Θα ήθελα να παρακαλέσω τους παλιούς @Phaethon, @HyperBan, @Evans, @LUKAS, εάν συνδεθούν και το δουν, να κάνουν τον κόπο να μου απαντήσουν, μιας και έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία.

--------------

Μερικές σημειώσεις - απορίες:

1. Δεδομένου ότι σε όλη αυτήν την συγκυρία είδα 4 ουρολόγους (από την πρώτη φορά που ξεκίνησε με τους πόνους στους όρχεις) και κανείς δεν είχε εμβαθύνει σχετικά με το Χρόνιο Πυελικό Άλγος, σκέφτομαι να πάω στον γιατρό στην Θεσσαλονίκη που έχει γράψει εδώ στο Forum, ο οποίος θεωρητικά τουλάχιστον "ξέρει την δουλειά". Διότι απότι έχω καταλάβει η πλειοψηφία είναι outdated στο θέμα της ΧΒΠ και του ΧΠΑ.
Επίσης δεν ξέρω εάν έχουν νόημα οι λοιμωξιολόγοι. Απότι κατάλαβα όχι.

2. Μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει κάποια εξέταση που να επιβεβαιώνει ή να απορρίπτει την ύπαρξη ουροπαθογόνου μικροβίου. Η μόνη επιβεβαίωση της "προστατιτιδας" είναι η φλεγμονή που είδαμε στον προστάτη μετά από διορθικό υπέρηχο. Είναι σωστό αυτό ή δεν κάνει νόημα;

3. Διαβάζοντας το forum δεν έχω ακόμη καταλήξει εάν αρκεί η εξέταση του σπέρματος ή εάν προτιμάται η Stamey Meares. Αυτό που είδα είναι ότι όσο παλαιότερα ήταν τα threads τόσο ήταν υπερ της Stamey, ενώ όσο νεότερα, τόσο υπέρ της εξέτασης σπέρματος. Τι ισχύει;

Έχοντας βοηθηθεί από την ανάγνωση ιστορικών άλλων ασθενών, καταθέτω και το δικό μου, το οποίο δεσμεύομαι να ανανεώνω προκειμένου να βοηθήσω μελλοντικούς ασθενείς.

-----------------------------

Στοιχεία Ασθενούς:
- Ηλικία: 31
- Κατάσταση υγείας: Καλή, χωρίς σημαντικά προβλήματα
- Βάρος: Φυσιολογικό
- Προβλήματα με τη μέση / έντερο: όχι κάποιο γνωστό πρόβλημα

Ιστορικό

Η πρώτη επαφή με την "Προστατίτιδα"
Η πρώτη μου επίσκεψη σε αυτό το φόρουμ ήταν σε ηλικία 25 ετών (πριν από 6 χρόνια) μετά από το εξής σύμπτωμα: σταθερός, χαμηλής έντασης πόνος στους όρχεις. Κάνοντας Google, βρήκα ένα σχετικό thread, διάβασα για το χρόνιο πυελικό άλγος, τρόμαξα και βρήκα έναν γιατρό κάνοντας πάλι Google search. Έτυχε να πάω στον γιατρό που θα δείτε να αναφέρεται εδώ στο φόρουμ ως "Ακατανόμαστος", ο οποίος κατάλαβα -πριν διαβάσω το φορουμ- ότι πρόκειται για τσαρλατάνο και τον απέφυγα.

Μέχρι να πάω σε δεύτερο γιατρό, ο πόνος είχε αποχωρήσει, και εγώ σταμάτησα να ασχολούμαι.
Στα επόμενα 2-3 χρόνια όμως, σταδιακά, η "προστατίτιδα" μου άφησε ένα "κουσούρι". Στο τέλος της ούρησης μένουν 2-3 σταγόνες, οι οποίες εάν δεν πιέσω το περίνεο και εάν δεν καθίσω, δεν θα βγούν εκείνη τη στιγμή με αποτέλεσμα να βγαίνουν στο εσώρουχα όταν κάπου σκύψω ή καθίσω.

