Φίλε a322

Αν όντως το κοκτέηλ σου κάνει δουλειά σε σένα, ίσως θα πρέπει να μας πεις επίσης την αναλογία των συστατικών που αναφέρεις, καθώς και τη δοσολογία... :-)

1) Μαννόζη. Η μαννόζη είναι ένας πολυσακχαρίτης που θα την δείτε να την συστήνουν για ουρολοιμώξεις και ιδίως για την αντιμετώπιση του e-coli. Η μαννόζη κατά κάποιον τρόπο "δελεάζει" τα βακτήρια που προσκολλούνται στα τοιχώματα της κύστης, να στραφούν προς αυτήν, με αποτέλεσμα να μπορεί αργότερα με ευκολία ο οργανισμός να τα αποβάλλει δια της ούρησης. Συστήνεται η χρήση της μαζί με εκχύλισμα κράνμπερι, το οποίο υποτίθεται πως καθιστά πολύ γλιστερά τα τοιχώματα της κύστης, δυσκολεύοντας τα βακτήρια στο να κολλήσουν επάνω της.

Τα ευεργετικά αποτελέσματα του κράνμπερι έχουν καταγραφεί εμπειρικά από τη λαϊκή παραδοσιακή ιατρική, όπως εκείνα του καθ' ημάς μύρτιλλου. Επιστημονικά, οι έρευνες που γίνονται προσφέρουν ικανοποιητικές ενδείξεις για την αποτελεσματικότητά του, αλλά σίγουρα δεν είναι εύκολο να πίνουμε καθημερινά και από ένα μπουκάλι (χώρια που παχαίνει!). Αναγκαστικά λοιπόν καταφεύγουμε σε συμπληρώματα, για τα οποία όμως δεν μας εγγυάται κανένας τίποτα (βλ. και ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ στο τέλος της σελίδας).

Προσωπικά δοκίμασα το Solaray D-Mannose w/CranActin, μόνο και μόνο επειδή το αναφέρει ο συγγραφέας. Οι εμπειρίες μου ήταν εξαιρετικά θετικές, παρότι δεν μπορώ να ξέρω αν θα πρέπει να αποδοθούν στην μαννόζη, στο κράνμπερι ή στον συνδυασμό τους.

Στην περιπέτεια του προστάτη, ουδέποτε εγώ υπέφερα από πόνους και ουδέποτε διαγνώστηκα με κάποιο συγκεκριμένο μικρόβιο, με εξαίρεση την αρχή της όλης ταλαιπωρίας μου όταν προσβλήθηκα από μία προφανή ουρολοίμωξη. Παρά ταύτα, συνήθισα να νοιώθω πως "εκεί κάτω" υπήρχε και κάποιο μικροβιακό πρόβλημα, εκτός εκείνου της μυικής σύσφιξης που εγνωσμένα με χαρακτηρίζει από μικρό παιδί. Μία φορά είχα ζητήσει ο ίδιος από τον γιατρό την χορήγηση αντιβίωσης, γιατί ένοιωθα πως οι κινολόνες μου έκαναν καλό – απομάκρυναν αυτήν την ακαθόριστη αίσθηση της "αρρωστίλας".

Ήταν ιδέα μου; Μπορεί. Αυτό που έχω να πω ωστόσο, είναι πως ο συνδυασμός μαννόζης και κράνμπερι που πήρα, μου προκάλεσε την ίδια αίσθηση ανακούφισης με εκείνη των αντιβιοτικών, χωρίς το τσίτωμα και τις παρανέργειες που συνοδεύουν τα τελευταία. Μια αίσθηση δροσιάς στα νεφρά, στη λεκάνη, μέχρι και στα πόδια, σαν κάποιος να μου έκανε μια εσωτερική πλύση των συγκεκριμένων περιοχών του σώματος.

Η αλήθεια είναι πως το σκεύασμα αυτό το δοκίμασα σε συνδυασμό και με τα "κινεζάκια" της παρέας, οπότε σπεύδω να μιλήσω και γι' αυτά.

2) Kai Kit Wan: Αν κανείς ήδη νιώθει περίεργα με το να δοκιμάζει συμπληρώματα διατροφής χωρίς καμία εγγύηση για το περιεχόμενό τους, ακόμα πιο περίεργα δικαιούται να νιώθει για κάποια σκευάσματα που παράγονται στην Κίνα, πάνω σε φόρμουλες της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, από εταιρείες με κινεζικά ονόματα και κάποιες φορές, κινέζικα γράμματα. Δοσολογία; Ό,τι καταλάβει ο καθένας από τα κινέζικα στο κουτί. Η αίσθηση πως κάποιοι μπορεί και να γελάνε σε βάρος σου, σε κάποιο κωλοχόρι της Μαντσουρίας, δεν βγαίνει εύκολα απ' το μυαλό.

Σε κάθε περίπτωση, τώρα με το διαδίκτυο, σιγουρεύτηκα τουλάχιστον πως η φόρμουλα αυτή όντως υπάρχει και προτείνεται για τους προστατοπαθείς στο πλαίσιο της παραδοσιακής ιατρικής της Κίνας, και πως μάλιστα υπάρχει και κάποια άλλη φόρμουλα συμπληρωματική της πρώτης – το Jin Kui Shen. Δοκίμασα και τα δύο και είμαι ενθουσιασμένος που το έπραξα.

Το Kai Kit Wan θυμίζει στη δράση του λιγάκι τα a-blockers χωρίς ωστόσο τις δεινές τους παρενέργειες. Αν κάποιος νιώθει δυσκολία, "μπλοκάρισμα" στη λεκάνη, ή ακόμα και αυτή την εξαιρετικά ενοχλητική αίσθηση, πως μετά το κατούρημα έχουν μείνει μέσα του 4-5 σταγόνες που έχουν εξαγριώσει την ουροδόχο και το πέος του, το Kai Kit Wan ηρεμεί την περιοχή, "γειώνει" το περίνεο, καταπραΰνει την καούρα. Και το κυριότερο: το πραγματοποιεί χωρίς να ακυρώνει τη σεξουαλική λειτουργία, χωρίς να σε κάνει να ψάχνεις το σπέρμα σου στα...ενδότερα, χωρίς να σου δημιουργεί την αίσθηση πως είσαι ένας ανάπηρος που θυσιάζεις την αδρεναλίνη σου για ένα κατούρημα.

Το Jin Kui Shen λειτουργεί αντίστροφα, ενισχύοντας τα νεφρά, ή όπως λένε οι Κινέζοι, "ενισχύοντας το στοιχείο γιανγκ στα νεφρά". Για τον ίδιο λόγο, το Jin Kui Shen συνιστάται στην Κίνα για τους ανθρώπους με χαμηλή ροή ούρων και για την πρόωρη εκσπερμάτωση ή την ελλιπή στύση – συμπτώματα που αποδίδουν στην αδυναμία των νεφρών, ή με όρους Κίνας, "στην συσσώρευση υπερβολικού στοιχείου γιν στα όργανα".

Γιατρός δεν είμαι – και βεβαίως αυτά τα ζητήματα καλό θα ήταν να τα είχαν εξετάσει οι γιατροί εδώ και πολύ καιρό. Μια που δεν το έχουν κάνει, δεν μπορώ παρά να αναφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες: Επειδή τα τελευταία δύο χρόνια έχω διαγνωστεί και με υπέρταση, με αποτέλεσμα να παίρνω χάπια που προκαλούν παρενέργειες στα νεφρά, το Jin Kui Shen αποδείχθηκε (προσωρινά έστω) σωτήριο. Ίσως πρόκειται για κάποιο φυσικό αναβολικό (κάτι σαν τη δική μας αγριάδα) ή κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω ωστόσο, είναι πως τα νεφρά μου πήραν κυριολεκτικά παράταση ζωής.

