ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΙII: ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ

[Φαέθων]

Το ποστ αυτό αποτελεί συνέχεια του θέματος "Ποιος είναι ο ασθενής με προστατίτιδα; / Κατηγοριοποίηση της προστατίτιδας"

Από το βιβλίο "A Headache in the Pelvis" των David Wise και Rodney Anderson

Περιγραφή

Το Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους (κατηγορία ΙΙΙ) αποτελεί την κατηγορία στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών προστατίτιδας. Εκτιμάται ότι σε αυτή την κατηγορία εμπίπτει το 90-95% των ανδρών που τους γίνεται διάγνωση προστατίτιδας. Σε απόλυτους αριθμητικούς όρους αυτό σημαίνει πως το σύνδρομο αυτό προσβάλλει εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Η κατηγορία αυτή μπορεί να συνοδεύεται από φλεγμονώδη ευρήματα (κατηγορία ΙΙΙΑ) ή να μην συνοδεύεται (κατηγορία ΙΙΙΒ).

Το Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όπου γίνεται διάγνωση "προστατίτιδας" χωρίς ωστόσο να εμπλέκει κάποιο πρόβλημα με τον προστάτη.

Πρόσφατες έρευνες ολοένα και περισσότερο υποδυκνείουν πως οι συμβατική θεώρηση και οι συμβατικές θεραπείες απέτυχαν και να εξηγήσουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Οι κλασσικές προσεγγίσεις αντιμετωπίσαν και αυτή τη κατηγορία προστατίτιδας ως μόλυνση αν και σχετικά πρόσφατα η ιατρική παραδέχτηκε την άγνοια και την σπαζοκεφαλιά που της δημιούργησε αυτή η πάθηση όσον αφορά τις αιτίες που την προκαλούν και τον τρόπο αντιμετώπισης. Το 1995, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ αναγνώρισε πως οι παλαιότεροι όροι «Χρόνια Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα» και «Προστατοδυνία» ούτε εξηγούν ούτε συνδέονται με τα συμπτώματα της κατηγορίας αυτής και εισήγαγε τον νέο όρο «Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους» (Chronic Pelvic Pain Syndrome) για να αναφέρεται στο εξής σε αυτήν. Αλλάζοντας την ονομασία της πιο συνηθισμένης πάθησης για την οποία οι ασθενείς επισκέπτονται ουρολόγο, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας έκανε την ξεκάθαρη συνεπαγωγή ότι ο προστάτης πιθανότατα δεν είναι η αιτία αυτής της πάθησης.

Το πρόβλημα στη συντριπτική αυτή πλειοψηφία των ασθενών στους οποίους γίνεται διάγνωση προστατίτιδας δεν προέρχεται από κάποια μόλυνση του προστάτη. Για το λόγο αυτό η προσπάθεια αντιμετώπισης με αντιβιωτικά σπάνια βοηθάει με τα συμπτώματα μακροχρόνια.

Έρευνες έχουν δείξει ότι άνδρες με αυτό το σύνδρομο υφίστανται σημαντική υποβάθμιση στην αυτοεκτίμησή τους και στην ικανότητά τους να απολαμβάνουν τη ζωή γενικότερα λόγω των ενοχλήσεων και των πιθανών οχληρών διαταραχών στα καθημερινά και εξαιρετικά προσωπικά θέματα της ούρησης και της σεξουαλικής ζωής. Βάση ερευνών, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής ατόμων με την πάθηση αυτή φτάνει σε κάποιες περιπτώσεις να ανταγωνίζεται αυτή ατόμων που έχουν υποστεί έμφραγμα, ή πάσχουν από νόσο του Crohn ή στηθάγχη.

Εάν τα συμπτώματα από ήπια και περιστασιακά εξελιχθούν σε χρόνια και έντονα, οι πάσχοντες τείνουν να περνούν τη ζωή τους σε απόγνωση. Μην έχοντας κανέναν να μιλήσουν γι'αυτό, συνήθως μη γνωρίζοντας κάποιον άλλο που να πάσχει από αυτό, μην καταλαβαίνοντας τι τους συμβαίνει και μην παίρνοντας βοήθεια από το γιατρό τους και τις θεραπείες στις οποίες τους υποβάλλει, συχνά υποφέρουν από άγχος και κατάθλιψη.


