πολύ ησυχία εδώ τελευταία,ελπίζω να είστε όλοι καλά γι αυτό να μην γράφετε ! Είπα να την σπάσω την ησυχία και να γράψω ένα update.

Το Update λοιπόν είναι ότι συνεχίζω να είμαι ΤΕΛΕΙΩΣ ασυμπτωματικός. Ούτε ένας πόνος. Τίποτα.

-Συνεχίζω την παράδοξη χαλάρωση (η οποία είναι μια μορφής διαλογισμού, θεραπευτικού διαλογισμού) η οποία μου έχει γίνει πλέον συνήθεια και γίνομαι και όλο και καλύτερος σ αυτήν. Πολύ σημαντικό για μένα , μην το προσπερνάτε όσοι ακόμα ταλαιπωρήστε. Δοκιμάστε το έχοντας ανοιχτό το μυαλό σας.

-Το cymbalta όπως ανέφερα σε προηγούμενο post το έχω σταματήσει , είχα κάποιες ενοχλητικές παρενέργειες για 20-25 ημέρες (ιλίγγους, διάρροια, αυπνία ) τα οποία σιγά σιγά εξασθένησαν και εξαφανίστηκαν. Το χειρότερο ήταν η αυπνία αλλά ο τρόπος σκέψης μου έχει αλλάξει και το είδα απλά σαν κάτι που θα μείνει για λίγο και θα περάσει , όπως και έγινε.

-Έχω κρατήσει κάποιες από τις "παλιές" συνήθειες όπως το να είμαι χωρίς εσώρουχο στο σπίτι, και να κοιμάμαι (τουλάχιστον στην αρχή του ύπνου) με ένα μαξιλαράκι ανάμεσα στα τα γόνατα(όταν κοιμάμαι στο σπίτι), όπως και να κάθομαι σε μαξιλαράκι στην καρέκλα του υπολογιστή στο σπίτι. Είναι πιο πολύ συνήθεια και όχι ότι με βοηθούν σε κάτι αλλά δεν προτίθεμαι να τα σταματήσω.

Η ερωτική και κονωνική ζωή έχει ξεκινήσει με φόρα, όπου δεν έχω πάει τα τελευταία 5 χρόνια , πήγα τους τελευταίους 6 μήνες !

Τονίζω και πάλι ότι όλο αυτό που πέρασα, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση , είχε να κάνει ώς επι το πλείστον με την κακή ψυχική διάθεση. Δεν φέυγει εύκολα και γρήγορα, θέλει υπομονή .

Σας εύχομαι τα καλύτερα σε όλους σας και να είστε καλά!

Συνεχίζω μέχρι και σήμερα τελείως αυμπτωματικός . Χθές σταμάτησα κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό και την φαρμακευτική μου αγωγή (το Cymbalta, το Xatral OD το συνεχίζω κανόνικά). Αυτό βέβαια είχε κανονιστεί απο καιρό , τους τελευταίους μήνες έπαιρνα την μισή δόση Cymbalta ώστε να το σταματήσω σιγά σιγά.

φίλε Detox
Χαίρομαι πολύ για σένα, μακάρι να συνεχίσεις έτσι για πάντα και ευχαριστούμε πολύ που συνεχίζεις και δίνεις Update, πολύ σημαντικό.

Έχω μια ερώτηση για σένα. Έχεις θεωρήσει πως η λύση ήταν μόνο η φαρμακευτική αγωγή ή έχεις προσπαθήσει και εσωτερικά με τον εαυτό σου να αλλάξεις τρόπο σκέψης για μερικά πράγματα και το πώς τα αντιμετωπίζεις ?

Σε ευχαριστώ!

Καλησπέρα παίδες

Συνεχίζω ΤΕΛΕΙΩΣ ασυμπτωματικός απλά ήθελα να προσθέσω στο επιχείρημά μου ότι το μικρόβιο παίζει ρόλο "συμπληρωματικό" και όχι βασικό.

Εσείς που έχετε τα ίδια συμπτώματα με εμένα διαβάστε τα παρακάτω. Ο τύπος τα λέει μια χαρά.Δώστε του σημασία ακόμη κι αν σας φαίνεται πολύ απλό για να είναι αληθινό. Και όταν τελειώσετε να το διαβάζετε ξαναδιαβάστε το. Και μετά ξανά και ξανά.

https://www.reddit.com/r/Prostatitis/comments/48zixw/the_tennis_ball_trick/

https://www.reddit.com/r/Prostatitis/comments/4o3zi2/how_i_cured_my_prostatitis/

*Edit και μιλάμε για πολλές ταύλες, επιτέλους !

Ωραίος , πάντα ήθελα να μάθω τί παιζόταν εκείνη την εποχή αλλά εδώ μέσα διάβαζα μέσες - άκρες.

Το ξέρω ότι δεν με παρεξήγησες αλλά για να μην με παρεξηγήσει κανείς άλλος να πω ότι με το προηγούμενο Post μου ήθελα να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν άτομα εδώ μέσα να μπορούν να δώσουν γενικές κατευθύνσεις σε ερωτήσεις χωρίς ο άλλος να χρειάζεται να διαβάσει wall of texts. Άτομα που μπορεί να θεραπεύτηκαν αλλά να βρίσκονται ακόμα εδώ για να δώσουν στους επόμενους την γνώση. Δεν χρειάζεται να τρώμε όλοι τα μούτρα μας μέχρι να βγάλουμε άκρη. Εγώ σ αυτό το κομμάτι είμαι τυχερός , με το που μπήκα διάλεξα μια κατεύθυνση που μου έκανε καλό. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί όμως.

Αυτό που θα κρατήσω από όλη αυτή την ταλαιπωρία, είναι η παράδοξη χαλάρωση , που δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαλογισμός  και που μπορεί να το χρησιμοποιήσεις σε παρα παρα πολλά πράγματα στην ζωή σου καθώς και να ακούς που και που το σώμα σου, γιατί με τον τρόπο του σε προειδοποιεί για πολλά.

