Χρόνια Προστατίτιδα ή Χρόνιο Πυελικό Άλγος;

[Φαέθων]

Οι περισσότεροι και ειδικότερα οι νεότεροι ασθενείς καθώς κάνουν έρευνα μπερδεύονται με την ορολογία και δεν έχουν άδικο...Χρόνια Προστατίτιδα και Χρόνιο Πυελικό Άλγος. Είναι το ίδιο πράγμα; Είναι κάτι διαφορετικό; Είναι το χρόνιο πυελικό άλγος συνέπεια και σύμπτωμα της χρόνιας προστατίτιδας; Τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα αλλά θα προσπαθήσω εδώ να κάνω μια αποσαφήνιση.

Ο όρος Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους (=Χρόνιος Πυελικός Πόνος / Ενόχληση) εφευρέθηκε σχετικά πρόσφατα για να περιγράψει μια πάθηση (για την ακρίβεια την πάθησή από την οποία πάσχει το 90-95% από εμάς). Μία πάθηση η οποία συνοδεύεται από πληθώρα διαφορετικών συμπτωμάτων, ανάλογα τον ασθενή, όπως συχνοουρία, σεξουαλικές δυσλειτουργίες, ενοχλήσεις και πόνους στην πυελική όπως και σε γειτονικές περιοχές, τους όρχεις κλπ. Μην σας ξεγελά λοιπόν η ονομασία: ο όρος δεν σημαίνει ένα σύμπτωμα και δεν αναφέρεται σε ένα μόνο σύμπτωμα (τον πόνο ή τις ενοχλήσεις μόνο) και μάλιστα υπάρχουν ασθενείς με Χρόνιο Πυελικό Άλγος, οι οποίοι έχουν ελάχιστους ή δεν έχουν καθόλου πόνους, αλλά στους οποίους κυριαρχούν περισσότερο τα άλλα συμπτώματα (ούρησης κλπ). Ένας όρος / ονομασία πρέπει να είναι σύντομος και περιεκτικός και συνεπώς δεν μπορούσε να ονομασθεί η πάθηση για παράδειγμα "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους, Συχνοουρίας, Σεξουαλικής δυσλειτουργίας" γιατί τότε δεν θα ήταν ονομασία αλλά περιγραφή.

Ο όρος Χρόνια Προστατίτιδα (ορθότερα πλέον για να ξεχωρίζει λέγεται "Χρόνια Βακτηριακή ή Μικροβιακή Προστατίτιδα") αναφέρεται στην ουσία σε μια διαφορετική πάθηση αλλά είναι η διάγνωση που αποδίδονταν επί πολλά χρόνια για να εξηγήσει και την πάθηση που αναφέρθηκα πριν και που πλέον ονομάζεται Χρόνιο Πυελικό Άλγος. Τα ευρήματα από έρευνες των τελευταίων δύο δεκαετιών υποδυκνείουν τελικά ότι η συνήθης αυτή διάγνωση "Χρόνια Προστατίδα" που δίδονταν σε ασθενείς με Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους ήταν λανθασμένη ή στην καλύτερη περίπτωση προβληματική, δεδομένου ότι η ετυμολογία "Προστατίτιδα" υπονοεί πως τα συμπτώματα προέρχονται από μόλυνση του προστάτη (κλασσική θεώρηση), πράγμα το οποίο αμφισβητήθηκε και καταρρίφθηκε από έρευνες των τελευταίων ετών.

Με άλλα λόγια με τους όρους Χρόνια Προστατίτιδα και Χρόνιο Πυελικό Άλγος αναφερόμαστε λανθασμένα (στο 95% των περιπτώσεων, όπως θα εξηγήσω παρακάτω) στην ίδια πάθηση, για την οποία όμως η "Χρόνια Προστατίτιδα" δεν είναι η σωστή διάγνωση / ορολογία.. Υπάρχουν άτομα για τα οποία η διάγνωση "Χρόνια Προστατίτιδα" είναι η σωστή διάγνωση, αλλά αυτοί είναι μόνο το 5% από ανθρώπους με τα συμπτώματά μας.

Σωστή ή λάθος, όμως, η ορολογία όταν καθιερωθεί είναι ορολογία. Οι περισσότεροι ουρολόγοι που επισκεπτόμαστε ακόμα και σήμερα, δεδομένου ότι ασχολούνται συνήθως με σοβαρότερες (απειλητικότερες) παθήσεις, με αντικειμενικότερα ευρήματα και θεραπεία και έχοντας μείνει ανενημέρωτοι – «αδιάβαστοι» σε αυτή την περίεργη πάθηση (η οποία μπερδεύει ακόμα και για κάποιους αποτελεί ίσως για τον λόγο αυτό αγγαρεία)  αποδίδουν ακόμα αυτή την ταμπέλα της «Χρόνιας Προστατίτιδας» για να κωδικοποιήσουν την πάθηση που περιγράφει ο ασθενής με αυτά τα συμπτώματα. Όπως περίπου γράφουν οι Wise και Anderson "ο προστάτης είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της ουρολογίας για όλα τα προβλήματα για τα οποία δεν βρίσκεται άλλη εξήγηση".

Στην ουσία πλέον σήμερα, μετά από τις εξελίξεις του 1995 και των συμπερασμάτων του Εθνικού Οργανισμού Υγείας των ΗΠΑ που προσπάθησαν να βάλουν τάξη στο χάος, δεν υπάρχει -όπως ανέφερα- πλέον καν επιστημονικός όρος "Χρόνια Προστατίτιδα" σκέτο, ούτε και λέει τίποτα μια τέτοια διάγνωση (παρά το ότι εξακολουθεί να γίνεται -όπως ανέφερα- από πάμπολλους ουρολόγους). Υπάρχει πλέον -όπως είπα- ο όρος "Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα". Το βακτηριακή μπήκε ως "καμπανάκι" για να επισημάνει τις αιτίες αυτής της πάθησης ενώ πλέον η πάθηση αυτή είναι γνωστή και ως "κατηγορία ΙΙ" για να ξεχωρίσει στο κομφούζιο των ονομάτων.

To "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους" (γνωστό και ως "κατηγορία ΙΙΙ" για να ξεχωρίσει) επίσημα έκτοτε λοιπόν διαχωρίστηκε ως άλλη πάθηση. Πρόκειται λοιπόν για δύο διαφορετικές παθήσεις με διαφορές στα συμπτώματα, την αιτιολογία και την ενδυκνειόμενη αντιμετώπιση που πλέον έχουν και διαφορετικό επιστημονικό όνομα (επαναλαμβάνω ότι παρ'όλα αυτά δυστυχώς πάμπολλοι ουρολόγοι και συνεπώς και ασθενείς συνεχίζονται να αναφέρονται και στις δύο ως απλά "Χρόνια Προστατίτιδα", διαιωνίζοντας την σύγχυση καθώς κανείς νομίζει πως είναι η ίδια πάθηση).     

