Καλημερα σε ολους..Λοιπον, το συνεχίζω από κει που το άφησα..Συνέχισα μέχρι και Σεπτεμβριο του 13 να παιρνω xatral, quercetin, vital plus q10, αλλα συμπληρωματα διατροφης, χωρίς να βλέπω καμμία ουσιαστική βελτίωση..Ο γιατρός τελικα μου πρότεινε να ξεκινησω το πρωτόκολλο wise-anderson, αλλα εκεινη την δεδομενη περιοδο σκεφτηκα να το αφησω για αργοτερα σαν την εσχατη λυση.
Πηγαίνω σε άλλον γιατρό (τι το θελα) ο οποιος αφου του λεω το ιστορικο μου λεει να κανουμε κυστεοσκοπηση μπας και εχει κατι η κυστη-ουρηθρα κτλ.
Η κυστεοσκοπηση (500 ευρω παρακαλω) εδειξε οτι ολα ειναι φυσιολογικα εκτος του οτι ο εσω σφιγκτηρας της κυστης εχει μικροτερο ανοιγμα απο το φυσιολογικο (κατι τετοιο αν θυμαμαι καλα), εξου και η δυσουρια.
Παραλληλα μου χορηγει xatral od και vesicare μηπως και αλλαξει κατι.
Ξαναπηγαινω σε αυτον τον Δεκεμβριο. Με βαζει να κανω ουρομετρηση οπου και παλι διαπιστωνει οτι η ουρηση μου ειναι χαλια μαυρα. Στην τελικη δεν ηξερε τι να με κανει (ηταν και κουρασμενος απο ενα προηγουμενο χειρουργειο που ειχε) και μου γραφει prixina(!) (τα οποια φυσικα δεν πηρα), μου προτεινει να παω σε εναν καλο ψυχολογο και να σταματησω να το σκεφτομαι..
Και τωρα αρχιζει μια μαυρη περιοδος:
Τον οκτωβριο του 13 μετα απο εναν ημιμαραθωνιο στη θεσ/νικη οπου υπερεβαλα εαυτον και ετρεξα τα τελευταια 7 χλμ πολυ γρηγορα, μολις τερματισα με επιασε ενας οξυς πονος στο δεξι ποδι.. Δεν το εδωσα σημασια και συνεχισα προπονησεις, οπου ενιωθα την ενοχληση αλλα τωρα παραλληλα ειχε αρχισει να εντεινεται και ενας πονος στη μεση (παντα ειχα ενοχλησεις στη μεση)..Τελη δεκεμβριου σταματω το τρεξιμο γιατι αρχισε η κατασταση να γινεται ανυποφορη. Απο τοτε μεχρι και αρχες Μαιου να εχω καθε μερα φριχτους πονους στη μεση και το ποδι σε σημειο να μην μπορω να δουλεψω, να κοιμηθω κτλ. Ακυροι ορθοπαιδικοι, ασκοπες φυσικοθεραπειες, απειρα χαμενα λεφτα, χαπια,κορτιζονη, ενεσεις και ο πονος να συνεχιζεται..Επισης η συχνοουρια και η δυσουρια να βρισκονται στο ζενιθ σε σημειο να μην μπορω με τιποτα να κατουρησω και να χρειαζεται πολλες φορες να καθομαι στην λεκανη..Παραλληλα -δεν ειμαι περηφανος γι αυτο- το ριχνω στο αλκοολ, στο πολυ φαι, στα γλυκα, στο πορνο, την απομονωση και την αυτολυπηση..
Τελικα μετα απο προτροπη συγγενικων μου προσωπων κλεινω ραντεβου παλι στη Θεσνικη αλλα αυτη τη φορα σε νευροχειρουργο..Μεσα στις βασικες του ερωτησεις για να καταγραψει το ιστορικο μου με ρωταει: εχεις προβληματα με την ουρηση ή και την στυση??? Βλεπει τις μαγνητικες τομογραφιες μου και παρατηρει πτωση του δισκου μεταξυ του 5ου σπονδυλου μεσης και του 1ου σπονδυλου ιερου οστου και μια πληγη-οιδημα στο δεξι μερος του ιερου οστου και μου προτρεπει να κανω επεμβαση..