Φαέθωνα

Όπως είχα πεί και παλαιότερα , όταν πρωτομπήκα στο forum τις επόμενες ημέρες πήρα την απόφαση να ακολουθήσω την νευρο μυική θεωρία και σταμάτησα να διαβάζω το τι γράφει ο καθένας στο forum για να επικεντρωθώ στο σκοπό της θεραπείας και να μην ανησυχώ τον εαυτό μου με πράγματα που μπορεί να με επηρεάσουν αρνητικά ή να μην τα έχω.

Τώρα που σας μιλώ , μόλις ξύπνησα, έφτιαξα καφεδάκι και το απολαμβάνω σταυροπόδι στην καρέκλα! Θα μου πείτε ε και τι έγινε ρε μεγάλε? Δεν μπορούσα να φανταστώ οτι θα καθήσω ξανά σε καρέκλα και μάλιστα σταυροπόδι και δεν θα νιώθω πόνο!

Γι αυτό λοιπόν τώρα που αισθάνομαι τόσο καλά άρχισα να διαβάζω ξανά το forum με τον σκοπό να βοηθήσω αυτούς που έρχονται μετά από εμένα. Και βλέπω το thread του Φαέθωνα , τα έχεις γράψει τόσο καλά ψηλέ εν έτη 2012. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή μέσα στον πόνο μου είχα διαβάσει το thread σου αλλά τελικά τότε δεν είχα πάρει τίποτα. Η πρώτη ανάγνωση τότε (2015) πήγε στράφι. Τώρα που το διαβάζω όντας σχεδόν θεραπευμένος θα σου έλεγα ότι μερικά τέτοια threads πρέπει να μπούνε sticky για να τα διαβάζει ο "νέος" μπας και πάρει τίποτα.

Και όσοι από τους παλιούς (κοιτάω εσένα πρωτίστως Hyper Ban) φάγανε την μεγαλύτερη ψωλή ψάχνοντας ψύλλους στα άχυρα τα πρώτα χρόνια αλλά τελικά θεραπευτήκανε, θα πρέπει να μπαίνουν που και πού για να δίνουν μια γενική κατεύθυνση στον κόσμο που μπαίνει στο Forum ΧΕΣΜΕΝΟΣ απο τον φόβο.

Γι αυτό ψηλέ σε εκτιμώ που είσαι εδώ από το 2012 και "ανακατεύεις" λίγο τα πράγματα !

Έχει και συνέχεια αλλά προς το παρών αυτά τα ολίγα.

Το ξαναλέω μην παρεξηγηθώ. Δεν είμαι γιατρός οπότε ότι λέω μην το παίρνετε απαραίτητα τοις μετρητοίς. Είναι απλά η γνώμη μου, και ο αντίλογος που θα έβαζα στο σχόλιο σου Φαέθωνα είναι το εξής:

Πολλά ΣΜΝ μπορεί να είναι ασυμπτωματικά ή να παρουσιάζουν σε βάθος χρόνου τα συμπτώματα.Άρα πολύς κόσμος εκεί έξω έχει ΣΜΝ και δεν το γνωρίζει αν δεν του συμβεί κάτι και να το ανακλύψει κατά λάθος.

Οπότε μια σκέψη μου είναι πως η κύρια αιτία για μένα συνεχίζει να είναι ψυχολογική - νευρομυική. Κρατάμε το γνωστό defensive stance , πιεζόμαστε για καιρό, σφιγγόμαστε και σιγά σιγά έρχεται ο πόνος. Κάνουμε τις εξετάσεις για ΣΜΝ και ανακαλύτπουμε οτι έχουμε κάποιο μικρόβιο και θεωρούμε οτι είναι η αιτία. Αλλα μήπως η πραγματικότητα είναι πως πολλοί απο εμάς έχουμε ΣΜΝ και πολυ απλά δεν το γνωρίσουμε και το ΧΠΑ είναι ένας λόγος να πάμε για εξέταση και να το ανακαλύψουμε? Χωρίς το ΣΜΝ να είναι η αιτία του πόνου. Ίσως το ΣΜΝ που έχουμε να συμβάλλει στο σφίξιμο και στο άγχος χωρίς όμως να είναι η αιτία εξαρχής. Απλά τυγχάνει να προσθέτει στο ήδη υπάρχων πρόβλημα.

Βγάζουν κάποιο νόημα αυτά που λέω, σόρυ είμαι στην δουλειά !!

Ναι έχεις δίκιο αυτό το κομμάτι δεν το εξήγησα.

Απο τότε που ξεκίνησα με γιατρούς, σε όποιον πήγαινα, έκανα και εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κανείς δεν μου έβρισκε τίποτα. Μέχρι που ένας γιατρός μου είπε να κάνει εξετάσεις και η κοπέλα μου και βρέθηκε σε εκείνη χλαμύδια όπου και την αντιμετώπισε με αντιβίωση. Έπειτα σε έναν άλλο γιατρό έκανα μια εξέταση όπου μου έβαλε ένα σαν πολύ λεπτό σωληνάκι στην ουρήθρα και βρήκε ecoli (και με φόρτωσε 6 μήνες ciproxin, μάλιστα ενοχλήθηκε όταν μετά από 3 μήνες ρώτησα αν κάνει να παίρνω τόσο καιρό αντιβίωση).

Αργότερα στον κο Ζούμπο έμαθα πως αφού δεν είχα κανένα σύμπτωμα (εκκρίσεις απο την ουρήθρα, τσούξιμο κτλ) το ecoli είναι φυσιολογικό να εμφανιστεί σε αυτου του τύπου την εξέτάση .Μέχρι τότε είχα κάνει άπειρες εξετάσεις για ΣΜΝ και ήταν όλες καθαρές.