Τι σχέση έχει αυτό με τον προστάτη; Μεγάλη. Τόσο η υπερπλασία του προστάτη και η δυσουρία, όσο και η νευροφυτική συρρίκνωση του περίνεου και της λεκάνης, ασκούν πιέσεις στα νεφρά, τα οποία δεν βρίσκουν τον χώρο που τους αναλογεί για να λειτουργήσουν. Στις πιέσεις αυτές οφείλεται κατά τη γνώμη μου και η συχνουρία που χαρακτηρίζει κατά καιρούς τους προστατοπαθείς. Με τις πρώτες δόσεις Jin Kui Shen που πήρα, ένιωσα σαν περιβαλλόταν το κάτω μέρος του σώματός μου από έναν γύψο που ξεκίνησε να σπάει. Ιδέα μου; Μπορεί. Ας μην μιλήσουμε για "θεραπεία" λοιπόν. Ας μιλήσουμε για "ανακούφιση".

Για τα δύο κινέζικα σκευάσματα δεν υπάρχει δοσολογία, δεν υπάρχει συστηματοποίηση, και κανείς (τουλάχιστον στο δυτικό ημισφαίριο) δεν είναι σε θέση να μας συμβουλεύσει πόσο να πάρουμε, κάθε πότε και για πόσο χρονικό διάστημα. Αυτό που μπορώ προσωπικά να πω, είναι πως μπορούν να δώσουν τουλάχιστον ανακούφιση, και σε μερικές περιπτώσεις, ακόμα και να κάνουν θαύματα. Στη φύση δεν υπάρχει μονάχα το Saw Palmeto. Πάρτε για αρχή τις μισές δόσεις απ' αυτές που συστήνονται στη συσκευασία, και μία φορά τη μέρα αντί για τρεις – και αν πιστεύετε πως χρειάζεται να τις αυξήσετε, κάντε το.

3) Σεραπεπτάση (Serrapeptase): Ψάχνοντας κανείς στο διαδίκτυο για την σεραπεπτάση, απαντά και πάλι διθυράμβους – για την αντιμετώπιση πόνων (από πονοκεφάλους, μέχρι πόνους των οστών) φλεγμονών και άλλων ασθενειών, μεταξύ των οποίων και της επάρατης κυστικής ίνωσης. Μέχρι και για βοήθεια στην αντιμετώπιση του καρκίνου υπόσχονται κάποιοι.

Η σεραπεπτάση είναι ένα ένζυμο που βρέθηκε για πρώτη φορά στον μεταξοσκώληκα. Για τα θέματα που μας απασχολούν, ο  E.A. Greene ισχυρίζεται πως η σεραπεπτάση "τρώει" τον ουλώδη ιστό που συσσωρεύεται στον προστάτη και στην ουροδόχο κύστη προξενώντας δευτερογενείς φλεγμονές. Δεν πρόκειται λέει, για μια εντυπωσιακή δράση, αλλά για κάτι που αξίζει κανείς να το πάρει για μερικούς μήνες – χώρια που έχει τη δυνατότητα μείωσης και της χολιστερίνης.

Προσωπικά δεν έχω πάρει τη σεραπεπτάση επί μήνες, και το λίγο χρονικό διάστημα που την χρησιμοποιώ δεν έχω διαπιστώσει κάποια φοβερή επίδραση. Παρενέργειες ωστόσο δεν έχω νοιώσει, και δεν έχω διαβάσει και κάτι σχετικό. Δεν χάνω λοιπόν και να συνεχίσω, ελπίζοντας να κερδίσω τον πόλεμο μακροπρόθεσμα.

4) Μηλόξυδο: Το Μηλόξυδο που παράγεται άφθονο και στη χώρα μας, είναι κάτι που άλλοι συνιστούν για την υγεία και άλλοι για το αδυνάτισμα. Σίγουρο είναι πως κάνει καλό στην πέψη και πως η κατάποσή του, όσο δυσάρεστη κι αν είναι γευστικά, δίνει στη συνέχεια μια αίσθηση ευεξίας και εσωτερικής καθαρότητας. Στο όλο σύμπλεγμα του προστάτη, δεν είδα κάποια καθοριστική επίδραση επάνω μου – ίσως να βιάστηκα – σίγουρα ωστόσο η ομαλή λειτουργία του στομαχιού και των εντέρων, είναι κάτι που έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην όλη περιοχή.

5) Oreganol P73: Το προϊόν αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ριγανέλαιο από άγρια ρίγανη που φυτρώνει σε πλούσιο χώμα. Ο συγγραφέας του βιβλίου το θεωρεί ως ένα πανίσχυρο όπλο ενάντια σε μια σειρά από ασθένειες και μολύνσεις – και στο πλαίσιο της έρευνάς μας, για τους μήκυτες στον προστάτη.

Η Ελλάδα είναι γεμάτη από ρίγανη και έχει αρχίσει να παράγει και το δικό της ριγανέλαιο – στην Κρήτη για παράδειγμα. Εγώ αγόρασα ένα αγιορείτικο που το πίνω (μια σταγόνα σε μισό ποτήρι νερό) μαζί με το γεύμα. Και πάλι δεν βλέπω κάποια φοβερή διαφορά – αλλά για όσους υποψιάζονται πως το πρόβλημά τους στον προστάτη οφείλεται σε κάποιου είδους μικροβιακή επίθεση, προφανώς οι μη θεαματικές αυτές προτάσεις αποτελούν οπλοστάσιο. Εμείς οι υπόλοιποι, μπορούμε να σταθούμε στην πρόληψη, στην αντιγήρανση, στην γενικότερη ευεξία του σώματος, δεδομένου μάλιστα πως το ριγανέλαιο, το μηλόξυδο, ή ο κουκουρμάς, είναι ουσίες φυσικές και – μέσα σε λογικά πλαίσια – ακίνδυνες.

6) Hyland's bladder irritation: Το σκεύασμα αυτό είναι ομοιοπαθητικό και έχει τη βάση του στην ουσία Cantharis. Στην Αμερική είναι πάμφθηνο – μιλάμε για 8 δολάρια – αλλά τα μεταφορικά για Ελλάδα είναι τριπλάσια. Κυκλοφορεί βεβαίως και από άλλους παρασκευαστές, στην ίδια πάνω-κάτω τιμή.

Για την Ομοιοπαθητική έχουμε μιλήσει και στο σχετικό λήμμα. Στην ουσία, αυτό που αγοράζει ο καταναλωτής είναι νερό φραπέ και αέρας κοπανιστός. Σαν να ρίχνεις σε μία πισίνα με νερό μία σταγόνα Cantharis, να την ανακινείς επί μέρες και μετά να παράγεις το τελικό προϊόν σε χάπια. Η συζήτηση για την αξία της Ομοιοπαθητικής συνεχίζεται, αλλά στις επίσημες έρευνες, τα τελευταία χρόνια χάνει το παιχνίδι. Αυτό δεν εμποδίζει ανθρώπους να δηλώνουν πως βρήκαν την υγειά τους με τα σκευάσματα αυτά, και να αδιαφορούν παντελώς για το ερώτημα "κατά πόσον τα αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής υπερβαίνουν αυτά των placebo". Άλλωστε, και τα αποτελέσματα των placebo δεν είναι μηδενικά...