Η επανεμφάνιση
2018, πέντε χρόνια μετά, μετά από σεξ. επαφή χωρίς προφύλαξη, νιώθω κάψιμο στην ουρήθρα (χωρίς παρουσία εκκρίματος). Απευθύνθηκα σε φίλο γιατρό Δερματολόγο/Αφροδισιολόγο, ο οποίος μου είπε να μην ανησυχώ. Λίγες ημέρες μετά, ο πόνος μεταφέρθηκε στο περίνεο και άρχισα να νιώθω πλέον σημάδια λοίμωξης: βαρύ κεφάλι, ρίγος, γενική ατονία. Απευθύνομαι και πάλι στον γιατρό και μου συστήνει vibramycin για 7 ημέρες, πράγμα που μου εξαφάνισε όλα τα συμπτώματα.

Ένα μήνα μετά και ενώ βρίσκομαι σε διακοπές, τα συμπτώματα επιστρέφουν. Κάψιμο στο περίνεο, αδυναμία, ρίγη. Σε λίγες ώρες ανεβάζω έντονο πυρετό ο οποίος δεν πέφτει με αντιπυρετικά. Ξανακαλώ τον γιατρό και μου δίνει ξανά vibramycin. Σε 20 λεπτά εξαφανίστηκαν όλα τα συμπτώματα. Ουσιαστικά επρόκειτο για Οξεία Προστατίτιδα.
Στο ενδιάμεσο των διακοπών, επισκέπτομαι ουρολόγο, μου γράφει για 15 ημέρες (εάν θυμάμαι καλά) vibramycin και για άλλες τόσες Glimbax.

Το περίεργο είναι ότι ενώ ήμουν υπό αντιβίωση, κάθε φορά που κούραζα λίγο τον εαυτό μου (άθληση - κολύμπι), το ρίγος, η αδυναμία και η αίσθηση ότι "θα αρρωστήσω" επανερχόταν. Ο γιατρός μου είπε να περιμένω να αλλάξει η αντιβίωση (από Vibramycin να πάρω Glimbax) διότι πιθανώς να μην "πιάνει" το μικρόβιο.

Τελειώνει η αντιβίωση, τελειώνουν και οι διακοπές, αλλά τα συμπτώματα συνεχίζονται. "Γδάρσιμο" στο περίνεο και τσουξίματα που δεν περνούν. Κυρίως εκεί επικεντρώνονται οι ενοχλήσεις, χωρίς να εμφανίζω άλλα συμπτώματα. Επικοινωνώ με τον ουρολόγο ο οποίος με συμβουλεύει: "Μην το σκέφτεσαι". Τον ρωτώ για πόσο θα κρατήσει αυτή η ενόχληση και μου λέει "Μερικές εβδομάδες έως μερικά χρόνια". Στη συνέχεια κατάλαβα ότι γίνομαι ενοχλητικός και δεν θέλει να ασχοληθεί περαιτέρω οπότε το διακόψαμε εκεί.

Το προσπερνάω. Προσπαθώ να μπω στο γνωστό "χειμερινό" μου πρόγραμμα, με συγκεκριμένη διατροφή για να χάσω τα κιλά των διακοπών και λιγότερες ώρες ύπνο, και κάθε μέρα ξυπνάω με ζεστό κεφάλι, ίσως και δέκατα, και γενική αδυναμία. Αγνοώ τα συμπτώματα και συνεχίζω έτσι για ορισμένες ημέρες, έχοντας καταπιαστεί με την δουλειά.