Το μπέρδεμα και τα προβλήματα που προκαλούνται με τους ορισμούς και τις ονομασίες αυτής της πάθησης, δεν αντανακλούν τίποτα λιγότερα από το μπέρδεμα και τα προβλήματα που προκάλεσε ιστορικά η πάθηση στην προσπάθεια να κατανοηθεί αυτή και τα αίτια της. Βάση αυτού προκύπτει ότι για να ξεμπερδέψω το θέμα της ορολογίας, θα πρέπει αναγκαστικά να συνεχίσω με μια απλουστευμένη παρουσίαση της ιστορίας του πως αποπειράθηκε η επιστήμη να εξηγήσει την πάθηση κατά καιρούς. Ελπίζω να την βρειτε διαφωτιστική αλλά και διασκεδαστική.

Το πρόβλημα και μια από τις αιτίες, ίσως, που αυτή η πάθηση μπέρδεψε τόσο πολύ την επιστήμη έως τώρα είναι ότι υπάρχει όπως είπα πραγματική προστατίτιδα (λοίμωξη και φλεγμονή του προστάτη) ως ασθένεια και δίνει συμπτώματα που σε κάποιο βαθμό μοιάζουν με τα συμπτώματα Συνδρόμου Χρόνιου Πυελικού Άλγους. Υπάρχει η Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα - (γνωστή πλέον και ως Κατηγορία Ι)....ασθένεια που προκαλείται από μόλυνση του προστάτη στην οποία μάλιστα ο ασθενείς συνήθως ανεβάζει ακόμα και πυρετό) και η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά μπορεί να οδηγήσει σε "Χρόνια Προστατίτιδα" (σωστότερα πλέον όπως ανέφερα ονομάζεται Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα ή κατηγορία ΙΙ) , η οποία όμως...δεν είναι αυτό που έχουμε εμείς (ή μάλλον το 90-95% από εμάς), άσχετα αν μας βάζαν και εμάς αυτή την ταμπέλα! Άνθρωποι που πραγματικά πάσχουν από Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα - Κατηγορία ΙΙ έχουν συμπτώματα ουρολοίμωξης κάθε μερικούς μήνες, βγάζουν πάντα το ίδιο μικρόβιο στις καλλιέργειες σε μεγάλες ποσότητες (και όχι πότε το ένα πότε το άλλο και πότε 3-4 μαζί), παίρνουν αντιβίωση και τα συμπτώματα στις περισσότερες περιπτώσεις σταματάνε ΤΕΛΕΙΩΣ για μερικούς μήνες.

Η πάθηση που έχουμε εμείς και για την οποία (εξαιτίας της περιοχής που χτυπάει) τρέχουμε στους ουρολόγους, ήταν φυσικό να τους κατευθύνει -βάση τως συμπτωμάτων που παρουσιάζει- στο να την εξηγήσουν ως «προστατίτιδα», δεδομένου ότι δεν υπήρχε κάτι άλλο καλύτερο που να τους ταιριάζει για την περιοχή εκείνη του σώματος και για αυτά τα συμπτώματα. Για να κάνω περισσότερο περισσότερο κατανοητό το μπέρδεμα, θα χρησιμοποιήσω ένα τραβηγμένο παράδειγμα: υποθέστε ότι κάποιοι επειδή στραβοκοιμόμαστε έχουμε πόνο στον σβέρκο τα πρωϊνά. Πάμε σε ΩΡΛ ο οποίος υποπτεύεται βάση των συμπτωμάτων ότι έχουμε γρίπη και ότι γι'αυτό πονάει ο λαιμός μας. Μας συνταγογραφεί αντιβίωση. Γρίπη υπάρχει φυσικά ως πάθηση, κάποιοι άνθρωποι την έχουνε αλλά δεν είναι αυτό που έχουμε εμείς. Και υποθέστε ότι καταλήγουμε στο εξής παράδοξο: στους 100 ανθρώπους που ο ΩΡΛ κάνει διάγνωση γρίπης, μόνο οι 5 πραγματικά έχουν γρίπη. Οι υπόλοιποι 95 απλά στραβοκοιμούνται. Φυσικό επακόλουθο είναι ότι η θεραπεία της αντιβίωσης που συνταγογραφεί ο ΩΡΛ στη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών του με "γρίπη" αποδυκνύεται αναποτελεσματική, όσο κι αν κάποιοι στην αρχή λόγω placebo νομίζουν ότι γίνονται καλύτερα και δεν τους πονάει τόσο πολύ ο σβέρκος όσο πριν.

Για να ξαναγυρίσουμε στη διάγνωση της προστατίτιδας: το γεγονός ότι η αντιβίωση δεν έφερνε αποτέλεσμα στη πλειοψηφία των περιπτώσεων σε μια "μικροβιακή" διάγνωση, μπέρδευε τους ουρολόγους και τους οδήγησε στο να ψάχνουν περισσότερες πληροφορίες / στοιχεία για αυτό που ταλαιπωρεί τους ασθενείς τους...Κάτι που θα μπορούσε ή να επιβεβαιώσει την διάγνωσή τους ή να τους πει τι λάθος κάνουνε. (εναλλακτικά, κάποιους τους οδήγησε στην απλή και βολική εξήγηση ότι η αντιβίωση δυσκολεύεται να φτάσει στον προστάτη σε επαρκείς ποσότητες λόγω του προστατικού φραγμού, ακόμα και σήμερα που έχουν βγει αντιβιωτικά νεότερης τεχνολογίας με πολύ καλή διείσδυση στον προστάτη). 

Για όσους λοιπόν γιατρούς θέλαν ορθολογικά να το ψάξουν περισσότερο, οι καλλιέργειες μικροβίων προστατικού υγρού ή σπέρματος είναι το επόμενο λογικό βήμα. Αν έχεις μια μικροβιακή πάθηση, πρέπει τα μικρόβια να φανούνε και να συστηθούνε. Και όπως ήταν λογικό, στη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών με τα δικά μας συμπτώματα οι καλλιέργειες δεν δείχναν ύπαρξη κάποιου μικρόβιου στον προστάτη. Αντί αυτό όμως να αποκαλύψει το σφάλμα....οδήγησε σε μεγαλύτερο μπέρδεμα αφού οι (καλόπιστοι) ουρολόγοι κατέληξαν να εφεύρουν μια νέα ορολογία / κατηγορία (προς την λάθος κατεύθυνση) στην προσπάθεια να βρούνε τι συμβαινει. Την "Χρόνια Μη-Μικροβιακή Προστατίτιδα". Όχι ότι αυτό εξήγησε κάτι, αλλά τουλάχιστον είχαν μια ονομασία για μια ομάδα ατόμων που δεν μπορούσε να εξηγήσει την πάθησή τους η (εξίσου προς λάθος κατεύθυνση) αρχική διάγνωση της (μικροβιακής) προστατίτιδας. Εναλλακτικά, κάποιοι κακόπιστοι ουρολόγοι δεν δέχτηκαν ότι μπορεί να υπάρχει "Μη-Μικροβιακή Προστατίτιδα" και απλά υπέθεσαν για τους ασθενείς για τους οποίους οι καλλιέργειες δεν δείχναν τίποτα, ότι το πρόβλημα πρέπει να είναι στο μυαλό τους, και τους διώχναν ως τρελούς προτείνοντάς τους να πάρουν ψυχοφάρμακα).

