Η Ιστορία μου και οι απορίες μου

[123]

.

[123]

    Το ερώτημα μου,  αντικαταθλιπτικα : υπαρχει τεραστιο ταμπού και φοβος πιστεύω, αυτα τα φαρμακα βγηκαν για να βοηθησουν ανθρώπους ( οκ και για κερδος)    οσοι τα παίρνουν και οταν στα προτείνει ο γιατρος ειναι για το καλο μας. Δεν σε θεωρεί τρελο ή οτι δεν εχεις επαφή με την πραγαμτικοτητα και εισαι "κλαψιάρης".  Αυτο που περνάμε δεν ειναι λιγο, ντρεπόμαστε και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό , δεν μπορει κανενας να μας καταλαβει και μας κοβει ολα τα ονειρα. Ψάχνουμε να βρουμε τρόπους να φύγουμε απο αυτο το αδιεξοδο, ρωτάμε παλιούς που μπόρεσαν και το ξεπέρασαν (?) πως το καταφεραν, τι εξετασεις εκαναν, σε ποιον γιατρο πηγαν κτλ. Πως ειναι δυνατών να εισαι ψυχικά καλα? Εγω τις πρωτες μερες  εκλεγα καθε μερα και ποναγα. Αργότερα σπαρτάραγα πανω στο κρεβατι μου και κρύωνα καθε φορα που ξυπνούσα και ερχομουν σε επαφή με την πραγματικοτητα, δεν έτρωγα,  δεν καθάριζα το σπιτι, δεν μπορουσα να δω μια σειρα, να ακουσω μουσικη δεν ηθελα τπτ. Πολλες φορες σκεφτομουν πιο ακραίες λύσεις. Πιστεύετε δεν χρειαζόμουν αγωγή? θα μου έκανε κακό?  Ωστόσο τα απέφυγα γιατι  δεν ειναι λυση στο προβλημα της προστατιτιδας - ΧΠΑ  (ή μπορει να ειναι ? ) απλα θα μου έλυνε - μείωνε τα ψυχολογικά προβλήματα που ειχα και εχω.
Ο φιλος μας  aman  επερνε για 3 χρονια  αγωγή με αντικαταθλ και μας λεει οτι τον βοηθησαν. Οπως συμπληρώνει και ο φιλος niklop  βοηθαει να χαλαρώσουν οι μύες της πυέλου μαζι με ασκήσεις.  Φυσικά λενε την αλήθεια πως τους βοήθησαν. Το ερώτημα μου ειναι : πως αφου στην αρχή είχαν μικρόβια, αργότερα "ασπάστηκαν" την νεύρο-μυική   θεωρία?  Ή μια λοίμωξη ειναι η αρχή αλλα ΟΧΙ η αιτία του ΧΠΑ ?  Μπορει ενας γιατρος (πχ ο γνωστος απο θεσσαλ) να σου κανει διάγνωση αν εχεις νευρο-μυικο προβλημα και μια αγωγη με αντικατθλ μαζι με φυσιοθεραπεία να σε "γιατρέψει" ? όπως ειπε πολυ σωστά ο  aman δεν είμαστε  ολοι το ιδιο  και να συμπληρώσω δεν έχουμε ολοι το ιδιο. Ωστόσο με το φτωχό (επιστημονικά) μου μυαλο, αδυνατο να καταλαβω πως ενα νευρο-μυικο πρόβλημα επηρεάζει την ποιότητα του σπέρματος, τς ορμόνες, την πρόωρη και την ΣΔ. Και πως σε μερικούς μαζι με την αντιβίωση τουλάχιστον προσωρινά βελτιώνονται ?  Μπορω σίγουρα να καταλάβω για τον πόνο.  Για ολα αυτα υπάρχει μια έρευνα? Μια απόδειξη.. κατι.
  Εντιτ !  Κατι αλλο ποιος μας λέει οτι ειναι επαρκείς οι εξετάσεις που κάνουμε? εννοώ ακόμα και οι pcr Spi.
  Για να πω την σκέψη μου δε ξερω αν τελικα οι "παλαιοί" δεν μπαίνουν γιατι  "γιατρεύτηκαν"  ή καλύτερα ειναι ασυμπτωματικοι  ή αν απλα συμβιβαστηκαν με αυτη την κατάσταση στην ζωη τους.  Μεγάλα λόγια θέλουν μεγάλες αποδείξεις
Συγνώμη για την απαισιόδοξη πλευρά που μπορεί να βλεπω, απλα δε μου αρεσει να βαζω στην ζωη μου άπιαστους στόχους. Πιο πολύ για να μην πληγωθώ περισσότερο αργότερα.
Η επιστήμη προχωράει και πιστεύω πως καθε μέρα θα έχουμε καινούρια όπλα.
Κάποια μέρα ισως να ειναι παρελθόν πως αυτη η αρρώστια ειναι χρόνια.

Θα ενημερώνω

[Manos v]

Κοίτα φίλε η πάθηση είναι περίπλοκη και θέλει πολλή προσπάθεια για να γιατρευτεις η τουλάχιστον να είσαι ασυμπτωματικος. Εγώ έχω να σου πω ότι το άγχος στρες στεναχώρια με έκαναν τρις χειρότερα και φαντάσου είχα πάρει αντιβίωση στούκας σχεδόν 1 μήνα που θα έπρεπε να είμαιι καλύτερα ενώ ήμουν χειρότερα από ένα σημείο και έπειτα . Από τότε που ευτυχώς με τν γιατρό έμαθα ποια είναι η κατάσταση μου και τι συμβαίνει . Προσπάθησα να χαλαρώσω όσο πιο πολύ μπορώ και να αρχίσω διατάσεις και να κοψω τα καυτερά που τρώω πολύ συχνά , εε λοιπόν τρ πολύ νωρίς να το λέω αλλά 4 μέρες είμαι εντελώς ασυμπτωματικος ούτε ένα μικρουτσικο ενοχλήματακι. Ναδα που λέμε. Πιστεύω ότι η ψυχολογία με λίγα λόγια μας φέρνει στα χαλιά που ήμασταν , εγώ να φανταστείς επί 3 μήνες 24 το 24 Ώρο που λέει ο λόγος σκεφτόμουν μόνο αυτό .πήγαινα για καφέ σκεφτόμουν αυτό πήγαιγα για μπάσκετ πάλι σκεφτόμουν αυτο. Οτιδήποτε έκανα σκεφτόμουν συνέχεια το πρόβλημα. Και τα έκανα χειροτερα. Είναι όμως και η κάθε περίπτωση διαφορετική όπως λες. Δυστυχώς η ευτυχώς η ζωή είναι μια και μόνο μια για τον καθένα μας. Για αυτό θα πρέπει με όλη μας την δύναμη να παλέψουμε και να .μπορέσουμε να γίνουμε καλά. Η έστω μικρά πότε πότε ενοχλήματα . Και τα  λέω εγώ αυτά τρ που πριν κάτι βδομάδες δν ήθελα να ακούσω τίποτα. Αρε niklop τελικά είχες δίκιο σε όλα μου άνοιξες τα μάτια αδερφέ να εισαι πάντα καλά.

