Στάλες ούρων μετά την ούρηση

[Φαέθων]

Θέλω να ανοίξω ένα θέμα για ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα, απλό και αστείο όσο και ενοχλητικό.

Μιλάω για το φαινόμενο κατά το οποίο μετά την ούρηση και το τίναγμα, τρέχουν ακόμα μερικές σταγόνες και μας λερώνουν το βρακί. Πόσοι άραγε το έχουν από εμάς;

Αυτό το σύμπτωμα ήταν "προοίμιο" σε μένα του τι έρχεται. Εμφανίστηκε δηλαδή αρκετό καιρό (μήνες ίσως και χρόνια) πριν τους πόνους που με οδήγησαν να καταλάβω ότι κάτι έχω, στους γιατρούς και στη διάγνωση "Χρόνια Προστατίτιδα".

Είναι επίσης από τα συμπτώματα που όταν όλα τα άλλα περάσαν, αυτό επέμεινε.

Όπως έχω ήδη πει, η αντίληψή μου για το τι μου συνέβη, είναι ότι μετέφερα άγχος, πίεση και νεύρα στην πυελική περιοχή με αποτέλεσμα να σφίγγομαι ασυναίσθητα (κάτι περίπου όπως κρατιόμαστε όταν θέλουμε να πάμε στην τουαλέτα και δεν μπορούμε) γεγονός που προκάλεσε τα συμπτώματά μου. Στην αρχή προβλήματα ούρησης που εκδηλώθηκαν με το φαινόμενο που συζητάω τώρα (μερικές στάλες στο βρακί μετά την ούρηση), και αργότερα όλα όσα έχω περιγράψει στο ιστορικό μου: πόνους, συχνοουρίες, τσούξιμο μετά την εξπερμάτωση κλπ.

Όταν όλα τα υπόλοιπα πέρασαν, το πρόβλημα του "μερικές στάλες ακόμα μετά την ούρηση" παρέμεινε κάποιες φορές. Αυτό το ερμηνεύω ως εξής: όντας πλέον συνειδητοποιημένος για το πρόβλημα που δημιουργώ, κατάφερα να ελέγξω σε μεγάλο βαθμό την ένταση που στέλνω στην πυελική περιοχή και έτσι κατέβηκα το κατώφλι των συμπτωμάτων. Απαλλάχτηκα συνεπώς από τα πιο σοβαρά συμπτώματα που υποβαθμίζαν εντονότερα την ποιότητα της ζωής μου. Το γεγονός όμως του "μερικές στάλες ακόμα μετά την ούρηση" αλλά και άλλων συμπτωμάτων που μπορεί να μου επανέλθουν παροδικά σε καταστάσεις έντονης στενοχώριας ή στρες μου υπενθυμίζει ότι από το Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους δεν το θεραπεύεις αλλά το επουλώνεις. Η διαφορά των δύο λέξεων πρακτικά είναι μηδέν: και στις δύο είσαι απαλλαγμένος από συμπτώματα στην καθημερινότητά σου. Το "επουλώνεις" όμως κρύβει πίσω του την γνώση ότι πάντα μπορεί να ξανακυλήσεις και να ξύσεις πάλι την παλιά πληγή, αν υποπέσεις στα ίδια λάθη. Πάντα μπορείς να ξεπεράσεις το κατώφλι που ξεκινούν και εμφανίζονται συμπτώματα.

Όσον αφορά την εξήγηση που δίνω στο φαινόμενο ""μερικές στάλες ακόμα μετά την ούρηση":
Είναι γνωστό ότι το Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους συνοδεύεται σε πολλούς πάσχοντες με προβλήματα ούρησης: συχνοουρίες, δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης κλπ.

Πιστεύω ότι η ένταση στους πυελικούς μυς δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα αλλά και τα τσουξίματα στην εξπερμάτωση που αναφέρουν πολλοί φίλοι. Φανταστείτε ένα τουφέκι που πάει να πυροβολήσει με τσακισμένη την κάνη. Θα κάνει έκρηξη καθώς όλη η ενέργεια θα εκτονωθεί μέσα στον μηχανισμό.