Φανταστείτε λοιπόν, για να πάμε πίσω στην παραβολή μας, ότι ο ΩΡΛ μας -προβληματισμένος από το ότι η αντιβίωση δεν θεραπεύει παρά μόνο ελάχιστους από τους ασθενείς του που τους έχει διαγνώσει γρίπη (θυμηθείτε ότι οι περισσότεροι απλά στραβοκοιμούνται και τα πρωϊνά πονάει ο σβέρκος τους)- αρχίζει να ζητάει καλλιέργειες σάλιου για να επιβεβαιώσει την διάγνωσή του. Προς έκπληξή του οι περισσότεροι δεν βγάζουν κάποιο μικρόβιο και έτσι ο ΩΡΛ μας αντί να καταλάβει ότι θα πρέπει να αναθεωρήσει την αρχική διάγνωση περί γρίπης, αναγκάζεται να βγάλει μια νέα ορολογία γι'αυτή την περίεργη ασθένεια που έχει να αντιμετωπίσει. Την ονομάζει "Μη-μικροβιακή γρίπη". Δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, ούτε μπορεί να εξηγήσει τι την προκαλεί, ούτε έχει βέβαια κάποια θεραπεία να προτείνει. Αμήχανα δίνει και σε αυτούς τους ασθενείς αντιβίωση γιατί δεν ξέρει τι άλλο να τους δώσει (ή απλά τους βγάζει τρελούς και τους λέει ότι τα συμπτώματα μάλλον τα προκαλεί η φαντασία τους).

Και βέβαια τα πράγματα μπερδεύει ακόμα περισσότερο για τον γιατρό και τον ασθενή το ότι οι καλλιέργειες δεν γίνονται πάντα με 100% σωστό και επαναλαμβανόμενο τρόπο. Κάποιες (όχι λίγες) φορές μπορεί να γίνει επιμόλυνση στο αντιδραστήριο του εργαστήριου η να εμφανισθεί ένα αθώο επιδερμικό βακτήριο ή ένα βακτήριο που υπήρχε και έπεσε στο δείγμα από άλλη περιοχή του σώματος κλπ κλπ. Έτσι, μπορεί ένας ασθενής σε 5 καλλιέργειες να βγάλει μικρόβιο μόνο στη μία ή στις δύο και τις δύο αυτές φορές να είναι....ένα διαφορετικό μικρόβιο. Προσθέστε σε αυτό την προσπάθεια εξήγησης κάποιων γιατρών (που προσπαθούν -βασισμένοι στην μικροβιακή θεωρία- να εξηγήσουν την απουσία μικροβίων στους περισσότερους ασθενείς) ότι...τα μικρόβια πάντα υπάρχουν αλλά δεν φαίνονται στις καλλιέργειες γιατί φωλιάζουν στον προστάτη και αρνούνται να βγουνε στο προστατικό υγρό και τελικά θα καταλάβετε γιατί τελικά ένας ασθενής μπορεί να παλαβώσει στην προσπάθειά του να καταλάβει αν ανήκει στην "μικροβιακή" ή την "μη μικροβιακή" προστατίτιδα και το τι ακριβώς μικρόβιο είναι αυτό που τον ταλαιπωρεί.

Έτσι λοιπόν, αντί οι ουρολόγοι να υποπτευτούν ότι ήδη η αρχική διάγνωση περί προστατίτιδας είναι λάθος στις περισσότερες των περιπτώσεων, εφευρίσκουν την "μη μικροβιακή προστατίτιδα". Όποιος τυχαίνει και βγάζει μικρόβιο σε κάποια καλλιέργεια επιβεβαιώνει κατά τη γνώμη τους την αρχική λανθασμένη διάγνωση της Χρόνιας ("Μικροβιακής" πλέον για να ξεχωρίζει) Προστατίτιδας, ενώ αυτοί που δεν βγάζουν μικρόβια απλά κατατάσσονται στην "μυστηριώδη" Χρόνια Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα.

Υποτίθεται λοιπόν ότι για την πρώτη κατηγορία γνωρίζουν και έχουν επιβεβαιώσει ποια είναι η αιτία που προκαλεί το πρόβλημα (μικρόβια) άρα και πως να την αντιμετωπίσουν (αντιβίωση) ενώ είναι μόνο η δεύτερη η οποία αποτελεί μυστήριο, και για την οποία δεν ξέρουν ποια είναι η αιτία (ανήμποροι οι ουρολόγοι δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να δώσουν κι εκεί αντιβίωση). Το περίεργο όμως ήταν ότι ΟΥΤΕ αυτοί που βγαζαν μικρόβια στις καλλιέργειες και παίρναν αντιβίωση θεραπευότουσαν (εκτός από τους πολύ λίγους που είχαν πραγματικά προστατίτιδα). Την εξήγηση που συνήθως βρισκόταν την έχουμε ήδη δώσει: ότι η αντιβίωση δυσκολεύεται να φτάσει στον προστάτη σε επαρκείς ποσότητες λόγω του προστατικού φραγμού, ακόμα και σήμερα που έχουν βγει αντιβιωτικά νεότερης τεχνολογίας με πολύ καλή διείσδυση στον προστάτη. Μα...και τότε πως μπορούσε να εξηγηθεί ότι άνθρωποι με οξεία προστατίτιδα (με άλλα λόγια πραγματική προστατίτιδα) θεραπευότουσαν με την αντιβίωση, η οποία σε αυτούς ήταν περιέργως αποτελεσματική; Τον καιρό που διάβαζα όσο μπορούσα προσπαθώντας να βγάλω μια άκρη με αυτή τη πάθηση, έπεφτα συχνά σε site ουρολόγων, τα οποία παρουσίαζαν την κλασσική θεώρηση και τις κατηγορίες της (οξεία προστατίτιδα, χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα, χρόνια μη-μικροβιακή προστατίτιδα κ.ό.κ.). Πολλά από αυτά αναφέρανε απλά ότι "η αντιβίωση είναι αποτελεσματική στην οξεία προστατίτιδα γιατί εκεί διαπερνάται ο προστατικός φραγμός" χωρίς όμως καμία περαιτέρω εξήγηση γιατί στις περιπτώσεις οξείας προστατίτιδας συμβαίνει αυτό το "θαύμα" και "παράδοξο", το οποίο δεν συμβαίνει με τις άλλες περιπτώσεις "προστατίτιδας".

Πάμε λοιπόν για τελευταία φορά στον φανταστικό ΩΡΛ μας. Ανάλογα με τις καλλιέργειες σάλιου χωρίζει τους ασθενείς σε αυτούς που έχουν μικροβιακή και σε αυτούς που έχουν μη μικροβιακή γρίπη. Στους πρώτους δίνει αντιβίωση. Στους δεύτερους δεν ξέρει τι να κάνει και δίνει και σε αυτούς αντιβίωση (εναλλακτικά κάποιος άλλος ΩΡΛ πιο αδιάφορος και κοντόφθαλμος, απλά τους βγάζει τρελούς). Τα συμπτώματα δεν καλυτερεύουν βέβαια σε αυτούς της δεύτερης κατηγορίας με την αντιβίωση. Αυτό το θεωρεί φυσιολογικό και τους λέει απλά ότι η επιστήμη δεν έχει βρει ακόμα τι τους προκαλεί το πρόβλημα.  Το κακό όμως είναι ότι με την αντιβίωση τα συμπτώματα δεν καλυτερεύουν ούτε σε αυτούς της πρώτης κατηγορίας (που έχουν διαγνωστεί με μικροβιακή γρίπη) -εκτός από τους λίγους που πραγματικά έχουν γριπη! (θυμηθείτε ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι ασθενείς στραβοκοιμούνται). Ο ΩΡΛ απλά τους λέει ότι είναι δύσκολο να φτάσει η αντιβίωση στο λαιμό τους σε επαρκείς ποσότητες, ότι γενικά είναι μια δύσκολη ασθένεια και ότι δεν περνάει ποτέ. Ο νοών νοείτο ελπίζω.