[niklop]

Λέμε συνέχεια οτι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά τελικά καταλήγουμε όλοι στο τέλος οτι φταίει το άγχος, το στρες και η χαλάρωση της περιοχής...Δε σας προβληματίζει αυτό?

Μάνο χαίρομαι που είσαι καλά και εν τέλη πείστηκες οτι το πρόβλημά σου είναι νευρομυικό και όχι μικροβιακό.
Χρειάστηκε να σε κράξουμε    πάμπολλες φορές αλλά χαλάλι εφόσον βρήκες την υγειά σου!!
Ελπίζω να το καταλάβουν και οι υπόλοιποι που ταλαιπωρούνται τσάμπα τόσα χρόνια.

Η ακολουθία είναι απλή όσον αφορά το μικρόβιο. Κάνεις εξετάσεις. Βγαίνεις θετικός σε κάτι, παίρνεις αντιβίωση για όσο διάστημα χρειάζεται και τελείωσες. Αν μετά την αγωγή και κατόπιν εξετάσεων είσαι καθαρός και δεν έχουν φύγει τα συμπτώματα, στρέφεσαι αλλού.

[santan]

Και να συμπληρώσω μια ακόμα προσέγγιση.
Βρήκες δεν βρήκες μικρόβιο, είσαι το μαύρο σου το χάλι. Τι χάνεις να κουμπώσεις για ένα διάστημα μια αντιβίωση και να δεις αν ανταποκρίνεσαι ή όχι. Δεν εννοώ μια μικρή διαφορά που μπορεί να είναι placebo. Εννοώ να πάρεις δυο μήνες αντιβίωση και να δεις θεαματική διαφορά. Τι θα σημαίνει αυτό?? Το μικρόβιο, η λοίμωξη ή ότι δεν κατάφερε η μικροβιολογική (ή όποια άλλη εξέταση) να εντοπίσει, να ονομάσει εσύ το σκότωσες. Το μείωσες. Ένα ρίσκο είναι και πολλοί θα πέσουν να με φάνε. "αντιβιόγραμμα" θα πουν. Ποιός θα σου κάνεις αντιβιόγραμμα αν δεν έχει εύρημα? ΕΣΥ πονάς. ΕΣΥ ΜΟΝΟ ξέρεις τι τραβάς. Ένα ρίσκο που πρέπει πιθανόν να πάρεις. Να πάρεις την αντιβίωση και να δεις τι θα γίνει.

Προσωπικά, όταν έμπαινα στη φάση "έξαρσης", το πρώτο σύμπτωμα ήταν ότι το κεφάλι μου έλεγε ότι καταστράφηκε ο κόσμος. Και μετά όλα τα υπόλοιπα. Άρα, ΓΙΑ ΜΕΝΑ όχι για κανέναν άλλο, λέω ότι ο τρόπος που θα επιλέξεις να κρατάς την ψυχολογία σου σε επίπεδο που μπορεί να σε βοηθήσει να "περάσεις την φουρτούνα" είναι καταλύτης σε όλη την διαδικασία.
Τέλος, τα παραπάνω έχουν ένα στόχο: Όχι να σε γιατρέψουν. ΟΧΙ. Δεν "γιατρεύεσαι" με μια αντιβίωση. Δεν αντιμετωπίζεις κάτι που πήρε χρόνια να χαλάσει, μέσα σε δύο μήνες. Ο στόχος είναι ένας: Να ενισχύσεις το ανοσοποιητικό σου σε τέτοιο βαθμό που θα μπορέσει να ξεκινήσει την διαδικασία "ίασης". Ίαση θα μου πείς ρε μάστορα, αλλά κάτι πονάκια, κάτι τσιμπηματάκια και τραβηγματάκια κλπ κλπ τα έχω. Η απάντηση: χάλασε. Δεν είναι καινούριο. Ζήσε με αυτό. ΜΕ ΑΥΤΟ και με τίποτα άλλο. Το δικό μου το αρχίδι είναι χειρουργημένο. Όχι καινούριο. Όχι απόλυτα υγιές. Ότι και να κάνω δεν αλλάζει αυτό. Μπορώ όμως να είμαι κατά τα άλλα υγιής και να ζώ μια κατά τα υπόλοιπα φυσιολογική ζωή. Ακόμα κι αν πρέπει για κανα μήνα το χρόνο να τραβάω τα ζόρια μου. Έτυχε. Το έπαθες. Make peace, ξεκόλλα και προχώρα.
Όσο για τα αντικαταθλιπτικά: Αν δεν μπορείς να καταφέρεις μόνος σου τα παραπάνω, ίσως είναι μια επιλογή. Αλλά έχει ένα κόστος. Αν είσαι διατεθιμένος να το πληρώσεις πάρτα. Αν όχι και μπορείς να παλέψεις να το πετύχεις μόνος σου, ακόμα καλύτερα. Με τα φάρμακα πολλοί ψοφήσανε αν πρέπει να γίνω και λίγο κυνικός. Με το να βρει κάποιος τη δύναμη μέσα του να παλέψει για κάτι, ακόμα και όταν όλα λένε ότι έχει χάσει τον αγώνα από τα αποδυτήρια, κανείς δεν ψόφησε. Στόχος του αγώνα: Να κερδίσεις. Μόνο δύο οι επιλογές. Χάνεις κερδίζεις. Κορόνα γράμματα. Αν δεν μπορείς να το πιστέψεις ζήτα βοήθεια. Αλλά πρώτα πρέπει να είσαι έτοιμος να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου, και να μην κυνηγάς, φαντάσματα, δαίμονες, μικρόβια και το δίκιο σου.....

[123]

@ Manos
Σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογια, αν και νομιζω δεν ειχες ιδιαίτερα συμπτώματα ( δηλ οχι 24/7 πονους, ΣΔ, λιμπιντο κτλ) ειχες πονους καθε τοσο. Δε το λεω για να σου πω "εσυ δεν είχες τπτ" έχεις κάθε δικαίωμα  να κάνεις αρνητικές σκέψεις, εισαι άνθρωπος και εχεις συναίσθημα λογικό είναι αλλα πρεπει να κανουμε κατι. Πραγματικά χαίρομαι που εισαι καλα, αντε και να μπεις και εσυ στο θεμα "ασυμτωματικοι" και να μας γραφεις που και που.

