Καλησπέρα σε όλλους,
ανακάλυψα αυτό το forum πριν λίγες μέρες, κάθισα και διάβασα ασταμάτητα για τουλάχιστον δυο ώρες πολλές αναρτήσεις του. Ήταν πραγματικά η πρώτη φορά εδω και περίπου δυο μήνες, που ένοιωσα πως τελικά δεν έχω χάσει την λογική μου. Γιατί για να είμαι ειλικρινής κάπως έτσι είχα αρχίσει να πιστεύω ως τώρα.
Είμαι 39 χρονών και σύντομα θα κλείσω τα 40. Σε γενικές γραμμές ως τώρα στην ζωή μου δεν είχα αντιμετωπίσει κάποιο έντονο πρόβλημα υγείας ή κάποιο άλλο σύμπτωμα που να με βάλει σε διαδικασία να κάνω οποιαδήποτε εξέταση για τον προστάτη. Όλα ξεκίνησαν στις φετινές μου διακοπές και ενώ βρισκόμουν στο μικρό νησάκι της "άγονης" γραμμής. Αυτό που αρχικά ένοιωσα ήταν κάποιες ήπιες διάρροιες που δεν είχαν διάρκεια, που πιθανότατα ήταν και άσχετες με το κυρίως πρόβλημα, την τρίτη μέρα των διακοπών και από την επόμενη μέρα άρχισε το "πανηγύρι".
Άρχισα να νιώθω τσούξιμο κατά την ούρηση, πόνο χαμηλά στην κοιλιά, η ούρηση ήταν προβληματική (χαμηλή ροή), έντονη αναγκή για ούρηση και συχνοουρία. Τα ούρα ήταν σκουρόχρωμα και δύσοσμα. Είχα ένα μόνιμο
φούσκωμα και την αίσθηση πως η κύστη δεν αδειάζει και λίγη ώρα αφού είχα πάει τουαλέτα παρατηρούσα μια ακούσια διαρροή (μερικές σταγόνες).
Συμπεραίνω ότι έχω πάθει ουρολοίμωξη και αναζητώ κάποιο γιατρό στο νησί, το οποίο διάθετε μόνο έναν που έκανε το αγροτικό του, που για κακή μου τύχη έλειπε για το τριήμερο και αναγκάστηκα να μιλήσω μαζί του από το κινητό. Μου είπε να μην ανησυχώ από την στιγμή που δεν έχω κάνει πυρετό, να πίνω πολλά υγρά, να προσέχω την διατροφή μου (υποθέτω λόγω της διάρροιας θα μου το είπε αυτό, αν και τόνισα ότι μου είχε ήδη περάσει) και πως θα μου περάσει.
Λόγος για φάρμακα ή αντιβίωση δεν έγινε κανένας. Αν και φαρμακείο δεν υπήρχε και κάποια βασικά φάρμακα μπορούσες να βρείς στο Mini market ή να τα παραγγείλεις να στα φέρουν!!
Έκανα υπομονή για τις υπόλοιπες 2 ημέρες να επιστρέψω στον πολιτισμό ή "δια μαγείας νερού" να μου περάσει, ωστόσο έπινα και άφθονα λίτρα νερού με αποτέλεσμα να επισκέφτομαι δεκάδες φορές και την τουαλέτα...
Επιστρέφω σπίτι και εννοείται πως δεν είμαι καλύτερα και φυσικά δεν μου έχει περάσει και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάρω την παθολόγο μου και να της περιγράψω τα πάντα. Η οποία παθολόγος βρίσκεται σε διακοπές(!), αλλά μου προτείνει αφού ήδη ταλαιπωρούμαι 3 ημέρες και μια καλλιέργεια θα μας καθυστερούσε άλλες δυο ημέρες να ξεκινήσω μια αντιβίωση την ladinin... και να με έβλεπε 3 ημέρες αργότερα που θα επέστρεφε.