Ώσπου ένα πρωινό ξυπνάω με έντονο πονοκέφαλο, δέκατα και μουδιασμένο τον αντίχειρα. Googlάρω, διαβάζω και τρομοκρατούμαι: σκλήρυνση κατα πλάκας, όγκος στον εγκέφαλο, κτλ.
Επισκέπτομαι διάφορους γιατρούς, των οποίων παραθέτω εν τάχει τα συμπεράσματα:

- Ουρολόγος (νέος): Αποκλείεται τα συμπτώματα αυτά να σου τα κάνει ο προστάτης. Επίσης, αποκλείεται επαναμόλυνση δεδομένου ότι μόλις πριν λίγο σταμάτησες την αντιβίωση.
- Παθολόγος: Εξετάσεις αίματος για εντοπισμό ιογενών λοιμώξεων και γενικότερο τσεκ της υγείας: Όλα καλά. Κανένα εύρημα, οι δείκτες φλεγμονής μια χαρά.
- Νευρολόγος: Εξέταση νευρικού συστήματος, μαγνητική εγκεφάλου και αυχένα: κανένα εύρημα. Διέγνωσε πιθανώς να βρίσκομαι στην αρχή ενός συμπτώματος χρόνιας κόπωσης και πιθανώς να πρέπει να δω ψυχολόγο.

Επόμενα βήματα:
Ξεκούραση. Σταμάτησα την διατροφή, αύξησα ραγδαία τον ύπνο και συνέχισα αυτό το πλάνο για παρατεταμένο διάστημα. Τα περισσότερα συμπτώματα υποχώρησαν και μου έμεινε μόνο μια ευαισθησία στο περίνεο. Δεν κάθομαι χωρίς μαξιλαράκι αλλιώς με ενοχλεί, ενώ ξεκίνησε και σε εμένα η γνωστή ευαισθησία στο αλκοολ και στα πικάντικα, αλλά και στα "στενά" παντελόνια, τα οποία πάντοτε πυροδοτούσαν την επομένη πόνους στο περίνεο.

Θεώρησα λοιπόν ότι έπαθα κάποιου είδους "burn out" και ότι ο προστάτης αναζοπυρώνεται λόγω αυτού, αφού (θεώρησα) ότι μετά την μόλυνση τα μικρόβια είναι εκεί και "περιμένουν" για να αναπτυχθούν (αρχικά, πριν διαβάσω το forum "αγόρασα" την  θεωρία που λέει ότι εάν τα μικρόβια μπουν, η ζημιά έγινε, δεν ξαναβγαίνουν ποτέ). Συνεπώς, άρχισα να πιστεύω ότι μόλις τελειώσω με το "burn out" ουσιαστικά δεν θα με ενοχλήσει ξανά και ο προστάτης, καθώς σε εκείνη την φάση δεν είχα πλέον ενοχλήσεις.

Και πράγματι, για περίπου 7 μήνες, δεν με απασχόλησε ξανά ο προστάτης. Όταν τυχαία είδα τον γιατρό με ρώτησε "πως πάει η προστατίτιδα" και ειλικρινά απόρησα "που το θυμήθηκες αυτό; πέρασε", τόσο το είχα ξεχάσει.

Ακολουθούν κάποιες δύσκολες εβδομάδες στην δουλειά, κούραση και ξενύχτι, και εμφανίζεται μια "γρίπη". Νιώθω κουρασμένος, νιώθω ρίγη και δέκατα, και αποφασίζω να κοιμηθώ καλά 2 ημέρες και να μην πάω στην δουλειά. Νιώθω και λίγο ζεστό το περίνεο, αλλά δεν το αξιολογώ. Έφυγε γρήγορα και χωρίς προβλήματα.

Ένα μήνα μετά, δεν κοιμάμαι καλά 2-3 ημέρες σερί (κοιμήθηκα από 5-6 ώρες την κάθε ημέρα) και επανεμφανίζεται η "γρίπη", αυτήν την φορά με πιο έντονη την "ζέστη" στον προστάτη. Ξεκουράζομαι, κοιμάμαι, ξαναφεύγει εντός 2ημέρου, όμως μου ξεκινούν τα τσουξίματα στο περίνεο.

Επικοινωνώ με τον νέο ουρολόγο (2ος), του εξηγώ το παραπάνω ιστορικό, και μου λέει ότι μάλλον είναι βακτηριακή μόλυνση στον προστάτη. Ξεκινάω 20 ημερες αντιβίωση UFEXIL και δοκιμάσαμε μαλάξεις και κρουστικά κύματα. Να σημειώσω ότι και εδώ, δεν μου ζητήθηκε να κάνω εξετάσεις σπέρματος ή Stamey Meares.