Για κάποιους επιστήμονες με μεγαλύτερη αντίληψη, προβληματισμό και ενδιαφέρον, την όλη "παγίδα" και πλάνη αποκάλυψε μια ουρολογική μελέτη του 2003, η οποία απέδειξε πως ακόμα και άνθρωποι με μικρόβια στις καλλιέργειες προστατικού υγρού (ακόμα και ουροπαθογόνα) δεν είχαν κανένα σύμπτωμα της πάθησής μας. Με άλλα λόγια υπάρχουν άνθρωποι με μικρόβια στον προστάτη που δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Και ακόμα, η ανακάλυψη αυτή σήμαινε πως άνθρωποι με την ίδια "περίεργη πάθηση" διαχωριζότουσαν βάση ενός τελικά άσχετου για την συγκεκριμένη πάθηση παράγοντα: του αν θα βγάλουν κάποιο μικρόβιο στις καλλιέργειες ή όχι. Άτομα δηλαδή που ατυχώς εμφανίζαν μικρόβια σε κάποια καλλιέργεια προσφέραν απλά επιβεβαίωση στους ουρολόγους ότι καλώς τους είχε γίνει η λανθασμένη διάγνωση της "Χρόνιας Μικροβιακής Προστατίτιδας (Κατηγορία ΙΙ)". Και φανταστείτε βέβαια πόσο δύσκολο είναι να πειστεί ο ίδιος ο ασθενείς που έχει δει να εμφανίζεται μικρόβιο στις καλλιέργειες του έστω και μια φορά, ότι απλά ο διαχωρισμός είναι άσχετος και ότι έχουν την ίδια ακριβώς πάθηση με τους άλλους της "μη μικροβιακής" (και ότι το μικρόβιο σε κάθε περίπτωση δεν είναι αυτό που δημιουργει το πρόβλημα). Φανταστείτε με άλλα λόγια τον ασθενή που στραβοκοιμάται και πονάει ο σβέρκος του και βγάζει μικρόβιο στις καλλιέργειες σάλιου, πόσο δύσκολο είναι να πειστεί ότι δεν έχει μικροβιακή γρίπη, ότι έχει ακριβώς την ίδια πάθηση και με αυτούς που δεν τους βγηκαν μικρόβια στις καλλιέργειες σάλιου και ότι για όλους αυτούς τους ανθρώπους η αντιβίωση δεν είναι η λύση στο πρόβλημά τους γιατί απλά έχουν ένα άσχετο ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (ή ότι άλλη εξήγηση θέλετε να δώσετε εσείς αν δεν αποδέχεστε αυτή) που κανείς δεν υποπτεύτηκε γιατί τα συμπτώματά τους φέρναν στο μυαλό των ΩΡΛ πριν απ'όλα γρίπη (ίσως η διάγνωση να ήταν διαφορετική αν είχαν επισκεφτεί πρώτα απ'όλα ορθοπεδικό) και η λύση είναι να κάνουν λίγο μασάζ και ίσως να βάλουν λίγη voltaren ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΣΤΡΑΒΟΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ!!!

Τελικά σήμερα υπολογίζεται ότι από τους ανθρώπους που καταφεύγουν στους ουρολόγους και τους διαγνώσκεται αβίαστα «Χρόνια προστατίτιδα», μόνο 5% πραγματικά πάσχουν από αυτό αν θεωρήσουμε ότι στην ουσία αυτός ο μη επιστημονικός όρος αναφέρεται στην Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα (κατηγορία ΙΙ). Το υπόλοιπο 95% πάσχουμε από αυτή την «περίεργη πάθηση» που έφερνε  στο μυαλό των ουρολόγων προστατίτιδα, κάποια στιγμή δημιούργησε τον ανούσιο διαχωρισμό σε "μη μικροβιακή" και τελικά όταν τα πράγματα διαφωτίστηκαν πήρε τη δική της ονομασία: Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους - κατηγορία ΙΙΙ. Και όχι μόνο ο διαχωρισμός μικροβιακή ή μη μικροβιακή ήταν άσχετος στην πάθηση αυτή αλλά πρωταρχικά ίσως, θα έπρεπε να τονιστεί ότι όρος προστατίτιδα που τον συνόδευε ήταν πάνω απ'όλα λανθασμένος γιατί:

1) Αμφισβητείται έντονα ότι αυτή η πάθηση δημιουργεί φλεγμονή (=τράυμα) στον προστάτη ή κάπου αλλού. Η  έρευνα όσο έχω διαβάσει βρίσκει περιπτώσεις με φλεγμονή στον προστάτη αλλά συνηθως περιπτώσεις χωρίς φλεγμονή. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και σε νεκροψίες ατόμων με τη πάθηση αυτή δεν βρήκαν κάποιο ορατό παθολογικό εύρημα στον προστάτη.

2) Αμφισβητείται έντονα ότι ο προστάτης γενικά είναι το αίτιο των συμπτωμάτων.

Ήδη από το 1995, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ αναγνώρισε πως οι όροι «Χρόνια Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα» και «Προστατοδυνία» ούτε εξηγούν ούτε συνδέονται με τα συμπτώματά μας και εισήγαγε τον νέο όρο για να περιγράψει την πάθησή μας «Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους» (Chronic Pelvic Pain Syndrome). Αλλάζοντας την ονομασία της πιο συνηθισμένης πάθησης για την οποία οι ασθενείς επισκέπτονται ουρολόγο, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας έκανε την ξεκάθαρη συνεπαγωγή ότι ο προστάτης πιθανότατα δεν είναι η αιτία αυτής της πάθησης.

Συνεπώς για να καταλήξουμε: οι όροι Χρόνια Προστατίτιδα και Χρόνιο Πυελικό Αλγος αναφέρονται στο 95% των περιπτώσεων στην ίδια ακριβώς πάθηση με τα ίδια συμπτώματα . Ο όρος Χρόνιο Πυελικό Άλγος είναι ο ορθός ενώ ο όρος Χρόνια Προστατίτιδα είναι ξεπερασμένος και στην ουσία λανθασμένος για την πάθηση αυτή και απλά καθιερώθηκε ιστορικά λόγω του προβληματισμού της επιστήμης να την κατανοήσει. Αναφέρεται στην ουσία σε μια άλλη -σπάνια σχετικά- πάθηση που μόνο 5% από ανθρώπους στους οποίους γίνεται η διάγνωση  προστατίτιδας πραγματικά έχει και που συνήθως είναι περιπτώσεις όπου δεν αντιμετώπιστηκε σωστά μια Οξεία Μικροβιακή Προστατίτιδα. Ωστόσο, πάμπολλοι ουρολόγοι (και επαγωγικά και ασθενείς) συνεχίζουν να τον χρησιμοποιούν. Αν σας πουν λοιπόν ότι έχετε "Χρόνια Προστατίτιδα" κατά 95% έχετε στην ουσία Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους και όχι πραγματική προστατίτιδα. Εγώ συνήθως  χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο μέσα σε εισαγωγικά όταν αναφέρομαι στον εαυτό μου.   