@Niklop
  Ωραια στα λόγια για το άγχος και στρες. Τι ειναι κατι απλο? Πως μπορεις να το ξεχασεις οταν ζεις με αυτο και ειναι το αν οχι το μονο, σιγουρα το βασικότερο με διαφορα προβλημα. Το μονο που με βοηθαει ειναι να παιζω κανενα videogame  που με απορροφά τοσο πολυ. (μου το ειχε προτείνει μεχρι και ψυχίατρος τοτε που ειχα ξαναπάρει αγωγη).
Το θεμα ειναι η κοτα εκανε το αυγο?
Το ΧΠΑ κανει αγχος? ή το αγχος ΧΠΑ? ειναι φαύλος κύκλος? ΑΝ ναι μια αντικαταθλ αγωγή θα σταματουσε το αίτιο (αγχος) και ταυτόχρονα το αποτελεσμα ΧΠΑ
Απο την αλλη αν η αιτια του αγχους ειναι το ΧΠΑ απο μονο του τοτε πρεπει να σταματησουμε το ΧΠΑ
Συγνώμη δεν είμαι καλός στα  λογια, ελπίζω να είμαι κατανοητός

Χαλάρωση της περιοχής   Πως ακριβώς θα το κάνω αυτό?  Εχω ξεκινήσει διατάσεις καιρό τώρα. Δεν μπορεσα να βγαλω ακρη μεσα απο το φορουμ μας, οτι βρηκα απο ξενα σαιτ. Απο την αλλη λενε  kegels  και καπιοι αλλοι OXI  kegels  κανουν κακο. Εγω ακολουθώ κάποιες ασκήσεις που μου έδειξε ο ΦΣΚΘ. κανω καθημερινά, τωρα αν βοηθανε δε ξερω, τα εχω γραψει.

Λέμε συνέχεια οτι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά τελικά καταλήγουμε όλοι στο τέλος οτι φταίει το άγχος, το στρες και η χαλάρωση της περιοχής...Δε σας προβληματίζει αυτό?

Η γνώμη μου στο φορουμ είναι γνωστή , οι ενοχλήσεις στο προστάτη είναι 80% λόγω μικροβίων και κακής αγωγής που πειρε καποιος χωρίς να κάνει καλλιέργεια προστατικού υγρού και 20% λόγω πυελικου άλγους γενικά .

Προσωπικά δεν έχω συναντήσει άτομο που να αναφέρει για προστατίτιδα χωρίς την "κάποτε" ύπαρξη κάποιου μικροβίου.
Το θέμα απο την άλλη πλέον να ξέρεις, είναι οτι η ιατρική έχει στραφεί πολύ στην εναλλακτικότητα της πάθησης (πυελικό άλγος, προβλήματα εντέρου, ψυχογενείς παράγοντες κτλπ) ,που  εγώ τουλάχιστον προσωπικά, προσπαθώ απεγνωσμένα να βρω γιατρό να μου δώσει ένα συντηρητικό σχήμα αντιβιώσεων εφόσον μου ξαναβρέθηκαν χλαμύδια προ 2 μηνών. Πήρα ένα δίμηνο αντιβίωση, τελείωσα πριν 10 μέρες, περιμένω κάποιες μέρες να περάσουν για να κάνω πάλι SPI με κυτταρομετρία να δω αν ξαναβγώ θετικός ή οχι, και πιστεύω αν βγω αρνητικός, ο γιατρός δε θα δεχτεί να συνεχίσουμε αντιβίωση για κάποιο διάστημα συντήρησης. Που προσωπικά πιστεύω οτι απαιτείται, αν δε θέλω να υποτροπιάσω ξανά και να αφήσω το χλαμύδιο να αυξηθεί ποσοτικά, φθάνοντάς με πάλι στο ίδιο σημείο. Σκοπός είναι τώρα που το περιορίσαμε, είτε βγω θετικός είτε αρνητικός, να πάρω κάποια συντηρητική αντιβίωση για να το καταστείλλω αρκετά, ώστε ο οργανισμός έστω να μπορεί μετά μέσω ανασοποιητικού να το καταπολεμά, εφόσον θα είναι σε μικρή ή μηδενική ποσότητα. Διαφορετικά, βλέπω μακροπρόθεσμα πάλι έξαρση και φτου και απο την αρχή.

Το παν είναι όπως έχουν πει και άλλα παιδιά απο δω μέσα, να αντιμετωπιστεί αυστηρά και συστηματικά το μικρόβιο, και απο εκεί και πέρα σίγουρα κάποιες ενοχλήσεις μπορεί να μείνουν εξ αρχής μετά την αντιμετώπιση, αλλά θα είναι σε πολύ περιορισμένο βαθμό και θεωρώ κάποια στιγμή και με σωστή διατροφή και υγιεινή ζωή οτι εξαλείφονται τελείως.
Δεν αντιλέγω οτι δεν παίζουν ρόλο και οι παραπάνω παράγοντες, αλλά σίγουρα συμπληρωματικό και όχι καθοριστικό. Έχω δει μελαγχολικούς, καταθλιπτικούς, ανθρώπους με άπλετο στρες και άγχος, να μην έχουν καθόλου σωματικούς πόνους. Είναι συμπεράσματα που έχω βγάλει στην μικρή μου εμπειρία απο αυτή την πάθηση, και δεν βασίζονται σε θεωρίες και βιβλιογραφίες. Πιστεύω όμως οτι μετά απο αυτό που περνάει καθε προστατιδοπαθής, έχει την ικανότητα και την δυνατότητα να αξιολογεί καταστάσεις ποιο ρεαλιστικά και ορθά.

Και ξαναλεω... ειναι επαρκείς οι εξετάσεις που κανουμε?
Μερικοι λενε μονο καλλιεργεια σπερματος, 2 glass τεστ, PCR τωρα SPI δηλ η ιατρική μπορεί να μην είναι σε θέση ακόμα να βρει τι φταίει.

@santan
    Πολυ σωστα στο οτι μονο εσυ ξερεις αν πονας. Αυτο που λενε δεν εχεις τπτ πρέπει να σταματήσει. Απο την αλλη καταλαβαίνω και τους γιατρούς, θελουν κάποιο εύρημα  για την αντιβίωση. Και παλι, ποια ειναι η καταληλλη αντιβιωση οταν δεν βρηκες το μικροβιο? και μετα πως ξερεις ΑΝ το σκότωσες? 
Θα μου πεις οι περισσότεροι δεν κάνουν καν εξετάσεις, μια κινολονη και για σας...
Οσο για το αρχιδι σου, εσυ εισαι μια κατηγορία απο μονος σου, τι να πουμε?
Και ξαναλεω για τα αντικαταθλιπτικα δεν ξερω κανεναν να "ψοφησε" απο αυτα. Ξερω την γνώμη σου σε αυτα και εσυ την δικια μου.
Απο την αλλη προτείνεις αντιβίωση στα τυφλα (μαζι σου), ερχεται σε αντίθεση με την αποψη σου.

