Καλησπέρα παίδες.
Όντας πολύ κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από αυτή την ιστορία θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν έχει κανείς δοκιμάσει την ομοιοπαθητική σαν μέθοδο θεραπείας. Για μένα θα είναι σίγουρα το επόμενο βήμα γνωρίζοντας από οικογενειακό κύκλο που την χρησιμοποιεί για χρόνια ότι βοηθάει σε πάρα πολλά προβλήματα, κυρίως ψυχοσωματικά που κατά τη γνώμη μου είναι και η πηγή των προβλημάτων μου (μας). Θα ήθελα να ξέρω εάν την έχει δοκιμάσει κανείς. Το επόμενο βήμα για μένα θα είναι το πρωτόκολλο W-A σε περίπτωση που η ομοιοπαθητική δεν φέρει αποτέλεσματα. Ευχαριστώ.

Παίδες, γεια.
Είμαι 44 ετών και θα προσπαθήσω να αναφέρω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα που από τη ζωή μου που θα μπορούσαν να συνδέονται με τη κατάστασή μου, για να κάνει όποιος θέλει όποια διασταύρωση θέλει.
Αρχικά να πω για το σήμερα και το άμεσο χτες.
Συμπτώματα: Το ένα και βασικό σύμπτωμα που έστειλε στους γιατρούς πριν 3 περίπου χρόνια και άκουσα για πρώτη φορά τη λέξη "προστατίτιδα" ήταν (και είναι) ερεθισμός στο πετσάκι του πέους γύρω από το κεφάλι, φαγουρίτσα που πάντα οδηγούσε σε πρόωρη εκσπερμάτωση λόγω της τριβής. Αυτό με βασάνιζε τότε και ο οικογενειακός μας γιατρός διέγνωσε ως προστατίτιδα αφού πρώτα μου έκανε και δακτυλική εξέταση. Το ίδιο όμως μου είχε διαγνώσει και 5 χρόνια πριν τα 3 (σύνολο . Τότε με κάποια αντιβιοτικά είχε λυθεί ( το πρόβλημα. Τη 2η φορά μου είπε ότι τώρα είναι χρόνια Προστατίτιδα, αφού και ξαναεμφανίστηκε. Πάλι αντιβίωση αλλά του κάκου. Τότε άρχισα να ψάχνω το ίντερνετ όπου μου κόπηκαν και τα γόνατα. Ανοίγω παρένθεση για να πω ότι τη 2η φορά με είχε στείλει και μια επιδηδιμίτιδα, κάτι που είχα περάσει και στα 26 περίπου. Η αντιβίωση καθάρισε την επιδηδιμίτιδα αλλά άφησε τη φαγούρα.
Χωρίς να ψάξω πολλούς γιατρούς και διαβάζοντας αρκετούς από εσάς στο μπλόγκ της εποχής, πέρασα κατευθείαν στο κρεβάτι του πόνου του ακατανόμαστου με καμιά 100 θεραπείες. Να μη συνεχίσω...άλλωστε εδώ είμαι και γράφω.
Έκτοτε δεν έχω κάνει κάτι για το θέμα με εξαίρεση ότι το τελευταίο χρόνο και ένεκα της κρίσης παίρνω ελαφριάς μορφής αντικαταθλιπτικά χάπια (remeron 30), περισσότερο για να αντομετωπίσω το άγχος της δουλειάς παρά για το "θέμα". Επειδή διαβάζω πολλούς να αναρωτιούνται αν θα βοηθούσαν, να πω ότι δεν νομίζω.
Το τελευταίο χρόνο η πρόωρη εκσπερμάτωση συνοδεύτηκε και από γενικότερη δυσλειτουργία (όχι ολοκληρωμένη στύση, ή και καθόλου...πρόσφατο αυτό). Συχνοουρία δεν είχα ποτέ, απλά πολύ χαμηλή ροή και καμιά φορά σταγονίτσες χρωστούμενες.
Πάμε τώρα σε γεγονότα που ίσως έχουν σχέση.
-Γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω, από το γυμνάσιο περίπου, έχω να παρατηρήσω ότι ανέκαθεν ανήκα στη κατηγορία αυτών που δεν μπορούσαν ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ να κατουρήσουν σε δημόσιες τουαλλέτες ή οπουδήποτε υπήρχε άνθρωπος σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου. Θυμάμαι να κρατιέμαι για ΩΡΕΣ και για πολλά χρόνια. Το θέμα το έλυσα γύρω στα 33.  Δε ξέρω, απλά το λέω. Τα συμπτώματα που ακούω από πολλούς και αφορούν τσούξιμο στο κατούρημα και στο χύσιμο, συνεχή επιθυμία για κατούρημα χωρίς αποτέλεσμα τα είχα περισσότερο γύρω στα 20-23 και μόνο όταν είχα πιεί. Ποτέ ξανά έκτοτε.
-Αλητάμπουρας αλλά και αθλητής μια ζωή. Ηπια το πρώτο από τα πολλά ποτά μου στα 14 και δεν σταμάτησα έκτοτε. Εκανα το 1ο μπάφο στα 17 (1987) στην Αμερική (μαριχουάνα) φοιτητής, σταμάτησα για χρόνια και ξανάρχισα στα 25 έως και τα 40 περίπου. Χωρίς υπερβολές, αλλά τακτικά. Υπήρξα και μεγάλος αθλητής όμως και πάντα πίστευα ότι τα φέρνω σε ισορροπία. Μεγάλος γαμίκος μέχρι τα 30 μου.
-Γύρω στα 30 ξεκίνησα την ενασχόληση με την ιντερνετική πορνογραφία, που εξελίχθηκε σε εξάρτηση, την οποία είναι μια εβδομάδα που προσπαθώ να κόψω (ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΨΩ!!!!!). Μιλάμε για μια φορά την ημέρα, αλλά για στύσεις που μπορούσαν να κρατήσουν πολλές-πολλές ώρες και δεν άφηνα να τελειώσουν. Κάπου στη πορεία της θαυμαστής ζωής μου προστέθηκαν και οι άσπρες καυλόσκονες (στην αρχή). Είχα φτάσει σε σημείο να μπορώ να κάνω σεξ μόνο με σκόνη και μόνο αντιγράφοντας εικόνες από τσόντες. Σίιιιγουρα a great factor στην όλη κατάσταση.