Συμπτώματα (μπορεί να είναι περιοδικά ή συνεχόμενα, μεταβαλλόμενα σε ένταση και να περιλαμβάνουν ένα ή πολλά από τα παρακάτω)

-Ενοχλήσεις / πόνους στον πρωκτό και το παχύ έντερο (συχνά το περιγράφουν ότι είναι σα να έχουν μέσα ένα "μπαλάκι του γκολφ")
-Το να κάθονται πυροδοτεί η επιδεινώνει τον πόνο / ενοχλήσεις
-Ενοχλήσεις / πονο / τσούξιμο στο πέος, στην βάλανο ή στον κορμό
-Πόνο / ευαισθησία σε έναν ή τους δύο όρχεις
-Πόνο / ενοχλήσεις κάτω από την κοιλιά εσωτερικά πάνω από το πέος (στην ηβική σύμφυση)
-Πόνο / ενοχλήσεις στο περίνεο (η περιοχή μεταξύ των όρχεων και του πρωκτού)
-Πόνο / ενοχλήσεις στον κόκκυγα (γύρω από το οστό της "ουράς")
-Πόνο / ενοχλήσεις χαμηλά στην πλάτη (από τη μία ή και από τις δύο πλευρές)
-Πόνο / ενοχλήσεις στη βουβωνική περιοχή, το εσωτερικό των μηρών, τους προσαγωγούς (από τη μία ή και από τις δύο πλευρές)
-Επιδείνωση ή ελάφρυνση των συμπτωμάτων μετά από κίνηση των εντέρων
-Πόνο ή ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια ή μετά από την εξπερμάτωση
-Μειωμένη libido (απώλεια ενδιαφέροντος για sex)
-Δυσκολία στη στύση
-Άγχος για το sex
-Συχνοουρία (ανάγκη να ουρήσουν σε διαστήματα μικρότερα των δύο ωρών)
-Επιτακτική ούρηση (δυσκολία να κρατηθούν άπαξ και τους έρθει ανάγκη για ούρηση)
-Δυσουρία (πόνος ή τσούξιμο κατά την ούρηση)
-Νυχτουρία (ανάγκη για συχνή ούρηση κατά τη νύχτα)
-Μειωμένη ροή ούρων
-Αίσθημα ατελούς ούρησης
-Δυσκολία στο ξεκίνημα ή κατά τη διάρκεια της ούρησης
-Άγχος γενικότερα
-Κατάθλιψη
-Κοινωνική απομόνωση και εξασθένιση των σχέσεων με το άλλο φύλλο
-Πτώση αυτοεκτίμησης

Το σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους είναι μια στενόχωρη πάθηση δεδομένου του ότι δεν υπάρχουν θεραπευτικά φάρμακα. Τα αντιβιωτικά σε αυτή τη κατηγορία δεν έχουν αποτέλεσμα ούτε υπάρχουν αποτελεσματικές χειρουργικές επεμβάσεις. Πρέπει να υπερτονίσουμε ότι -βάση της εμπειρίας μας- δεν έχουμε δει ποτέ χειρουργική επέμβαση να έχει πετύχει να βοηθήσει σε αυτή τη πάθηση καθώς συνήθως την περιπλέκει περισσότερο και συχνά τη χειροτερεύει.

Πειραματικές θεραπείες έχουν επίσης δοκιμαστεί και αποτύχει. Αυτές περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων βελονισμό, ρεφλεξιολογία, θεραπεία νευρικής αποσυμπίεσης, μαγνητοθεραπεία (μαγνήτες στο ορθό), μπρόκολο, ραδιοθεραπείες με γενήτριες optical-quantum, υπέρηχοι μέσω του ορθού, γύρη, κορτικοστεροειδή, λασποθεραπείες, ηλεκτρικοί διεγερτήρες μέσω του ορθού, saw palmento (βότανο), ψευδάργυρο ως συμπλήρωμα διατροφής.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα για τους άνδρες αυτής της κατηγορίας πέρα από τα φυσικά τους συμπτώματα είναι η τάση κατάθλιψης, απογοήτευσης και καταστροφικών σκέψεων που φέρνει η αδυναμία βοήθειας από την ιατρική. Πολλοί γιατροί είναι αρκετά λιγότερο από "ενθουσιώδεις" όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ασθενείς αυτής της κατηγορίας γιατί γνωρίζουν ότι έχουν ελάχιστα να τους προσφέρουν. Αυτό συχνά οδηγεί τους ασθενείς να νοιώσουν ότι οι γιατροί δεν τους παίρνουν στα σοβαρά ή πως δεν τους αφιερώνουν το χρόνο που αξίζει το πρόβλημά τους.