Όσο για τα αντικαταθλιπτικά: Αν δεν μπορείς να καταφέρεις μόνος σου τα παραπάνω, ίσως είναι μια επιλογή. Αλλά έχει ένα κόστος. Ποιο ακριβώς ειναι το κόστος? η σωματική σου υγεια λογο τον χαπιών? το οτι θα σε πουνε τρελο? Το οτι θα πληγωθει ο εγωισμός σου και θα μπεις στη διαδικασία "παιρνω ψυχοφάρμακα? Αν είσαι διατεθιμένος να το πληρώσεις πάρτα. Αν όχι και μπορείς να παλέψεις να το πετύχεις μόνος σου, ακόμα καλύτερα. Με τα φάρμακα πολλοί ψοφήσανε αν πρέπει να γίνω και λίγο κυνικός. Με το να βρει κάποιος τη δύναμη μέσα του να παλέψει για κάτι, ακόμα και όταν όλα λένε ότι έχει χάσει τον αγώνα από τα αποδυτήρια, κανείς δεν ψόφησε. Στόχος του αγώνα: Να κερδίσεις. Μόνο δύο οι επιλογές. Χάνεις κερδίζεις. Κορόνα γράμματα. Αν δεν μπορείς να το πιστέψεις ζήτα βοήθεια. Αλλά πρώτα πρέπει να είσαι έτοιμος να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου, και να μην κυνηγάς, φαντάσματα, δαίμονες, μικρόβια και το δίκιο σου.....

Ειμαι υπερ και της αντιβίωσης και των αντικαταθλιπτικων.
Τα αρνητικά που μπορει να μου δημιουργησουν ειναι πτπ σε αυτο που περνάω.
Είμαι και ψυχικά και σωματικά άρρωστος.
Σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον

[santan]

123 κοίτα.

Για τις υπόλοιπες τοποθετήσεις θα αφήσω την απάντηση στον niklop.
Εδώ κάπου όμως είναι που προσπαθώ πεισματικά να σου δείξω ότι το προσεγγίζεις στραβά και δεν τα καταφέρνω, δεν το καταλαβαίνεις δεν ξέρω αλλά το έχω πάρει και πατριωτικά μαζί σου.
Ασε κότες, αυγά, σκύλους και γάτους. Άστα όλα. Μπορείς?? Επιμένεις και ρωτάς? Ποιά είναι τα δεδομένα?? Και ψάχνεις να βρείς την απάντηση στα μικρόβια. Αν υπάρχει καλώς. Αν δεν υπάρχει?? Τι θα κάνεις?? Θα συνεχίσεις για τα επόμενα χρόνια να ψάχνεις ένα μικρόβιο που υπήρχε ή δεν υπήρχε?

Για τα παιδιά που βρήκαν προκαταβολικά, στην αρχή μικρόβιο είναι αλλιώς. Και αυτό λέω. Αντί να ψάχνεις ποιο είναι το μικρόβιο, αφού το πιστεύεις, αφού θές να το βγάλεις από το μυαλό σου, πάρε αντιβίωση. Δεν την προτείνω, δεν την πιστεύω. Την πήρα όμως και θα την ξαναέπαιρνα αν χρειαζόταν. Άλλο αυτό, και άλλο έχω πονοκέφαλο κούμπωσε μια κινολόνη.

Όταν μια περίοδο δεν έβγαινε η μέρα χωρίς κωδείνη, και πάλευα στα όρια της εξάρτησης για μέρες, δεν σκεφτόμουν να γίνω καλά. Ήθελα να σταματήσει ο πόνος. Σκεφτόμουν "ρε γαμήδι μπορεί να με γονάτισες σήμερα αλλά δεν θα με ξαπλώσεις. Λίγο κουράγιο, ένα μικρό διάλειμμα να πάρω δύναμη και αύριο θα σου γαμήσω". Μέρα με τη μέρα. Ώσπου ήρθε η ώρα και το έλεγξα. Και το ελέγχω. Αυτό παλεύει ο niklop να πεί αλλά ποιός τον ακούει. Εκεί είναι το κλειδί. Στο ΜΥΑΛΟ σου. Και μην μου πεις ώπα ρε μεγάλε δεν είναι όλα στο μυαλό μου το ακούω βερεσε φίλε. Η πραγματικότητα του μυαλού σου σήμερα είναι η μόνη αλήθεια που θα ζήσεις. Μέχρι να την αλλάξεις. Κόλαση και παράδεισος εδώ. Θες αντικαταθλιπτικά? Πάρτα. Το ρίσκο?? Να μείνεις εκεί στο μυαλό σου, να μην πάς παραπερα. Να μην παλέψεις αρκετα. Να μην προχωρήσεις. Αν αυτός είναι ο τρόπος να προχωρήσεις, πάρτα. Με ότι συνεπάγεται. Αν για να φτιάξεις το μυαλό σου είσαι διατεθιμένος να δώσεις λίγο από τη στύση σου σήμερα, να πάρεις μερικά κιλά και να τα χάσεις αργότερα, ή ότι άλλο είναι αυτό το ρίσκο να το πάρεις. Αλλά μετά μην πείς ότι πήρες κιλά. Ότι έχεις παρενέργειες από αυτά. Το αντέχεις? Καντο.

Μπορεί να ξεκίνησε από τα αρχίδια, τον προστάτη, την κύστη, το νερό, το κακό κάρμα, το μάτι, ή τα μάγια της γκόμενας. Σήμερα κατοικοεδρεύει πρώτα και κύρια στο μυαλό σου. Βάλτο στη θέση του. Ποιά είναι η θέση του? Εσύ θα το βρείς αυτό......