Την περίληψη των παραπάνω μπορείτε να βρείτε στη σελίδα της Εταιρίας Συνδρόμου Χρόνιου Πυελικού Άλγους (Urologic Chronic Pelvic Pain Syndrome (UCPPS) Society) αλλά και σε πολλές άλλες πηγές αν κάνετε έρευνα για τον όρο Chronic Pelvic Pain Syndrome. Δεν περιμένω ότι το μπέρδεμα είναι εύκολο και ότι θα λυθεί σύντομα.

[john]

Superban καλώς όρισες φιλαράκι

Καποιοι ανθρωποι εχουν καπιοια  παθηση(σπαστικη κολιτιδα π.χ) ,η οποια μπορει να ειναι και χρονία μιας και η καταληξη -ιτιδα αυτο δηλωνει .

Οχι! Η κατάληξη -ίτιδα (-ίτις) σημαίνει φλεγμονή και όχι χρόνια.
Αρα προστατίτιδα σημαίνει "φλεγμονή στον προστάτη".  [ Πηγή : http://www.eleto.gr/download/Conferences/7th%20Conference/7th_03-37-ValeontiTatiana_V13b_Paper.pdf ]
Αν σκεφτούμε τώρα οτι στην πάθηση μας υπάρχουν άνθρωποι ,με διάγνωση προστατίτιδας, που έκαναν εγχείρηση αφαίρεσης προστάτη και τα συμπτώματά τους παρέμειναν ακριβώς όπως πριν νομίζω οτι ο όρος "Χρόνιο πυελικό αλγος" είναι ποιο σωστός για να περιγράψει αυτό που έχουμε. Δε μπορώ να σκεφτώ καλύτερο παράδειγμα που να αποδεικνύει οτι δεν ευθύνεται ο προστάτης για την πάθησή μας.  Τέλος επειδή μια φλεγμονή προκαλείται συνήθως απο μικρόβια^* σου υπενθυμίζω πως η θεωρία αυτή έχει καταρριφθεί απο το 2003 :

The bacterial infection theory that for so long had held sway in this field was shown to be unimportant in a 2003 study from the University of Washington team led by Dr Lee and Professor Richard Berger. The study found that one third of both normal men and patients had equal counts of similar bacteria colonizing their prostates.[15] This view was endorsed by Dr Anthony Schaeffer, Professor and Chairman of the Department of Urology at Northwestern University, in a 2003 editorial of The Journal of Urology, in which he stated that "...these data suggest that bacteria do not have a significant role in the development of the chronic pelvic pain syndrome",[16] and a year later with his colleagues he published studies showing that antibiotics are essentially useless for CP/CPPS.[17][18] Since the publication of these studies, the research focus has shifted from infection to neuromuscular, behavioral, psychological, and genetic etiologies for UCPPS (CP/CPPS and IC/PBS), where the interplay between the lower urinary tract and other physiological systems is stressed.[19] UCPPS is now studied as a systemic disorder.[19] In support of this approach, a 2005 study showed that stress is correlated to Cat III prostatitis.[20]

[ Πηγή : http://en.wikipedia.org/wiki/Chronic_prostatitis/chronic_pelvic_pain_syndrome ]

Ετσι λοιπον ενα γιατρος που δεν βρισκει την αιτια στον ασθενη που εχει χιλιοεξετασει ,χαρακτηριζει την ασθενεια του με αυτη την τρομερη και εφευριτοκατη ορολογια και καταφερνει να αποπροσανατολισει τον ασθενη προς πασα βεβαιως κατευθυνση.

Και εδώ νομίζω κάνεις λάθος. Ο όρος υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια στην ιατρική ορολογία και δεν είναι εφεύρεση του Wise και του Anderson. Απλά η χρήση του όρου ήταν για να περιγράψει προβλήματα που είχαν οι γυναίκες κυρίως μετά τη γέννα.

Chronic pelvic pain (CPP) accounts for 10% of all visits to gynecologists

Στους άνδρες το ίδιο πρόβλημα με τα ίδια συμπτώματα χαρακτηριζόταν ως προστατίτιδα. Oι γυναίκες βέβαια δεν έχουν προστάτη.....


*Μια φλεγμονή (οπως γράφει και στο 1ο link που έδωσα) μπορεί να προέρχεται απο :
1) Μικροβιακούς παράγοντες (Bακτήρια, ιοί, μύκητες, πρωτόζωα)
2) Χημικούς παράγοντες (Oξέα, βάσεις, ενδογενείς ουσίες)
3) Φυσικούς παράγοντες (Θερμότητα, ψύχος, ακτινοβολίες, τραύματα)[/i]

[john]

..... υποκλίνομαι μπροστά στην παλαιότητά σου. 

Με 3 χρόνια "προυπηρεσίας"    Εγω με 5 τι να πω δηλαδή ?  Superban Πέσε και παίρνε!

[Φαέθων]

Βίντεο (δυστυχώς στα αγγλικά) όπου ο Dr.Wise επιχειρεί να εξηγήσει το κονφούζιο που προκαλεί ο -συνήθως λανθασμένος- όρος "προστατίτιδα"

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=UInmiKzx0h4#!

[Φαέθων]

Επειδή αυτά που λέγονται στο βίντεο αυτό που μόλις πόσταρα είναι -όχι απλά εξαιρετικά σημαντικά- αλλά θα έλεγα αποκαλυπτικά ειδικά για ασθενείς που ταλαιπωρούνται χρόνια με "προστατίτιδα" και τόνους αντιβίωσης, έκατσα και το μετέφρασα και για τους ομοιοπαθείς που δεν ξέρουν αγγλικά. Απολαύστε το...

Αν είσαι άνδρας στον οποίο διαγνώσθηκε "προστατίτιδα", ίσως είσαι μπερδεμένος όσον αφορά τι σημαίνει η διάγνωση αυτή και βέβαια όσον αφορά το τι μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.Έχω μιλήσει με χιλιάδες άντρες που μου εξέφρασαν αυτό τους το μπέρδεμα και επί πολλά χρόνια διαπιστώνω την ανάγκη να ξεδιαλυνθεί.

Έτσι με αυτό το βίντεο θέλω να βοηθήσω να ξεκαθαρίσει το κονφούζιο σχετικά με την "προστατίτιδα" και με το τι μπορεί να γίνει για να ανακουφιστεί κανείς από τα συμπτώματά της.