Σε αυτο το σημείο να πω για υπεράσπιση μου, πως δεν είχα καμιά προηγούμενη εμπειρία, οπότε μου φάνηκε εντελώς λογικό να ακολουθήσω την πρόταση της.
Ξεκίνησα την ladinin λοιπόν χωρίς να έχει ιδιαίτερα αποτελέσματα και τρεις μέρες μετά την επισκέφτηκα στο ιατρείο της. Τα συμπτώματα δεν είχαν υποχωρήσει, μου είπε να πάρω και δεύτερο κουτί ladinin και μου πρόσθεσε και ένα αντιφλεγμονώδες το algofren δυο φορές την ημέρα, μου έγραψε εξετάσεις ούρων, αίματος και ηπέρηχους νεφρών, κύστης και προστάτη. Τις εξετάσεις αίματος και ούρων πήγα αμέσως την επόμενη ημέρα και τις έκανα σε ιδιωτικό εργαστήριο, όπου όμως δεν μπορούσα να κάνω τους υπέρηχους γιατί είχαν κλείσει όλα τα ραντεβού για τις επόμενες δυο ημέρες, έκλεισα λοιπον ραντεβού και επέστρεψα σπίτι μου.
Το algofren παραδόξως λειτουργούσε αρκετά ικανοποιητικά σαν παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες, δίνοντας μου την δυνατότητα κάποιες ώρες να ηρεμώ κάπως σπό τους πόνους και τις ενοχλήσεις και όση ώρα γινόταν αυτό, μου έδωσε την δυνατότητα να διαπιστώσω κάποια άλλη ενόχληση που ύπηρχε αλλά την είχα αγνοήσει τελείως. Μια αίσθηση σαν ελαφρύ σπασμό στο πρωκτό, σαν ένα μικρό κάψιμο, μια ενόχληση που θημήθηκα πως είχα νιώσει πάλι πριν κανά δυο χρόνια. Βέβαια τότε δεν είχε διάρκεια και δεν είχα δει κάτι άλλο ανησυχητικό οπότε δεν του είχα δώσει σημασία (κακως).
Το σαββατοκύριακο που πέρασα ήταν διαβολικό, με την διαπίστωση της νέας ενόχλησης, διάφορες ιδέες μου μπήκαν στο μυαλό. Ότι έχω κάτι άλλο πιο σοβαρό, γιαυτό και δεν γίνομαι καλά. Είχαν χαλάσει οι διακοπές μου, είχα περάσει την δεύτερη εβδομάδα της άδειας μου σε άθλια κατάσταση σπίτι άρρωστος και τίποτα δεν γινόταν. Άρχισα να googlαρω ασταμάτητα όλο το σαβατοκύριακο για τα συμπτώματα μου. Ένας πανικός με έιχε καταβάλλει.
Ώσπου Δευτέρα πρωί σε μια στιγμή πραγματικής διαύγειας αποφασίζω αντί να πάω να κάνω τους υπέρηχους στην ιδιωτική κλινική να πάω σε ουρολόγο και να κάνω εκεί τους υπέρηχους. Έκλεισα ραντεβού και πήγα.
Λοιπόν τα νεφρά εντάξει, με εξαίρεση λίγη άμμο το αριστερό νεφρό και μια μικρή διάταση 1 χιλιοστό, η οποία μου είπε πως δεν είναι ανησυχητική με όλη την ταλαιπωρία που έχω περάσει, η ουροδόχος κύστη εντάξει, στο προστάτη βρήκε ασβεστώματα. Το ουρομετρικο τεστ απελπιστικό "αποφρακτική ούρηση". Κατακράτηση ούρων.Δακτυλική εξέταση απλά πετάχτηκα στον αέρα από τον πόνο.... Έχεις προστατίτιδα!
