"Τυπικός" χαρακτήρας "προστατιδοπαθούς"

[Φαέθων]

Αντλώ την έμπνευση από το παρακάτω post του detox (σε άλλο θέμα):

  Εχει  ενδιαφερον  να  μαθουμε αν  ο  συγκεκριμενος  ασθενης αντιμετωπιζε ταυτοχρονα  και  ψυχιατρικα/ψυχοσωματικα  προβληματα

...Συμπεραινω οτι η  συγκεκριμενη  μεθοδος  εχει  στοχο να απαλαξει τον ασθενη απο τα παθολογικα  συμπτωματα (πονο,δυσλειτουργιες) που προκυπτουν απο μια ασυνειδητη τακτικη (επίμονη σύσπαση των μυών της ελάσσονος πυέλου) και  οχι απο την αιτια  που την προκαλει  που ειναι  οι  ιδιες  του  οι νευρωσεις!

Θα αναφερθώ στη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών με διάγνωση "Χρόνιας Προστατίτιδας" που στην ουσία πάσχουν  από Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους ή Πρωκταλγία ή Σύνδρομο Χρόνιου Περιναιϊκού Άλγους ή όπως αλλοιώς προσπαθεί η επιστήμη να ονομάσει αυτή την μυστηριώδη πάθηση. (Το post μου δεν αναφέρεται στους -ελάχιστους κατά τη γνώμη μου- που πραγματικά πάσχουν από Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα).

Υπάρχει όντως χαρακτηριστικό προφίλ των ανθρώπων αυτών; (επισημαίνω τη λέξη "νευρώσεις" που χρησιμοποίησε ο detox).

Αν θέλω να είμαι αντικειμενικός σχεδιάζοντας το δικό μου προφίλ, με θεωρώ σίγουρα έναν άνθρωπο με νευρώσεις: τελειομανία, στρες, φιλοδοξία, διάφορα τικ, νευρικότητα είναι κάτι που σίγουρα με χαρακτηρίζει.

Στο σαλονάκι του Ακατάν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς συμπάσχοντες ώστε να είμαι σε θέση τώρα να εκτιμήσω ένα γενικό προφίλ του "πάσχοντα από προστατίτιδα". Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι εύκολο, ούτε μετρήσιμο, ούτε αντικειμενικό...αλλά η υποκειμενική μου γνώμη. Και διαφορές μεταξύ των πασχόντων που γνώρισα υπήρχαν πολλές. Το ερώτημα είναι υπήρχαν ομοιότητες;

Πιστεύω πως ναι. Οι περισσότεροι που γνώρισα ήταν άτομα σχετικά νεαρά, θα λέγαμε πάνω στην πιο δημιουργική τους ηλικία όπου απασχολεί κάποιον η καριέρα, οι σπουδές, η δημιουργία οικογένειας. Οι περισσότεροι μου δώσαν την εντύπωση "καλών παιδιών", δηλαδή ατόμων ευαίσθητων και συνεσταλμένων. Θα μπορούσα να πω και μορφωμένων, όχι αναγκαστικά με την έννοια της ακαδημαϊκής μόρφωσης.

Οι Wise-Anderson τέλος ως παρατήρηση λένε:

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα για τους άνδρες αυτής της κατηγορίας πέρα από τα φυσικά τους συμπτώματα είναι η τάση κατάθλιψης, απογοήτευσης και καταστροφικών σκέψεων που φέρνει η αδυναμία βοήθειας από την ιατρική. Πολλοί γιατροί είναι αρκετά λιγότερο από "ενθουσιώδεις" όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ασθενείς αυτής της κατηγορίας γιατί γνωρίζουν ότι έχουν ελάχιστα να τους προσφέρουν. Αυτό συχνά οδηγεί τους ασθενείς να νοιώσουν ότι οι γιατροί δεν τους παίρνουν στα σοβαρά ή πως δεν τους αφιερώνουν το χρόνο που αξίζει το πρόβλημά τους.

Οι περισσότεροι άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ είναι από τη φύση τους άνθρωποι αγχώδεις


Ακόμα περισσότερο συχνό, είναι το να παρατηρεί κανείς υψηλά επίπεδα στρες σε άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ λόγω του φόβου τους ότι τα συμπτώματά τους κρύβουν καρκίνο ή κάποια άλλη καταστροφική αρρώστια που δεν έχει διαγνωστεί. Στην κλινική μας έχουμε δει ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε διουρηθρική προστατεκτομή ή σε αφαίρεση του προστάτη ή σε χρόνια ολόκληρα αντιβίωσης απλά και μόνο γιατί ένοιωθαν ότι έπρεπε "κάτι να κάνουν για το πρόβλημα".

Οι περισσότεροι άνδρες της κατηγορίας ΙΙΙ ως χαρακτήρες έχουν την τάση να είναι υπεύθυνα, πετυχημένα, ενεργά και δημιουργικά άτομα (high achievers)