Ο άνθρωπος είναι ένα φυσικό ον με ένα σώμα που λειτουργεί χημικά. Εκτός από φυσικά προϊόντα ωστόσο, ο άνθρωπος καταναλώνει και έννοιες και ιδέες. Η Ομοιοπαθητική είναι "τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά" του Άντερσεν στο χώρο της ιατρικής. Ο Βασιλιάς είναι γυμνός, πράγματι, αλλά αν σκεφτούμε το πόσα πράγματα στον κόσμο που ζούμε συνιστούν placebo, θα εκπλαγούμε.

Προσωπικά δεν έχω δοκιμάσει το Hyland's, αλλά κάποια στιγμή ίσως το πράξω. Έχω διαπιστώσει παράδοξα φαινόμενα σε χώρους πολύ πιο επιστημονικά καθορισμένους απ' ό,τι η ιατρική, και δεν θα εκπλαγώ εάν το νερό φραπέ με την ετικέτα κάνει δουλειά σε μένα ή σε κάποιον άλλο. Ο  E.A. Greene δηλώνει πως το ομοιοπαθητικό σκεύασμα Cantharis βοήθησε αυτόν και όσους τους το σύστησε (με εξαίρεση μία γυναίκα με πολλαπλές κυστίτιδες) – σε συνδυασμό με ασπιρίνη και άλλα αντιφλεγμονώδη σκευάσματα στο σύνδρομο χρόνιου πόνου στο περίνεο από το οποίο έπασχε. "Έχει και την τάση να αυξάνει και την λίμπιντο επίσης, κάτι που είναι πάντα καλοδεχούμενο" αναφέρει ο συγγραφέας.

"Μακάρι" του απαντώ εγώ. 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ: Τα παραπάνω δεν προορίζονται για να αντικαταστήσουν την ιατρική συμβουλή, ούτε για να γίνουν πιστευτά χωρίς δεύτερη κουβέντα. Καθώς ωστόσο ο γιατρός, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν αναμένεται να είναι σε θέση να αποφανθεί για το αν είναι ασφαλές να πάρουμε κάποια απ' αυτά τα συμπληρώματα, προσωπικά θα συνιστούσα τα εξής:

1) Οι άνθρωποι που πάσχουν από πίεση, καρδιολογικά και νεφρολογικά προβλήματα, ή διαβήτη, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τη χρήση των συμπληρωμάτων που προτείνονται στο βιβλίο. Το να μετρά κανείς την πίεσή του άλλωστε, είναι προσωπική του υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του. Δεν θα με εξέπληττε εάν το Jin Kui Shen ανέβαζε την πίεση σε κάποιες περιπτώσεις, και αν το Kai Kit Wan την έριχνε σε άλλες. Για το τζίντζερ επίσης, έχω διαβάσει πως αντενδείκνυται σε ανθρώπους που πάσχουν από υπέρταση. Και με τέτοια πράγματα, καλό είναι να μην παίζει κανείς.

2) Ο καταναλωτής προϊόντων σαν τα παραπάνω, δεν θα πρέπει να ξεχνά πως τα συμπληρώματα διατροφής δεν ελέγχονται από καμία υπηρεσία σε σχέση με την αποτελεσματικότητά τους, ούτε καν για τα πραγματικά τους συστατικά. Για να μην μακρηγορώ, παραθέτω εδώ μια ανάρτηση που τσίμπησα απ' το διαδίκτυο σχετικά με τη δράση του εκχυλίσματος κράνμπερι. https://clinicalpharmacist.gr/2016/11/04/cranberry_and_utis/

Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, η μπίζνα επίσης, τα χτυπήματα του ενός κάτω απ' τη μέση του άλλου πολλαπλά. Τι μας μένει; Η βαθμολογία του Amazon (σε πολλές περιπτώσεις από βαλτούς) και η προσδοκία ότι γνωστές και ακριβές φίρμες θα κάνουν τουλάχιστον το έλασσον απέναντι στον αγοραστή τους. Αλλά ούτε και αυτό είναι σίγουρο.

Κανείς ψάχνει στα τυφλά, δοκιμάζοντας, και ευχόμενος αν βρει κάτι καλό, να μην το σκαρτέψει η εταιρεία στην πορεία. Η προσωπική μας ευθύνη είναι αυτονόητη.

Περιδιαβαίνοντας στο Amazon για κανένα βιβλίο που θα μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο στον αγώνα ενάντια στον μασκοφόρο άγνωστο που μας κατατρώει, σκόνταψα στην έκδοση αυτή του κυρίου E.A. Greene, αγνώστων λοιπών στοιχείων, με τίτλο "21 Prostatitis and Cystitis hacks that really work" ή σε ελεύθερη μετάφραση, "21 προτάσεις για την προστατίτιδα και την κυστίτιδα που πραγματικά κάνουν δουλειά". Ο τίτλος μου άρεσε. Μου άρεσε που ο συγγραφέας δεν αποχαιρετούσε την ασθένεια "σε ένα μήνα", δεν ισχυριζόταν πως θεραπεύει τον καρκίνο, και δεν περιοριζόταν στη μία και μοναδική λύση που όλως τυχαίως τυγχάνει να αγνοούν όλοι οι υπόλοιποι.

https://www.amazon.co.uk/Prostatitis-Cystitis-Hacks-REALLY-Counter-ebook/dp/B01DIDHVQQ

Ακόμα περισσότερο μου άρεσε η τιμή του βιβλίου. Τι διάολο – με 4 περίπου ευρώ, μπορούσα να κατεβάσω αμέσως απ' το Kindle ένα βιβλίο με 21 προτάσεις. Μία και μόνη αν θα μπορούσε να λειτουργήσει στην περίπτωσή μου, θα ήμουν ικανοποιημένος. Στην πορεία, φάνηκε πως ήταν πολύ περισσότερες.

Ο συγγραφέας δηλώνει ομοιοπαθής – και μάλιστα με τους πλέον ταλαιπωρημένους από εμάς. Στα 20 του χρόνια διαγνώστηκε με ουρολοίμωξη, και ο γιατρός του έδωσε αντιβιοτικά, τα οποία εκείνος ξεκίνησε να παίρνει χωρίς να σταματήσει το αλκοόλ. Αυτό ακύρωσε την δράση των φαρμάκων, η ουρολοίμωξη πήρε παράταση, για να αρχίσουν τα γνωστά συμπτώματα της φλεγμονής, των αφόρητων πόνων, των επισκέψεων από γιατρό σε γιατρό. Ο E.A. Greene δηλαδή, αναφέρεται σε μία χρόνια προστατίτιδα με μικροβιακή αιτία, αν και στη συνέχεια παραδέχεται πως τα συμπτώματα δεν συνδέονται άμεσα και ευθύγραμμα με την μόλυνση.

Αν το κάνει επίτηδες για να μας καλύψει όλους, χαλάλι του. Χαλάλι του κι αν οι συστάσεις του για χρήση συμπληρωμάτων συνδέονται και με κάποιο μικρό προσωπικό συμφέρον. Το βιβλίο δεν είναι διαφημιστικό: Ο συγγραφέας συστήνει κάποιες μάρκες σκευασμάτων που έχει χρησιμοποιήσει, αλλά βασικά συστήνει ουσίες.