Μου λέει πως κακως πήγα σε παθολόγο, κακως δεν πήγα σε ουρολόγο εξ αρχής, ότι η καλλιέργεια ούρων δεν είναι αξιόπιστη, ότι έπρεπε να είχα κάνει καλλιέργεια σπέρματος πριν ξεκινήσω αντιβίωση. Ότι πρέπει να τελειώσω την αντιβίωση που έχω ξεκινήσει, γιατί δεν είναι σωστό να διακόπτω την αγωγή, αλλά όταν τελειώσω την ladinin να αρχίσω την glimbax για ένα μήνα που είναι καλύτερα στοχευμένη. Να σταματήσω το algofren. Και επιπλέον για να με βοηθήσει στην ούρηση μου έδωσε το omnic tocas.
Παίρνω αναρρωτική άδεια από την δουλειά μου γιατί η κανονική έχει τελειώσει, τελειώνω την ladinin και αρχίζω την glimbax. Αργά αλλά σταθερά κάποια από τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν αρχικά έφυγε το τσούξιμο στην ούρηση, μετά υποχώρησε κάπως το πυελικό άλγος, όχι τελείως. Η αίσθηση της παρακράτησης, οτί δεν αδειάζει η κύστη παρέμεινε και η ενόχληση στο πρωκτό επίσης υπήρχε κατά διαστήματα. Η ταχύτητα των ούρων βελτιώθηκε, αλλά δεν είχε επιστρέψει όπως πριν. Αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο όμως από ολα ακόμα ήταν ότι μετά την ούρηση εξακολουθούσα να βλέπω κάποιες σταγόνες στο εσώρουχο.
Ωστόσο, παρόλα αυτά επιστρέφω στην δουλειά, δουλειά γραφείου, αρκετά αγχωτική. Την πρώτη ημέρα είμαι εντάξει, νιώθω και υπερήφανος για τον εαυτό μου. Την δεύτερη ημέρα προς το μεσημέρι νίωθω μια ενόχληση που σταδιακά μεγάλωνε χαμηλά στην πλάτη στο κέντρο της μέσης. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, συνεχίζω να δουλεύω μέχρι το σημείο που έφτασα να "διπλωθώ" από το πόνο. Και μαζί με τον πόνο αυτο αρχισα να αισθάνομαι πόνο και στο πυελό και σπασμούς στο πρωκτό.
Επιστρέφω σπίτι τηλεφωνώ στο γιατρό, μου λέει να πάρω ένα mesulid, να ξαπλώσω και να βάλω και θερμοφόρα στην πλάτη. Ότι το γεγονός που κάθομαι σε καρέκλα για τόσες ώσες το προκάλεσε, μου σύστησε να χρησιμοποιώ μαξηλάρι κόκκυγος. Αλλά αυτό που με έκανε να τα χρειαστώ πραγματικά ήταν η διαπίστωση που έκανε, "Έξαρση μετά από τόσες μέρες; Μάλλον χρόνια προστατίτιδα είναι."
Η αλήθεια είναι πως μη γνωρίζοντας τι ακριβώς είναι η χρόνια προστατίτιδα πανικοβλήθηκα λίγο, έπιασα λοιπόν να googlαρω πάλι προσπαθώντας να βρω περισσότερες πληροφορίες. Η αλήθεια ήταν πως στην συγκεκριμένη φάση δεν με βοήθησε ιδιαίτερα, ίσως και να με άγχωσε λίγο παραπάνω. Το μόνο σίγουρο ήταν πως άρχισα να νιώθω την ανάγκη να πάρω και μια δεύτερη γνώμη. Όχι τόσο γιατί δεν με είχε καλύψει η πρώτη γνώμη, όσο για το γεγονός πως τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν και γιατί μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση πως και κάτι ακόμα μου συμβαίνει.
