Ποιος είναι ο ασθενής με προστατίτιδα; / Κατηγοριοποίηση της προστατίτιδας

[Φαέθων]

Αντιγράφω από το βιβλίο The Prostatitis Manual του Curtis Nickel 

Ποιος είναι ο ασθενής με προστατίτιδα;

Οι περισσότεροι γιατροί που κάνουν διάγνωση και κουράρουν ασθενείς με προστατίτιδα θα σου πουν ότι αυτοί οι ασθενείς είναι εύκολο να αναγνωριστούν αλλά δύσκολο να τους γίνει διάγνωση και κατηγοριοποίηση.

Οι γιατροί δεν έχουν καταρχάς πρόβλημα με τη διάγνωση στον ασθενή που καταφτάνει ως επείγον περιστατικό, με οξείς πόνους στο περίνεο και τη βουβωνική περιοχή, πυρετό και κρυάδες και ενοχλήσεις ή συμπτώματα απόφραξης στην ούρηση. Αυτή η σπανιότερη κατηγορία  ασθενών με «Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα» δεν θέτουν για τον γιατρό κάποιο διαγνωστικό ή θεραπευτικό δίλημμα.

Είναι η πλειοψηφία των ασθενών -εκείνη που παρουσιάζεται, με πόνους στη πυελική περιοχή και τα γεννητικά όργανα, συμπτώματα αποφρακτικής ούρησης και διάφορες σεξουαλικές δυσλειτουργίες-  που αποτελούν μια πρόκληση για τους γιατρούς. Οι σπάνιες περιπτώσεις εξ΄αυτών θα έχουν ένα ιστορικό στο παρελθόν επαναλαμβανόμενων ουρολοιμόξεων με περιοδικούς παροξυσμούς των συμπτωμάτων που όμως σβήνουν με αντιβιοτική αγωγή.

Κάποιοι από αυτούς τους ασθενείς παρουσιάζονται για πρώτη φορά αναφέροντας πρόσφατη εμφάνιση αυτού του συμπλέγματος συμπτωμάτων που όμως εξαλείφεται γρήγορα με κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και δεν ξαναεμφανίζονται. Όμως οι περισσότεροι ασθενείς έχουν αντίθετα ένα μακρύ ιστορικό ταλαιπωρίας: πόνοι που δυναμώνουν και καταλαγιάζουν, ενοχλήσεις στην ούρηση, επίπονες και δύσκολες σεξουαλικές επαφές και μειωμένη ποιότητα ζωής.

Αν και προβλήματα του προστάτη όπως υπερπλασία κλπ. αφορούν άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, τα συμπτώματα αυτά που θυμίζουν προστατίτιδα μπορούν να εμφανιστούν σε άνδρες κάθε ηλικίας από τον πολύ νέο μέχρι τον πολύ ηλικιωμένο.

Κατηγοριοποίηση των περιπτώσεων

Το 1978, ο Drach και οι συνεργάτες του κάναν κατηγοριοποίηση των περιπτώσεων ασθενών σε Οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, Χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα και προστατοδυνία. Αυτή η κατηγοριοποίηση σήμερα ονομάζεται «κλασσική» κατηγοριοποίηση.

Στη δεκαετία του 90, ομάδα μελέτης του Εθνικού Οργανισμού Υγείας (National Institutes of Health) κατέληξε ότι ακόμα και αν τα συμπτώματα αυτά ξεκινάνε στον προστάτη, μέχρι την στιγμή που οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζονται, ο προστάτης ίσως να μην είναι το κύριο εμπλεκόμενο όργανο. Πολλοί πιστεύουν ότι το σύνδρομο προκαλείται από ένα νευρομυικό πρόβλημα στο περίνεο και το πυελικό έδαφος η από μια δυσλειτουργία του κατώτερου ουροποιητικού. Για τον λόγο αυτό θεωρήθηκε ότι δεν ήταν ορθό το να μπαίνει μια ετικέττα με την ονομασία προστατίτιδα ή προστατοδυνία που υποδηλώνει πρόβλημα του προστάτη σε  αυτούς τους ασθενείς. Από πολλούς πιστεύεται ότι αυτό το λάθος που γινότανε ως τότε, συνέβαλε στο κονφούζιο που υπήρξε σε αυτό το ιατρικό πεδίο στις τελευταίες δεκαετίες και στις πιθανά αναποτελεσματικές θεραπείες που είχαν ως επίκεντρο τον προστάτη.

Αποφασίστηκε από την ομάδα μελέτης του Εθνικού Οργανισμού Υγείας να αναπτυχθεί μια νέα κατηγοριοποίηση που θα ήταν καταλληλότερη για χρήση στην έρευνα αλλά και πρακτική για την εφαρμογή θεραπειών. Η νέα αυτή κατηγοριοποίηση έχει 4 κατηγορίες:

Κατηγορία Ι ή Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα ή οποία σχετίζεται με οξεία γενική μόλυνση του προστάτη αδένα.

Κατηγορία ΙΙ ή Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα ή οποία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις από τον ίδιο μικροοργανισμό.