Για όσους δεν μπορούν να διαθέσουν τα 4 ευρώ του βιβλίου, παραθέτω παρακάτω τις 21 προτάσεις. Κάποιες απ' αυτές, θα τις σχολιάσω στη συνέχεια παραθέτοντας και τις προσωπικές μου εμπειρίες απ' αυτές – μαζί με μία ακόμα πρόταση που βρήκα ερευνώντας τις 21. Είναι φρέσκιες, και δεν κρατιέμαι να τις μοιραστώ μαζί σας, ελπίζοντας πως για αρκετούς από εμάς, το χαμόγελο θα επιστρέψει κάπως στα χείλη μας.

Τι προτείνει λοιπόν ο ποιητής;

1. Μαννόζη (Mannose) – ακόμα καλύτερα σε συνδυασμό με εκχύλισμα κράνμπερι.
2. Γη Διατόμων (Diatomaceous earth)
3. Σεραπεπτάση (Serrapeptase)
4. Ρίζα μαρσμάλοου (marshmallow, είδος μολώχας) – σε τσάι ή σε χάπια
5. Ρίζα κουρκουμά (Turmeric root)
6. Νερό από βρασμένα μπρόκολα
7. Hyland's bladder irritation (ομοιοπαθητικό σκεύασμα)
8. Naproxen
9. Μηλόξυδο
10. Τσάι με μέλι και πιπερόριζα (τζίντζερ)
11. Εργαλεία μασάζ προστάτη
12. Kai Kit Wan (ουσία της κινέζικης παραδοσιακής ιατρικής)
13. Prelief
14. Colostrum (πρωτόγαλα, "μητρικό" γάλα)
15. Oreganol P73
16. Πλύση της ουροδόχου με νιτρικό οξύ
17. Πλύση της ουροδόχου με DMSO (διμεθυλοσουλφοξείδιο)
18. Πλύση της ουροδόχου με υπεροξείδιο του υδρογόνου
19. Πλύση της ουροδόχου με διάλυμα αλατόνερου
20. Solaray καθαρτικό ουρικού οξέως
21. Θερμοθεραπεία.

Οι προτάσεις του συγγραφέα ποικίλουν από εξαιρετικά φθηνά υλικά όπως το μηλόξυδο, μέχρι πανάκριβες θεραπείες όπως η θερμοθεραπεία. Η βασική του ιδέα είναι βεβαίως "μικροβιακή", χωρίς ωστόσο να χαλαλίζει και ιδιαίτερη έμφαση για να αποδείξει την επιστημονικότητα των προτάσεών του. Αλλά και πάλι, η "μικροβιακή" του έμφαση, πιθανόν να αποσκοπεί στο να καλύψει και τους πλέον σκεπτικιστές, μια που οι αναφορές του σε "ματζούνια" θα τους έκαναν να απορρίψουν ασυζητιτί τις προτάσεις του.

Ας δούμε κάποιες απ' αυτές, με προσωπικά μου σχόλια.

Εγώ θα πρότεινα, εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, το φόρουμ να "παγώσει". Κάποιος τρόπος θα υπάρχει τεχνικά.

Διαβάζοντας το φόρουμ αυτό, εγώ όσο και πολλοί άλλοι άνθρωποι βρήκαμε ελπίδα και κουράγιο σε στιγμές οδύνης. Είναι κρίμα τόση πληροφορία να βυθιστεί στο βάθος κάποιου σκληρού δίσκου.

Ας μείνει το φόρουμ χωρίς δυνατότητα νέων μηνυμάτων. Εξετάστε το.

Αυτονόητο είναι, ότι κανείς θα πρέπει πρωτίστως να συμβουλεύεται για θέματα υγείας τον γιατρό του και όχι κάποιον ανώνυμο στο διαδίκτυο που "τα λέει καλά". Η συχνουρία για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένδειξη ουρολοίμωξης, μπορεί να είναι και ένδειξη προστατίτιδας.

Από κει και πέρα, απ' την περιγραφή σου, νομίζω searcher πως έχεις πέσει θύμα της λεγόμενης "αγωγής τουαλέτας" - ενός ψυχαναγκασμού που σε πολλούς από εμάς καλλιέργησαν οι γονείς μας.

Αυτού του είδους η αγωγή συνιστά τη βάση μιας χρόνιας σύσφιξης των μυών της πυέλου, την οποία επέτεινες στη συνέχεια με τις ασκήσεις kegel. Η σύσφιξη αυτή δημιουργεί ένα χρόνιο νευροφυτικό κόμπο στον πρωκτό και το περίνεο. Η πίεση μεταφέρεται στον προστάτη, που για να αντέξει την πίεση αναγκάζεται να σκληρύνει και να διογκωθεί, πιέζοντας και φράζοντας έτσι την ουροδόχο κύστη, η οποία δεν μπορεί πια να χωρέσει την ποσότητα ούρων για την οποία είναι κατασκευασμένη. Έτσι τα νεφρά υποχρεώνονται να κατακρατούν υγρά και να τα βγάζουν με δόσεις - το φαινόμενο της δυσουρίας και της συχνουρίας.

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις, είναι κατά τη γνώμη μου να εγκαταλείψεις τη συνήθεια να "τα κρατάς" πάση θυσία και σε κάθε περίπτωση. Από άποψη γυμναστικής, θα σε βοηθήσει η πίεση των ποδιών προς τα μπρος στο σχετικό μηχάνημα, όπως και οι ασκήσεις σε απαγωγούς και προσαγωγούς, ΧΩΡΙΣ όμως βία. Οι ασκήσεις θα πρέπει να γίνονται σιγά, ήπια, ώστε να "πειστεί" η λεκάνη να ξεφορτώσει εντάσεις στα πόδια, και όχι να φορτώσει χειρότερα προσπαθώντας να πετύχει "επιδόσεις".

Πάνω απ' όλα όμως, την περίπτωσή σου θα βοηθήσουν τα θερμά λουτρά και το μασάζ, σε οποιαδήποτε εκδοχή του.

Τέλος, βοηθήματα και συμπληρώματα όπως η serenoa, το epilobium, το εκχύλισμα cranberry, ο χυμός από ρόδι και λεμόνη, η αλόη κ.ά., βοηθούν ιδιαίτερα στην ούρηση και τη χαλάρωση της περιοχής. Ψάχνοντας (μια που είσαι και searcher) θα καταφέρεις με τον χρόνο να φτιάξεις το δικό σου "θεραπευτικό κοκτέηλ".

Η δυσουρία είναι ένα από τα πιο βασανιστικά συμπτώματα του φαινομένου που μάθαμε να ονομάζουμε προστατίτιδα, ή φλεγμονή του προστάτη.

Μιλώ για φαινόμενο και όχι για πάθηση: Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί στο forum αυτό, η δυσουρία πολύ συχνά οφείλεται στην χρόνια σύσφιξη των μυών της πυέλου, η οποία είναι νευρομυικό-ψυχοσωματικό σύμπτωμα. Το σύμπτωμα αυτό ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει και φλεγμονή του προστάτη, οδηγώντας πλέον και σε εργαστηριακά μετρήσιμα αποτελέσματα.

Για την δυσουρία, η Ουρολογία συνιστά συνήθως a-blockers. Η προσωπική μου εμπειρία με τα σκευάσματα αυτά είναι αρνητική. Τα a-blockers είναι ατομικές βόμβες - πιθανότατα χρήσιμες σε ορισμένες περιπτώσεις - αλλά με συμπτώματα όπως η στυτική δυσλειτουργία, που μπορούν να καταστρέψουν ψυχολογικά έναν άνδρα αναζωπυρώνοντας το αρχικό πρόβλημα.