Ο κος Ζούμπος με παρέπεμψε να κάνω την SPI χλαμυδίων όπου και εκεί για πρώτη φορά ανιχνευτηκαν χλαμύδια.Τώρα που βλέπω τα χαρτιά μου είναι 3 εξετάσεις και όχι 4. Αφου έκανα την πρώτη και βγήκε θετική μου έδωσε αντιβίωση (νομίζω Vybramycin) για καμια εβδομάδα , έκανα την εξέταση βγηκε πάλι θετική και ξεκίνησα πάλι την ίδια αντιβίωση για 1 μήνα όπου και βγήκε αρνητική (όλα αυτά σε διάστημα πολλών μηνών). Όλα αυτά αφορούν τα χλαμύδια αφου ύστερα απο αυτό που μου είπε ο κος Ζούμπος δεν ξανασχολήθηκα με το Ecoli.

Εγώ προσωπικά δεν συνδέω την ύπαρξη μικροβίου με το πρόβλημά μου, παρόλο που δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός γιατί πολύς κόσμος με ΧΠΑ έχει και κάποιο μικρόβιο.Αλλά τί ξέρω εγώ δεν είμαι γιατρός. Ο κος Ζούμπος πάντως δεν φαίνεται να το θεωρεί αιτία του προβλήματος. Είναι ωραίο ερώτημα όμως που θέλω να το συζητήσω , ειμαι στην δουλειά τώρα, θα σας γράψω αργότερα.

Αυτή τη στιγμή που σας μιλάω παιδιά κάθομαι σε καρέκλα και δεν νιώθω τίποτα! Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα φτάσω σε αυτό το σημείο.Πονάω σε κάποιες περιπτώσεις (πολλές ώρες σε καρέκλα, πολύωρο ταξίδι) αλλά από το να πονάω ΣΥΝΕΧΕΙΑ κάθε δευτερόλεπτο τα τελευταία χρόνια χωρίς σταματημό, στο πώς είμαι σήμερα είναι τεράστια βελτίωση και φυσικά δεν σταματάω. Έχω εντοπίσει και μάθει πολλά, έχω ακόμα σφίξιμο, κάνω ακόμη παράδοξη χαλάρωση, έχω ακόμα trigger points αλλά έμαθα να δουλεύω με αυτά και ευελπιστώ να φύγουν σιγά σιγά και αυτά.

Καλησπέρα φίλοι μου

Κάνω ένα update της κατάστασής μου, θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!

Μετά απο 4 εξετάσεις SPI Χλαμυδίων , κατάφερα τελικά και ξεφορτώθηκα το μικρόβιο.

Εδώ και μερικούς μήνες όπως γνωρίζετε είμαι πολύ καλύτερα και βλέπω μόνο βελτίωση. Δεν πονάω καθόλου παρά μόνο κάποιες μικρές ενοχλήσεις όταν είμαι στην δουλειά (πολλές ώρες κάθισμα).

Πήγα τις εξετάσεις μου στον κο Ζούμπο, είναι βέβαια πολύ ευχαριστημένος, μειώσαμε το Cymbalta στην μισή δόση και σε κανα 2 μήνες θα στο σταματήσω τελείως.

Καταλαβαίνετε την χαρά μου, ήθελα να το μοιραστώ. Το ξαναλέω οτι για μένα ψυχολογικοί λόγοι οδήγησαν σε νευρομυικά προβλήματα (σφίξιμο). Όποιος έχει κάτι αντίστοιχο και θέλει να μιλήσουμε, να του δώσω μια κατεύθυνση, περισσότερο ψυχολογικής φύσεως, ας μου στείλει μήνυμα.

Καλώς ήλθες dduck και πραγματικά εύχομαι περαστικά σου.

Το site έχει πολλές μαρτυρίες και περιπτώσεις, διάβασε λίγο τα ιστορικά, κάποια από αυτά θα μοιάζουν περισσότερο με αυτό που βιώνεις από κάποια άλλα και ξεκίνα να κάνεις ερωτήσεις ή να σχεδιάσεις τα επόμενα βήματά σου. Παρόλο που είμαι ο πιο άσχετος εδώ μέσα σε ιατρικά θεωρώ πώς είναι καλό βήμα να δοκιμάσεις το Wise Anderson αφού απ ότι διαβάζω δεν βρέθηκε κάτι στις εξετάσεις σου και ανέφερες κρίσεις πανικού και στρες.

Αν χρειαστείς κάποια βοήθεια εδώ είμαστε. ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΑΙ !!

Παράθεση από: evans στις 14 Απριλίου, 2016, 02:00:52 ΜΜ
Με αφορμή λίγο-πολύ τα παραπάνω, βάζω κι εγώ το δικό μου προβληματισμό:
Βέβαια η απάντηση είναι υποκειμενική αφού δε 'μετριέται' ο πόνος, παρά μόνο από αυτόν που τον αισθάνεται. Υποκειμενική είναι και η ποιότητα ζωής και έχει να κάνει και με το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Άλλοι τον αντέχουν, πιθανώς να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία και 'ζούνε με αυτό', άλλοι όπως εγώ, δεν τον θέλουν καθόλου.

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θα μπορούσε να ζήσει με αυτό ή να μην δώσει ιδιαίτερη σημασία. Ή μάλλον καλύτερα κάποιον που θα μπορούσε να ζήσει με αυτό χωρίς να μην έχει δραματική επίπτωση στην ποιότητα ζωής του.

Παράθεση από: evans στις 14 Απριλίου, 2016, 02:00:52 ΜΜ
οι αλλαγές στο ΚΝΣ λειτουργούν ως ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ ή και ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ  πόνου

Εφόσον αυτό ισχύει τότε δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που θα μπορούσε να κάνει κανείς παρά μόνο να ελπίζει πώς  αν δεν υπάρχουν πλέον οι 'αιτιολογικοί' ή 'εναρκτήριοι' παράγοντες, το πέρασμα του χρόνου θα περιορίσει ή θα εξαλείψει το πρόβλημα.