Κατηγορία ΙΙΙ ή Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους (Chronic Pelvic Pain Syndrome – CPPS). Εδώ εντάσσονται πλέον οι παλαιότερες κατηγορίες που ονομάζονταν Χρόνια Μη Μικροβιακή Προστατίτιδα και Προστατοδυνία. Μια από τις συνθήκες βάση της οποίας ορίσθηκε ότι μπορεί ο γιατρός να προχωρήσει σε ταξινόμηση ενός ασθενούς σε αυτή τη κατηγορία, είναι τα συμπτώματα του να υπάρχουν για τουλάχιστον 3 μήνες [δεδομένου του επιθετικού προσδιορισμό "Χρόνιου"].

Αυτή η κατηγορία  χωρίζεται σε δύο επιπλέον υποκατηγορίες: 
-Κατηγορία ΙΙΙA: φλεγμονώδης CPPS και
-Κατηγορία ΙΙΙΒ Μη-φλεγμονώδης CPPS,
Η υποκατηγοριοποίηση αυτή γίνεται ανάλογα με τον αριθμό των πυοσφαίριων που βρίσκει ο μικροβιολόγος στα προστατικά εκκρίματα και υποδηλώνει παρουσία ή μη φλεγμονής.

Οι έρευνες έχουν υποδείξει ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 95% των ασθενων με διάγνωση χρόνιας προστατίτιδας ανήκουν στην Κατηγορία ΙΙΙ.

Τέλος ο Εθνικός Οργανισμός Υγείας περιέλαβε μια νέα και πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία:

Κατηγορία IV ή Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα. Οι ασθενείς αυτής της κατηγορίας δεν έχουν κανένα σύμπτωμα αλλά τυχαία (συνήθως λόγω εξετάσεων για άλλο πρόβλημα όπως ανεβασμένο PSA=προστατικά αντιγόνα) ανακαλύπτεται σημαντικός αριθμός πυοσφαιρίων στα προστατικά εκκρίμματα γεγονός που υποδηλώνει φλεγμονή.   

[Φαέθων]

Σύμφωνα με τον Nickel πάντα, η πρώτη κατηγορία (Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα) δεν παρουσιάζει προβλήματα ούτε στην διάγνωσή της ούτε στην αντιμετώπισή της. Τα αντιβιωτικά είναι αποτελεσματικά ενώ εάν ο προστάτης λόγω πρηξίματος/φλεγμονής εμποδίζει την ούρηση χρειάζεται προσωρινα καθετήρας μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Η μόνη επιπλοκή είναι αν τυχόν δεν υπάρξει ανταπόκριση του ασθενούς στα αντιβιοτικά εντός 36-48 ωρών, θα πρέπει ο γιατρός να υποψιαστεί δημιουργία κύστης στον προστάτη, οπότε και εδώ έγκειται μία από τις λίγες χρησιμότητες του διορθικού υπέρηχου στην πάθησή μας, ώστε να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. O Nickel ολοκληρώνει τις πολύ λίγες γραμμές που αφιερώνει σε αυτή τη κατηγορία λέγοντας: "Η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα είναι σπάνια, η διάγνωση είναι απλή και η θεραπεία αποτελεσματική. Λίγοι ασθενείς θα εξελιχθούν σε σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας."

Νομίζω ότι αυτή η κατηγορία δεν μας πολυαπασχολεί παρά μόνο εγκυκλοπαιδικά. Είναι μια μόλυνση που μπορεί να συνοδεύεται από πυρετούς και ρίγη και σύντομα περνάει με αντιβιωτικά. Προσοχή: εννοούμε περνάει πλήρως και δεν μιλάμε για μετριασμό των συμπτωμάτων. Αν κάποιος έπασχε κάποια στιγμή από αυτό, η ιατρική αντιμετώπιση τον θεραπεύει σύντομα και δεν θα είχε ανάγκη να κάνει έρευνα και να καταλήξει να διαβάζει αυτό το forum. Το μόνο ενδιαφέρον που παρουσιάζει για εμάς είναι η υπόθεση ότι εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά μπορεί να οδηγήσει κάποιο μικρό ποσοστό ασθενών σε χρόνια προστατίτιδα. Το να μην αντιμετωπιστεί σωστά, φαντάζομαι υπονοεί ολιγωρία στη διάρκεια και το είδος της αντιβίωσης. Σύμφωνα και με τους Wise και Anderson μια τέτοια ολιγωρία μπορεί να οδηγήσει κάποιους ασθενείς στο να εξελιχθούν στις σπάνιες περιπτώσεις Χρόνιας Μικροβιακής Προστατίτιδας -κατηγορία ΙΙ- με κύριο χαρακτηριστικό ουρολοιμώξεις ανά χρονικά διαστήματα, που σβήνουν για λίγο καιρό με την αντιβίωση.

Επίσης, όπως έχουμε ήδη συζητήσει σε αυτό το forum νεότερες θεωρίες υποψιάζονται ότι και σε κάποιους ασθενείς με Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους -κατηγορία ΙΙΙ- τα συμπτώματα μπορεί να πυροδοτηθούν από μια μικροβιακή "επίθεση" και να συνεχίσουν για αμφιλεγόμενους λόγους και μετά που αυτή έχει πάψει. Και αυτή την υπόθεση δεν την απορρίπτουν οι Wise και Anderson (την αναφέρουν μάλιστα στο βιβλίο τους) αλλά χωρίς να τη θεωρούν τον μοναδικό τρόπο πυροδότησης-έναρξης του προβλήματος. 