Οι πιο πολλοί από μας έχουμε δοκιμάσει εναλλακτικά το Saw Palmeto, γνωστό και ως Serenoa. Το Saw Palmeto μπορεί να έχει θεαματικά αποτελέσματα - προσωπικά είχε εξαφανίσει για τουλάχιστον ένα χρόνο όλα τα συμπτώματα της δυσουρίας και της πυελικής δυσφορίας. Τα συμπτώματα επέστρεψαν ωστόσο αργότερα λόγω κάποιων επιπλοκών στην προσωπική μου ζωή - και τότε το σκεύασμα δεν στάθηκε το ίδιο ικανό να τα αντιμετωπίσει. Εκτός αυτού, το Saw Palmeto δεν είναι ένα φθηνό προϊόν: Εκτός από την περίπτωση που θα δεχθεί να το συνταγογραφήσει ένας ουρολόγος (που θα πρέπει να πληρωθεί) στην αγορά το βρίσκει κανείς με πάνω από 20 ευρώ, που δεν περισσεύουν σε κανένα.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλα φυσικά σκευάσματα που μπορεί να βοηθήσουν για τα συμπτώματα της δυσουρίας, πολύ πιο φθηνά, τα οποία είμαστε και σε θέση να τα εναλλάσσουμε.

Εδώ θα ήθελα να μιλήσω για δύο απ' αυτά, τα οποία χρησιμοποιώ όποτε τα συμπτώματα της δυσουρίας επιδεινώνονται.

* Το ένα είναι το Επιλόβιο (epilbium). Θα το δείτε να το παρουσιάζουν και στο ελληνικό ιντερνέτ ως βότανο που θεραπεύει τον προστάτη. Δυστυχώς κανένα βότανο δεν θεραπεύει τον προστάτη, αλλά το επιλόβιο μπορεί πράγματι να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα της δυσουρίας.

Βρήκα μια πολύ φθηνή και μάλλον αξιόπιστη πηγή χαπιών με εκχύλισμα επιλόβιου στο ebay. Θα την συστήσω εδώ με την άδεια των διαχειριστών: https://www.ebay.com/itm/WIERZBOWNICA-DROBNOKWIATOWA-60-Tabletten-DIE-PROSTATA-DIE-APOTHEKE/172355920288?hash=item282136a1a0:g:z6YAAOSwPCVX6QyY

Πρόκειται για ένα προϊόν που παρασκευάζεται στην Πολωνία από την εταιρεία Colfarm http://www.colfarm.pl/en. Η συσκευασία είναι αξιοπρεπέστατη, και με 4 ευρώ συν τα μεταφορικά, έρχεται στο σπίτι μας ένα κουτί με 60 χάπια.

* Ένα δεύτερο βότανο που βρήκα πως βοηθά στην δυσουρία, είναι το Τζίνγκο Μπιλόμπα (Ginko Biloba). Το βότανο αυτό κυκλοφορεί και στην ελληνική αγορά βοτάνων σε φυσική μορφή, για τη δημιουργία αφεψήματος.

Το Τζίνγκο Μπιλόμπα έχει ευχάριστη οσμή και γεύση που θυμίζει κάπως ρίγανη. Έτσι το έχω χρησιμοποιήσει με επιτυχία σε σαλάτες ή κρητικούς ντάκους με ευεργετικά αποτελέσματα.

Το πρόβλημα με τα βότανα, είναι η δοσολογία τους. Η χρήση τους δεν έχει συστηματοποιηθεί απ' την ιατρική, με αποτέλεσμα ο καθένας να προτείνει αυθαίρετα κάποια συγκεκριμένη δόση - και για να έχει την πλάτη του καλυμμένη μας συστήνει να ρωτήσουμε τον γιατρό μας (λες και μπορεί να μας πει εκείνος).

Με ρέγουλα λοιπόν, με προσοχή (γιατί τα βότανα αυτά χαμηλώνουν και την πίεση) νομίζω πως αξίζει να δοκιμάσουμε τη χρήση τους, παράλληλα βεβαίως με οποιαδήποτε θεραπεία ήδη ακολουθούμε, και με κανόνες υγιεινής ζωής και κίνησης που θα πρέπει να υιοθετήσουμε.

Τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής, πράγματι, σύμφωνα με την στατιστική δεν είναι καλύτερα από εκείνα των "φαρμάκων" placebo - δηλαδή των σκευασμάτων που είναι απλές καραμέλες χωρίς καμία θεραπευτική ουσία.

Το ζήτημα ωστόσο είναι, πως η επίδραση των placebo δεν είναι μηδενική - γιατί διαφορετικά θα λέγαμε πως τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής ή οποιασδήποτε άλλης "θεραπείας" είναι μηδενικά.

Για κάποιον λόγο λοιπόν, ο οργανισμός μπορεί να δράσει θετικά απέναντι στην ΙΔΕΑ μιας θεραπείας, είτε είναι τα φυλαχτά απ' την Τήνο, είτε τα ματζούνια της θείας μας, είτε η θέα μιας άσπρης μπλούζας και ενός τοίχου κορνιζαρισμένου με πτυχία, είτε απλώς η αίσθηση πως κάποιος άνθρωπος ασχολείται μαζί μας και μας ρωτά επί μία ώρα για την ζωή μας και την ψυχολογική μας κατάσταση, όπως συμβαίνει με τους ομοιοπαθητικούς.

Κάποιος μπορεί να μιλήσει για "αυθυποβολή" - σύμφωνοι. Όμως και η αυθυποβολή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία λέξη, που κανείς δεν έχει εξηγήσει και τεκμηριώσει γιατί μπορεί να λειτουργεί, όταν λειτουργεί.

Προσωπικά ένας φίλος μου γιατρός, ο οποίος έχει ψάξει και σπουδάσει και την ομοιοπαθητική, μου έχει πει πως σε αρκετές περιπτώσεις, όταν η θεραπεία με τα συμβατικά φάρμακα δείχνει να σκαλώνει, η προσφυγή στην ομοιοπαθητική έχει δώσει πραγματικά θεραπευτική διέξοδο.

Μπορούμε λοιπόν να συμφωνήσουμε ίσως σε κάτι: Ο άνθρωπος είναι ένα πολυσύνθετο ον, στο οποίο οι μνήμες, τα βιώματα, ο νους, η προσωπική επαφή με τη φύση και τους συνανθρώπους του, παίζει ένα σημαντικό ρόλο - εξίσου σημαντικό με το ρόλο που παίζουν οι ουσίες που μπαίνουν μέσα στο σώμα του. Και στο πλαίσιο αυτό, οι αλογότριχες ίσως να έχουν υπό προϋποθέσεις τη θέση τους, αρκεί να μην τις πληρώνει κανείς για ράβδους χρυσού.

Αδερφέ, στυτικές δυσλειτουργίες εμφανίζονται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, και το χειρότερο που μπορείς να πάθεις, είναι να ταυτίσεις στο μυαλό σου μια λοίμωξη με αυτές. Κι αυτό, γιατί αν αντιμετωπίσεις για οποιονδήποτε λόγο κάποια στυτική δυσλειτουργία, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς θα είναι πως είσαι άρρωστος.

Για παράδειγμα, η αναφορά σου πως έρχεσαι σε στύση, αλλά είναι "σαν να μην το νιώθεις", είναι ένα κλασσικό ψυχολογικό σύμπτωμα άγχους, που απαντάται πολύ συχνά και σε υγιέστατους κατά τα άλλα άνδρες. Κάτι φυσικό κατά τη γνώμη μου, δεδομένου ότι αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα που για όλους τους άνδρες είναι ταμπού.