Απαντώντας στο pm του Alex που ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τον πόνο στον όρχι .

Χμ τι να πω για αυτό. Είναι ο κύριος πόνος που έχω, διάβασα και στο βιβλίο και στο forum  για το μπαλάκι του γκολφ που έχουν οι περισσότεροι στην περιοχή ανάμεσα στον πρωκτό και τα γεννητικά όργανα, αλλά δεν είναι κάτι που έτσι θα περιέγραφα εγώ τον πόνο μου. Εγώ νιώθω πόνο στον δεξί όρχι μια συνεχή ενόχληση. Δεν θα το έλεγα πρησμένο αν και έτσι το περιέγραφα στις αρχές αλλά περισσότερο μια υπερευαισθησία / έναν ερεθισμένο από κάτι όρχι.Αν με ρωτάγατε τώρα με αυτά που "ξέρω" θα έλεγα πώς είναι λόγω του συνεχούς σφιξίματος που κάνω.

Εδώ θέλω να τονίσω κάτι και να ρωτήσω και την δική σας εμπειρία σε κάτι. Εδώ και αρκετά χρόνια, αν και αρκετά αδύνατος, έχω πολύ λίγη κοιλίτσα και συνήθιζα πάντα να την ρουφάω. Μου είχε γίνει συνήθεια και το έκανα πάντα, δεν μιλώ απλά για 10 λεπτά , μιλώ για όλη την ώρα. Σκέφτηκε ποτέ κανείς σας οι οποίοι έχετε πόνο στον όρχι και ίσως το κάνετε αυτό , πώς έπαιξε και αυτό το ρόλο του στο σφίξιμο που έχουμε μάθει ασυναίσθητα να κάνουμε και κατά συνέπεια στον πόνο στον όρχι?

Alex διάβασα κάπου μέσα στο νήμα του ιστορικού σου, είχες ρωτήσει αν κανείς έχει "σφιγμένους" όρχεις, δηλαδή όπως όταν κάνει πολύ κρύο και οι όρχεις ανεβαίνουν προς τα πάνω. Ε λοιπόν εγώ έτσι ένιωθα με τους όρχεις μου και ένα από τα πρώτα σημάδια που παρατήρησα όταν άρχισα να βελτιώνομαι είναι ότι οι όρχεις έπεσαν προς τα κάτω (όπως όταν κάνει ζέστη- όταν είναι χαλαροί). Γι αυτό υποθέτω νιώθουμε καλύτερα όταν κάνουμε ζεστό ντούζ , οι όρχεις χαλαρώνουν και "πέφτουν" στην κανονική τους θέση.

Τώρα όσον αφορά την ερώτηση σου για το αν με βοήθησε ο Ζούμπος, θα επαναλάβω πως το Paradoxical Relaxation  και το Trigger Point Release αλλά κατά κύριο λόγο ή θέληση μου να προσπαθήσω να ηρεμήσω το κορμί μου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι αυτά που με βοήθησαν να φτάσω στην τωρινή μου κατάσταση. Το πόσο ρόλο έπαιξε η φαρμακευτική αγωγή δεν το γνωρίζω, όμως πιστεύω γιατί το έζησα , τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι μαγικά χαπάκια να σου αλλάξουν τη ζωή. Σου δίνουν έναν μικρό σπρώξιμο και είναι στο χέρι σου να προσπαθήσεις να αλλάξεις στάση ζωής. Θα έλεγε κανείς ότι αν έχεις αρκετή θέληση θα μπορούσες να το κάνεις χωρίς αυτά.

Σύμφωνα και με αυτά που έχω πάρει απο τον κο Ζούμπο, απο το βιβλίο Headache in the Pelvis καθώς και με τις δικές μου εμπειρίες , είμαι κατά κάποιο τρόπο φοβισμένος και έχω το σώμα μου σε μια διαρκή άμυνα, αφού για να φανταστείτε περνάω πολλές φορές δίπλα από ένα δέντρο και με ακουμπάει ένα κλαδί και τινάζομαι έχω μια υπερευαισθησία. Οι άμυνες μου είναι στο φουλ. Φοβισμένος για το μέλλον, για την δουλειά μου, επιζητώ την αναγνώριση και τον σεβασμό, δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το αύριο, τέτοια πράγματα περνάνε απο το μυαλό μου και έχω χάσει κάθε είδους αυτοπεποίθηση.

Στην φάση που βρίσκομαι τώρα κατά την διάρκεια της ημέρας νιώθω μια μικρή ενόχληση στην δουλειά αλλά μόνο όταν κάθομαι. Δεν με ενοχλεί πιά όρθιο, ούτε ξαπλωμένο, ούτε όταν σταυρώνω τα πόδια. Για το πώς ήμουνα είναι τεράστια διαφορά. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο έχω μάθει κάτα καποιο τρόπο να το ελέγχω. Παρόλα αυτά για να φανταστείτε πόσο δρόμο έχω ακόμα μπροστά μου, αν κάνω την ερώτηση "είμαι σφιγμένος τώρα?" 200 φορές την ημέρα (λέω απλά ένα νούμερο) τουλάχιστον τις 150 είμαι !

Τροποποίηση  : Και για απαντήσω λίγο πιο περιεκτικά στον Alex. Ο Ζούμπος ήταν αυτός που επιβεβαίωσε τις μέχρι τότε υποψίες μου για το σφίξιμο, μετά την πρώτη επίσκεψη έκανα το "κλίκ" και κατάλαβα περισσότερα για το τί έχω. Απο κεί και πέρα με το βιβλίο που έχει πολλές πληροφορίες , έμαθα τον εχθρό μου και ξεκίνησα τις τεχνικές χαλάρωσης.