[123]

Φλε  sanatan  τα δεδομενα γα εμενα ειναι οτι και ο LUKAS και ο Nikolp και (μεχρι τωρα) ο Manos ειναι καλα. (για  εσενα δεν εχω βγαλαει ακρη, αν θεωρείς τον εαυτο σου ασυμπτ καλο θα ηταν να ανοιξεις και εσυ θεμα  ).
Εσυ εισαι καλα? ή απλα συμβηβαστηκες μαζι του?
Δεδομένο ειναι πως εγω ποναω, ποναω γιατι ΔΕΝ ξερω. Αν δε ποναγα δε θα ρώταγα
  Να γινω καλα με νοιάζει 
Λινκ για αυτο που ελεγα, δωστε λίγη σημασία
https://youtu.be/IUfXc71_oYg?t=1809

Όταν μια περίοδο δεν έβγαινε η μέρα χωρίς κωδείνη, και πάλευα στα όρια της εξάρτησης για μέρες, δεν σκεφτόμουν να γίνω καλά. Ήθελα να σταματήσει ο πόνος. Σκεφτόμουν "ρε γαμήδι μπορεί να με γονάτισες σήμερα αλλά δεν θα με ξαπλώσεις. Λίγο κουράγιο, ένα μικρό διάλειμμα να πάρω δύναμη και αύριο θα σου γαμήσω". Μέρα με τη μέρα. Ώσπου ήρθε η ώρα και το έλεγξα. Και το ελέγχω.
Αυτο ειναι η λυση? να μη παρω φαρμακο και να πω σε κέρδισα? το ελεγχω?
Αυτό παλεύει ο niklop να πεί αλλά ποιός τον ακούει. Εγω τον ακουω και τον παρακολουθώ, και πραγματικά θα ήθελα πολυ να ειχα την πορεία του. Οταν μου ειπε πως πήρε μηχανή πραγματικά δάκρυσα απο χαρα. Κατάλαβα ποσο καλα ειναι ώστε μπορει να καβαλαει.
Εκεί είναι το κλειδί. Στο ΜΥΑΛΟ σου. Και μην μου πεις ώπα ρε μεγάλε δεν είναι όλα στο μυαλό μου το ακούω βερεσε φίλε. Η πραγματικότητα του μυαλού σου σήμερα είναι η μόνη αλήθεια που θα ζήσεις. Μέχρι να την αλλάξεις. Κόλαση και παράδεισος εδώ. Θες αντικαταθλιπτικά? Πάρτα. Το ρίσκο?? Να μείνεις εκεί στο μυαλό σου, να μην πάς παραπερα. Να μην παλέψεις αρκετα. Να μην προχωρήσεις. Δε καταλαβα τπτ Αν αυτός είναι ο τρόπος να προχωρήσεις, πάρτα. Με ότι συνεπάγεται. Αν για να φτιάξεις το μυαλό σου είσαι διατεθιμένος να δώσεις λίγο από τη στύση σου σήμερα, είμαι διατιθέμενος  να πάρεις μερικά κιλά και να τα χάσεις αργότερα,ειμαι αδύνατος ή ότι άλλο είναι αυτό το ρίσκο να το πάρεις. Αλλά μετά μην πείς ότι πήρες κιλά. Ότι έχεις παρενέργειες από αυτά. Το αντέχεις? Καντο.

Μπορεί να ξεκίνησε από τα αρχίδια, τον προστάτη, την κύστη, το νερό, το κακό κάρμα, το μάτι, ή τα μάγια της γκόμενας. Σήμερα κατοικοεδρεύει πρώτα και κύρια στο μυαλό σου. Βάλτο στη θέση του. Ποιά είναι η θέση του? Εσύ θα το βρείς αυτό......

Το τι προσπαθείας κανω φιλε το ξερεις πολυ καλα. Σφίγγω τα δόντια και προχωράω, τωρα αν παω καλα θα δουμε.
Και σήμερα ηταν δύσκολη μερα. Και δουλειά πήγα και συνέχισα να κανω τα ψώνια, εκανα διατάσεις, πήρα τα συμπληρώματα μου, δεν πηρα καφε, εφαγα τα φρουτα μου, δεν εχω φαει (ουτε πρόκειται)   ενα παγωτό.
Τι πρεπει να κανω? να πω πως είμαι καλα και δεν ποναω? Οτι ειναι στο μυαλο μου? Να μη το σκέφτομαι?
Και πάλι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας

[santan]

123 ο καθένας λες και το πιστεύεις είναι διαφορετικός. Άσε κατα μέρος τι κάνει Lukas, niklop, Manos, εγώ κλπ. Πάρε μόνο μια ιδέα πως μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις τακτικές που ακολούθησαν όλοι αυτοι προς δικό σου όφελος.
Πονάς γιατί δεν ξέρεις?? Τι σημαίνει αυτό?? Αν ήξερες δεν θα πόναγες? Και ο "μέσος πόνος" κάθε ημέρας πόσος είναι από το 1 μέχρι το 10??
Η στύση νομίζω ότι έχει βελτιωθεί σημαντικά τελευταία. Και η λίμπιντο. Από τα λεγόμενά σου.
Το σπέρμα στα 30κατι εκατομμυρια είναι μέτριο?? Πώς είναι το καλό δηλαδή?? Αν σκεφτείς ότι είσαι ακόμα σε θεραπεία??
Ψυχολογικά προβλήματα?? Στο βίντεο που έχεις βάλει ο γιατρός λέει ότι ο πόνος φεύγει στον εγκέφαλο από το κέντρο του πόνου και πάει στο κέντρο της μνήμης, και αυτό προσπαθούν όλες οι φαρμακευτικές να πετύχουν. Να επιστρέψει ο πόνος στο κέντρο πόνου του εγκεφάλου και να μην είναι μια "ωραία ανάμνηση" που τροφοδοτεί μια κατάσταση. Παρόλα αυτά εσύ πιστεύεις στον πόνο, στα μικρόβια, και δεν ξέρω που αλλού. Γιατί δεν ξέρεις όπως λες επίμονα. Και να μάθεις τι θα αλλάξει για σένα???

"Να μην πάρω φάρμακο και να πώ σε κέρδισα" λες: Όχι. Να πάρεις ότι χρειάζεται και όταν δεν υπάρχει άλλος λόγος να μην πάρεις άλλα φάρμακα. Όπως είπα και παραπάνω, χρειάζεσαι φάρμακο για να πάς τον πόνο από το κέντρο μνήμης στο κέντρο πόνου του εγκεφάλου??? Με άλλα λόγια, να μην πονάς γιατί έχεις μάθει να πονάς, αλλά να πονάς μόνο όταν υπάρχει λόγος. Αυτό δεν είναι καλύτερο?? Σε βολεύει σε κάτι να μην είναι έτσι?? Σε εξυπηρετεί κάπου το να πονάς?? Γιατί το τροφοδοτείς με τον τρόπο που σκέφτεσαι?? Γιατί δεν το παλεύεις??? Γιατί ψάχνεις την δύσκολη απάντηση και αγνοείς/απορρίπτεις όλες τις υπόλοιπες?? Γιατί επιλεκτικά ακούς ότι "σε βολεύει?".
Στο σχόλιο "δεν κατάλαβα τπτ". Ο γιατρός στο βίντεο που δημοσίευσες, λέει ότι μια θεραπεία, μια θεωρία, που υπάρχει για σαράντα χρόνια και δεν έχει βελτιωθεί, δεν έχει εξελιχθεί, είναι ανεπαρκής. Βλέπε αντικαταθλιπτικά. Μια συνταγή, πολλές μάρκες. Μια καλή αγορά για ένα πολύ υπαρκτό και σοβαρό πρόβλημα. Με παρενέργειες. Μια παλιά συνταγή, μιας καλοστημένης βιομηχανίας. Σχεδιάστηκαν με μια λειτουργία στο μυαλό τους, χοντρικά δίνουν ένα όφελος, αλλά αυτό το όφελος δεν είναι κάτι παραπάνω από αυτό που μπορείς να πετύχεις μόνος σου. Αν αποφασίσεις να πάρεις αντικαταθλιπτικά, αλλά δεν έχεις αποφασίσει να πάρεις το όφελος, μένεις μόνο με πεταμένα λεφτά και παρενέργειες. Όπως σου έχω πεί άπειρες φορές (και δεν σου αρέσει, έχει πολύ κόπο για να το πετύχεις, δεν υποστηρίζει το κυνήγι των μικροβίων), η πίστη ότι είμαι καλά και θα γίνω καλά και όλα καλά θα πάνε, η πίστη στον εαυτό σου πρώτα και κύρια, είναι χιλιάδες φορές πιο δυνατή από οποιοδήποτε φάρμακο. Αν ο Lukas ή οποιοσδήποτε άλλος πήρε αντικαταθλιπτικά και κατάφερε να μεταφέρει τον πόνο στη θέση του (στο κέντρο πόνου του εγκεφάλου) και να τον εξαλείψει, μπραβο του. Αν εγώ κατάφερα το ίδιο χωρίς αντικαταθλιπτικά, μπράβο μου κι εμένα. Ποιός την έχει πιο μεγάλη??? Κανένας. Δεν μετράμε ψωλές εδώ.

