Ξεκίνησε μία άσχημη υποτροπή του ΧΠΑ μου πριν από 4 μέρες.
Διαβάζοντας το φόρουμ έμαθα για την κουερσετίνη. Χθες αγόρασα το σκεύασμα της Σόλγκαρ και το βράδυ πήρα το πρώτο χάπι, ενώ σήμερα το πρωί το δεύτερο και σε λίγο ετοιμάζομαι για το τρίτο.

Νιώθω ήδη καλύτερα και δεν το περίμενα!. Σήμερα πήρα μόνο ένα αναλγητικό διότι έπρεπε να πάω στη δουλειά και να μπορώ να ανεχθώ τους πόνους. Από το πρωί δεν έχω πάρει τίποτα.

Ήπια και ένα λίτρο χυμό λάιφ με φρούτα του δάσους (κράμπερι, μύρτιλα και ένα ακόμα κόκκινο).

Βέβαια νιώθω ακόμα να καίει η πύελος και η αφόδευση είναι επώδυνη.

Ίσως να ήταν η όλη κατάσταση σε αποδρομή και να μη σχετίζεται με την κοερσετίνη βέβαια. Placebo effect εγώ αποκλείεται να έχω, μιλάμε για πόνους πολύ δυνατούς στις κρίσεις.


Την κουερσετίνη θα τη συνεχίσω μέχρι να νιώσω ότι είμαι τελείως καλά.
Εσείς πως την παίρνεται;  Κάθε μέρα ή μόνο σε περιόδους υποτροπής του ΧΠΑ;

Ευχαριστώ.

Γεια σας και πάλι κύριοι.

Ξανά υποτροπή και δυστυχία.
Πολύ δυνατοί πόνοι χαμηλά στην πύελο, νιώθω την περιοχή να φλέγεται. Αίσθημα βάρους σε όρχεις και επιδιδυμίδες. Πόνος κατά την αφόδευση. Είμαι υπό συνεχή λήξη αναλγητικών για να την παλεύω τις τελευταίες δύο μέρες και φυσικά δεν τρώω τίποτα. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχω όρεξη, είναι ότι αν το έντερο γεμίσει και αρχίσει να κουνιέται θα πεθάνω στον πόνο!

Αύριο θα πάω να αγοράσω αυτό το Solgar Quersetin Complex αφού διαβάζω ότι κάποιους από εσάς τους έχει βοηθήσει.

Ο λόγος που γράφω στις 3 το βράδυ είναι ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ από τους πόνους.
Ελπίζω αύριο να είναι καλύτερα.

Ευχαριστώ και πάλι τους ιδιοκτήτες του φόρουμ που σε περιόδους υποτροπής του χρόνιου πυελικού άλγους μου είναι ένα πολύ σημαντικό στήριγμα.

Θα ήταν χρήσιμο να υπήρχε ένα θέμα όπου θα συγκεντρώνονται οι διάφορες μη φαρμακευτικές οδηγίες για την αντιμετώπιση της νόσου.
Οδηγίες των ιατρών μας, ή δικές μας παρατηρήσεις.

Διατροφικές οδηγίες, τι βοηθάει, τι πρέπει να αποφεύγουμε.
Στάση σώματος, κάθισμα, περπάτημα, άσκηση.
Κρύο – ζέστη, καλοκαίρι – χειμώνας.
Ζεστό μπάνιο, καυτό μπάνιο, υγειηνή.
Ρούχα – εσώρουχα.

Και γενικότερα ότι μπορεί, αποδεδειγμένα να βοηθήσει.

Ευχαριστώ.

Ευχαριστώ Phaethon για τη συμπαράσταση 

Απλά όταν με πιάνουν οι πολλοί έντονοι πόνοι και ενώ έχω πάρει τα πιο δυνατά αναλγητικά και δεν έχω πλέον τίποτα άλλο να κάνω από το να περιμένω να περάσει, μέσα στην απελπισία μου με πιάνουν αμφιβολίες μήπως έχω κάτι άλλο τελικά, κάτι χειρότερο. Ο ουρολόγος με καθυσυχάζει βέβαια, αλλά έχω μια επιθυμία να πάω να κάνω μία αξονική από μόνος μου μπας και φανεί τίποτα περίεργο στην πύελο.

Επίσης μου κάνει εντύπωση από αυτά που διαβάζω, ότι δε βρήκα κάποιον να αναφέρει τόσο έντονους πόνους όσο αυτούς που έχω εγώ.
Αυτό με φοβίζει ακόμα περισσότερο.


Κανένας από εσάς δεν είχε πόνους που να μην περνούσαν με απλά αναλγητικά;
Κανένας σας δεν είχε πόνους που να τον κάνουν να ξαγρυπνίσει και να μην μπορεί να σταθεί ούτε καθιστός, ούτε ξαπλωμένος;

Η προστατίτιδα με ταλαιπωρεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια.
Η διάγνωση έγινε πριν 8 χρόνια από ουρολόγο και αντιμετωπίστηκε τότε με σιπροξίν για 1μιση μήνα.
Όντως υφέθηκε η νόσος όμως μετά από 1μιση χρόνο είχα την πρώτη υποτροπή. Πάλι στον ουρολόγο, πάλι εξετάσεις και υπέρηχα, τελικά καταλήξαμε στην ίδια αγωγή με σιπροξίν για 4 ή 6 μήνες αν θυμάμαι καλά.
Να μην τα πολυλογώ έχω μία υποτροπή κάθε χρόνο περίπου και πάντα την αντιμετωπίζω με την ίδια αντιβίωση (στο παρελθόν είχα λάβει και μπακτριμέλ).

Το πρόβλημά μου είναι ότι οι δύο τελευταίες υποτροπές ήταν κάτι διαφορετικό σε ένταση. Καταρχήν τα συμπτώματα δεν υφέθηκαν 2-3 μέρες από την έναρξη της αντιβίωσης, απλά υποχώρησαν, αλλά συνέχισαν να υπάρχουν ακόμα και μετά από 1 μήνα συνεχόμενης αγωγής.
Το χειρότερο από όλα όμως είναι ο πόνος ο οποίος είναι ανυπόφορος. Δεν με πιάνει τίποτα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ, παίρνω κοκτέιλ από διάφορα αναλγητικά, έχω φτάσει μέχρι και σε λοναλγκαλ και παρόλα αυτά ο πόνος με σκοτώνει.

Να σημειώσω ότι εγώ δεν είχα ποτέ δυσουρία, νυχτουρία, τσούξιμο και άλλα τέτοια. Τα συμπτώματά μου ήταν πάντα έντονος πόνος χαμηλά στην κοιλιά και πίσω στη μέση. Στις τελευταίες δύο προστατικές κρίσεις ο πόνος ήταν ανυπόφορος και δεν ηρεμούσε με τίποτα.
Φοβάμαι για την εξέλιξη της κατάστασης.