Ολοκλήρωσε την θεραπεία σου για την αντιμετώπιση της λοίμωξης, και μετά αφιέρωσε λίγο χρόνο και χρήμα σε διατάσεις, μασάζ στους μηρούς, καμιά εκδρομούλα. Κι αν θες σώνει και καλά κάτι να πάρεις, ξεκίνα να πίνεις ρόδι με λεμόνι... :-)

Αδερφέ, δεν έχω δοκιμάσει τις "μασαζομηχανές" που αναφέρεις.

Αναρωτιέμαι ωστόσο: Αντί να εισαγάγει κανείς στο σώμα του αντικείμενα από τις πόρτες της εξόδου, γιατί να μην δοκιμάσει πρώτα ένα κανονικό μασάζ από ανθρώπους που το κάνουν επαγγελματικά, στις πατούσες, στα πόδια και στους γλουτούς;

Φίλε μου, ούτε τι εξετάσεις έχεις κάνει μας γράφεις, ούτε τι θεραπείες έχεις ακολουθήσει, ούτε το πώς ξεκίνησαν όλα αυτά μας εξηγείς. Πώς μπορούμε να απαντήσουμε "τι μπορεί να έχεις"; (αν υποθέσουμε ότι θα είχαμε το δικαίωμα της άποψης ως μη ειδικοί).

Μια που αναφέρεις ωστόσο, ζήτημα δυσκοιλιότητας θα σου πρότεινα μια απλή άσκηση:

* Στάσου όρθιος με τα πόδια ανοιχτά, με άνοιγμα μεγαλύτερο από το "άνοιγμα" των ώμων. Κράτα τα χέρια κατεβασμένα, ή ακόμα καλύτερα, "δεμένα" πίσω από την πλάτη για καλύτερη ισορροπία.

* Γείρε προς τα αριστερά, έτσι ώστε το σώμα σου να στηρίζεται στην έξω κόψη της αριστερής σου πατούσας και στην μέσα κόψη της δεξιάς σου πατούσας. Στάσου για λίγα δευτερόλεπτα στη στάση αυτή.

* Όντας γερμένος προς τα αριστερά στην παραπάνω στάση, ξεκίνα να ταλαντεύεσαι μπρος και πίσω. Κάνε το αυτό αργά 5-6 φορές. Μην το κάνεις μηχανικά, αλλά κάντο με τρόπο που να νοιώθεις τι συμβαίνει στην περιοχή από τις λαγόνες μέχρι το μέσα μέρος των μηρών, σαν να "ζυμώνεις" το σώμα σου. Προσπάθησε να είσαι, όσο το δυνατόν πιο χαλαρός όσο κάνεις τις κινήσεις αυτές και να μην σφίγγεις το σαγόνι σου.

* Αφού ολοκληρώσεις την ταλάντευση αυτή, γείρε προς την δεξιά μεριά. Στήριξε το σώμα σου στην έξω κόψη της δεξιάς πατούσας και στην μέσα πλευρά της αριστερής σου πατούσας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, κάνε την ίδια ταλάντευση μπρος και πίσω.

* Επέστρεψε στην όρθια στάση. Κλείσε το άνοιγμα των ποδιών ώστε να χαλαρώσεις.

Η άσκηση αυτή δεν είναι μαγική, ούτε πανάκεια. Βοηθά ωστόσο στο να "ξεμπλοκάρει" η λεκάνη, έστω και για λίγο, από εντάσεις που έχει συσσωρεύσει και που ενδέχεται να οδηγούν σε συμπτώματα όπως βαριά δυσκοιλιότητα, σπαστική κολίτιδα, σεξουαλική δυσανεξία.

Δοκίμασέ την, πειραματίσου και με το μέγεθος του ανοίγματος των ποδιών, και δες εάν η άσκηση επιφέρει έστω και μικρή ανακούφιση στο πρόβλημά σου.

Μια επίσης, που έχεις βρει κάποια χρήματα για βελονισμό, θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις κάποια συνεδρία μασάζ σιάτσου, ή οποιοδήποτε άλλο παραδοσιακό μασάζ που θα αφορούσε την περιοχή των γοφών και των μηρών.

Εάν το πρόβλημά σου δεν είναι μικροβιακής φύσεως, πιθανόν τα παραπάνω να σε βοηθήσουν.

Οι αρχαίοι, όπου έβρισκαν ιαματικές πηγές, έστηναν και από δίπλα ένα Ασκληπιείο. Οι Ρωμαίοι που ήταν πιο large, έστηναν ένα ωραίο τουριστικό θέρετρο. Οι νεοέλληνες φοβηθήκαμε και το ένα και το άλλο, θεωρώντας τα ιαματικά λουτρά πως είναι "για τους γέρους".

Ποιο το αποτέλεσμα; Όταν ο γιατρός συστήσει "ιαματικά λουτρά", είμαστε ήδη πολύ μεγάλοι για να αξιοποιήσουμε την θεραπευτική τους επίδραση.

Ένα δεύτερο λάθος που κάνουμε, είναι να νομίζουμε πως τα ιαματικά λουτρά είναι για όσους πάσχουν από αρθρίτιδες, ρευματισμούς και άλλα συμπτώματα των ηλικιωμένων. Βεβαίως, τα λουτρά συστήνονται πρωτίστως για τις ασθένειες αυτές - κανείς ωστόσο δεν είπε πως περιορίζονται σ' αυτές.

Το post μου ετούτο λοιπόν, απευθύνεται στους χρήστες του forum, σαν σε ανθρώπους που έχουν αποφασίσει "να αναλάβουν την ιδιοκτησία του προγράμματος της θεραπείας τους" για να χρησιμοποιήσω έναν πολιτικό όρο του σήμερα. Δεν περιμένουμε από τον γιατρό το μαγικό χαπάκι που δεν υπάρχει, δεν απαξιώνουμε οποιαδήποτε πρόταση, αλλά την δοκιμάζουμε μέσα στα πλαίσια της λογικής και του μέτρου.

Σε πολλά post του forum, ορθά οι σχολιαστές συστήνουν την χαλάρωση της πυέλου ως μέσο θεραπείας του πυελικού άλγους. Η χαλάρωση ωστόσο, πιο εύκολα γράφεται και περιγράφεται, παρά επιτυγχάνεται - για τον απλούστατο λόγο ότι οι αιτίες της νευρομυικής έντασης που μας ταλαιπωρεί, είναι συχνά χρόνιες και βαθιά ριζωμένες στη συμπεριφορά μας, στη στάση μας, ακόμα και στις ιδέες και στις απόψεις μας. Με δύο λόγια, ο εγκέφαλος που θα επιχειρήσει "να χαλαρώσει" το σώμα, αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι λύση του.

Τι κάνουν τα ιαματικά λουτρά λοιπόν; Επιτυγχάνουν μία βαθιά χαλάρωση που την βιώνει κανείς από μέσα προς τα έξω, και όχι αντίστροφα. Οι μυς χαλαρώνουν χωρίς να νεκρώνουν, χωρίς να στέλνουν την ένταση σε άλλα σημεία του σώματος (με αποτέλεσμα να παίζουμε το κρυφτούλι). Η αναπνοή απελευθερώνεται - και κανείς ξαναθυμάται πως το σώμα δεν αποτελείται μονάχα από νερό και σάρκα: Αποτελείται πρωτίστως από αέρα, από "χώρο" ο οποίος στην καθημερινότητά μας περιορίζεται ασφυκτικά. Όταν στο σώμα αποκατασταθεί (όσο το δυνατόν) η αίσθηση του χώρου, τότε κανείς μπορεί να αισθανθεί τις εντάσεις να φεύγουν από το εσωτερικό του σώματος και να αποκαθίσταται η ζωντάνια των άκρων του. Το πάνω μέρος των μηρών σταματά να πιέζει τη λεκάνη, τα πόδια ηρεμούν και αποκτούν ξανά κάτι απ' την ελαστικότητα που είχανε παλιά.