Αρχες Μαιου χειρουργειο, οπου τελικα την ζημια την εκανε ενα πεταλο του 5ου σπονδυλου μεσης το οποιο δεν ηταν στη φυσιολογικη του θεση αλλα ηταν στον αερα!! Εκ γενετης ηταν ετσι μου ειπαν οι γιατροι..Αυτο το αιωρουμενο πεταλο (το οποιο αφαιρεθηκε) πιεζε νευρα, απο κατω πιεζοταν ο δισκος (εγινε δισεκτομη) και ολο αυτο το βαρος πηγαινε στο ιερο οστο, εξου και το οιδημα που δημιουργηθηκε..
4 ωρες χειρουργειο, μορφινη μετα για να ηρεμησω γιατι σφαδαζα απο τους πονους, 2 μερες διαμονη στην κλινικη, 3000 ευρω η ολη διαδικασια..Και φτανω στο σημερα, οπου ειμαι στο σπιτι, ξαπλα κυριως και λιγο περπατημα, οι πονοι λογω χειρουργειου καθε μερα και μειωνονται, ζωνη ορθοπαιδικη ολη την ωρα και ο πονος στο ποδι εχει εξαφανιστει..
Τελος δεν ξερω αν ειναι ιδεα μου, αλλα ρε παιδια νοιωθω διαφορετικα εκει κατω..κατουραω πιο ανωδυνα, δεν κανω την κλασικη μου κινηση: να ακουμπαω τα χερια μου στον απεναντι τοιχο για να χαλαρωσω και να βγει το κατουρημα, δεν κανω καταμετρηση αλλα δεν πηγαινω πολλες φορες στην τουαλετα..δεν εχω ξυπνησει ουτε ενα βραδυ για να παω προς νερου μου..Δεν θελω να γραφω μεγαλα λογια καθοτι εχουν περασει μονο 15 μερες απο το χειρουργειο αλλα για την ωρα ειμαι πολυ αισιοδοξος!!
Να με συμπαθατε για το μακροσυρτο της καταγραφης μου αλλα πιστευω πως οφειλα στο φορουμ να τα κανω ολα αυτα γνωστα..ιδωμεν..
Υ.Γ.: http://www.neurocenter.gr/osfyiki-petalektomi.html#t5
Πηγαίνω σε άλλον γιατρό (τι το θελα) ο οποιος αφου του λεω το ιστορικο μου λεει να κανουμε κυστεοσκοπηση μπας και εχει κατι η κυστη-ουρηθρα κτλ.
Η κυστεοσκοπηση (500 ευρω παρακαλω) εδειξε οτι ολα ειναι φυσιολογικα εκτος του οτι ο εσω σφιγκτηρας της κυστης εχει μικροτερο ανοιγμα απο το φυσιολογικο (κατι τετοιο αν θυμαμαι καλα), εξου και η δυσουρια.
Παραλληλα μου χορηγει xatral od και vesicare μηπως και αλλαξει κατι.
Ξαναπηγαινω σε αυτον τον Δεκεμβριο. Με βαζει να κανω ουρομετρηση οπου και παλι διαπιστωνει οτι η ουρηση μου ειναι χαλια μαυρα. Στην τελικη δεν ηξερε τι να με κανει (ηταν και κουρασμενος απο ενα προηγουμενο χειρουργειο που ειχε) και μου γραφει prixina(!) (τα οποια φυσικα δεν πηρα), μου προτεινει να παω σε εναν καλο ψυχολογο και να σταματησω να το σκεφτομαι..
