι και καλό έμβριο;" σκέφτηκα;

Τέλος πάντων πήγαμε ξανακάτσαμε στο σαλόνι και περιμέναμε να φωνάξουν τη γυναίκα μου. Σε λίγη ώρα την φώναξαν.

Θα την περίμενα εκεί στην πολυθρόνα στο σαλόνι. Καθόμουν δίπλα σε μια μεγάλη τζαμαρία και έξω ο ουρανός ήταν βαρύς συνεφιασμένος και μαύρος. Καθώς περίμενα, χίλιες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου. Ξαφνικά τα σύνεφα άνοιξαν και μέσα από τον μαύρο ουρανό μια ακτίδα φωτός χτύπησε ακριβώς το παράθυρο που καθόμουν και ένοιωσα ένα γλυκό, ζεστό φως στο πρόσωπο. Το θεώρησα καλό σημάδι και για κάποιο τρόπο με ηρέμησε. 

Περίπου ένα τέταρτο μετά βγήκε και μου έκανε χαμογελώντας το σήμα με τον αντίχειρα, δείχνοντάς μου ότι "όλα καλά". Ήταν ευδιάθετη και χαμογελαστή. Κατά περίεργο τρόπο το κέφι μας είχε φτιάξει.

Φύγαμε και πήγαμε προς το σπίτι, προσέχοντας εγώ να μην πέφτω σε λακούβες με το αυτοκίνητο και την ταρακουνάω. Στο αυτοκίνητο μου εξήγησε ότι ο γιατρός δεν είχε πει ότι το έμβριο δεν είναι καλό αλλά ότι δεν είναι ότι καλύτερο πως θα κάναμε εμβριομεταφορά με ένα μόνο έμβριο.

"Ίσα-ίσα" συνέχισε "η εμβριολόγος την ώρα της εμβριομεταφοράς μίλαγε με τον κο Α και του είπε ότι το έμβριο ανταποκρίνεται πολύ καλά, διαιρείται κλπ." Αυτό με καθησύχασε κι άλλο...Τέλος μου έδειξε και έναν υπέρηχο που της έδωσαν που έδειχνε το εμβριάκι στη μήτρα ακριβώς μετά την εμβριομεταφορά. Ήταν μια λευκή κουκίδα μέσα σε ένα κατάμαυρο φόντο.

Πήγαμε και ψωνίσαμε λίγα πράγματα που χρειαζόμασταν -καμία σχέση με τις άπειρες προφυλάξεις που είχαμε πάρει την πρώτη φορά όπου η γυναίκα μου πήγε και ξαπλώθηκε κατευθείαν μετά την εμβριομεταφορά.

Γενικά η δεύτερη προσπάθεια ήταν πολύ πιο εύκολη, απλή, και λιγότερο "φανταχτερή" από την πρώτη. Σε αυτό βοήθησε το κέντρο στο οποίο νοιώσαμε από την αρχή ότι βρισκόμαστε μεταξύ φίλων και είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους που...θυμόντουσαν ποιοί είμαστε. Επίσης βοήθησε και η δική μας εμπειρία πλέον.

Φάγαμε και ξαπλώσαμε για μεσημεριανό ύπνο με καλή διάθεση. Εξακολουθούσα να μην έχω ιδιαίτερες προσδοκίες από αυτήν την δεύτερη προσπάθεια. Ένοιωθα ότι οι πιθανότητές μας με έναν μόνο έμβριο ήταν εξαιρετικα χαμηλές. Ίσως λιγότερο από 20%.