Δικαιολογημένα κανείς μπερδεύεται με τον όρο "προστατίτιδα"...Οι συμβατικές θεραπείες για αυτό που τυπικά διαγνώσκεται ως ¨προστατίτιδα" επικεντρώνονται στον προστάτη αλλά παραδόξως η μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων "προστατίτιδας" δεν φαίνεται να είναι κάποιο πρόβλημα με τον προστάτη. Αυτό εκπλήσσει τους περισσότερους άνδρες με διάγνωση "προστατίτιδας".

Είναι δύσκολο να το καταλάβεις, γιατί η διάγνωση που σου έγινε υπονοεί ότι ο προστάτης σου είναι η αιτία των προβλημάτων σου....αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι. Εστίασε την προσοχή σου για να καταλάβεις τι θέλω να πω με αυτό: όπως θα αναλύσω, οι έρευνες δείχνουν ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών που τους γίνεται διάγνωση "προστατίτιδας", δεν πάσχουν από μόλυνση του προστάτη...Μου πήρε πολύ χρόνο να ξεκαθαρίσω αυτό το κονφούζιο...

Κάποιος στον οποίο γίνεται διάγνωση "προστατίτιδας" έχει τουλάχιστον κάποιο από τα ακόλουθα συμπτώματα. Πολύ λίγοι τα παρουσιάζουν όλα, ενώ αρκετοί (που τους γίνεται διάγνωση "προστατίτιδας") έχουν κάμποσα από αυτά. Τα συμπτώματα είναι επιτακτική ούρηση, συχνοουρία, δυσουρία (δυσκολία στην ούρηση και στάξιμο), αίσθημα ατελούς ούρησης, ενοχλήσεις όταν κάθεσαι. Πόνος ή ενοχλήσεις στο πέος, τους όρχεις ή το περίνεο, πρωκτό και πρωκτική περιοχή, κόκυγα, βουβώνα. Ο πόνος και οι ενοχλήσεις μπορεί να είναι στην μία πλευρά του σώματος, στην άλλη, στο κέντρο ή ένας συνδυασμός αυτών. Μπορεί να έχεις ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια ή μετά από την εξπερμάτωση. Κάποιες φορές οι ενοχλήσεις εμφανίζονται ώρες ή και μια ολόκληρη ημέρα μετά την εξπερμάτωση. Μπορεί να έχεις ενοχλήσεις (ή απαλλαγή από αυτές) μετά από κίνηση των εντέρων. Μερικές φορές τα συμπτώματα μετατοπίζονται από μια περιοχή του σώματος σε μια άλλη. Τα ζεστά μπάνια ή ντους ή η ζέστη μερικές φορές απαλύνουν τα συμπτώματα. Τα Valium ή άλλες βενζοδιαζεπίνες  μερικές φορές προσωρινά βοηθούν αλλά αν και δεν αποτελούν λύση.

Τυπικά, αν έχεις αυτά τα συμπτώματα και σου έχει διαγνωσθεί "προστατίτιδα", σου έχει χορηγηθεί και μια ποικιλία αντιβιωτικών ή alpha blockers ή αντιφλεγμονωδών, κανένα εκ των οποίων δεν σε απάλλαξε από τα συμπτώματά σου.

Η επικέντρωση (όμως) στους μυς του πυελικού εδάφους και η αντιμετώπιση των συνηθειών που κρατούν αυτούς τους μυς σε χρόνια ένταση έχει προσφέρει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα.

Σε ευρείες κρατικές έρευνες, οι συμβατικές θεραπείες του προστάτη με αντιβιωτικά -χωρίς να υπάρχει απόδειξη μόλυνσης- δεν πρόσφεραν καλύτερα αποτελέσματα από την χορήγηση...χαπιών ζάχαρης [placebo]. Στο βιβλίο μας "A Headache in the Pelvis" αναλύουμε με λεπτομέρειες αυτές τις έρευνες.

Για να τα κάνουμε κατανοητά αυτά, στο βιβλίο μας έχουμε περιλάβει ένα cartoon που απεικονίζει τον προστάτη πίσω από σίδερα φυλακής ενώ η λεζάντα πάνω από το cartoon γράφει "Δεν το έκανα εγώ!!".

Παρόλα αυτά οι περισσότεροι γιατροί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο "προστατίτιδα" και να αντιμετωπίζουν τους ασθενείς που παραπονούνται για ουροποιητική δυσλειτουργία, πόνους και άλλες ενοχλήσεις, ωσάν αυτά τα συμπτώματα να προκαλούνταν από μόλυνση ή φλεγμονή...

Όταν ένας άνδρας επισκέπτεται έναν γιατρό και παραπονείται για τα συμπτώματα που ανέφερα, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ένδειξη μόλυνσης, ο γιατρός τυπικά αντιμετωπίζει τον ασθενή αυτόν σαν η αιτία των προβλημάτων του να είναι ένας μολυσμένος η με φλεγμονή προστάτης αδένας και συχνά χορηγεί αντιβιωτικά χωρίς να ελέγξει για αποδείξεις μόλυνσης. Η έρευνα έχει τεκμηριώσει πως η χορήγηση θεραπείας με αντιβιωτικά χωρίς την απόδειξη μικροβιακής προσβολής, τετριμμένα θα αποτύχει να βοηθήσει τον ασθενή με τα συμπτώματα...Κι όμως όλοι οι ασθενείς τους οποίους έχουμε γνωρίσει με τα συμπτώματα που παρέθεσα, στους οποιους έχει διαγνωσθεί "προστατίτιδα" και στους οποιους δεν υπήρχε απόδειξη για μόλυνση, χορηγήθηκαν θεραπείες με αντιβιωτικά...συχνά σε πολλαπλές επαναλήψεις.

Οι περισσότεροι γιατροί, τους οποίους αυτοί οι ασθενείς επισκέφτηκαν, δεν προχώρησαν σε καλλιέργειες προκειμένου να στοιχειοθετήσουν την υποψία μόλυνσης.

Ο λόγος για τον οποίο τα αντιβιωτικά δεν δουλεύουν με αυτή τη πάθηση, είναι ότι στο 95% των περιπτώσεων με τα συμπτώματα αυτά, ο ασθενής δεν πάσχει από κάποια μόλυνση του προστάτη...

Στο πρωτόκολλο αντιμετώπισης Wise-Anderson το οποίο αναπτύξαμε στη τμήμα ουρολογίας του πανεπιστημίου Stanford, πάντοτε διερευνούμε για τεκμήρια προστατικής μόλυνσης και φλεγμονής στο προστατικό υγρό στους ασθενείς που παραπονούνται για πόνους και ουρολογικές, σεξουαλικές και άλλες δυσλειτουργίες.

Ο όρος "προστατίτις" υποδυκνύει μία "-ίτις" [λοίμωξη] του προστάτη αδένα....Είναι [λοιπόν] απόλυτα λογικό να υποθέσεις ότι κάτι πάει στραβά με τον προστάτη σου εάν σου γίνει διάγνωση "προστατίτιδας"....και οι περισσότεροι άνδρες στους οποίες δίνεται αυτή η διάγνωση τριγυρνάνε χρόνια γύρω από την πεποίθηση ότι κάτι πάει στραβά με τον προστάτη τους...