Όσο για μένα, επειδή ρωτάς συνέχεια, θα επαναλάβω για χιλιοστή φορά: δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Από τη μια σου αρέσει να το ακούς, από την άλλη δεν το δέχεσαι. Κανενός η πορεία δεν είναι ίδια με του διπλανού του. Άρα μικρή σημασία έχει το πως είμαι εγώ. Παρολαυτα, όπως σου έχω πεί, πλέον για τον περισσότερο χρόνο, κατά τη διάρκεια του έτους είμαι ασυμπτωματικός. Δεν πονάω. Δεν είμαι τέλεια, είμαι καλά. Θα μπορούσα/θα ήθελα και καλύτερα. Από αυτό παίρνω το δικαίωμα και το θάρρος να μπαίνω εδώ και να λέω τη γνώμη μου. Να προσπαθώ να βοηθήσω εσένα και όποιον το ζητάει/το χρειάζεται, να κάνει τα λιγότερα λάθη, να βρεί την τακτική που θα τον βγάλει από τον φαύλο κύκλο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αν ακόμα πονούσα, αν δεν είχα καταφέρει κάτι, θα ήταν υποκρισία να μπαίνω εδώ μέσα και να "συμβουλεύω" άλλους.
Αυτά έχω να σου πώ, δεν έχω κάτι άλλο.

[123]

   Για αρχη ευχαριστήσω και παλι για το ενδιαφέρον, εδω περα ειμαστε ολοι μαζι δεν είμαστε οι μισοί απο εδω και οι αλλοι απο απέναντι (μικροβιακοί και νευρομυικοι )
Ακριβώς αυτο κανω βλεπω αυτους που το ξεπερασανε και με ποιον τροπο. Και οι 2 ειχαν μικροβια αλλα το ξεπέρασαν με διαφορετικους τροπους.
  Δεν αμφιβάλω για κανέναν αυτο δείχνει ποσο διαφορετικοί είμαστε και πως δεν εχουμε ακριβώς το ίδιο.
Αν ηξερα γιατι ποναω φιλε santan θα ηξερα περιπου προς τα που θα κινηθώ. Τι κανω? ποναει ο προστατης? πονανοι οι μυες-νευρα της πυελου? και τι κανω?
Α-μπλοκερ? ΦΣΘΠ ? ειναι στο μυαλο μου? ψυχοφάρμακα -ψυχοθεραπεία ?  Ρωτάω δεν εχω άποψη.
Οσο για τον μεσο ορο πονου ειναι στο 2,5-3 (αν μπορεί κάποιος να το μετρήσει)  2,5 ειναι κατι αισθάνομαι αλλα δεν ειναι πονος μπορω να περπατισω, να δω μια σειρα χωρις να μου αποσπά την προσοχή κτλ, 3 ειναι οταν ποναω σε επιτρεπτό επίπεδο απλα δε με αφήνει να χαρω καθημερινές ασχολίες.  Το μικροτερο που εχω βαλει ειναι 2 (ηταν μια μερα μονο) και το μεγαλύτερο 6. Ασυμπτωματικος δεν υπήρχα ποτε
  Εχω βελτιωθεί, το εχω βαλει και στην υπογραφη μου για να παρουν και θάρρος οσοι διαβάζουν αλλα δεν λεω οτι ειμαι καλα, δεν το θεωρώ καλα ετσι οπως ειμαι.
Σπερμα στα 32εκ με πολλες συγκολλήσεις και οριακή κινητικότητα.Τι θα γινει μετα την θεραπεία?  Ειχα διαβασει η κινητικότητα παιζει τον μεγαλύτερο ρόλο. Λινκ δεν εχω .
Κυριακη εχω εξέταση θα δωσω αναλυτικές  λεπτομέρειες.
Απο που συμπεραίνεις οτι ακουω "οτι με βολεύει"?
1 Ποιο ειναι αυτο που ακούω και ποιο ειναι αυτο που δεν ακούω? Γιαυτο έβαλα δυο διαφορετικές περιπτώσεις  για να γίνει κουβέντα να πει ο καθένας την γνώμη του, την εμπειρία του ειδικά από άτομα που το ξεπέρασαν. Εγω τι να πω? 
2 Τι ακριβώς με βολεύει? και πως με βολεύει? Το οτι εγω το ξεκίνησα με "απροσεξίες" το παραδέχομαι. Απο εκει και περα τι να με βολέψει? να παραδεχθώ οτι δεν πονάω και οτι ειναι στο μυαλό μου? οτι το τροφοδοτώ με την σκεψη μου? Αντε να το παραδεχθώ.. Γιατι  καβαλάω το μηχανάκι και μετα απο 5-10 λεπτα ποναω?
Γιατι Κουράζομαι στη δουλειά και πονάω? Και παλι, ΑΝ ειναι στο μυαλο μου, τι κάνουμε? χρειάζεται λύση.   
Γενικα θα με βόλευε να μην έχω κανένα μικρόβιο και να φταίει το μυαλό μου ή οι μύες της πυέλου. Τωρα εχω την αμφιβολία οτι εχω το "χτικιό" μεσα μου που με τρώει και μπορεί να κολλήσω καμιά.
Οσο για τα λεφτα που λες για την βιομηχανία στα αντικαταθλ. να σου θυμίσω πως τους τελευταίους 3 μηνες δινω  400 (+-) ευρο για εξετασεις,φαρμακα γιατρους το μηνα. Και δεν εχω και πολυ δουλεια.  Και οπως εχω πει ειμαι απαισιόδοξος απο την φυση μου, δεν εχω πίστη ρε santan,  τι να κανω με το ζορι?
Οσο για την ΣΔ οι περισσότεροι απο εδω εχουνε και δεν το λενε, ντρεπονται. Ετσι πιστεύω.  Ναι εχω βελτιωθει ημουν στο 0 τπτ δεν εκανε.
τωρα ειμαι στο 3-4  (10 ηταν πριν παθω τπτ) και αυτο τωρα με ενεσεις που κανω για ορμόνες. ΔΕΝ ξέρουμε πως θα εξελιχθεί μη προτρέχουμε.
Και παλι "ποναω" στην εκσπερμάτιση μετα το αισθάνομαι βαρύ.  Μεσα στην εβδομαδα θελω ξανα να κανω εξετάσεις για ορμόνες να έχουμε πλήρη εικονα μαζι με σπερμοδιαγραμμα.
Οσο για τον γιατρο(στο βιντεο), αυτο που λεει ειναι οτι οι εξετασεις ΜΠΟΡΕΙ να μην ειναι επαρκείς αλλα αυτο εχουμε. Γενικα φαίνεται και γιατρος που προσπαθεί να δώσει λύσεις και μπραβο του.
  Βλέπουμε...   