Τέλος πάντων εκείνη τη στιγμή ο εαυτός μου μου απέυθυνε την εξής περίεργη σκέψη: "Μην σκέφτεσαι τι θα συμβεί στο μέλλον. Μην σκέφτεσαι ποια θα είναι η εξέλιξη. Μείνε στο παρόν. Αυτή τη στιγμή το εμβριάκι είναι ζωντανό στην κοιλιά της γυναίκας σου. Αυτή τη στιγμή σε αυτό το κρεβάτι βρίσκεστε οι τρεις σας: εσύ και η οικογένειά σου. Αυτή τη στιγμή είσαι πατέρας. Μπορεί να κρατήσει μια μέρα, τρεις μέρες όπως την προηγούμενη φορά, μια εβδομάδα ή μια ζωή. Απόλαυσε αυτή τη στιγμή όμως και μην σκέφτεσαι πόσο θα κρατήσει".

Αγκάλιασα τη γυναίκα μου από τη μέση και με αυτή την χαλαρωτική σκέψη αποκοιμηθήκαμε.

Την άλλη μέρα είχα το ραντεβού με τον πελάτη που είχα μεταθέσει από την προηγούμενη. Σε κάποια στιγμή αυτός χρειάστηκε να φύγει για μισή περίπου ώρα και τσέκαρα το Facebook από το κινητό μου.

Ξαφνικά είδα μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω το πως με έκανε να νοιώσω. Η γυναίκα μου είχε βάλει ως φωτογραφία προφίλ την εικόνα ενός μοναχικού αστεριού σε ένα κατάμαυρο σύμπαν και από κάτω έγραφε "καλή τύχη, αστεράκι...". Έμοιαζε τόσο πολύ με τον υπέρηχο που της είχαν δώσει χθες. Έβαλα τα κλάμματα και εκτονώθηκε όλη η πίεση. Πραγματικά μόνο ευχές μπορούσαμε πλέον να δώσουμε στο εμβριάκι. Καμμιά άλλη βοήθεια. Ότι μπορούσαμε να κάνουμε το είχαμε κάνει. Έπρεπε να φανεί δυνατό και να το παλαίψει μόνο του. Είδα και έπαθα να συνέλθω μέχρι να επιστρέψει ο πελάτης και να δείχνω κανονικά.

Θα ακολουθούσε η γνωστή περίεργη αναμονή των 11 ημερών όπου αναρωτιέσαι αν το εμβριάκι είναι ζωντανό και μεγαλώνει ή έχει μαραθεί και χαϊδεύεις μια άδεια κοιλιά.

Την ρώταγα αν νοιώθει σημάδια εγκυμοσύνης. Την πρώτη φορά ένοιωθε ανακατωσούρες από νωρίς. Αυτή τη φορά ήταν αβέβαιη. Κάποιες φορές κάτι ένοιωθε αλλά συνήθως όχι.

Οι 11 μέρες πέρασαν με λίγες προσδοκίες αλλά όχι χωρίς καμμία ελπίδα. Η ελπίδα άλλωστε πεθαίνει τελευταία...και έφτασε η μέρα που θα πήγαινε για την εξέταση χοριακής...
Ηλικία εμφάνισης 39 (αρχές 2011). Αρχικά πόνος στη βουβωνική περιοχή, επιτακτική ούρηση και κίτρινο χρώμα σπέρματος. Αργότερα συχνουρία, νυχτουρία, σπανιότερα τσούξιμο, μικροενοχλήσεις κατά την στύση και την εξπερμάτωση. Πλέον σχεδόν καλά με χαλάρωση, αποφυγή εντάσεων και στρες, τρέξιμο, αραιή εκπερμάτωση, μασάζ, διατάσεις.

Αν κάποιος θέλει να με ρωτήσει για την γνώμη μου σε κάτι ας ποστάρει στο forum ώστε να μπορούν να διαβάσουν και άλλοι που μπορεί να ενδιαφέρονται. Όχι με προσωπικό μήνυμα αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Και όχι στο chat.

Δεν έχω (δεν γνωρίζω) πολλά πράγματα να απαντήσω σε ερωτήσεις ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν μια μικροβιακή πάθηση και ρωτούν για αντιβιώσεις και μικρόβια πέρα από αυτά που έχω γράψει εδώ: http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=227.0 και http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=239.0