Κατέληξα λοιπόν στο να κλείσω ραντεβού με κάποιο ουρολόγο, διευθυντή τμήματος σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πήγα λοιπόν έχοντας μαζί μου τις εξετάσεις που μου είχε κάνει ο πρώτος ουρολόγος. Ο συγκεκριμένος γιατρός δεν με εξέτασε, αρκέστηκε στο να κοιτάξει τις εξετάσεις που είχα μαζί μου. Μου είπε πως το μόνο ανησυχητικό από τις εξετάσεις που είδε ήταν η ταχύτητα των ούρων. Συγκεκριμένα μου ζήτησε να επαναλάβουμε το τεστ εκείνη την στιγμή. Κάναμε λοιπόν ένα urine flow test, τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα από αυτα του προηγούμενο αλλά όπως μου τόνισε με τα βιας η μέγιστη τιμή ταχύτητας ξεπερνούσε το ελάχιστο φυσιολογικό για κάποιον στην ηλικία μου.
Επίσης μου είπε πως "το γεγονός αυτο δεν είναι απαραίτητα απόρροια της προστατίδας" βέβαια αμέσως και το ανέρεσαι κατά κάποιο τρόπο λέγοντας "ούτε μπορώ να πω σίγουρα πως δεν είναι". Και στην συνέχεια έκανε την διάγνωση που για να πω την αλήθεια δεν μπορείς να πεις ότι ήταν και ακρίβως διάγνωση " για να σου το πω με απλά λόγια τα νεύρα δεν δίνουν σωστές εντολές όταν κατουράς, οπότε ο σφικτήρας δεν είναι τελείως χαλαρός με αποτέλεσμα τα ούρα να μην περνάνε με μεγάλη ευκολία" εγώ έμεινα τελείως σαστισμένος και με βλέμα γεμάτο απορεία και το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν "και τι κάνουμε;" και μου απαντάει "θα παίρνεις το omnic tocas για 8 μήνες το βράδυ και θα έρθεις σε δυο μήνες να κάνουμε ένα νέο urine flow." Περιττό να πω πως έφυγα από το νοσοκομείο σχεδόν σε κατάσταση σοκ. Όχι μόνο απαντήσεις δεν είχα πάρει, έφευγα με περισσότερες απορείες και πολύ πιο προβληματισμένος από ότι είχα πάει. Χωρίς να ξέρω αν η προστατίτιδα ήταν το μόνο που είχα ή αν είχα και κάτι άλλο. Στο σημείο αυτό θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα και για την κατάσταση στα εξεταστήρια στα εξωτερικά ιατρεία και για τα ευτράπελα που συνέβησαν όσο περίμενα για την εξέταση και κατά την διαρκεια της, αλλά δεν θα το κάνω.
Εννοείται πως μετά από αυτό ήμουν ακόμα πιο μπερδεμένος και ψυχολογικά χάλια. Αυτό που αποφάσισα λοιπόν να κάνω ήταν να πάω να δω και τρίτο γιατρό. Αυτη την φορά το έψαξα άκομα περισσότερο για το ποιον γιατρό θα δω. Βρήκα κάποιον για τον οποίο μου έδωσαν πραγματικά πολύ καλές συστάσεις. Προτίμησα να πάω στο ιατρείο του και όχι στην δημόσια κλινική στην οποία εργάζεται γιατί είχα φρέσκια ακόμα την άσχημη εμπειρία από το προηγούμενο δημόσιο νοσοκομείο. Ο συγκεκριμένος γιατρός φάνηκε να είναι και άνθρωπος πάνω απο όλα. Μου έκανε υπέρηχους και δακτυλική εξέταση. Μου πήρε πλήρες ιστορικό και μου έκανε πάρα πολλές ερωτήσεις, κάτι που οι προηγούμενοι δεν είχαν κάνει. μου είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα που μου είχε πει και ο πρώτος ουρολόγος. Με την μόνη διαφορά πως αυτός ήταν βέβαιος πως πρόκειται για χρόνια προστατίτιδα. Μάλιστα άφησε να εννοειθεί χωρίς να είναι όμως απόλυτος πως πιστεύει πως δεν είναι βακτηριδιακή. Μου είπε να συνεχίσω με το glimbax μέχρι να τελειώσω τον μήνα και μετά να το σταματήσω. Το omnic tocas μου το άλλαξε με το vesomni. Και μου σύστησε να παίρνω και το libeprosta.