Αφήνουμε λοιπόν την κατηγορία Ι και προχωράμε στις κατηγορίες ΙΙ και ΙΙΙ που επαγωγικά απομένουν για όσους έχουμε τα γνωστά περίεργα συμπτώματα (ούτε η κατηγορία IV μας αφορά αφού οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία ούτε καν έχουν αντιληφθεί ότι κάτι συμβαίνει αφού δεν έχουν καθόλου συμπτώματα).

Σύμφωνα με τον Nickel πάντα, τα ευρήματα σε μια εξέταση/καλλιέργεια 4 δειγμάτων κατά Stamey-Meares  θα έχουν ως εξής στις περιπτώσεις ΙΙ και ΙΙΙ αντίστοιχα:

                                                      VB1     VB2     EPS   VB3
Κατηγορία ΙΙ     Πυοσφαίρια               -        +/-       +      +
                      Καλλιέργειες                 -        +/-       +      +

Κατηγορία ΙΙΙΑ  Πυοσφαίρια               -          -         +      +
                      Καλλιέργειες                 -          -         -       -

Κατηγορία ΙΙΙΒ  Πυοσφαίρια              -          -         -        -
                      Καλλιέργειες                 -          -         -       -

+ υποδηλώνει ευρήματα, - υποδηλώνει απουσία ευρημάτων,  +/-  υποδηλώνει ότι μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν ευρήματα.

Υπενθυμίζεται ότι στη Meares-Stamey: VB1=δείγμα ούρων από την αρχή της ούρησης, VB2=δείγμα ούρων από το μέσον της ούρησης, EPS=προστατικό έκκριμα από μάλαξη του προστάτη, VB3=δείγμα ούρων μετά από τη μάλαξη του προστάτη.


Εναλλακτικά, σε μια εξέταση 2 δειγμάτων κατά Nickel τα ευρήματα θα εχουν ως εξής:

                                                      VB2     VB3       
Κατηγορία ΙΙ     Πυοσφαίρια              +/-     +             
                      Καλλιέργειες                +/-     +             

Κατηγορία ΙΙΙΑ  Πυοσφαίρια              -         +               
                      Καλλιέργειες                -         -               

Κατηγορία ΙΙΙΒ  Πυοσφαίρια              -          -                 
                      Καλλιέργειες                -          -               


Μερικές σημαντικές επισημάνσεις στα παραπάνω:


Στατιστικά και μόνο, βάση των όσων αναφέρθησαν, 95% από εμάς που έχουμε τα γνωστά περίεργα συμπτώματα και γράφουμε σε αυτό το forum, ανήκουμε στην κατηγορία ΙΙΙ, δηλαδή πάσχουμε από αυτό που ονομάζεται πλέον Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους (και όχι πλέον "προστατίτιδα"). Άλλοι εμπίπτουμε στη φλεγμονώδη του υποκατηγορία (ΙΙΙΑ) και άλλοι (οι περισσότεροι βάση των στοιχείων της μελέτης του 2003) στην μη φλεγμονώδη (ΙΙΙΒ)[/url]. Είναι ωστόσο τραγικά δύσκολο να αλλάξει μια ορολογία που έχει γίνει επί δεκαετίες καpαμέλα στα στόματα ασθενών και γιατρών (ειδικά όταν οι περισσότεροι είναι ανενημέρωτοι). Έτσι αναγκαστικά, είτε λόγω συνήθειας, είτε λόγω κεκτημένης ταχύτητας είτε για να αποφύγουν τις μακροσκελείς εξηγήσεις, ακόμα και άνθρωποι που γνωρίζουν τα παραπάνω αναφέρονται σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες ως "προστατίτιδα" και ξεμπερδεύουνε. Ακόμα και ο τίτλος αυτού του topic αν προσέξατε είναι "Κατηγοριοποίηση της προστατίτιδας" 

Να θυμόμαστε ότι η κατηγορία ΙΙ αφορά μόνο το 5% ανθρώπων με παρεμφερή συμπτώματά, οπότε αυτό και μόνο πρέπει να σας κάνει σκεπτικούς πριν αποφανθείτε ότι ανήκετε σε αυτή τη κατηγορία. Σε αυτή τη κατηγορία αναφέρεται προφανώς ο Nickel όταν γραφει "Οι σπάνιες περιπτώσεις εξ΄αυτών [των ασθενών] θα έχουν ένα ιστορικό στο παρελθόν επαναλαμβανόμενων ουρολοιμόξεων με περιοδικούς παροξυσμούς των συμπτωμάτων που όμως σβήνουν με αντιβιοτική αγωγή".