Έχω ένα παιδί υγειέστατο και είμαι χωρισμένος. Όταν την περασμένη εβδομάδα έγινα ρεζίλι με την απόλυτη γυναίκα (no kookoo) αποφάσισα ότι ήρθε καιρός για δράση και λύσεις.

Δυστυχώς για τα νεανικά μου συμπτώματα δεν έχω απαντήσεις ούτε ιδέα για το πως και το γιατί. Για τα τωρινά όμως είμαι πεπεισμένος ότι πρόκειται καθαρά για μυικούς και ψυχολογικούς λόγους. Θα προσπαθήσω να συνισφέρω στα επιμέρους θέματα του φόρουμ.

Σαν πρώτη ΣΟΒΑΡΗ προσπάθεια, θα πω ότι οι τσόντες κόβονται μαχαίρι και ότι θα αυνανιστώ μόνο όταν βρω ολοκληρωμένη στύση με γνήσιες σκέψεις (χωρίς να τις προκαλέσω), δεν θα αργήσει πιστεύω.
Επόμενη κίνηση θα είναι η ομοιοπαθητική και επιστροφή στην άθληση. Αν κάποιος έχει δοκιμάσει θα παρακαλούσα να μου πει τη γνώμη του και μοιραστεί την εμπειρία του.

Ελπίζω να μην κούρασα, και καλή δύναμη σε όλους.