ανακάλυψα αυτό το forum πριν λίγες μέρες, κάθισα και διάβασα ασταμάτητα για τουλάχιστον δυο ώρες πολλές αναρτήσεις του. Ήταν πραγματικά η πρώτη φορά εδω και περίπου δυο μήνες, που ένοιωσα πως τελικά δεν έχω χάσει την λογική μου. Γιατί για να είμαι ειλικρινής κάπως έτσι είχα αρχίσει να πιστεύω ως τώρα.
Είμαι 39 χρονών και σύντομα θα κλείσω τα 40. Σε γενικές γραμμές ως τώρα στην ζωή μου δεν είχα αντιμετωπίσει κάποιο έντονο πρόβλημα υγείας ή κάποιο άλλο σύμπτωμα που να με βάλει σε διαδικασία να κάνω οποιαδήποτε εξέταση για τον προστάτη. Όλα ξεκίνησαν στις φετινές μου διακοπές και ενώ βρισκόμουν στο μικρό νησάκι της "άγονης" γραμμής. Αυτό που αρχικά ένοιωσα ήταν κάποιες ήπιες διάρροιες που δεν είχαν διάρκεια, που πιθανότατα ήταν και άσχετες με το κυρίως πρόβλημα, την τρίτη μέρα των διακοπών και από την επόμενη μέρα άρχισε το "πανηγύρι".
Άρχισα να νιώθω τσούξιμο κατά την ούρηση, πόνο χαμηλά στην κοιλιά, η ούρηση ήταν προβληματική (χαμηλή ροή), έντονη αναγκή για ούρηση και συχνοουρία. Τα ούρα ήταν σκουρόχρωμα και δύσοσμα. Είχα ένα μόνιμο
φούσκωμα και την αίσθηση πως η κύστη δεν αδειάζει και λίγη ώρα αφού είχα πάει τουαλέτα παρατηρούσα μια ακούσια διαρροή (μερικές σταγόνες).
Συμπεραίνω ότι έχω πάθει ουρολοίμωξη και αναζητώ κάποιο γιατρό στο νησί, το οποίο διάθετε μόνο έναν που έκανε το αγροτικό του, που για κακή μου τύχη έλειπε για το τριήμερο και αναγκάστηκα να μιλήσω μαζί του από το κινητό. Μου είπε να μην ανησυχώ από την στιγμή που δεν έχω κάνει πυρετό, να πίνω πολλά υγρά, να προσέχω την διατροφή μου (υποθέτω λόγω της διάρροιας θα μου το είπε αυτό, αν και τόνισα ότι μου είχε ήδη περάσει) και πως θα μου περάσει.
Λόγος για φάρμακα ή αντιβίωση δεν έγινε κανένας. Αν και φαρμακείο δεν υπήρχε και κάποια βασικά φάρμακα μπορούσες να βρείς στο Mini market ή να τα παραγγείλεις να στα φέρουν!!
Έκανα υπομονή για τις υπόλοιπες 2 ημέρες να επιστρέψω στον πολιτισμό ή "δια μαγείας νερού" να μου περάσει, ωστόσο έπινα και άφθονα λίτρα νερού με αποτέλεσμα να επισκέφτομαι δεκάδες φορές και την τουαλέτα...
Επιστρέφω σπίτι και εννοείται πως δεν είμαι καλύτερα και φυσικά δεν μου έχει περάσει και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάρω την παθολόγο μου και να της περιγράψω τα πάντα. Η οποία παθολόγος βρίσκεται σε διακοπές(!), αλλά μου προτείνει αφού ήδη ταλαιπωρούμαι 3 ημέρες και μια καλλιέργεια θα μας καθυστερούσε άλλες δυο ημέρες να ξεκινήσω μια αντιβίωση την ladinin... και να με έβλεπε 3 ημέρες αργότερα που θα επέστρεφε.