Μερικοί ασθενείς επειδή εμφανίζουν μικρόβια σε καλλιέργειες, θεωρούν αυτομάτως ότι ανήκουν στην κατηγορία ΙΙ. Να θυμίσω εδώ ότι το βιβλίο του Nickel είναι γραμμένο το 2002 και η κατηγοριοποίηση του Εθνικού Οργανισμού υγείας έγινε το 1995. Ήδη από τότε, αλλά περισσότερο στα επόμενα χρόνια και κυρίως μετά την ουρολογική μελέτη του 2003, αμφισβητήθηκε κατά πόσον η εύρεση μικροβίων στις καλλιέργειες από μόνη της είναι σημαντικό εύρημα. Δεδομένου ότι βρέθηκε πως ακόμα και υγιείς άνθρωποι χωρίς κανένα σύμπτωμα βρέθηκαν να έχουν μικρόβια στις καλλιέργειες, μπορεί κάλλιστα ένας ασθενής ο οποίος ανήκει στην κατηγορία ΙΙΙ (δηλαδή τα συμπτώματα του τα προκαλεί οτιδήποτε τα προκαλεί και στους άλλους ασθενείς αυτής της κατηγορίας-θέλετε νευρομυϊκό θέμα, θέλετε μηχανική βλάβη του ουροποιητικού-ας μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία εδώ αφού ο σκοπός του post είναι άλλος) να εμφανίζει και αυτός μικρόβια στις καλλιέργειες, τα οποία όμως είναι πιθανά ένα τυχαίο εύρημα και δεν ευθύνονται αυτά για το πρόβλημά του. Επαναλαμβάνω ότι οι λίγοι ασθενείς που πραγματικά ανήκουν στην κατηγορία ΙΙ κάθε κάποιο χρονικό διάστημα εμφανίζουν συμπτώματα ουρολοίμωξης. Στις καλλιέργειες τότε εμφανίζεται συστηματικά ο ίδιος μικροοργανισμός και μια θεραπεία με αντιβίωση σβήνει τελείως τα συμπτώματα μέχρι να ξαναγίνει ο κύκλος.

Να θυμόμαστε τέλος βέβαια ότι η επιστήμη ακόμα δεν έχει κατανοήσει την πάθησή μας σε μεγάλο βαθμό και συνεπώς ολόκληρο αυτό το οικοδόμημα των κατηγοριών βασίζεται στην υποκειμενική κατανόηση που έχει η επιστήμη για την πάθησή μας, πατάει σε σαθρά θεμέλια και μπορεί κάποια στιγμή και πάλι να χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί.

Κλείνοντας αξίζει να σημειωθεί και πάλι πως η παρουσία φλεγμονής ή όχι στον προστάτη κρίνεται με βάση μικροβιολογική εξέταση των δειγμάτων για πυοσφαίρια και όχι με κάποιον άλλο τρόπο (προφανώς μου λέει η κοινή λογική γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος).

[Φαέθων]

Βρήκα στο αμερικάνικο www.chronicprostatitis.com την πολύ ενδιαφέρουσα μαρτυρία / περιγραφή  ενός ανθρώπου που πάσχει από την σπάνια Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα (κατηγορία ΙΙ). Την παραθέτω ως σημείο αναφοράς για τους φίλους εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία. Συγκρίνετε την περιγραφή του με την δική σας εμπειρία και κρίνετε κατά πόσο μοιάζει. Παραθέτω μια ελεύθερη μετάφρασή του κειμένου στα ελληνικά αλλά και το αυθεντικό κείμενο στα αγγλικά.

Έχω Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα που αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τα αντιβιωτικά...Ο γιατρός εξάγει προστατικό υγρό και κάνει καλλιέργειες για να προσδιορίσει το μικρόβιο και να συνταγογραφήσει την κατάλληλη αντιβίωση. Το μικρόβιο συστηματικά προκύπτει ότι είναι το E-coli.

Τα συμπτώματά μου συνήθως ξεκινάνε με αύξηση της συχνότητας ούρησης, κάψιμο και πόνο στην ούρηση και αποβολή πύου. Αλλά δεν νοιώθω άλλου είδους πόνο εκτός από αυτό και αυτό φεύγει συνήθως μετά από μερικές μέρες αντιβίωση. Συνεχίζω την αντιβίωση για 30 ημέρες το οποίο είναι διάστημα μακρά μεγαλύτερο του πόσο παίρνει για να εξαφανιστούν τα συμπτώματα. Γνωρίζω ότι θα ξανακυλήσω μέσα σε μια περίοδο συνήθως 6 με 12 μηνών. Αυτό πάει έτσι για περισσότερα από 30 χρόνια.

Η χειρότερή μου εμπειρία ήταν μερικά χρόνια πριν όταν αποφάσισα να υπομείνω τα συμπτώματα και να δω τι θα γίνει. Ο πόνος έγινε απελπιστικός, οι όρχεις φλεγμαίναν, ουρούσα αίμα και σήκωσα υψηλό πυρετό. Αλλά και αυτό ανταποκρίθηκε καλά στο ξεκίνημα της αντιβίωσης και έκτοτε δεν ξαναδοκίμασα να πειραματιστώ. Κατευθείαν μόλις ξεκινάνε τα συμπτώματα αρχίζω αντιβίωση.