Οι περισσότεροι άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ είναι από τη φύση τους άνθρωποι αγχώδεις

Ακόμα περισσότερο συχνό, είναι το να παρατηρεί κανείς υψηλά επίπεδα στρες σε άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ λόγω του φόβου τους ότι τα συμπτώματά τους κρύβουν καρκίνο ή κάποια άλλη καταστροφική αρρώστια που δεν έχει διαγνωστεί. Στην κλινική μας έχουμε δει ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε διουρηθρική προστατεκτομή ή σε αφαίρεση του προστάτη ή σε χρόνια ολόκληρα αντιβίωσης απλά και μόνο γιατί ένοιωθαν ότι έπρεπε "κάτι να κάνουν για το πρόβλημα".

Οι περισσότεροι άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ ως χαρακτήρες έχουν την τάση να είναι υπεύθυνα, πετυχημένα, ενεργά και δημιουργικά άτομα (high achievers)

Παράγοντες που σχετίζονται με την πυροδότηση της νόσου:
-Μεγάλες περίοδοι στρες.
-Σήκωμα βαρών
-Χειρουργική επέμβαση κάπου στη περιοχή της λεκάνης (πυελική περιοχή)
-Σεξουαλική επαφή υπό υψηλό στρες
-Τραυματισμός κάπου στη πυελική περιοχή
-Βακτηριακή προστατίτιδα παρά το ότι καταπολεμήθηκε
-Καταναγκαστική (πιεστική) σεξουαλική δραστηριότητα ή αυνανισμός
-Παρατεταμένη καθιστική ζωή
-Παρατεταμένη χρήση ποδηλάτου

Υπολογίζεται ότι ίσως και 50% των ανδρών κάποια στιγμή στη ζωή τους θα εκδηλώσουν συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ (συχνά τόσο παροδικά ή ανεπαίσθητα που ούτε καν θα το προσέξουν)

Εξετάσεις:
-Απουσία σημαντικού φορτίου βακτηριδίων στο προστατικό υγρό.
-Μικροσκοπική εξέταση προστατικού υγρού για πυοσφαίρια και φλεγμονή. Στην κατηγορία ΙΙΙ μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν καθόλου ευρήματα.
-Ανάλυση συμπεριφοράς της κύστης και του πυελικού εδάφους στην ούρηση χρησιμοποιώντας εξετάσεις φυσιολογίας (urodynamics) όπως ρυθμό ροής ούρων, κατακράτηση ούρων, μέτρηση πίεσης της κύστης και νευρικής δραστηριότητας.
-Δακτυλική εξέταση και αιματολογικές εξετάσεις ενζύμου serum για να αποκλειστεί ότι τα συμπτώματα προέρχονται από άλλη σοβαρότερη πάθηση και ανωμαλίες στον προστάτη, όπως καρκίνος.
-Ο διορθικός υπέρηχος ίσως είναι χρήσιμος για να συμπληρώσει τη δακτυλική στο να επιβεβαιωθεί η καλή συνολική εικόνα του προστάτη και των σπερματοδόχων κύστεων ή αντίθετα να εξακριβώσει που οφείλονται ανωμαλίες που διαπιστώθηκαν από την δαχτυλική εξέταση ή από τα αιματολογικά τεστ και παραπέμπουν σε άλλη πάθηση.


Συμβατικές θεραπείες που χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση:
-Αντιβιωτικά συνταγογραφούνται σχεδόν πάντα από τους γιατρούς είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει ένδειξη μόλυνσης και τυπικά αποτυγχάνουν να βοηθήσουν την κατάσταση μακροχρόνια.
-Μαλάξεις του προστάτη
-Alpha Blockers για τη χαλάρωση των λείων μυών στον προστάτη και της του αυχένα της ουροδόχου κύστης.
-Χαμηλές δόσεις αντικαταθλιπτικών (π.χ. Elavil)
-Μυοχαλαρωτικά - ηρεμιστικά όπως Prozac ή Paxil


Αποτελεσματικότητα συμβατικών θεραπειών:
-Τα αντιβιοτικά γενικά δεν φέρνουν αποτελέσματα.
-Οι προστατικές μαλάξεις περιστασιακά δίνουν ανακούφιση-ελάφρυνση των συμπτωμάτων αλλά με περιορισμένη δράση
-Τα alpha blockers περιστασιακά δίνουν περιορισμένη ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά έχουν υψηλές παρενέργειες
-Τα ηρεμιστικά - αντικαταθλιπτικά, ειδικά της κατηγορίας benzodiazepines όπως το Valium, προσφέρουν κάποια προσωρινή ανακούφιση από τους πόνους αλλά λόγω των παρενεργειών και την τάση για εξάρτηση που προκαλούν δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμα ως βασική θεραπευτική γραμμή.