Σε αυτο το σημείο να πω για υπεράσπιση μου, πως δεν είχα καμιά προηγούμενη εμπειρία, οπότε μου φάνηκε εντελώς λογικό να ακολουθήσω την πρόταση της.
Ξεκίνησα την ladinin λοιπόν χωρίς να έχει ιδιαίτερα αποτελέσματα και τρεις μέρες μετά την επισκέφτηκα στο ιατρείο της. Τα συμπτώματα δεν είχαν υποχωρήσει, μου είπε να πάρω και δεύτερο κουτί ladinin και μου πρόσθεσε και ένα αντιφλεγμονώδες το algofren δυο φορές την ημέρα, μου έγραψε εξετάσεις ούρων, αίματος και ηπέρηχους νεφρών, κύστης και προστάτη. Τις εξετάσεις αίματος και ούρων πήγα αμέσως την επόμενη ημέρα και τις έκανα σε ιδιωτικό εργαστήριο, όπου όμως δεν μπορούσα να κάνω τους υπέρηχους γιατί είχαν κλείσει όλα τα ραντεβού για τις επόμενες δυο ημέρες, έκλεισα λοιπον ραντεβού και επέστρεψα σπίτι μου.
Το algofren παραδόξως λειτουργούσε αρκετά ικανοποιητικά σαν παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες, δίνοντας μου την δυνατότητα κάποιες ώρες να ηρεμώ κάπως σπό τους πόνους και τις ενοχλήσεις και όση ώρα γινόταν αυτό, μου έδωσε την δυνατότητα να διαπιστώσω κάποια άλλη ενόχληση που ύπηρχε αλλά την είχα αγνοήσει τελείως. Μια αίσθηση σαν ελαφρύ σπασμό στο πρωκτό, σαν ένα μικρό κάψιμο, μια ενόχληση που θημήθηκα πως είχα νιώσει πάλι πριν κανά δυο χρόνια. Βέβαια τότε δεν είχε διάρκεια και δεν είχα δει κάτι άλλο ανησυχητικό οπότε δεν του είχα δώσει σημασία (κακως).
Το σαββατοκύριακο που πέρασα ήταν διαβολικό, με την διαπίστωση της νέας ενόχλησης, διάφορες ιδέες μου μπήκαν στο μυαλό. Ότι έχω κάτι άλλο πιο σοβαρό, γιαυτό και δεν γίνομαι καλά. Είχαν χαλάσει οι διακοπές μου, είχα περάσει την δεύτερη εβδομάδα της άδειας μου σε άθλια κατάσταση σπίτι άρρωστος και τίποτα δεν γινόταν. Άρχισα να googlαρω ασταμάτητα όλο το σαβατοκύριακο για τα συμπτώματα μου. Ένας πανικός με έιχε καταβάλλει.
Ώσπου Δευτέρα πρωί σε μια στιγμή πραγματικής διαύγειας αποφασίζω αντί να πάω να κάνω τους υπέρηχους στην ιδιωτική κλινική να πάω σε ουρολόγο και να κάνω εκεί τους υπέρηχους. Έκλεισα ραντεβού και πήγα.
Λοιπόν τα νεφρά εντάξει, με εξαίρεση λίγη άμμο το αριστερό νεφρό και μια μικρή διάταση 1 χιλιοστό, η οποία μου είπε πως δεν είναι ανησυχητική με όλη την ταλαιπωρία που έχω περάσει, η ουροδόχος κύστη εντάξει, στο προστάτη βρήκε ασβεστώματα. Το ουρομετρικο τεστ απελπιστικό "αποφρακτική ούρηση". Κατακράτηση ούρων.Δακτυλική εξέταση απλά πετάχτηκα στον αέρα από τον πόνο.... Έχεις προστατίτιδα!