Ξαναλέω, "προστατίτιδα" ως διάγνωση σημαίνει ότι υπάρχει λοίμωξη ή φλεγμονή του προστάτη αδένα και συχνά γίνεται χωρίς ο γιατρός να προβεί σε εξετάσεις που να αποδυκνείουν την εγκυρότητα μιας τέτοιας διάγνωσης...

Θέλω να δώσω έμφαση στο γεγονός ότι η αντιμετώπιση με αντιβιωτικά της βακτηριακής προστατίτιδας είναι ένα μεγάλο επίτευγμα της σύγχρονης ιατρικής....Εάν [όντως] έχεις βακτηριακή προστατίτιδα -μολονότι αυτό είναι ένα ελάχιστο ποσοστό των ανδρών στους οποίους γίνεται διάγνωση προστατίτιδας- τότε τα αντιβιωτικά είναι μια πολύ καλή αντιμετώπιση -αναμφίβολα η μόνη αντιμετώπιση- και συνήθως [εκεί] έχουν αποτέλεσμα. 

Το πρόβλημα είναι πως το να αντιμετωπίζει κανείς όλες τις περιπτώσεις πυελικών ενοχλήσεων και δυσλειτουργιών στους άνδρες ως περιπτώσεις Οξείας ή Χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας, έχει αποδειχτεί με εμπεριστατωμένες έρευνες ότι δεν λειτουργεί....Παρά τις ξεκάθαρες επιστημονικές αποδείξεις ότι τα αντιβιωτικά δεν είναι αποτελεσματικά για αυτό που ονομάσθηκε "Μη Βακτηριακή Προστατίτιδα" είναι κοινή και τερριμμένη πρακτική των γιατρών να χορηγούν και για αυτές τις περιπτώσεις αντιβιωτικά.

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αν το προστατικό υγρό παρουσιάζει ευρήματα φλεγμονής ή λοίμωξης....κι εδώ είναι το πως γίνεται: τυπικά ο ουρολόγος κάνει μάλαξη του προστάτη που οδηγεί σε έκκριση προστατικού υγρού από το πέος, το οποίο υγρό τοποθετείται σε πλάκα μικροσκοπίου και εξετάζεται με το μικροσκόπιο. Εναλλακτικά μπορεί να εξεταστεί το ίζημα ούρων που προέρχεται κατευθείαν μετά από τη μάλαξη του προστάτη. 

Όταν υπάρχει λοίμωξη ή φλεγμονή, από το μικροσκόπιο είναι ορατά πυοσφαίρια και ο αριθμός τους μετράται με μια καθιερωμένη μέθοδο -"ανά οπτικό πεδίο" και η αντίστοιχη αναφορά που δίνεται είναι "x πυοσφαίρια ανά οπτικό πεδίο".

Η έρευνα έχει δείξει ότι μερικά [μόνο] πυοσφαίρια δεν είναι σπάνιο εύρημα στο προστατικό υγρό υγιών ανδρών, και σε μερικές μελέτες άνδρες χωρίς συμπτώματα έχουν περισσότερα πυοσφαίρια στο προστατικό υγρό τους από άνδρες οι οποίοι είναι πάσχοντες!

Η έρευνα έχει δείξει επίσης ότι τα συμπτώματα παθήσεων στις οποίες έχουν δωθεί οι ονομασίες "Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα", "Προστατοδυνία", "Δυσλειτουργία Πυελικού Εδάφους", "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους" δεν φαίνεται να προκαλούνται από φλεγμονή. Με άλλα λόγια, αυτό που θέλω να πω είναι πως στην μεγάλη πλειοψηφία περιπτώσεων Χρόνιου Πυελικού Άλγους στους άνδρες, ούτε λοίμωξη ούτε φλεγμονή του προστάτη φαίνεται να είναι το πρόβλημα.

Είναι για τους λόγους αυτούς που, το 1995, το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας επανακαθόρισε αυτό που αποκαλούταν "Μη Βακτηριακή Προστατίτιδα" σε "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους" ή "C.P.P.S"...

Αν και αυτός ο [νέος] όρος χρησιμοποιείται κάποιες φορές, είναι ωστόσο ο όρος "Προστατίτιδα" που εξακολουθεί να απολαμβάνει ευρείας χρήσης ακόμα και σήμερα, παρά τα όσα σας ανέφερα εδώ....και το κονφούζιο μεταξύ "Προστατίτιδας" και "Συνδρόμου Χρόνιου Πυελικού Άλγους" παραμένει αμείωτο!

Να και ποιοί είνα οι παράγοντες οι οποίοι φαίνονται να σχετίζονται με την έναρξη αυτού που συνήθως λοιπόν διγνώσκεται ως "Προστατίτιδα": μακροχρόνιες περίοδοι στρες, τάση για άγχος και ανησυχία-προβληματισμό, ψυχαναγκαστική σεξουαλική δραστηριότητα ή αυνανισμός, γυμναστική με βάρη ή ποδηλασία, ερωτικές συνευρέσεις που προκάλεσαν άγχος και επίσης τραύμα στην πυελική περιοχή...ή μια απόρροια βακτηριακής λοίμωξης...κάποιες φορές παρατεταμένο καθισιό σε αγχωτικό εργασιακό περιβάλλον και μερικές φορές χειρουργική επέμβαση κάπου στην πυελική περιοχή.

Αν η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών στους οποίους γίνεται διάγνωση "προστατίτιδας" δεν υποφέρουν εξ'αιτίας μιας λοίμωξης ή μιας φλεγμονής...τότε γιατί υποφέρουν;;;

Η δουλειά που έχουμε κάνει στο Stanford, οι μελέτες που έχουμε δημοσιεύσει, το βιβλίο μας "A Headache in the Pelvis" και οι πληροφορίες στο site μας, όλα αυτά διαπραγματεύονται την αντίληψή μας περί του ότι η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που ονομάζονται "Προστατίτιδα", "Προστατοδυνία", "Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους", "Δυσλειτουργία Πυελικού Εδάφους" είναι ένα είδος χρόνιας κράμπας μέσα στο πυελικό έδαφος...ένα είδος συνεχόμενων σπασμών που τροφοδοτούνται από το άγχος, την ένταση, τις ενοχλήσεις και την έμφυτη άμυνά μας.

Αυτό είναι μια νέα αντίληψη αυτού που συχνά ονομάζεται "προστατίτιδα"...σημαίνει ότι για να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά τα συμπτώματα, πρέπει να στρέψεις την προσοχή σου στους μυς του πυελικού εδάφους...στο άγχος σου και στην τάση να θέτεις αυτούς τους μυς σε ένταση...

Αυτή η νέα αντίληψη και οι αντίστοιχοι μέθοδοι αντιμετώπισης ονομάστηκε επίσημα πρωτόκολλο Wise-Anderson αν και για πολλά χρόνια διαδώθηκε επίσης με την δημοφιλή ονομασία πρωτόκολλο Stanford.

Πληροφορίες σχετικά με το πρωτόκολλο αυτό και με την αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση αυτού που ονομάζεται "Προστατίτιδα" μπορεί να βρεθεί στο βιβλίο μας, στο site μας και στις δημοσιεύσεις μας.