Μέσα σε 20 ημέρες ένιωσα εξαιρετικά καλά. Σχεδόν όπως ήμουν πριν την Οξεία προστατίτιδα, και μάλιστα με δύναμη και ενέργεια (καθώς όλο αυτό το διάστημα ήμουν ενεργειακά πεσμένος κάτι που απέδιδα στο Burn out που θεωρητικά είχα πάθει).

Και εκεί που είμαι καλά, ξεκινώ να κάνω διατροφή για να χάσω τα +10 κιλά που πήρα όλο αυτό το διάστημα (σημειώνω ότι την συγκεκριμένη διατροφή ακολουθούσα χωρίς πρόβλημα για 3 χρόνια, έως ότου έπαθα την Οξεία προστατίτιτα, και στη συνέχεια την διέκοψα θεωρώντας πως βρίσκομαι σε Burn out/χρόνια κόπωση). Την 2η ημέρα διατροφής ξεκινά φοβερό κάψιμο στον πρωκτό, και λίγο στο περίνεο. Θεώρησα ότι έφαγα κατι πικάντικο.
Την επόμενη, ξυπνάω με βαρύ κεφάλι, ρίγη, αδυναμία.
Δοκιμάζω, διακοπή της διατροφής, πολύ φαγητό και ύπνο, και πράγματι, σε 2-3 ημέρες επανήλθα (και έμειναν μόνο γδαρσίματα για 1-2 εβδομάδες).

1 μήνα μετά, ξεκινάω διακοπές και προσπαθώ να δω ξανά εάν θα τα καταφέρω. Ξεκινάω με καλό φαγητό και 1 εβδομάδα καλό ύπνο (11+ ώρες την ημέρα). Ξεκινάω διατροφή (από διαιτολόγο αυτήν την φορά, με αρκετό φαγητό και πολύ υδατάνθρακα). Την 3η ημέρα, καθώς ξεκινά να "δουλεύει" η διατροφή, ξανά τα ίδια: ρίγη, βαρύ κεφάλι, αίσθηση ότι θα αρρωστήσω (40 βαθμοί έξω και να νιώθω ρίγη!) και γδαρσίματα στο περίνεο. Σταματώ την διατροφή, ανεβάζω τις θερμίδες, και αποχωρούν τα συμπτώματα (εκτός των ενοχλήσεων στο περίνεο οι οποίες συνήθως φεύγουν σε 2-3 εβδομάδες - τη στιγμή που γράφω το ιστορικό δεν έχει περάσει αυτό το διάστημα).

Επικοινωνώ με τον ουρολόγο, και σηκώνει τα χέρια ψηλά. Με συμβουλεύει να δω λοιμοξιολόγο και να ψάξω για ιογενείς λοιμώξεις.

Αυτό είναι το ιστορικό, ακολουθούν κάποιες σκέψεις και "αυτοδιαγνώσεις".

-------

* Να σημειώσω ότι έχω τα χαρακτηριστικά ενός ασθενή που ταιριάζει στην περίπτωση του Χρόνιου Πυελικού Άλγους: Stress, Κάθομαι πολλές ώρες στο γραφείο, αγχώδης και με απαιτητική εργασία. Θα μπορούσε πιθανώς να υπάρχει και συνδυασμός; ΧΒΠ και ΧΠΑ, δεδομένου ότι η πρώτη μου επαφή με τη νόσο ξεκίνησε με ανεξήγητη ενόχληση στους όρχεις; Θα δείξει.
Επίσης, πολύ συχνά παθαίνω μυκητίαση στη βάλανο, και κάθε φορά που άλλαζα ερωτική σύντροφο και έκανα σεξ χωρίς προφύλαξη, ακολουθούσε μυκητίαση και κάποιες φορές κάψιμο στην ουρήθρα.

**Μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει καμία εξέταση για να επιβεβαιώσω εάν υπάρχει μικρόβιο. Μόνη εξέταση που έκανα ήταν η γενική ούρων η οποία βγήκε καθαρή (μόνο γενική ούρων, χωρίς καλλιέργεια).