Το ίδιο είναι όταν εξπερματώσεις με το σύστημα σφιγμένο ή όταν προσπαθείς να ουρήσεις όταν η ένταση σε κάνει να σφίγγεσαι. Είναι φυσικό να έχεις καθυστέρηση στην αρχή της ούρησης, ή να μην μπορείς να ουρήσεις και καθόλου (μου συμβαίνει συχνά όταν προσπαθώ να ουρήσω και με κοιτάνε). Δείτε επίσης εδώ αποσπάσματα από την ιστορία ενός άνδρα που από την ένταση δεν μπορούσε να κατουρήσει καθόλου για πολλές ώρες:

Και οι λόγοι που δεν μπορούν να ουρήσουν;

DAS: Η θεωρία είναι ότι δεν μπορούν να χαλαρώσουν τους μυς του πυελικού εδάφους. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει όταν θες να ουρήσεις είναι να χαλαρώσουν οι μυς του πυελικού εδάφους. Εαν δεν μπορείς να τους χαλαρώσεις, δεν μπορείς να ξεκινήσεις την ούρηση.


......
Οπότε να τι συμβαίνει: το πυελικό έδαφος σφίγγει αλλά η κύστη προσπαθεί να σπρώξει ούρα να διέλθουν μέσα από αυτό. Αυτό δημιουργεί υψηλή πίεση και –αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο- ασκεί υψηλές πιέσεις στον προστάτη επειδή η κύστη προσπαθεί βεβιασμένα να σπρώξει ούρα να διέλθουν μέσα από τον ουρηθρικό σφικτήρα. Να θυμάστε πως η ουρήθρα διέρχεται δια μέσου του προστάτη. Εαν αυτό συμβαίνει επαναλαμβανόμενα, αυτό μπορεί να ερεθίσει τον προστάτη –τους όρχεις, το πέος το οποίο είναι προέκταση της ουρήθρας, το ορθο, την ηβική περιοχή ή την κύστη. Η κύστη καταγράφει αυτό ως «επιτακτικότητα» και αναπτύσσει φλεγμονή. Συνηθίζω να συνταγογραφώ μυοχαλαρωτικά σε ασθενείς με ένταση στους μυς του πυελικού εδάφους.

Συνεπώς στην περίπτωσή μου και στην περίπτωση όλων όσων παρουσιάζουν το ενοχλητικό φαινόμενο του "λίγες σταγόνες μετά την ούρηση", πιστεύω ότι η ένταση στην πυελική περιοχή υπάρχει μεν, αλλά σε χαμηλό βαθμό ώστε να μπορούν να ουρήσουν. Όταν όμως η πίεση στην κύστη που αδειάζει πέσει, απομένουν λίγα ούρα που δεν μπορούν να βγουν λόγο αυτής της μικρής έντασης και θα κάνουν αργότερα τη "ζημιά".

Η λύση που έχω βρει στο πρόβλημα είναι ότι όταν πάω να κατουρήσω, ποτέ δεν βιάζομαι και ποτέ δεν κάνω ή σκέφτομαι κάτι άλλο. Στηρίζομαι στον τοίχο μπροστά με το ένα χέρι, κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να χαλαρώσω απόλυτα και να το απολαύσω. Επίσης βοηθάει η πίεση με το δάχτυλο στο περίνεο (ανάμεσα στους όρχεις προς το κάτω μέρος) καθώς βοηθάει να απελευθερωθούν τα τελευταία ούρα όταν είσαι σφιγμένος.

[lullaby]

εμενα αυτο μου εμφανιστηκε αφου πηρα την αντιβιωση vibramichyn και μου εμφανιση την συχνοουρια που ακομα παλεύω καπως να λύσω και ειναι και ενας λογος που εμεις παθενουμε και πιο ευκολα μυκητίαση οταν περνούμε αντιβίωση γιατί μενη η περιοχή υγρή ...

[Merov]

Ένταση στην περιοχή, σημαίνει επίσης, στένωση και εγκλωβισμός.
Πιστεύω πως παρότι δεν το αντιλαμβανόμαστε, η ουρήθρα βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς στένωσης εσωτερικά, με αποτέλεσμα οι λίγες σταγόνες τελευταίες σταγόνες να εγκλωβίζονται και να φεύγουν μετά μία-μία.