Το κυριότερο απ' όλα: Οι πλέον αγχώδεις, μπορεί με την δεύτερη ή την τρίτη φορά να βιώσουν και τη σκέψη τους ακόμα να σταματά. Παλιές και νέες έγνοιες, σκοτούρες, απωθημένα, δεν σπρώχνονται στο βάθος του μυαλού όπως με άλλες πρακτικές "χαλάρωσης": Είναι παρόντα όλα αυτά, αλλά παύουν να έχουν σημασία, γιατί απλούστατα το σώμα συνειδητοποιεί πως αυτό που βιώνει τη στιγμή του λουτρού, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ σημαντικότερο για το ίδιο.

Οι μόνες αντενδείξεις, αφορούν ανθρώπους που πάσχουν από καρδιά, αναιμία, ζαλάδες, (και υποθέτω όσους έχουν πληγές στο σώμα) οι οποίοι καλό θα είναι να συμβουλευτούν το γιατρό τους και να έρθουνε βεβαίως σε συνεννόηση και με τους υπευθύνους των λουτρών.

Στη χώρα μας ευτυχώς, υπάρχουνε πολλά μέρη όπου λειτουργούν ιαματικά λουτρά. Ακόμα και η λίμνη της Βουλιαγμένης έχει κάποιες τέτοιες ιδιότητες, αλλά κυρίως μιλώ για τα θερμά λουτρά που συναντά κανείς στο Λουτράκι, στα Καμμένα Βούρλα, στην Υπάτη, στις Θερμοπύλες, στα Μέθανα και αλλού στην Κεντρική και Νότιο Ελλάδα - ενώ και η Βόρειος Ελλάδα είναι διάσημη για τα δικά της.

Αλλού υπάρχουν οργανωμένες εγκαταστάσεις και επιχειρήσεις που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δίνοντας και την δυνατότητα να δοκιμάσει κανείς παράλληλα και άλλες σωματικές θεραπευτικές αγωγές όπως το μασάζ και το υδρομασάζ (και βεβαίως με το αντίστοιχο κόστος). Αλλού οι εγκαταστάσεις είναι πρωτόλειες έως και ανύπαρκτες (όπως π.χ. στις Θερμοπύλες όπου βρίσκονται τα καλύτερα ιαματικά νερά που έχω δοκιμάσει, αλλά με τίμημα την παντελή έλλειψη όρων υγιεινής). Υπάρχει ωστόσο και ο μέσος όρος: Λουτρά που ανήκουν ακόμα στο κράτος, φθηνά, πεντακάθαρα, και με καταλύματα τριγύρω με πολύ λογικές τιμές.

Ξεχάστε ό,τι προκαταλήψεις είχατε στο μυαλό σας για τα ιαματικά λουτρά και κάντε μια διαδικτυακή αναζήτηση για το πού βρίσκονται, προκειμένου να συνδυάσετε τη χρήση τους με μια ωραία εκδρομή. Πάρτε την απόφαση.

Σε μία ανάρτηση, όλα όσα συζητάμε και μας ταλαιπωρούν χρόνια.
Από την σουηδική εγκυκλοπαίδεια Praktisk Medicin.

Highlights;

* "Χρόνιο πυελικό άλγος και όχι χρόνια προστατίτιδα".

* "Στην πραγματικότητα δε σχετίζεται καθόλου με τον προστάτη".

* "Τα αντιβοτικά δεν προσφέρουν τίποτε περισσότερο από ό,τι τα πλασέμπο" (εδώ διαφωνώ, καθώς θεωρώ ότι τα αντιβιοτικά προσφέρουν στον ασθενή μέσω των παρενεργειών τους - δηλαδή για τους λάθος λόγους - αλλά σε κάθε περίπτωση έχει σημασία η κάθετη διατύπωση του συντάκτη)

* Για τη θεραπεία, συνιστάται παρακεταμόλη, δηλαδή...DEPON!

http://www.iatrikipraktiki.com/sjukdomar/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CF%81/

Φίλε kriskris

Εγώ δεν θα απέκλεια διόλου το ενδεχόμενο το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις να είναι ψυχολογικό, ή καλύτερα "ψυχοσωματικό". Το ζήτημα είναι ωστόσο πως - σε αντίθεση με την συμβουλή του γιατρού σου - δεν θα σε συμβούλευα να περιμένεις να περάσει με τον καιρό και με διατροφή.

Το "κλείδωμα" της λεκάνης, είναι ένα φαινόμενο πολύ συχνό στους ανθρώπους, και συνοδεύεται με ένα ασυναίσθητο σφίξιμο των μηρών με κατεύθυνση προς τα πάνω. Η πίεση αυτή μεταφέρεται στην ουροδόχο κύστη η οποία σταδιακά, πιέζεται επίσης προς τα μέσα και προς τα πάνω, χάνοντας την χωρητικότητά της. Μπορείς μετά από χρόνια να παρατηρήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, να έχει αδύναμα-λιγνά πόδια, "μπασμένες" λαγόνες και μια φουσκωμένη κοιλιά.

Συχνά στα γυμναστήρια, οι ασκούμενοι αντί να έρχονται σε στενότερη επαφή με το σώμα τους, μαθαίνουν να κρύβουν τα προβλήματά του και να συγχέουν το σφίξιμο του σώματος με την δύναμη.

Θα έλεγα να δώσεις τουλάχιστον μεγαλύτερη έμφαση στο streching πριν και μετά την άσκηση και να επιλέγεις χρόνους και βάρη που να σε κάνουν να νοιώθεις άνεση. Και αν σου περισσεύουν έστω και λίγα χρήματα παραπάνω, αφιέρωσέ τα για να κάνεις δύο συνεδρίες μασάζ στα πόδια. Προσωπικά θεωρώ ευεργετικό το σιάτσου, αλλά οποιοδήποτε μασάζ, είτε ρεφλεξιολογία, είτε παραδοσιακό σουηδικό, πιστεύω πως θα σε βοηθούσε ιδιαίτερα - και για το μέλλον. Μάθε το σώμα σου.

Παράθεση από: iliaskes στις 26 Σεπτεμβρίου, 2016, 03:18:59 ΠΜΣκεφτομαι μετα την επισκεψη στον συγκεκριμενο γιατρο κ αν δν δω καμια βελτιωση να παω κ σε εναν τριτο. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ,  ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΞΕΛΙΞΕΙ Κ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΕΊΝΕΙ    ΛΥΣΗ. ΓΙΑΤΙ ΔΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΣΤΑΣΗ.

Φίλε iliaskes

Εγώ δεν είμαι γιατρός για να σου πω αν πάσχεις από κάποια μόλυνση, κάποιο μετεγχειρητικό σύμπτωμα ή οτιδήποτε άλλο. Θα σου πω όμως τα εξής - τα οποία ίσως κάποια στιγμή να βρω το κουράγιο και το θάρρος να τα γράψω και αναλυτικότερα.