1. Προσωπικά μου μοιάζει για κατηγορία II (Χρόνια μικροβιακή) -  Συγκεκριμένα αυτό που νιώθω είναι ότι το ανοσοποιητικό παλεύει με το μικρόβιο, και μόλις πέσει λίγο η άμυνά μου, λόγω δίαιτας ή στρες ή αϋπνίας, το μικρόβιο αναπτύσσεται. Γνωρίζω από τα ιστορικά ότι οι περισσότεροι ξεκινώντας την πάθηση αυτή νομίζουν το ίδιο, ότι δηλαδή ευθύνεται μικρόβιο, ωστόσο σε εμένα η συμπτωματολογία αφορά στις συνεχείς λοιμώξεις και γενικά δεν παρουσιάζω άλλες ενοχλήσεις (μέση, πόδια, όρχεις, κτλ).

2. Σε άλλα ιστορικά δεν έχω διαβάσει κάτι ανάλογο, και εάν δεν κάνω λάθος οι Χρόνιες μικροβιακές, δεν έχουν αντίστοιχη συμπτωματολογία, ότι πχ με την δίαιτα αρρωσταίνεις. Θα μπορούσε πιθανώς να είναι και κάτι άλλο, όπως μου είπε ο ουρολόγος, κάποια άλλη αιτία που να το προκαλεί, κάποιος ιός.

3. Σημείωση: τα κρουστικά κύματα τα κάναμε πειραματικά με τον γιατρό, με την θεωρία ότι, εφόσον τα κρουστικά κύματα δημιουργούν νέα αγγεία, πιθανώς και ο προστάτης να μπορεί να αιματωθεί καλύτερα, ώστε να νικήσει και το μικρόβιο, σε συνδυασμό με την αντιβίωση. Πειραματικά το κάναμε, δεν περιμέναμε θεαματικό αποτέλεσμα. Τελικά δεν δούλεψε σε εμένα (ωστόσο μου ανέφερε άλλους ασθενείς που τους βοήθησε τυχαία, ενώ έκαναν κρουστικά κύματα για την στυτική δυσλειτουργία, ανέφεραν ευεργετικά αποτελέσματα στον προστάτη).

Καλησπέρα, καταθέτω την εμπειρία μου με τα κρουστικά κύματα.
Τα δοκίμασα σε συνδυασμό με αντιβίωση (ufexil) και δακτυλική μάλαξη. Συγκεκριμένα έκανα 12 συνεδρίες, χωρίς να δω αποτέλεσμα δεδομένου ότι η φλεγμονή επέστρεψε μόλις έπεσε η άμυνα του οργανισμού μου.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, νομίζω ότι έχω βακτυριακή προστατίτιδα η οποία δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Κάθε φορά που επιστρέφει, νιώθω ρίγη και όλα εκείνα τα σημάδια που αποδίδονται σε μια λοίμωξη (ζεστό κεφάλι, ζεστά μάτια, κούραση, ατονία). Κάθε φορά που επιστρέφει, για μερικές μέρες έως και εβδομάδες μετά νιώθω τα γνωστά καψίματα και γδαρσίματα στο περίνεο.

Συνεπώς στο δικό μου πρόβλημα δεν βοήθησαν τα κρουστικά κύματα.
Η αρχική εικασία ήταν ότι εφόσον τα κρουστικά κύματα δημιουργούν νέα αγγεία στο σημείο που εφαρμόζονται, πιθανώς να είναι πιο ικανό το ανοσοποιητικό να αιματώσει την περιοχή και να μεταφέρει την αντιβίωση, κάτι το οποίο δεν συνέβη. Φυσικά, με τον γιατρό το δοκιμάσαμε πειραματικά.

Πιθανώς, να είχε ευεργετική δράση στην απομάκρυνση των λοιπών συμπτωμάτων που ακολουθούν σε εμένα μια μικροβιακή λοίμωξη (κάψιμο, γδαρσίματα, κτλ).