[John1987]

Μηπως ομως το 3 με 4 γινει 6 με 7 αν βελτιωθει η ψυχολογια σου??

[santan]

Πάλι μπερδεύεσαι φίλε. Ένα ένα.
Ασε τους άλλους. Που είναι το δικό σου μικρόβιο? Σου έδωσε κανείς αντιβίωση τώρα? Όχι στην αρχή, όχι στο νοσοκομείο. Τώρα. Για κάθε μέρα. Η διάγνωση λέει (αν θυμάμαι καλά) για πόνο στο πυελικό έδαφος. Στο κρέας. Όχι στον προστάτη, όχι στους όρχεις, όχι πουθενά αλλού. Κανένα "χτικιό". Αντιβίωση σήμερα δεν χρειάζεσαι. Με τα μέχρι σήμερα μικροβιολογικά/απεικονιστικά δεδομένα. Άρα μέχρι και σήμερα, μικρόβιο επιβεβαιωμένο, δεν έχεις. Τελεία.
"Είναι στο μυαλό μου". Όσο πιο απλά γίνεται. Είσαι γυναίκα και κάνεις το πρώτο σου παιδί. Χεσμένη από το φόβο. Ο πόνος απίστευτος. Ζητάς να σου πάρουν τον πόνο και σου κάνουν την ενεσούλα. Ή δεν την ζητάς και τον αντέχεις. Περνάει. Πάει γέννησες. Δεύτερο παιδάκι. Τώρα ξέρεις. Πάς, πονάς, γεννάς και φεύγεις. Ο πόνος είναι στο μυαλό σου? Όχι. Έχεις ψυχολογικά προβλήματα? Ούτε. Από το 1 ως το 10, πονάς 10. Αν χάσεις τον έλεγχο (ψυχολογικά) θα ζητήσεις να κάνεις την ενεσούλα να μην πονάς. Ξέρεις όμως ότι είναι για μια μέρα. Δεν πεθαίνεις. Στην δική σου περίπτωση. Αντικειμενικά πονάς. 3-4 στα 10 όπως λες. Το πρόβλημα είναι 1. Ένα (1). Όχι 2. Με την δική σου αντιμετώπιση τα προβλήματα γίνονται 2.

Στα λεφτά, πόσα έχει δώσει ο καθένας μας ξέρει. Να πληρώσεις για κάτι που θα σε βοηθήσει. Για μια δραστική του 1950 που θα σε βοηθήσει μόνο να αποκτήσεις τον έλεγχο του μυαλού σου, και ρισκάρεις με ένα μάτσο παρενέργειες? Πλήρωσέ το. Συνειδητά όμως.

Λές "δεν έχω πίστη τι να κάνω με το ζόρι?". Και απαντάω: Δεν έχεις μικρόβιο τι να γίνει με το ζόρι? ? Γιατί υπερασπίζεσαι το μικρόβιο, και δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου?? Αν το ανοσοποιητικό σου ανέβει θα πολεμήσει τα πάντα. Η επιλογή είναι δική σου.
"Τι θα γίνει μετά τη θεραπεία?" Προεξοφλείς δηλαδή ότι θα χαλάσει πάλι δηλαδή?? Γιατί δεν προεξοφλείς ότι θα φτιάξει???Και τα δύο μαντεψιές είναι, για κανένα δεν έχεις δεδομένα.
Αλλά όταν σου λένε "πρόσεξε το μυαλό σου", και απαντάς "δεν είναι στο μυαλό μου" δείχνεις ότι δεν θέλεις να καταλάβεις. Δεν θέλεις να πιστέψεις. Δεν το δημιούργησε το μυαλό σου, το μυαλό σου το κάνει χειρότερα, και πιο δύσκολο να διορθωθεί.

Και για τον γιατρό επίσης: Κουβέντα δεν λές για αυτό που λέει για το κέντρο πόνου/κέντρο μνήμης. Αυτό γιατί σε βολεύει έτσι?

Ανάποδα γιάννη. 1-2. Και γιατί όχι 0-1??

[John1987]

Νομιζα οτι εννοουσε τις......ταβλες.

[santan]

 
Άλλο κεφάλαιο αυτό. Τις ίδιες ταβλες έχεις μόνος σου, τις ίδιες με μια γκόμενα? Τις ίδιες με μια οποιαδήποτε γκόμενα, τις ίδιες με μια γκομενάρα?? Τις ίδιες με μια γκομενάρα, τις ίδιες με την καψούρα σου?

Και άστο αυτό. Αν σκέφτεσαι "Δεν θα σηκωθεί". "Θα πονάει". Ξέρω γώ. Ότι άλλο. Τις ίδιες θα έχεις αν πεις πάμε κι ότι γίνει όλα καλά θα πάνε και γουστάρω να το κάνω???