Ξέρω ότι οι φίλοι με Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους θα χασκογελάνε με αυτά που περιγράφω και ξέρω ότι αυτοί είναι η πλειοψηφία. Δεν γνωρίζω τι περνάνε αυτοί αλλά -απ'αυτή τη πλευρά- ούτε αυτοί γνωρίζουν τι περνάω εγώ.

-Εσείς όταν παίρνετε αντιβίωση τα συμπτώματά σας άμεσα υποχωρούν μέχρι που σύντομα εκμηδενίζονται;
-Στη συνέχεια περνάτε κυκλικές περιόδους χωρίς κανένα σύμπτωμα για μήνες ολόκληρους;
-Βγάζετε πάντα μικρόβιο στις καλλιέργειες και συστηματικά αυτό είναι το ίδιο;
-Τα συμπτώματά σας έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με τσούξιμο και πόνο στην ούρηση;
-Εάν δεν πάρετε αντιβίωση τα συμπτώματά σας σιγά-σιγά κορυφώνονται μέχρι που γίνονται ανυπόφορα;

Εάν οι απαντήσεις σας στα παραπάνω είναι όχι, τότε μάλλον δεν πάσχετε από το ίδιο πράγμα με αυτό που πάσχει αυτός ο άνθρωπος...

Ακολουθεί το πρωτότυπο μήνυμα στα αγγλικά:

I have chronic bacterial prostatitis that responds well to antibiotics. ... [T]he doctor will express some prostate fluid and run a culture to determine the bug and prescribe an appropriate antibiotic. My bug has consistently been shown to be E-coli.

That being said, my symptoms usually start with increased frequency of urination, burning and pain on urination, and pus discharge. But no pain other than that and it usually goes away after a few days on the antibiotics. I continue the antibiotics for 30 days which is well after the symptoms have disappeared. I can usually expect a relapse in 6 to 12 months. ... This has been going on for more than 30 years. .... My worst experience a number of years ago was when I thought I would tough it out and see what happened. The pain got excruciating, testicles inflamed, bloody discharge, high fever. But this responded well to antibiotics and I haven't tried to tough it out again after that experience. I know when it starts and go on antibiotics right away.

I know that guys who have chronic pelvic pain syndrome may scoff at what I say and I know that they are in the majority. I really don't know what they are going through but then, they don't know my experience either.

[Φαέθων]

Παραπάνω παρέθεσα μερικά στοιχεία που γνωρίζουμε και κάποιες κατευθύνσεις στις οποίες έχει στραφεί η επιστήμη. Ακόμα είμαστε μακρυά από το να έχουμε καταλήξει στα πάντα σχετικά με αυτές τις παθήσεις. Κάθε άλλο. Αρκετά σημεία παραμένουν αινίγματα και οι απαντήσεις σε αυτά θεωρίες. Κάποιες  θεωρίες από αυτές δείχνουν να έχουν περισσότερη βάση από τα ευρήματα των ερευνών και κάποιες άλλες δεν έχουν παρά ελάχιστα έως ανύπαρκτα στοιχεία που να τις επιβεβαιώνουν. Η έρευνα λοιπόν δεν έχει δώσει απαντήσεις στα πάντα αλλά είναι αναγκαστικά ότι καλύτερο έχουμε προκειμένου να μην κάνουμε το ταξίδι της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, ψάχνοντας να βρουμε τι μας συμβαίνει.

Μερικά από τα αινίγματα που προανέφερα είναι τα ακόλουθα:

-Γιατί τα μικρόβια σε κάποιους ανθρώπους προκαλούν οξεία μόλυνση που θεραπεύεται πλήρως (κατηγορία Ι) σε άλλους οξεία μόλυνση στην οποία θα ξανακυλάνε περιοδικά (κατηγορία ΙΙ) και σε άλλους δεν προκαλούν απολύτως τίποτα (υγιείς άνδρες με μικρόβια στις καλλιέργειες);

Μια πρόχειρη απάντηση-θεωρία που θα μπορούσα να δώσω εγώ, είναι πτώση του ανοσοποιητικού (το οποίο ως γνωστό μπορεί να προέλθει και από υπερβολικό στρες). [Βλέπω με ενδιαφέρον τους Wise και Anderson να συσχετίζουν εκδήλωση της Κατηγορίας Ι - Οξείας Βακτηριακής Προστατίτιδας με διαταραχές του ανοσοποιητικού.]

-Οι κατηγορίες Ι και ΙΙ οφείλονται σε  μικροβιακές αιτίες, όπως αποδυκνείεται από την αποτελεσματικότητα της αντιβίωσης σε αυτές τις περιπτώσεις. Αντίθετα στην κατηγορία ΙΙΙ η έλλειψη αποτελεσματικότητας της αντιβίωσης δείχνει ότι πιθανότατα οι αιτίες του προβλήματος δεν είναι μικροβιακές. Σε τι οφείλονται τότε τα συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ; 

-Σε τι οφείλονται τα αυξημένα πυοσφαίρια που εμφανίζονται σε ανυποψίαστους ασθενείς της κατηγορίας IV; Μήπως το γεγονός ότι οι άνδρες της κατηγορίας IV -δεδομένου ότι εμφανίζουν πυοσφαίρια αλλά όχι συμπτώματα- υποδηλώνει πως τελικά δεν υπάρχει κάποια συσχέτιση μεταξύ των πυοσφαιρίων που εμφανίζονται (τουλάχιστον στην κατηγορία ΙΙΙΑ) και των συμπτωμάτων της κατηγορίας ΙΙΙ;