Η ζωή που ζούμε ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, διακρίνεται από ψυχολογικές και ηθικές πιέσεις, που ο καθένας βιώνει και αντιμετωπίζει σωματικά και με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που σφίγγουν διαρκώς το σαγόνι τους, ακόμα και το βράδυ όταν κοιμούνται. Οι οδοντίατροι το ονομάζουν αυτό "βρουξισμό" - και είναι ένα σύμπτωμα που δεν θεραπεύεται, διότι δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του, παρά ταύτα ωστόσο μπορεί να σου καταστρέψει τα δόντια. Αν πας σε έναν οδοντίατρο, θα σου προτείνει να σου φτιάξει έναν πλαστικό νάρθηκα που να παρεμβάλλεται ανάμεσα στα δόντια (σαν αυτόν που φτιάχνουν για τους πυγμάχους) ώστε τουλάχιστον να τα διατηρήσεις σώα. Μπορείς να φτιάξεις έναν με 50 ευρώ, αλλά μία οδοντίατρος μου είχε ζητήσει εμένα επί λέξει "από 350 έως 500". Καταλαβαινόμαστε μου φαίνεται.

Άλλοι βιώνουν τις σωματικές τους εντάσεις διαφορετικά. Κάποιους τους χτυπάνε στο κεφάλι με πονοκεφάλους. Άλλοι βγάζουν εξανθήματα. Κάποιοι τρίτοι έχουν ξαφνικά ξεσπάσματα με αποτέλεσμα να γίνονται ακοινώνητοι. Και κάποιους άλλους, η ένταση τους χτυπάει στη λεκάνη.

Πώς γίνεται αυτό; Θα σου δώσω μια μικρή ερμηνεία με απλά λόγια: Οτιδήποτε θα ήθελες να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, ξεκινά απ' τα πόδια. Μια κλωτσιά που θα ήθελες να δώσεις αλλά δεν έδωσες. Κάποιες κουβέντες που θα ήθελες να πας να πεις στον εργοδότη σου αλλά δεν τις είπες. Συγκρατήθηκες - και ο μηχανισμός αυτός καταγράφηκε στον εγκέφαλο και παγιώθηκε.

Συγκρατούμε τις εντάσεις μας συγκρατώντας την αναπνοή μας. Στην κοινωνία μας ο "μετρημένος και σοβαρός" είναι και λιγομίλητος. Αν είσαι έτσι, έχει καλώς. Αν δεν είσαι; Θα συγκρατήσεις τις λέξεις, τις εκφράσεις, τα συναισθήματά σου και τις συγκινήσεις σου συγκρατώντας την αναπνοή σου. Για να συγκρατηθεί όλο αυτό το υλικό που συνοδεύει την αναπνοή μας, το σώμα πρέπει να σφίξει. Και σφίγγει.

Πας στην τουαλέτα και τα ούρα δεν βγαίνουν. Θα βρεις σε λίγο δικούς σου μηχανισμούς να εξουδετερώσεις την πίεση που ήδη ασκείς ασυναίσθητα στον εαυτό σου. Θα μάθεις να πιέζεις λίγο κάτω απ' τον αφαλό για να τα αναγκάσεις να βγουν. Μετά θα μάθεις να γέρνεις προς τα μπρος, με το ένα ή τα δύο χέρια στον τοίχο, μπας και καταφέρεις να χαλαρώσεις τη λεκάνη σου. Θα ψάξεις από δω, θα ψάξεις από κει, αλλά θα βρεθείς σε αδιέξοδο, αν όλα αυτά που σε έφεραν στην κατάσταση αυτή δεν αρθούν. Το πώς θα αρθούν, δεν θα σου το πει ο ουρολόγος.

Προσωπικά, θα σου πρότεινα δύο πράγματα: Το ένα είναι να μάθεις ξανά να κλωτσάς. Όχι τους ανθρώπους αλλά το κρεβάτι σου, όπως έκανες μικρός και σου άρεσε: Ξαπλώνεις μπρούμυτα και κλωτσάς το στρώμα. Αν μπορείς να αγοράσεις κανένα σάκο ή οτιδήποτε άλλο που να προσφέρεται να τις "αρπάξει", ακόμα καλύτερα.

Το δεύτερο που θα σου πρότεινα, θα ήταν να βάλεις το μασάζ στη ζωή σου - ιδίως το σιάτσου που βασίζεται σε ένα απαλό πάτημα των δαχτύλων του μασέρ σε συγκεκριμένα σημεία που έχουν αντιστοιχίες και στα εσωτερικά νεύρα του σώματός μας. Η ρεφλεξιολογία κινείται περίπου στην ίδια φιλοσοφία και κάνει επίσης καλό, αλλά οποιοδήποτε μασάζ (από άνθρωπο που ξέρει να το κάνει βεβαίως) θα σου στοιχίσει λιγότερο και θα σε ανακουφίσει περισσότερο απ' ό,τι οι κινολόνες και τα άλφα μπλόκερς του ουρολόγου - για να μην μιλήσουμε για τις μεθόδους του άθλιου αυτού απατεώνα στην Αθήνα.

Και το κυριότερο απ' όλα: Προσπάθησε παράλληλα με τα παραπάνω, να μην αποκοπείς από τους φίλους σου και την κοινωνική σου ζωή. Γιατί αν αποκοπείς, τα συμπτώματα αυτά θα επιδεινωθούν και θα δεις τη ζωή σου να χάνει πλήρως το νόημά της.

Δοκίμασε αυτά που σου είπα και γράψε εδώ την εμπειρία σου - θετική ή αρνητική. Ίσως είναι πλέον καιρός να πάψουμε να αναζητούμε στα αντιβιοτικά, λύσεις σε προβλήματα που γεννήθηκαν στην ψυχή και στα νεύρα μας.

Τους τελευταίους μήνες στα σούπερ μάρκετ, διαπιστώνω να πουλάνε διάφορα προϊόντα - και μάλιστα ελληνικής παραγωγής - που μας ενδιαφέρουν: Πρόκειται για φρέσκους, παστεριωμένους χυμούς, (σε αντίθεση με τους γνωστούς μας κατεψυγμένους χυμούς τύπου αμίτας, refresh κλπ.)

Χωρίς διάθεση διαφήμισης των σούπερ μάρκετ, αναφέρω πως ο Σκλαβενίτης πουλάει πλέον τρεις μάρκες χυμού από ρόδι, ενώ ο Βασιλόπουλος, φέρνει και χυμούς από μύρτιλο και ρόδι-κράνμπερι.

Η προσωπική μου εμπειρία είναι πως ο χυμός από ρόδι είναι εξαιρετικά διουρητικός, ειδικά αν συνδυαστεί με λεμόνι - και θα ανακουφίσει εκείνους από μας που αντιμετωπίζουν δυσκολία στην ούρηση, και ειδικά στην έναρξή της.

Το μύρτιλο, πιστεύω πως δρα κάπως διαφορετικά: Επιφέρει μια ηρεμία και μια αίσθηση κάθαρσης στην ουροδόχο κύστη. Δεν είναι τυχαίο που παραδοσιακά χρησιμοποιείτο και αυτό για ασθένειες του ουροποιητικού.

Τέλος, ας σημειώσω και τα αναψυκτικά με αλόη που πλέον πωλούνται και στα περίπτερα. Όσοι θεωρούν πως τα συμπτώματα της προστατίτηδας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και από την κατάσταση του εντέρου, δεν θα χάσουν εάν τα δοκιμάσουν.