Εγώ αγαπητέ φίλε μου Φαέθωνα το είπα απο μόνος μου στον γιατρό πώς δεν ψάχνω θαυματοποιούς, θέλοντας να του δώσω να καταλάβει πως δεν θα τα παρατήσω έτσι εύκολα, ούτε περίμενα ένα μαγικό χαπάκι που θα με έκανε καλά. Η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω στην συχνότητα που πρέπει να το κάνω αλλά του δίνω όση σημασία απαιτείται .
Δυστυχώς και εγώ και όλοι κάνουμε εκπτώσεις , νομίζουμε οτι είμαστε ακόμα 20 χρονών, πώς δεν μας πιάνει τίποτα, "ελά μωρέ πάντα έτσι ήμουνα , τί άλλαξε τώρα?" . Αλλάξε οτι μεγαλώσαμε, ο οργανισμός και οι αντοχες μας δεν είναι οι ίδιες, το άγχος δεν το δίναμε σημασία αλλά τώρα μας επηρεάζει και πρέπει να το μετριάζουμε και να το υπολογίζουμε.Δεν μας παίρνει να αγνοούμε το σώμα μας.
Ζούμε σε άλλες εποχές, η μανα μου μου έλεγε μπορεί να μην είχαμε χρήματα και να περναγαμε δύσκολα αλλά πάντα μπορούσαμε να δουλέψουμε.Σήμερα ο τρόπος ζωής και ο εργασιακός χώρος είναι ζούγκλα. Δουλευουμε ασταμάτητα χωρίς προσωπικό χρόνο και ζωή.
Γνωρίζω κόσμο στο ευρύτερο κοινωνικό μου περιβάλον που έχουν τόσα ψυχολογικά προβλήματα και άγχος, έχω έναν γνωστό που λόγω απανωτών χτυπημάτων έχει δυσκαταποσία (δεν μπορει να καταπιει) πιστεύει πως θα πνιγει και δεν βγαίνει έξω με παρεες για φαγητο και γενικά δεν τρώει μπροστά σε κόσμο. Έχει πρόβλημα μετακίνησης δεν μπορεί να πάει κάπου διακοπές ή να διανυκτερευσει κάπου παρά μόνο στο σπιτι του. Ευτυχώς τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν τις κορόιδεψα. απεναντίας . Και να που έφτασα σ αυτη την πλευρά της ζωής, να παίρνω αντικαταθλιπτικα και να παλεύω να διορθώσω έναν ραγισμένο εαυτό.
Η ζώη έχει και δυσκολίες λοιπόν αυτο το ξέρουμε όλοι αλλά είναι και ωραία και όμορφη, γι αυτο κανείς δεν πρέπει να τα παρατάει. Θα το παλέψουμε ρε μάγκες και αυτό!

      Σας ευχαριστώ ρε παιδιά, θεωρώ πως όλοι εμείς οι πονεμένοι, παρόλο που δεν γνωριζόμαστε έχουμε μια ιδιαίτερη σύνδεση γιατί μας ενώνει το πρόβλημά μας. Ξέρουμε τι πάει να πει πόνος, ταλαιπωρία, απελπισία, εγώ το επιβεβαίωσα όταν γνωρίστηκα με τον Nordic, είδα την ταλαιπωρία στα μάτια του , αυτή που είχα και εγώ λίγο καιρό πριν, και λέω , εντάξει δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα παραπάνω. Φαέθων και Έβανς (αχ ρε Christopher Lambert είσαι Θεός ρε !!) σας ευχαριστώ πολύ για το συνεχόμενο ενδιαφέρον σας για το Forum. Γιατί αν δεν έβρισκα αυτή την ελπίδα μέσα από αυτό το Forum δεν ξέρω ή μάλλον δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήμουν σήμερα.

Είχα πει πέρσι τον Σεπτέμβριο πως θα ξαναγράψω όταν είμαι τελείως καλά όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν ήθελα να δώσω τυχόν "ψεύτικες" πληροφορίες πριν επιβεβαιώσω ότι αυτό που κάνω λειτουργεί. Φέτος άλλαξα γνώμη γιατί μόνο ο ηλίθιος δεν αλλάζει και υπερίσχυσε το ότι αν εγώ γίνω τελείως καλά μετά από 3 χρόνια, είναι σαν να κρατάω μυστική την "θεραπεία" από τους άλλους μέχρι τότε. Ότι λοιπόν διαβάσετε σ αυτό το νήμα είναι η προσωπική μου εμπειρία, ο προσωπικός μου αγώνας και όχι κανένα Ευαγγέλιο που πρέπει σώνει και καλά να το ακολουθήσετε για να βρείτε την σωτηρία.

Θα ξεκινήσω απαντώντας στον Highlander πρώτα!!

Όσον αφορά τα trigger points και γιατί εγώ προσωπικά δεν τα βρήκα, στα μάτια μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό. Ήμουν σε ένα ξένο περιβάλλον όπου άκουγα για πρώτη φορά τις Wise Anderson έννοιες του Paradoxical Relaxation , trigger points, skin rolling, κτλ κτλ. σιγά μην έβρισκα τα trigger points. Μετά γύρισα σπίτι, άρχισα να διαβάζω το βιβλίο, έκανα τις συγκρίσεις μου, δεν καταλάβαινα κάτι , ξαναγύρισα το ξαναδιάβαζα και μετά από κάποιες ημέρες άρχισα να κάνω πρόοδο, να νιώθω το τσίμπημα κατά την πίεση και άρχισα να ψάχνομαι σε όλη την περιοχή για trigger points. Εγώ παιδιά θα σας πω ένα πράγμα για το Paradoxical και τα Trigger points. Πηγαίνοντας να φύγω από τον κο Ζούμπο γυρίζει και μου λέει "πρέπει να συγκεντρωθείς και να δώσεις την απαραίτητη σημασία στις τεχνικές, αν είναι να το κάνεις να το κάνεις με όλο σου τον εαυτό", με ένα βλέμμα που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή  τη στιγμή μου λέει κάτι πραγματικά σοβαρό το οποίο δεν πρέπει να περάσω στα ψιλά γράμματα. Και δεν μιλώ βέβαια απλά να ακολουθήσεις το πρόγραμμα και την απαραίτητη συχνότητα της άσκησης αυτών των τεχνικών. Τι να λέει αν τα κάνω 2 φορές την ημέρα και δεν ξέρω τι κάνω ή δεν το πιστεύω. Άστο μην το κάνεις καλύτερα, χαλάς 2 ώρες απ την ζωή σου. Άρα θέλω να πω ότι αν είναι να δώσετε μια ευκαιρία στο πρωτόκολλο ή σε κάθε μορφή θεραπείας κάντε το όσο μπορείτε καλύτερα είτε όσον αφορά την ένταση είτε την συχνότητα είτε πόσο πολύ το πιστεύετε .