Κλείνοντας αυτό το θέμα επί του παρόντος θα ήθελα να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις:
Μιλάμε με συνασθενείς, σε αυτό το forum ή αλλού και  αναφερόμαστε γενικά σε "Προστατίτιδα" ή "Χρόνια Προστατίτιδα" από κεκτημένη ταχύτητα ή για ευκολία. Στον βαθμό όμως που η συζήτηση παύει να είναι μια καθημερινή κουβεντούλα αλλά γίνεται προκειμένου να βγάλουμε συμπεράσματα και να μιλήσουμε αναλυτικά η χρήση αυτών των όρων δεν βοηθάει. Υπάρχουν τέσσερεις κατηγορίες  και πρέπει να ξεκαθαρίζουμε για ποιά από αυτές μιλάμε κάθε φορά, δεδομένου του ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές στο προφίλ συμπτωμάτων, στα ευρήματα, στις πιθανές αιτίες και στην ενδυκνειόμενη αντιμετώπιση αλλά και την αποτελεσματικότητα αυτής. Διαφορετικά διαιωνίζουμε ένα κομφούζιο δεκαετιών για το οποίο έγινε «αγώνας» προκειμένου να αρχίσει να ξεκαθαρίζει, συμβάλλουμε στη σύγχυση νέων ασθενών οι οποίοι δεν είναι ακόμα αρκετά πληροφορημένοι και πιθανά μπλεκόμαστε και οι ίδιοι.

Και εάν εμείς δικαιολογούμαστε επειδή είμαστε απλοί ασθενείς, ας πάμε στο θέμα των γιατρών.
Ο πρώτος γιατρός που άκουσε τα συμπτώματά μου, διέγνωσε «Χρόνια Προστατίτιδα» και μου συνταγογράφησε αντιβίωση. Γνωρίζοντας τώρα τα όσα γνωρίζω, κρίνω ότι δεν ήμουν από τους πολύ άτυχους. Οι πολύ άτυχοι ήταν άλλοι ομοιοπαθείς που μίλησα αργότερα και μου είπαν απλά ότι ο δικός τους γιατρός τους έβγαλε απλά τρελούς. Ας αναλύσω λίγο αυτές τις δύο περιπτώσεις.

Εάν ο γιατρός σας σας πει ότι έχετε "Προστατίτιδα" ή "Χρόνια Προστατίτιδα", η διάγνωση είναι ασαφής, ελλιπής και παλιοημερολογίτικη. Οφείλει να σας γνωστοποιήσει σε ποια κατηγορία ανήκετε και που το βασίζει. Όπως προείπα, οι τέσσερεις κατηγορίες έχουν τεράστιες διαφορές στο προφίλ συμπτωμάτων, στα ευρήματα, στις πιθανές αιτίες και στην ενδυκνειόμενη αντιμετώπιση αλλά και την αποτελεσματικότητα αυτής.

Εάν εμπίπτετε στην κατηγορία ΙΙΙ (Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους), που είναι και το πιθανότερο, τότε ακόμα και η ορολογία που χρησιμοποιεί ο γιατρός σας είναι προβληματική και ξεπερασμένη. Εάν ο γιατρός σας σας πει, όπως ο δικός μου, ότι αυτό σας το προκαλεί μικρόβιο και μάλιστα χωρίς καμία εξέταση προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι όντως βγάζετε κάποιο μικρόβιο,  σας αντιμετωπίζει βιαστικά και/ ή πιθανά είναι αδιάβαστος στην έρευνα που αφορά στη συγκεκριμένη πάθηση, κάτι που δυστυχώς μάλλον είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Το λέω χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο, πεπεισμένος από όσα πέρασα εγώ, τις αντιφάσεις που άκουσα μεταξύ γιατρών και διάβασα μεταξύ ουρολογικών ιστοτόπων αλλά και από την παρόμοια περιπέτεια δεκάδων ομοιοπαθών με τους οποίους έχω συζητήσει και οι οποίοι με όσους περισσότερους (μπερδεμένους) γιατρούς μιλούσανε τόσο περισσότερο μπερδεύοταν και οι ίδιοι αντί να καταλάβουν τι περίπου τους συμβαίνει. Πολλοί ασθενείς αναγκαστικά καταλήγουν να φτιάχνουν μια δική τους θεωρία για το τι ακριβώς τους συμβαίνει, κόβοντας και ράβοντας κομμάτια από διάφορα πράγματα  που διαβάσαν ή άκουσαν -συχνά αντικρουόμενα- και μερικά χωρίς καμία υποστήριξη από τα ευρήματα των ερευνών. Το κομφούζιο εν έτει 2012 καλά κρατεί.