Ελπίζω αυτή η συζήτηση να ήταν χρήσιμη σε εκείνους από εσάς που είχαν μπερδευτεί / αποπροσανατολιστεί από την διάγνωση "Προστατίτιδα" και από το τι μπορεί να γίνει γι'αυτήν.

[Hyper Ban]

:

Καταπληκτικό αυτό που έκανες , θα βοηθήσει αυτούς  που δεν ξέρουν αγγλικά να καταλάβουν αυτό που φωνάζετε τόσο καιρό πως συμβαίνει .Παλιούς και νέους .

Μπορείς να βάλεις και υπότιτλούς γιατί θέλω να χαζέυω  τον Dr. David Wise όταν μιλάει ;;;

Συγχαρητήρια για την προσπάθεια .

[mavrilous]

Ωραίος phaethon, εξαιρετικά ενδιαφέρον το βίντεο και μπράβο για την μετάφραση.

[Φαέθων]

Και να πω τώρα και την αμαρτία μου (γιατί δεν με αφήνει να "αγιάσω);

Έχεις από την μια τον Wise να λέει ότι 1ον) η φλεγμονή φαίνεται από τα πυοσφαίρια σε μικροσκοπικό έλεγχο του προστατικού υγρού και 2ον) να ορύεται και να λέει με 1000 τρόπους ότι στο 95% των περιπτώσεων δεν υπάρχει λοίμωξη, φλεγμονή και γενικότερα κάποιο πρόβλημα με τον προστάτη και από την άλλη έχεις τον "άλλον" να δίνει σε όλους απαξάπαντες ένα χαρτάκι τίγκα στα κοκκινάδια "φλεγμονές" (οι οποίες ταχυδακτυλουργικά μετά εξαφανίζονται), να τους βρισκει με το δάχτυλο "πόσα χρόνια έχουν το μικρόβιο" και να "τους μειώνει τον όγκο του προστάτη"... ε χέστε με...δεν μεταδίδω άλλο.

Απεταξάμην...

[Trapsoul]

Έχω αρχίσει και εγώ να αλλάζω ρότα... Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι μυϊκό και χρήζει φυσιοθεραπευτού και όχι ουρολόγου! Βέβαια η αλήθεια, αν έχω καταλάβει καλά, είναι ότι η Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα ενδέχεται να δημιουργήσει Χρόνιο Πυελικό Άλγος ή απλά μπορούν να συνυπάρχουν και οι 2 σαν 2 διαφορετικές παθήσεις και βέβαια εννοείται ότι τελικά το Χρόνιο Πυελικό Άλγος μπορεί να εμφανίζεται και μόνο του.

Το ερώτημά μου λοιπόν είναι το εξής.
Ας πάρουμε τη δική μου περίπτωση που έχουμε βρει στην καλλιέργεια σπέρματός μου ότι υπάρχει χλαμύδια, αλλά οι ενοχλήσεις που νιώθω στο περίνεο είμαι πεπισμένος ότι προέρχονται από τους σπασμούς που μου δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο που έπαιρνα φιναστερίδη και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε Χρόνιο Πυελικό Άλγος. Τι κάνω? Προσπαθώ να εξαλείψω το μικρόβιο? Ξεχνάω το μικρόβιο και ξεκινάω τη φυσιοθεραπευτική προσέγγιση καταπολέμησης του Πυελικού Άλγους?
Διαφωτίστε με αγαπητοί μου συμπάσχοντες - αγωνιστές – συνpostaδες

[Φαέθων]

Από απάντησή μου σε παρόμοιο ποστ:

Αρκει μόνο να σου πω ότι ο Nickel [2003] αναφέρει πως άλλοι οργανισμοί στο κατώτερο ουροποιητικό πέρα από βακτήρια, όπως Χλαμύδια και Μυκόπλασμα ευθύνονται κάποιες φορές για ουρηθρίτιδα στον άνδρα. Ωστόσο σχετικά με την θεωρία-υπόθεση αν μπορούν να ενοχοποιηθούν και για Χρόνια Προστατίτιδα (φλεγμονή στον προστάτη, αν βέβαια πραγματικά έχεις κάτι τέτοιο) δεν κατέστη δυνατό να βρεθούν ενδείξεις. Το ίδιο ισχύει και για ιοιύς και μύκητες. Καμμία απόδειξη.

Εν πάση περιπτώσει, ποιο εργαστήριο σου βρήκε τα χλαμύδια; Έκανες επαναληπτική εξέταση αλλού να δεις αν τα αποτελέσματα επιβεβαιώνονται;

Δεύτερον, έστω ότι έχεις  χλαμύδια...Παραδέχεσαι ότι υπήρχαν μέρες ή περίοδοι που είσαι τελείως ασυμπτωματικός. Αυτό δεν σου κάνει εντύπωση; Έχεις δει ποτέ τον πόνο μιας μολυσμένης πληγής να παίρνει ρεπό για λίγο και μετά να επανέρχεται; Ή μήπως....τα χλαμύδια πέφτουν σε νάρκη για λίγες ώρες και μετά ξαναξυπνάνε; Όντως νομίζω θα πρέπει να ψαχτείς αλλού.

[Φαέθων]

Συγνώμη αλλά....που βρήκες εσύ ότι μπήκα στην χθεσινή μας κουβέντα;;;

Δεν έχω καμία εξειδίκευση να σε συμβουλέψω τι να κάνεις ΑΝ έχεις χλαμύδια, όπως δεν μπορώ να συμβουλέψω κάποιον που έχει την καρδιά του ή κάποιον που έχει ανεπάρκεια νεφρών. Ούτε μικροβιολόγος είμαι ούτε λοιμοξιολόγος.

Αυτό που -ως παθών- μπορώ να σε συμβουλέψω τι να κάνεις (πράγμα που το έχω κάνει) είναι αν έχεις Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους.

Και αυτό που απλά προσπαθώ να σου πω είναι ότι δεν πιστεύω πως σχετίζεται με χλαμύδια. Δεν είπα κάτι περίπλοκο.

[Φαέθων]

...και να συμπληρώσω φίλε Trapsoul ότι είναι κάπως φάουλ να σβήνεις μήνυμά σου μετά που κάποιος κάνει τον κόπο να σου απαντήσει σε αυτό (και για όσους διαβάζουν το παραπάνω μήνυμά μου και δεν καταλαβαίνουν σε τι απαντάω)

[Trapsoul]

Εχεις δικιο, sorry δεν εγινε εσκεμένα....

[sals]

Γεια σας. Τωρα τελευταια, αρχισαν να εμφανιζονται κομματακια σαν ζελε στο σπερμα μου και με μια μελετη που εκανα, εφτασα σε αυτο το σημειο. Ειμαι 19 χρονων και εχω αρκετο καιρο να κανω σεξ,και με παραξενευσε το γεγονος αυτο,εως και με τρομαξε. Πριν λιγο καιρο ειχα παθει μυκητιαση απο αντιβιωση στο πεος, μπορει αυτο να ειναι παραγοντας; αν μπορειτε παρακαλω απαντηστε μου θα ειμαι ευγνομων, ευχαριστω πολυ!