ΠαράθεσηΚαι σε εμένα έτσι έγινε! Μετά από δύο εβδομάδες εντόπισα μόνος μου τα ενεργά (ή υπερευαίσθητα) trigger points, εφαρμόζοντας όμως το πρωτόκολλο. Δεν κατηγορώ το γιατρό, ούτε το φυσικοθεραπευτή. Τρεις φορές έκαναν την εξέταση οι άνθρωποι. Έχει να κάνει με την επέκταση του πόνου και σε άλλα σημεία, που αρχικά ήταν πιο επώδυνα, περισσότερο αισθητά ως 'ενεργά' (κάτι σαν 'ετερόφωτα' trigger points), στην πορεία όμως εφαρμογής του πρωτοκόλλου αυτά εύκολα 'απενεργοποιήθηκαν' αποκαλύπτοντας τα πραγματικά ενεργά. Κάτι σαν να ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι. Έχεις μια τέτοια αίσθηση;  Συνέβη και σε σένα αυτό;

Ωραία η περιγραφή σου, η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Μου συμβαίνει όμως ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ξεκίνησα με διαφορετικά σημεία και πέρασα σε άλλα σημεία. Εμένα τα trigger ponts είναι στους μηρούς (εσωτερική και εξωτερική πλευρά των μηρών). Εγώ ρε Έβανς θα σου πω το εξής . Παίζω ένα παιχνίδι στο PC και σφίγγομαι . Πλένω τα πιάτα και πιέζομαι / σφίγγομαι . Κάνω καθημερινές απλές εργασίες και με πιάνω να πιέζομαι σφίγγομαι χωρίς προφανές λόγο. Όλο αυτό το σφίξιμο που εγώ κάνω στους μηρούς, την κοιλιά και τους ώμους θεωρώ εγώ με το απλό μυαλό μου πώς έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αυτών των σημείων που όλη αυτή η πίεση συσσωρεύεται.

Διατάσεις και trigger point πλέον κάνω χωρίς πρόγραμμα , όποτε θυμάμαι , το οποίο συνήθως είναι 3-4 φορές την εβδομάδα.

Το Cymbalta και το Xatral OD τα παίρνω απο τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι και σήμερα που μιλάμε, ξεκίνησα με Cymbalta 30mg πρωί βράδυ και Xatral OD βράδυ. Μετά απο κανα 2 μήνες το Cymbalta έγινε απο 30mg σε 60mg

Παράδοξη χαλάρωση μου άρεσε περισσότερο απο τα trigger points και με βοήθησε περισσότερο στην αρχή. Να σου πω την αλήθεια τέτοια τριπαρίσματα ούτε πιτσιρικάς με έκστασι δεν είχα χαχαχαχαχα. Θεωρώ πως τέτοιου είδους θεραπείες πετυχαίνουν καλύτερα σε αυτούς που εκ φύσεως είναι περισσότεροι "δεκτικοί" και "υποβάλλονται" ευκολότερα. Πιστεύω πως το Paradoxical Relaxation με βοήθησε περισσότερο γιατί στην αρχή δεν είχα στην καθημερινότητα μου στιγμές απόλυτης χαλάρωσης και το σώμα μου δεν "ήξερε" πώς να χαλαρώσει. Με το Paradoxical  έκανα "τα πρώτα μου βήματα", θύμισα στον εαυτό μου ότι το σώμα μου έτσι πρέπει να είναι κάθε μέρα και όχι φούλ στην τσίτα όπως συνήθιζα να είμαι. Μου αρέσει πολύ η αίσθηση παρόλο που οφείλω να ομολογήσω πώς παρολη την πειθαρχία που έχω σαν άνθρωπος έιχα πάρα πολύ δρόμο ακόμα στο να μπορώ να πώ ότι κάνω πραγματικά paradoxical. Για μένα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δεκάδες άλλους λόγους αυτή η τεχνική και γενικότερα είναι κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει σε όλες τις φάσεις της ζωής σου.

Επειδή έχει πάει 23:00 και είμαι απο το πρωί στο πόδι και δεν έφαγα ακόμα , κάνω μια παύση εδώ παρά μόνο να σημειώσω πώς καταλαβαίνω πώς για τα trigger points και το paradoxical είπα ίσως γενικά πράγματα αλλά θεωρώ πως η κουβέντα είναι ανοιχτή και έχουμε όλο το χρόνο να κουβεντιάσουμε ότι θέλεις !!

Καλό βράδυ προς το παρών  σε όλους !!!

Καλησπέρα σε όλους τους πονεμένους , lullaby ευχαριστώ για τα λόγια σου φίλε ! (lullaby από The Cure ελπίζω !!!)

Σας γράφω μετά από 8 ολόκληρους μήνες κάνοντας ένα update της κατάστασης μου και δίνοντας ένα αρκετά αναλυτικό ιστορικό, ώστε να μπορέσει ο καθένας να συγκρίνει και να πάρει ότι θεωρεί σωστό για αυτόν.