Ας πάω στην άλλη κατηγορία. Από συζητήσεις μου με συνασθενείς έχω καταλήξει ότι η πιο λυπηρή κατηγορία αδιάβαστων γιατρών είναι αυτή που βγάζει τον ασθενή τρελό. Εάν κοιτάξετε παραπάνω τα παθολογικά ευρήματα της κατηγορίας ΙΙΙ θα δείτε ότι απλά...αυτά δεν υπάρχουν. H Stamey-Meares στις καλλιέργειες των περισσότερων ασθενών δεν θα εμφανίσει κάποιο μικρόβιο, αυξημένα πυοσφαίρια στην κατηγορία ΙΙΙΒ δεν θα εμφανιστούν, η δακτυλική εξέταση δεν θα δείξει κάποια ανωμαλία στον προστάτη γιατί δεν υπάρχει κάποια ανωμαλία στον προστάτη, οπότε το μόνο που υποδυκνύει ότι με αυτόν τον ασθενή κάτι πάει στραβά...είναι ο ισχυρισμός του ότι έχει συμπτώματα. Αν ο ουρολόγος δεν γνωρίζει τις σημαντικές αυτές ουρολογικές μελέτες, εάν ο ουρολόγος περιμένει να δει μικρόβια για να αποφανθεί για την αιτία του προβλήματος, εάν για τον ουρολόγο αυτόν μικρόβια="προστατίτιδα" και "όχι μικρόβια" = όχι "προστατίτιδα" αλλά "ψυχοπαθής ασθενής", εάν ο ουρολόγος δεν έχει ακούσει ποτέ του για την κατηγοριοποίηση, για τα ευρήματα σε αυτές, για την κατηγορία ΙΙΙ, για το σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους...τότε απλά θα σκεφτεί ότι έχει να κάνει με κάποιον τρελό και θα του συστήσει να πάρει ψυχοφάρμακα. Πραγματικά λυπηρό και ακατανόητο για ανθρώπους με πολλά έτη σπουδών που υποτίθεται πρέπει να είναι φιλομαθείς και ενημερωμένοι, ειδικά σε ότι αφορά τη δουλειά τους για την οποία μάλιστα πληρώνονται αδρά -ακριβώς γι'αυτό- για να μπορούν να πουν κάτι με ουσία στους ασθενείς.

Το να δώσεις 50 ή 80 ή 100 ευρώ σε έναν γιατρό για μια επίσκεψη μισής ώρας δεν είναι λίγα. Είναι τα χρήματα που κάποιοι από εμάς βγάζουν σε μία, δύο ή τρεις μέρες εργασίας. Αν σε αντιστάθμισμα ο γιατρός αυτός έχει απλά να σου προσφέρει μόνο ξεπερασμένες πληροφορίες ή να σε βγάλει τρελό απλά δεν τα αξίζει.

Υπάρχουν ουρολόγοι που είναι άριστοι ως χειρούργοι ή στην αντιμετώπιση άλλων ουρολογικών προβλημάτων αλλά ωστόσο δεν έχουν φροντίσει να ενημερωθούν επαρκώς σε αυτή τη πάθηση. Οι Wise και Anderson γράφουν "πολλοί γιατροί δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα ότι έχουν να κάνουν με έναν ασθενή της κατηγορίας ΙΙΙ γιατί γνωρίζουν ότι έχουν πολύ λίγα να του προσφέρουν. Αυτό συχνά οδηγεί τον ασθενή να νοιώσει ότι κανένας γιατρός δεν ασχολείται σοβαρά μαζί του και δεν του αφιερώνει χρόνο". Ο ίδιος ο Nickel γράφει ότι για πολλούς ουρολόγους ο ασθενής με αυτή τη πάθηση είναι ένας "μπελάς". Θα ήταν ίσως τίμιο για αυτούς τους γιατρούς -άπαξ και διαπιστώσουν ότι ο ασθενής που τους επισκέφτηκε δείχνει να είναι μια από τις περιπτώσεις αυτού του "μπελά"- να του πουν απλά ότι δεν εξειδικεύονται στο συγκεκριμένο πρόβλημα και να μην τον χρεώσουν. Δεν φαντάζομαι ότι θα το κάνει κάποιος, γιατί μπαίνει στη μέση το "εγώ" και σε κανέναν επαγγελματία δεν του αρέσει να παραδέχεται άγνοια...και βέβαια όλοι θέλουν έναν επιπλέον πελάτη.

Σίγουρα δεν περιμένω από έναν γιατρό να σου αναλύσει την ιστορία της προστατίτιδας όπως έκανα εγώ παραπάνω. Αν όμως είναι ενημερωμένος και τίμιος οφείλει κατ'αρχάς να προσπαθήσει να καταλάβει σε ποια κατηγορία ανήκεις. Αν ανήκεις στην κατηγορία Ι ή ΙΙ μπορεί να κάνει πολλά για να σε βοηθήσει αν είναι μεθοδικός. Αν ανήκεις στην κατηγορία ΙΙΙ που είναι και το πιθανότερο, οφείλει να σου πει ότι η ιατρική έχει κάποιες υποψίες αλλά τελικά δεν έχει καταλήξει με βεβαιότητα στο τι σου δημιουργεί το πρόβλημα. Να μην σε «καταδικάσει» λέγοντάς σου ότι πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό και ότι δεν θεραπεύεται απλά επειδή αυτός δεν γνωρίζει πως να σε βοηθήσει. Γιατί πολλοί ασθενείς επούλωσαν τα συμπτώματά τους με πειραματισμό και διάφορους τρόπους και είναι καλά ή σχεδόν καλά. Και πάνω απ'όλα να μην σε βγαλει τρελό. Χιλιάδες άτομα σε όλο το κόσμο έχουν τα συμπτώματα της κατηγορίας ΙΙΙ χωρίς κανένα παθολογικό εύρημα ή με αντικρουόμενα παθολογικά ευρήματα και η επιστήμη ασχολείται σοβαρά μαζί τους. Δεν πρόκειται για ομαδική παράκρουση. 