Μου λέει πως κακως πήγα σε παθολόγο, κακως δεν πήγα σε ουρολόγο εξ αρχής, ότι η καλλιέργεια ούρων δεν είναι αξιόπιστη, ότι έπρεπε να είχα κάνει καλλιέργεια σπέρματος πριν ξεκινήσω αντιβίωση. Ότι πρέπει να τελειώσω την αντιβίωση που έχω ξεκινήσει, γιατί δεν είναι σωστό να διακόπτω την αγωγή, αλλά όταν τελειώσω την ladinin να αρχίσω την glimbax για ένα μήνα που είναι καλύτερα στοχευμένη. Να σταματήσω το algofren. Και επιπλέον για να με βοηθήσει στην ούρηση μου έδωσε το omnic tocas.
Παίρνω αναρρωτική άδεια από την δουλειά μου γιατί η κανονική έχει τελειώσει, τελειώνω την ladinin και αρχίζω την glimbax. Αργά αλλά σταθερά κάποια από τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν αρχικά έφυγε το τσούξιμο στην ούρηση, μετά υποχώρησε κάπως το πυελικό άλγος, όχι τελείως. Η αίσθηση της παρακράτησης, οτί δεν αδειάζει η κύστη παρέμεινε και η ενόχληση στο πρωκτό επίσης υπήρχε κατά διαστήματα. Η ταχύτητα των ούρων βελτιώθηκε, αλλά δεν είχε επιστρέψει όπως πριν. Αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο όμως από ολα ακόμα ήταν ότι μετά την ούρηση εξακολουθούσα να βλέπω κάποιες σταγόνες στο εσώρουχο.
Ωστόσο, παρόλα αυτά επιστρέφω στην δουλειά, δουλειά γραφείου, αρκετά αγχωτική. Την πρώτη ημέρα είμαι εντάξει, νιώθω και υπερήφανος για τον εαυτό μου. Την δεύτερη ημέρα προς το μεσημέρι νίωθω μια ενόχληση που σταδιακά μεγάλωνε χαμηλά στην πλάτη στο κέντρο της μέσης. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, συνεχίζω να δουλεύω μέχρι το σημείο που έφτασα να "διπλωθώ" από το πόνο. Και μαζί με τον πόνο αυτο αρχισα να αισθάνομαι πόνο και στο πυελό και σπασμούς στο πρωκτό.
Επιστρέφω σπίτι τηλεφωνώ στο γιατρό, μου λέει να πάρω ένα mesulid, να ξαπλώσω και να βάλω και θερμοφόρα στην πλάτη. Ότι το γεγονός που κάθομαι σε καρέκλα για τόσες ώσες το προκάλεσε, μου σύστησε να χρησιμοποιώ μαξηλάρι κόκκυγος. Αλλά αυτό που με έκανε να τα χρειαστώ πραγματικά ήταν η διαπίστωση που έκανε, "Έξαρση μετά από τόσες μέρες; Μάλλον χρόνια προστατίτιδα είναι."
Η αλήθεια είναι πως μη γνωρίζοντας τι ακριβώς είναι η χρόνια προστατίτιδα πανικοβλήθηκα λίγο, έπιασα λοιπόν να googlαρω πάλι προσπαθώντας να βρω περισσότερες πληροφορίες. Η αλήθεια ήταν πως στην συγκεκριμένη φάση δεν με βοήθησε ιδιαίτερα, ίσως και να με άγχωσε λίγο παραπάνω. Το μόνο σίγουρο ήταν πως άρχισα να νιώθω την ανάγκη να πάρω και μια δεύτερη γνώμη. Όχι τόσο γιατί δεν με είχε καλύψει η πρώτη γνώμη, όσο για το γεγονός πως τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν και γιατί μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση πως και κάτι ακόμα μου συμβαίνει.
