Καλησπέρα σε όλους, νέος στο forum και μία  ερώτηση (από τις πολλές) που θα ήθελα να κάνω είναι αν κάποιος έχει γιατρευτεί από το χρόνιο πυελικό άλγος-χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα μέσω λήψης ψυχοφαρμάκων-ηρεμιστικών ψυχοθεραπείας (γενικά μέσω ψυχίατρου). Διαβάζω ότι το στρες-άγχος μπορεί να προκαλέσει αυτό το βασανιστικό σύνδρομο. Δεν θα έπρεπε επομένως να λυθεί όταν (πραγματικά) κάποιος ηρεμήσει ή δεν υπάρχει πλήρης ίαση, έστω και μετά από κάποια χρόνια. Κάποιος που έχει λάβει αυτά τα φάρμακα είδε ίαση στο πρόβλημα του;

@john_55 καλησπέρα.

υποκειμενική η απάντηση στην ερώτηση.

Θα σου έλεγα αφιέρωσε λίγο χρόνο στο φόρουμ, έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις επί του θέματος. Διαβάζοντας, βγάζεις τα συμπεράσματά σου.

Αν θες μια γρήγορη απάντηση: Δεν υπάρχει. Γιατί?

Η χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα ή το χρόνιο πυελικό άλγος (αφού μάλλον κανένα "χειροπιαστό" εύρημα - περαν των αδιαμφισβήτητων συμπτωμάτων- δεν υποστηρίζει την ύπαρξη -ιτιδας=φλεγμονής) δεν προκαλείται ΑΠΟ το στρες/αγχος. Προσωπική μου γνώμη. Το στρες/αγχος συμβάλλουν στην "κατάσταση" αλλά δεν αποκτούν όλοι οι άντρες που έχουν στρες/αγχος προστατιτιδα/πυελικο αλγος. 

Αντίθετα, νομίζω πως ΟΛΟΙ όσοι εχουν βιώσει/βιώνουν συμπτώματα χ. προστατιτιδας/χ. πυελικού άλγους βιώνουν παράλληλα αγχος/στρες. Για να μην μπουμε σε μια συζητηση αυγου και κοτας, πρεπει να διαχωρισουμε τα "ουρολογικα" από τα ψυχολογικά.

Αν καταλαβαινω καλα, έχεις πάρει αγωγή και υποστηριξη ψυχιατρου? Αφου ολοκλήρωσες την αγωγή και αφου "επρεπε να εισαι καλα" αυτό δεν συνέβη? Σωστά?


Καλησπέρα και από μένα.

Το αγχος-στρες δεν προκαλεί από μόνο του μη βακτηριακή προστατίτιδα/σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους. Μπορεί κάλλιστα να συντελεί στο να βγουν στην επιφάνεια τα συμπτώματα, να τα συντηρεί ή και να τα εντείνει ακόμα όταν αυτά προκύψουν, όμως δεν αποτελεί την αιτία.

Αναμφισβήτητα παίζει σημαντικό ρόλο, τόσο στα συγκεκριμένα προβλήματα που συζητάμε σε αυτό το forum, όσο και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα υγείας και καλό είναι να το αποβάλλουμε από την ζωή μας, όμως η πολυπόθητη ίαση δεν θα έρθει όταν κάποιος ηρεμήσει όπως γράφεις. Σίγουρα θα τον βοηθήσει αλλά δεν νομίζω ότι θα τον γιατρέψει.

Να σημειώσω ότι δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο/ψυχίατρο και ότι δεν έχω πάρει ποτέ ψυχοφαρμακα.

Τα μισά εμφράγματα ή και παραπάνω, είναι από το άγχος. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν πάω στον ψυχολόγο, δεν έχω ανάγκη τον καρδιολόγο. Το πρόβλημα που άφησε το έμφραγμα στην καρδιά ή στις αρτηρίες δεν λύνεται ούτε με ψυχίατρο, ούτε με ψυχοφαρμακα.
Το ίδιο ισχύει και στην προστατίτιδα/ΣΧΠΑ. Ό,τι ζημιά άφησε ένα μικρόβιο (το οποίο πλέον δεν ανιχνεύεται καν) ή μια χρονιά φλεγμονή, ουλώδης ιστός ή... ή...., στον προστάτη, στους όρχεις, στη κύστη κ.λ.π., πως θα φτιάξει τώρα;

Η γνώμη μου είναι ότι η ίαση απαιτεί έναν δύσκολο συνδιασμό πολλών παραγόντων. Σίγουρα μέσα σε αυτούς είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας, αλλά δυστυχώς δεν είναι ο μόνος.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, μάλλον θα πρέπει να γράψω στην κατάλληλη ενότητα όλο το ιστορικό μου. Υπέφερα αρκετά μεγάλο διάστημα > 1 χρόνου, πλέον είμαι απίστευτα καλύτερα αλλά όχι "καλά". Όπως είπα θα γράψω στο κατάλληλο νήμα αλλά θα είναι τεράστιο το μήνυμα!

Το καλύτερο αυτο θα ηταν ;)

Μην ανησυχείς οι λεπτομέρειες πάντα κάνουν τη διαφορά!