Που λέτε guys όλα ξεκίνησαν γύρω στο 2011 μετά από ένα "ξέφρενο" καλοκαίρι (πού να ξερα ο καψερός!) που άρχισα κάποια βράδια να έχω ένα πόνο στον δεξί όρχι ο οποίος όμως την επομένη έφευγε και έκανε πολύ καιρό να εμφανιστεί ξανά. Σαν καλός μλ...κας δεν έκανα τίποτα για αυτό και το άφησα έτσι.

Το 2011 ξεκινάω και δουλειά σε μια εταιρεία και οφείλω να ομολογήσω είχα πολύ άγχος και πίεση.
Φτάνουμε γρήγορα γρήγορα στο 2013 όπου μετά από προβλήματα στην σχέση μου  και πολύ πίεση στην δουλειά οι πόνοι σιγά σιγά έχουν γίνει εντονότεροι σε σημείο ανησυχίας. Αποφασίζω να πάω στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας (οπού και ζω ) μετά απο μια μικρή έρευνα σε έναν πολύ "φτασμένο" και γνωστό ουρολόγο. Κάνω triplex και σπερμοδιάγραμμα (αν θυμάμαι καλά). Πάω τις εξετάσεις στον γιατρό και μου λέει δεν έχεις τίποτα είναι ιδέα σου και μου δίνει θεραπεία depon για 15 ημέρες (!). Στο triplex δεν έδειχνε κάτι πέρα απο 2 κιρσοκίλες , μια σε κάθε όρχι. Όπως καταλαβαίνετε το depon δεν έκανε τίποτα και αποφάσισα να πάω σε άλλον γιατρό.

Γιατρός Νο2 ο οποίος μου κάνει τα ίδια , δεν δείχνουν τίποτα και προτείνει να κάνει εξετάσεις η κοπέλα μου. Στην κοπέλα μου βγάζει χλαμύδια οπότε μέσα στην ατυχία μας χαιρόμαστε ότι βρήκαμε τον ένοχο και όλα θα φτιάξουν. Αντιβίωση (δεν θυμάμαι και ίσως δεν έχει σημασία) ciproxin - vibramycin για 10 περίπου ημέρες. Το κακό είναι ότι ο πόνος μετά την θεραπεία δεν φεύγει και οι επανελλημμένες και απεγνωσμένες επισκέψεις στον γιατρό δεν βοηθάνε. Την τελευταία φορά μου λέει ο άνθρωπος οτι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο και θα πρέπει να ζήσω με αυτό (τουλάχιστον όμως προσπάθησε αυτό κρατάω εγώ γιατί φίλοι μου υπάρχουν και πολύ χειρότεροι γιατροί). Μου λέει οτι έχω χρόνιο πυελικό άλγος (πρώτη φορά ακούω αυτή την έννοια) και το μόνο που μπορούσε να προτείνει είναι κέντρα πόνου, όπου λέει θα σου δώσουν απο ασπιρίνη μέχρι και αντικαταθλιπτικά.

Ακούω αντικαταθλιπτικά και αμέσως κάνω delete και το χρόνιο πυελικό άλγος και πάω για περισσότερο ψάξιμο.

Γιατροί Νο3 - Νο άπειρο. Πηγαίνω σκάω το 50ρικο, τρώω ένα κωλοδάχτυλο και ακούω τα κλασικά "δεν έχεις τίποτα", "είναι ιδέα σου" κτλ.

Αύγουστος του 2015 πια και είμαι τόσο χάλια. Δεν μπορώ να δουλέψω γιατί η δουλειά μου είναι σε γραφείο καθιστική και δεν αντέχω ούτε 5 λεπτά. Νιώθω το πρόσωπο μου λες και έχει "στραβώσει" από τον πόνο, οι συνάδελφοι, οι φίλοι μου, οι οικογένεια μου μου μιλάνε μου λένε καλημέρα και θέλω να τους βρίσω όλους. Πονάω όλη την ημέρα επί 2 χρόνια, δεν έχει σταματήσει καθόλου. Το λέω σε μερικούς αλλά δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς και με το δίκιο τους. Πραγματικά ότι και να πω για αυτό το χρονικό διάστημα είναι λίγο. Η κατάθλιψη στο φουλ, δεν μιλάω σε κανέναν, υποφέρω και ακόμα δεν ξέρω καν τι έχω.

Εκεί κάπου κοιτάω στο Internet για την χρόνια προστατίτιδα και βρίσκω το site, οπού μαθαίνω για τον Ακατάν αλλά και άλλους γιατρούς οπού ίσως μπορούν να βοηθήσουν.

Και πηγαίνω στον κο Ζούμπο.
Πριν πάω αποφασίζω να σταματήσω να μπαίνω στο chronic prostatitis , γιατί όσο περισσότερο διάβαζα τόσο περισσότερο αγχωνόμουν καθώς και το ότι θα ήμουν πλήρως συγκεντρωμένος στην θεραπεία μου.Ήταν τόσες πολλές οι πληροφορίες του site , ώστε δεν ήθελα να μπερδέψω 10 διαφορετικές θεραπείες μαζί.
Εδώ μια μικρή παύση για να τονίσω το εξής. Ότι αναφέρω είναι προσωπική μου γνώμη , δεν προσπαθώ να "οδηγήσω" κανέναν . Αλλά από την άλλη λέω την αλήθεια μου και πιστεύω ότι τα του Καίσαρος τω Καίσαρει . Γιατί σε αυτή τη γα..ένη τη χώρα έχουμε πήξει από τσαρλατάνους και ανθρώπους χωρίς συναισθήματα.