Και τωρα αρχιζει μια μαυρη περιοδος:
Τον οκτωβριο του 13 μετα απο εναν ημιμαραθωνιο στη θεσ/νικη οπου υπερεβαλα εαυτον και ετρεξα τα τελευταια 7 χλμ πολυ γρηγορα, μολις τερματισα με επιασε ενας οξυς πονος στο δεξι ποδι.. Δεν το εδωσα σημασια και συνεχισα προπονησεις, οπου ενιωθα την ενοχληση αλλα τωρα παραλληλα ειχε αρχισει να εντεινεται και ενας πονος στη μεση (παντα ειχα ενοχλησεις στη μεση)..Τελη δεκεμβριου σταματω το τρεξιμο γιατι αρχισε η κατασταση να γινεται ανυποφορη. Απο τοτε μεχρι και αρχες Μαιου να εχω καθε μερα φριχτους πονους στη μεση και το ποδι σε σημειο να μην μπορω να δουλεψω, να κοιμηθω κτλ. Ακυροι ορθοπαιδικοι, ασκοπες φυσικοθεραπειες, απειρα χαμενα λεφτα, χαπια,κορτιζονη, ενεσεις και ο πονος να συνεχιζεται..Επισης η συχνοουρια και η δυσουρια να βρισκονται στο ζενιθ σε σημειο να μην μπορω με τιποτα να κατουρησω και να χρειαζεται πολλες φορες να καθομαι στην λεκανη..Παραλληλα -δεν ειμαι περηφανος γι αυτο- το ριχνω στο αλκοολ, στο πολυ φαι, στα γλυκα, στο πορνο, την απομονωση και την αυτολυπηση..
Τελικα μετα απο προτροπη συγγενικων μου προσωπων κλεινω ραντεβου παλι στη Θεσνικη αλλα αυτη τη φορα σε νευροχειρουργο..Μεσα στις βασικες του ερωτησεις για να καταγραψει το ιστορικο μου με ρωταει: εχεις προβληματα με την ουρηση ή και την στυση??? Βλεπει τις μαγνητικες τομογραφιες μου και παρατηρει πτωση του δισκου μεταξυ του 5ου σπονδυλου μεσης και του 1ου σπονδυλου ιερου οστου και μια πληγη-οιδημα στο δεξι μερος του ιερου οστου και μου προτρεπει να κανω επεμβαση..
Αρχες Μαιου χειρουργειο, οπου τελικα την ζημια την εκανε ενα πεταλο του 5ου σπονδυλου μεσης το οποιο δεν ηταν στη φυσιολογικη του θεση αλλα ηταν στον αερα!! Εκ γενετης ηταν ετσι μου ειπαν οι γιατροι..Αυτο το αιωρουμενο πεταλο (το οποιο αφαιρεθηκε) πιεζε νευρα, απο κατω πιεζοταν ο δισκος (εγινε δισεκτομη) και ολο αυτο το βαρος πηγαινε στο ιερο οστο, εξου και το οιδημα που δημιουργηθηκε..
4 ωρες χειρουργειο, μορφινη μετα για να ηρεμησω γιατι σφαδαζα απο τους πονους, 2 μερες διαμονη στην κλινικη, 3000 ευρω η ολη διαδικασια..Και φτανω στο σημερα, οπου ειμαι στο σπιτι, ξαπλα κυριως και λιγο περπατημα, οι πονοι λογω χειρουργειου καθε μερα και μειωνονται, ζωνη ορθοπαιδικη ολη την ωρα και ο πονος στο ποδι εχει εξαφανιστει..
Τελος δεν ξερω αν ειναι ιδεα μου, αλλα ρε παιδια νοιωθω διαφορετικα εκει κατω..κατουραω πιο ανωδυνα, δεν κανω την κλασικη μου κινηση: να ακουμπαω τα χερια μου στον απεναντι τοιχο για να χαλαρωσω και να βγει το κατουρημα, δεν κανω καταμετρηση αλλα δεν πηγαινω πολλες φορες στην τουαλετα..δεν εχω ξυπνησει ουτε ενα βραδυ για να παω προς νερου μου..Δεν θελω να γραφω μεγαλα λογια καθοτι εχουν περασει μονο 15 μερες απο το χειρουργειο αλλα για την ωρα ειμαι πολυ αισιοδοξος!!
Να με συμπαθατε για το μακροσυρτο της καταγραφης μου αλλα πιστευω πως οφειλα στο φορουμ να τα κανω ολα αυτα γνωστα..ιδωμεν..
Υ.Γ.: http://www.neurocenter.gr/osfyiki-petalektomi.html#t5