Το να λες σε κάποιον να μάθει να ζει με το πρόβλημα είναι εύκολο, αλλά αυτός ποτέ δεν θα το πράξει. Αν δεν ακούσει ο ασθενής την αλήθεια, αν δεν βγάλει μια άκρη, η φυσική του ανάγκη να καταλάβει τι του συμβαίνει και να βρει λύση στο πρόβλημά του θα τον οδηγήσει σε πολλές παρόμοιες επισκέψεις και πολλά πενηντάρικα ή ογδοντάρικα χωρίς αντίκρυσμα σε διάφορους γιατρούς και ίσως σε επιτήδειους. Το να γνωρίζει καλά ο ασθενής τα στοιχεία γι'αυτή την πάθηση μπορεί να τον στενοχωρήσει και να σε ρίξει στα μάτια του προσωρικά αλλά μακροχρόνια θα τον γλυτώσει από πολύ κόπο και έξοδα και θα σε θυμηθεί. Μέχρι να καταλήξει να μάθει από μόνος του για τις ιδιαιτερότητες της πάθησης θα είναι μια ζωντανή δυσφήμηση για τους γιατρούς αυτούς που του πήραν χρήματα χωρίς να του προσφέρουν κάτι σε βάθος χρόνου έστω κι αν αυτό μπορούσε απλά να είναι σωστή ενημέρωση.

[Φαέθων]

Νοιώθω ότι θα έπρεπε να απαντήσω -αν αρκετό καιρό μετά- σε απορία φίλου μου. Γνωστός αυτού του φίλου μου τηλεφώνησε στην κλινική των Wise-Anderson, μίλησε αν τα θυμάμαι σωστά αυτοπροσώπως με έναν από τους δύο, και τον ρώτησε αν έχει καταλάβει καλά ότι στην κλινική τους θεραπεύουν τη Χρόνια Προστατίτιδα. Η απάντηση ήταν "Θεραπεύουμε το Χρόνιο Πυελικό Άλγος".

Μου κάνει εντύπωση πως μπορεί κάποιος -αν έχει διαβάσει το βιβλίο τους- το οποίο έχει το πάχος χρυσού οδηγού και στο οποίο ένα πολύ μεγάλο μέρος αφιερώνεται στο να ξεκαθαρίσει το κονφούζιο των ονομασιών, μπορεί να πάρει τους Wise και Anderson τηλέφωνο και να ρωτήσει κάτι τέτοιο  Ή δεν είχε διαβάσει το βιβλίο τους ή δεν είχε καταλάβει και πολλά. "Χρόνια Προστατίτιδα" σκέτο ως όρος είναι ανακριβής και δεν λέει τίποτα αφού μπορεί να αναφέρεται σε δύο διαφορετικές παθήσεις, την κατηγορία ΙΙ και την κατηγορία ΙΙΙ.

Η απάντηση των Wise και Anderson ήταν η σωστότερη δυνατή από δύο ανθρώπους που φαντάζομαι θα έχουν τεράστια υπομονή προκειμένου να εξηγούν χιλιοειπωμένα πράγματα. Η μέθοδός τους μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους της κατηγορίας ΙΙΙ (Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους) που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων και των οποίων το πρόβλημα όπως υποπτεύονται είναι νευρομυικής φύσης. Δεν μπορεί να βοηθήσει το 5% των ανθρώπων της κατηγορίας ΙΙ (Χρόνια Μικροβιακή Προστατίτιδα) όπου το πρόβλημά τους το προκαλεί μικροβιακή αιτία. Η απάντησή τους ήταν σαφής.

Το πρόβλημα είναι ότι αν και τα ποσοστά ασθενών μεταξύ κατηγορίας ΙΙ και ΙΙΙ είναι κάπου 5% και 95%, αν ρωτήσεις τους ίδιους τους ασθενείς...80%, ίσως και περισσότερο πιστεύει ότι ανήκει στην κατηγορία ΙΙ. Είτε κάποια καλλιέργεια τους έδειξε μικρόβιο, είτε θυμούνται στο ιστορικό τους ότι κάναν πρωκτικό σεξ, μείναν άπλυτοι 2 μέρες, κρυολογήσανε και έχουν την τάση να αποδίδουν το πρόβλημά τους σε μικροβιακή αιτία, η οποία δεν αποκλείεται να υπήρχε και να πυροδότησε το πρόβλημα αλλά πλέον να έχει εξαλειφθεί.