Κατέληξα λοιπόν στο να κλείσω ραντεβού με κάποιο ουρολόγο, διευθυντή τμήματος σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πήγα λοιπόν έχοντας μαζί μου τις εξετάσεις που μου είχε κάνει ο πρώτος ουρολόγος. Ο συγκεκριμένος γιατρός δεν με εξέτασε, αρκέστηκε στο να κοιτάξει τις εξετάσεις που είχα μαζί μου. Μου είπε πως το μόνο ανησυχητικό από τις εξετάσεις που είδε ήταν η ταχύτητα των ούρων. Συγκεκριμένα μου ζήτησε να επαναλάβουμε το τεστ εκείνη την στιγμή. Κάναμε λοιπόν ένα urine flow test, τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα από αυτα του προηγούμενο αλλά όπως μου τόνισε με τα βιας η μέγιστη τιμή ταχύτητας ξεπερνούσε το ελάχιστο φυσιολογικό για κάποιον στην ηλικία μου.
Επίσης μου είπε πως "το γεγονός αυτο δεν είναι απαραίτητα απόρροια της προστατίδας" βέβαια αμέσως και το ανέρεσαι κατά κάποιο τρόπο λέγοντας "ούτε μπορώ να πω σίγουρα πως δεν είναι". Και στην συνέχεια έκανε την διάγνωση που για να πω την αλήθεια δεν μπορείς να πεις ότι ήταν και ακρίβως διάγνωση " για να σου το πω με απλά λόγια τα νεύρα δεν δίνουν σωστές εντολές όταν κατουράς, οπότε ο σφικτήρας δεν είναι τελείως χαλαρός με αποτέλεσμα τα ούρα να μην περνάνε με μεγάλη ευκολία" εγώ έμεινα τελείως σαστισμένος και με βλέμα γεμάτο απορεία και το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν "και τι κάνουμε;" και μου απαντάει "θα παίρνεις το omnic tocas για 8 μήνες το βράδυ και θα έρθεις σε δυο μήνες να κάνουμε ένα νέο urine flow." Περιττό να πω πως έφυγα από το νοσοκομείο σχεδόν σε κατάσταση σοκ. Όχι μόνο απαντήσεις δεν είχα πάρει, έφευγα με περισσότερες απορείες και πολύ πιο προβληματισμένος από ότι είχα πάει. Χωρίς να ξέρω αν η προστατίτιδα ήταν το μόνο που είχα ή αν είχα και κάτι άλλο. Στο σημείο αυτό θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα και για την κατάσταση στα εξεταστήρια στα εξωτερικά ιατρεία και για τα ευτράπελα που συνέβησαν όσο περίμενα για την εξέταση και κατά την διαρκεια της, αλλά δεν θα το κάνω.
Εννοείται πως μετά από αυτό ήμουν ακόμα πιο μπερδεμένος και ψυχολογικά χάλια. Αυτό που αποφάσισα λοιπόν να κάνω ήταν να πάω να δω και τρίτο γιατρό. Αυτη την φορά το έψαξα άκομα περισσότερο για το ποιον γιατρό θα δω. Βρήκα κάποιον για τον οποίο μου έδωσαν πραγματικά πολύ καλές συστάσεις. Προτίμησα να πάω στο ιατρείο του και όχι στην δημόσια κλινική στην οποία εργάζεται γιατί είχα φρέσκια ακόμα την άσχημη εμπειρία από το προηγούμενο δημόσιο νοσοκομείο. Ο συγκεκριμένος γιατρός φάνηκε να είναι και άνθρωπος πάνω απο όλα. Μου έκανε υπέρηχους και δακτυλική εξέταση. Μου πήρε πλήρες ιστορικό και μου έκανε πάρα πολλές ερωτήσεις, κάτι που οι προηγούμενοι δεν είχαν κάνει. μου είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα που μου είχε πει και ο πρώτος ουρολόγος. Με την μόνη διαφορά πως αυτός ήταν βέβαιος πως πρόκειται για χρόνια προστατίτιδα. Μάλιστα άφησε να εννοειθεί χωρίς να είναι όμως απόλυτος πως πιστεύει πως δεν είναι βακτηριδιακή. Μου είπε να συνεχίσω με το glimbax μέχρι να τελειώσω τον μήνα και μετά να το σταματήσω. Το omnic tocas μου το άλλαξε με το vesomni. Και μου σύστησε να παίρνω και το libeprosta.