[123]

1 Τι εξετάσεις έκανε ο καθένας? 100 εξτρα εξετάσεις δεν ειναι λαθος. 1 λιγότερη ειναι λάθος. Να σου θυμίσω οταν μου ελεγε ο γιατρος να μην κανω ορμονική εξεταση για να δω που ειναι η προλακτηνη, μου ειπε πως δεν χρειάζεται τελικά απο το 51 ειχε πεσει στο 1 πολυ κάτω απο το όριο. Τοτε μου ειχε δώσει αγωγή για να μειώσω την προλακτινη ευτυχώς τον πηρα τηλ και του το είπα και μου ειπε να μη ξαναπάρω χάπι. Οπότε δυστυχώς (πιο πολυ για εμένα) βγήκα εγω ο σωστος που δεν τον ακουσα και ενεργησα μονος μου. Να σου θυμίσω πως ο πρωτος γιατρος μου ειπε πως ειναι απο την μηχανη, αφήνοντας να περάσουν 2 μηνες που δυνάμωσαν τα συμπτώματα γιατι "γιατρος ειναι, δεν πρόκειται να κανει λαθος".  Εδω θέλω το σχόλιο σου. Εκανα καλα που δεν τον ακουσα?
  Δε λεω οτι δεν ειναι καλος γιατρός, ειναι γνώστης, νοιάστηκε  ασχολήθηκε μαζι μου και πραγματικα το βλεπω πως θελει να με κανει καλα. Γιαυτο συνεχίζω μαζι του και κρέμομαι απο τα χειλη του.
2 Αν ειναι δυνατών να απολογηθώ ή να νιώσω ενοχές για τα συναισθήματα μου. Αν ήμουν απαθείς θα υπηρχε προβλημα, οχι τωρα.

Δηλαδη εχεις τα προβληματα σου συνεπάγεται και ψυχολογικά προβληματα οπως ειναι φυσικό. Και πρεπει αυτα τα συναίσθηματα να τα "καταπιεις"
Φουλ λαθος προσέγγιση και αν δε πιστεύεται εμένα ή τον ψυχιατρο, ρωτηστε εναν ψυχολόγο για αυτο που εγραψα. Ειναι λαθος να μην εξωτερικευεις τα συναίσθηματα σου. Δηλ  ειναι σαν να λετε σε εναν που εχει άσθμα "ρε μαλακα γιατι δεν μπορεις να παρεις ανασα? τοσο αερα εχει? "
Οπως πολυ ωραία ειπες και συμφωνώ ακουω αυτους που ειναι "ασυμπτωματικοι" και ο λογος τους σιγουρα περνάει πολυ περισσότερο απο τον δικο μου, ετσι και εσεις θα πρεπει να ακουτε εμας που εχουμε παρει αντικαταθλ για το ποσο κακο κάνουν, ποσο μας βοήθησαν και τις τοσο ενα ματσο (οπως λες) παρενέργειες.
Και γιατι δεν ειπες στον aman "ρε φιλε κακος πηρες αγωγη, θα μπορουσες και χωρις". Μακαρι να μη χρειαστούμε να πάρουμε ουτε αντικαταθλ ουτε αντιβίωση αλλα μας βοηθανε στη ζωη μας. Το οτι ειναι δραστικη ουσια του 50 δε το ξερω και δεν εχει καμια σημασία.
3 Αν το ανοσοποιητικό σου ανέβει θα πολεμήσει τα πάντα. Η επιλογή είναι δική σου. Το ιδιο θα πεις σε εναν που εχει θετική καλλιέργεια  ή για να το χοντρύνω σε εναν που θα θελει χημειοθεραπεία ( νταξ το γάμησα αλλα πιάσατε το ποιντ). τα φάρμακα μας βοηθούν ΟΤΑΝ χρειάζονται.
4 Δεν προεξοφλώ οτι θα χαλάσει, ουτε θα φτιαξει. ειναι στον αερα. Βλεπουμε... ΔΕΝ ειναι άποψη μου ειναι η αλήθεια. (Για την στυση μετα την αγωγη).
5 Για τις ταβλες που λετε... οι ενέσεις έχουν κανει πολυ δουλειά (σε εμενα) και αυτο τοα καταλαβαίνω με την πρωινή στύση την ειχα χάσει εδω και μηνες αλλα ποτε δεν ηξερα οτι ειναι παθολογικό πρόβλημα (οποιος εχει αντίθετη αποψη ας ρωτήσει εναν γιατρο).
Σκατα ψυχολογια χωρις ένεση = 0 πρωινή στύση
Σκατα ψυχολογια με ένεση = πρωινή (τουλαχιστον μετρια) στύση.
Ε τι να λεμε, δεν ειναι το ιδιο. Πριν ειχα ακούσιες στύσεις μεσα στην μερα. Μη μπω σε λεπτομέρειες δυστυχώς δεν ειναι το ιδιο.
  Ξαναδες το βιντεο στο 38.55    και στο 01,05,11
6 Αυτό γιατί σε βολεύει έτσι?    Ε όχι αυτό ειναι η δεύτερη φορά που μου το φορτώνεις και επιβάλλεται να μου απαντήσεις
Γιατι με βολεύει?
Πραγματικά θελω να ΜΗΝ εχω μικρόβιο γιατι αισθάνομαι οτι εχω το "χτικιό" μεσα μου. Στο εξηγώ, και συνεχίζεις να λες οτι με βολεύει! ΠΩΣ ακριβώς με βολεύει?
Τι εχω να κερδίσω? Μου αρεσει να λεω "εχω μικρόβια στα γεννητικά μου όργανα" απο το "εχω χρονιο πυελικό αλγος λογο του στρες"?
Και για να το λες κατι εχεις στο μυαλό σου και το λες, Ε πες το φίλοι είμαστε!
7 Η διάγνωση του γιατρού ηταν οτι δεν βλέπει κατι να θεραπεύσει και βασίζεται ΜΟΝΟ στα λογια μου που εννοείτε με πιστευει. Εχω αλγος ΜΗ φλεγμονώδους αιτιολογία που ΔΕΝ ξέρει η επιστήμη απο που προέρχεται.  Βλέπει παλια σημεία πίεσης οπως ειπε που δεν ξερει αν απο αυτα οφείλεται ο πονος.
Το θεμα ειναι τι κανουμε.
Η επιστήμη εκει βασίζεται στους αριθμούς και τα στατιστικά
Ποιος εγινε καλα?   123456789
Το νουμερο 1,4,5 πηραν αντιβιωση ξανα και ξανα
Το νουμερο 2,3,6,7 με χαλαρωση  wise anderson κτλ
Το 8 με ΦΣ πυελικου εδαφους
Το 9 με βελονισμό
Εγω τους εχω αναφέρει ΟΛΟΥΣ μεσα γιατι τους πιστεύω (και δυστυχώς δεν έχουμε το ίδιο). Αλλα ειναι πιθανές θεραπείες.
Δεν ειπα ποτε σε κανεναν " Α εμένα δεν μου αρέσει ο τροπος που το αντιμετωπιζεις, το εχω κανει και εγω, εισαι λαθος".
Δυστυχώς δεν ειδα κάποια άμεση βελτίωση με τις αντιβιώσεις που πήρα.