Πηγαίνω στον κο Ζούμπο λοιπόν, του εξηγώ το πρόβλημά μου. τώρα που τα θυμάμαι έπρεπε να με βλέπατε σε τι κατάσταση είμαι. Είμαι σίγουρος ότι ο άνθρωπος θα είχε δει και πολύ χειρότερα αλλά ήμουν ένας πληγωμένος κατεστραμμένος άνθρωπος. Μου ανέφερε πάλι για το χρόνιο πυελικό άλγος, που στην ουσία δεν υπάρχει "πάρε αυτό το χάπι και θα γίνεις καλά" μιας και κανείς δεν έχει μια θεραπεία που θα πιάσει επιβεβαιωμένα. Συνήθως, μου είπε, ξεκινάει με μια μεγάλη στενοχώρια οπού απο το πολύ άγχος και την πίεση μαθαίνουμε να κρατάμε το σώμα μας σε μια εγρήγορση, σε μια ένταση, σε ένα σφίξιμο και δεν αφήνουμε ποτέ, το κάνουμε συνήθεια.Μου πρότεινε να ξεκινήσουμε μέρη της θεραπείας Wise Anderson και πώς θα πρέπει να ξεκινήσω Cymbalta (αντικαταθλιπτικό) και Xatral OD. Εγώ θέλω να σταθώ κάπου αλλού γιατί έχει περάσει πολύς καιρός και σίγουρα δεν θυμάμαι τα ακριβή του λόγια και να τα μεταφέρω λάθος.
Να σταθώ στο ότι με κράτησε 1 1/2 ώρα μέσα στο γραφείο του, ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο, με κατανόηση, που από την πρώτη στιγμή ενδιαφέρθηκε. Εκεί για πρώτη φορά συνειδητοποίησα και το έβαλα στο μυαλό μου ότι είμαι συνεχώς σφιγμένος, αγχωμένος πιεσμένος και ίσως να έχει να κάνει με αυτό. Μου δάνεισε και ένα βιβλίο "Headache in the Pelvis", και ξεκίνησα. εγώ φίλοι μου δεν έχω ξαναδεί άλλον τέτοιο γιατρό οποιαδήποτε ειδικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο , όπου προτείνω να το διαβάσετε όλοι και άρχισα να νιώθω αυτό το συνεχές σφίξιμο όπου επικεντρωνόταν στην πύελο. Μα καλά ! Πώς δεν το είχα δώσει σημασία τόσο καιρό ? Το ένιωθα από τότε που ξεκίνησε το πρόβλημά μου αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι κατά κάποιο τρόπο είναι η πηγή του πόνου μου. Και σαν καλός προγραμματιστής που είμαι αποφάσισα το εξής:

Θα κάνω μια ερώτηση στον εαυτό μου κάθε μισό λεπτό ή όποτε μπορώ να θυμηθώ πιο γρήγορα. "Σφίγγεσαι? Αν ναι προσπάθησε να χαλαρώσεις αν όχι ξαναρώτα σε μισό λεπτό. Ξεκίνησα από τότε να γράφω ότι μπορώ στα αρχ..ια μου, να μην δίνω τόση σημασία στα αρνητικά της ημέρας, να μην αγχώνομαι τόσο. Η πλάκα ήταν πώς το σφίξιμο ήταν πλέον συνήθεια οπότε κάθε μισό λεπτό η απάντηση ήταν "ναι" και μπορούσα να κάνω πολύ λίγα πράγματα για να χαλαρώσω.Κάποιες φορές το πετύχαινα και κάποιες όχι. Ώσπου περνάνε κάνα 2 εβδομάδες και παρατήρησα πως για κάποια δευτερόλεπτα δεν πονάω !!!! Έπρεπε να με δείτε, περπατούσα μέσα στο σπίτι και για τα 20 δευτερόλεπτα που δεν πονούσα έκανα τον σταυρό μου, είχα ξεχάσει πώς είναι να μην πονάς. Τόσο χάλια φίλοι μου...

Από τότε σιγά σιγά βλέπω μόνο βελτίωση σε αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Σήμερα που σας γράφω αν μπορώ να το βάλω σε μια κλίμακα του 10, έπεσα από το 8 στο 2. Και βλέπω μόνο βελτίωση. Έχω μόνο μια μικρή ενόχληση στη δουλειά κατά τα αλλά όλη την άλλη ώρα δεν πονάω. Μπορώ επιτέλους να καθίσω σε καρέκλα σταυροπόδι ! Και είμαι έτσι για μήνες.

Επιγραμματικά θα αναφέρω τι είναι αυτά που βοήθησαν εμένα:

ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ Η ΠΑΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ. Τουλάχιστον αυτό που αντιμετωπίζω εγώ.

1) Να προσπαθώ να καταπολεμήσω το συνεχές σφίξιμο του σώματός μου, να είμαι σε μια διαρκή ένταση χωρίς να το καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να τονίσω πόσο σημασία είχε αυτό. Με βοήθησε η τεχνική χαλάρωσης του βιβλίου που προανέφερα το οποίο το έχω διαβάσει 3-4 φορές.

2) Όσον αφορά το πρωτόκολλο Wise Anderson μου πήρε 2 εβδομάδες να καταλάβω να εντοπίζω τυχόν trigger points, από τα οποία είχα μόνο εξωτερικά (για όσουν ξέρουν για τι μιλάω). Τρομερή βοήθεια τα pressure points.

3) Αλλαγή στάσης ζωής. Όσο μπορώ προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα.


Πλέον 8 μήνες μετά και αφού συνεχίζω την θεραπεία , είμαι πάρα πολύ καλά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.Βρήκα πάλι τον εαυτό μου και συνεχίζω. Θα μπορούσα να γράψω ακόμη περισσότερα αλλά θεωρώ πως καλύτερα είναι να απαντήσω σε τυχόν δικές σας ερωτήσεις.

Καλό κουράγιο σε όλους

Υ.Γ. Nordic το ξέρω είμαι απαράδεκτος αλλά θα επανορθώσω σε ενθέτω χρόνω !