Ιστορικό EVANS

[evans]

Τα συμπτώματα ξεκίνησαν το Νοέμβριο 2011.
Αρχικά τσούξιμο στην ουρήθρα μετά από εκσπερμάτωση, κατόπιν συνεχές τσούξιμο στην ουρήθρα. Φοβήθηκα για κάποιο Σ.Μ.Ν. και κατόπιν εντολής του Α' ουρολόγου έκανα εξέταση ουρηθρικού, αυτή με τις μπατονέτες, σε γνωστή και 'αξιόπιστη' μικροβιολογική αλυσίδα(Α). Η εξέταση δεν έδειξε τίποτα, παρά μόνο 'αρκετούς gram + κόκκους'. Ο ουρολόγος Α μου είπε να μην ανησυχώ, και αυτά είναι συνηθισμένα μικρόβια 'του δέρματος' που τα έχουμε όλοι.
Κατόπιν και αφού ο πόνος αυξανόταν, επισκέφθηκα γνωστό 'ουρολογικό κέντρο'(Β) όπου κατόπιν υπέρηχου και δακτυλικής προσκόμισα την πρώτη καλλιέργεια σπέρματος και σπερμοδιάγραμμα που έκανα στην ίδια μικροβιολογική αλυσίδα(Α), με στείρα την καλλιέργεια, και πολύ καλό σπερμοδιάγραμμα. Οι πόνοι συνεχίζονται, δυναμώνουν, παρόλα αυτά ο δόκτορας εκεί με ύφος με διαβεβαιώνει: 'Μα μην ανησυχείτε, δεν έχετε τίποτα, εδώ με τόσα εκατομμύρια σπερματοζωάρια μπορείτε να γονιμοποιήσετε τη μισή Ευρώπη!'  Έ λέω κι εγώ, δόκτορας είναι, ύφος έχει, κάτι θα ξέρει, ας προσπαθήσω να το ξεχάσω. Έλα όμως που οι πόνοι συνεχίζονται, επεκτείνονται στο κάτω μέρος της κοιλιάς, στους προσαγωγούς και χαμηλά στην πλάτη, και ανησυχώ όλο και περισσότερο. Βρισκόμαστε στο Φεβρουάριο του 2012, και επισκέπτομαι τρίτο ουρολόγο (Γ), όπου κατηγορεί όλους τους άλλους ότι δεν ξέρουν και αντιμετωπίζουν λάθος την προστατίτιδα, ενώ αυτός με στέλνει σε 'καλό' μικροβιολογικό (Β) όπου σε καλλιέργεια σπέρματος ανιχνεύεται εντερόκοκκος.
Αφού επιτέλους βρήκαμε τι φταίει, η αντιβίωση βάση αντιβιογράμματος είναι ciproxin 500 (δύο την ημέρα) για 1,5 μήνα.
Τα συμπτώματα κατά την έναρξη της αντιβίωσης υποχωρούν ελαφρώς μέχρι την τρίτη εβδομάδα, και κατόπιν επανέρχονται τα ίδια και χειρότερα, σαν να μην έπαιρνα αντιβίωση.
Κατόπιν συστάσεως του γιατρού, παίρνω για άλλες 10 ημέρες tabrin, χωρίς εξέταση και αντιβιόγραμμα, γιατί υποτίθεται ότι είναι πιο ισχυρό.
Καμία βελτίωση στα συμπτώματα, οι πόνοι συνεχίζονται σταθεροί και έντονοι, δε με αφήνουν  να κοιμηθώ το βράδυ, και όποτε το καταφέρνω, ξυπνάω κάθε δύο ώρες από τους πόνους. Ταυτόχρονα εμφανίζω μικροσπασμούς, αρχικά στην πυελική περιοχή, και στη συνέχεια σε όλο το σώμα. Ρίγη επίσης και δέκατα.
Κατόπιν επισκέπτομαι και άλλους ουρολόγους, εκ των οποίων και κάποιους μεγαλογιατρούς – μεγαλοχειρούργους εκ των οποίων ένας μου λέει ότι είναι ψυχολογικό (!) και να μη δίνω σημασία, άλλος ότι 'η προστατίτιδα είναι συγκεχυμένη κατάσταση με ψυχολογικά αίτια', και άλλος ότι 'ο προστάτης μου είναι καθαρός' και θα χρειαστώ ψυχολογική υποστήριξη.
Ψάχνοντας και διαβάζοντας στο διαδίκτυο, ανακαλύπτω γνωστό μπλογκ όπου τα ιστορικά των ασθενών μοιάζουν λίγο πολύ με το δικό μου, και σύμφωνα με το οποίο πολλοί από αυτούς βρίσκουν γιατρειά με μαλάξεις – αντιβίωση που εφαρμόζει γνωστός γιατρός. Έχω αναφερθεί σε σχετικό με τις μαλάξεις θέμα.
Κατόπιν της επιδείνωσης και το χάσιμο χρόνου και χρήματος που μου 'προσέφεραν' οι μαλάξεις, απευθύνομαι σε 'πιστοποιημένο' ιατρείο προστατίτιδας γνωστού δημόσιου νοσοκομείου. Εκεί τον Ιούλιο του 2012 κάνω την πρώτη stamey mears (που εκτός από το προστατικό υγρό, περιελάμβανε και ουρηθρικό με μπατονέτες το οποίο με 'πέθανε' στους πόνους), η οποία δεν δείχνει τίποτα (σύμφωνα με τον εκεί γιατρό) αν και η εξέταση έβγαζε 4 μικρόβια που όμως (σύμφωνα πάντα με τον εκεί γιατρό) δεν αξιολογούνται ως παθογόνα αφού είναι σε πολύ μικρή ποσότητα και με ελάχιστα πυοσφαίρια).
Κατόπιν αυτού, επαναλαμβάνω τη stamey mears σε άλλο (ιδιωτικό) μικροβιολογικό, στείρα και αυτή, χωρίς αποτελέσματα.
Νομίζοντας ότι είχα ξεμπερδέψει με τα μικρόβια, και ότι το θέμα μου είναι καθαρά νευρομυϊκό – μη μικροβιολογικό, απευθύνθηκα κατόπιν συστάσεως καθηγητή ουρολόγου σε ιατρείο πόνου γνωστού νοσοκομείου, όπου ακολούθησα αγωγή με συνδιασμό αντιφλεγμονώδους, αντικαταθλιπτικού και φάρμακου για τα νεύρα (σαν αυτά που παίρνουν όσοι πάσχουν από επιληψία...).
Εδώ είχα για έξι μήνες καλύτερο ύπνο και μείωση της έντασης των συμπτωμάτων, ταυτόχρονα όμως υπνηλία, αδυναμία άθλησης, και στυτική αδυναμία.
Τα δε συμπτώματα συνεχίζονται παντού, απλώς με μικρότερη ένταση.
Μη μπορώντας να συμβιβαστώ με την ποιότητα ζωής που είχα, συνεχίζω να ψάχνω, και κατόπιν συστάσεων βρίσκω ουρολόγο σε γνωστή μεγάλη ιδιωτική κλινική όπου με παραπέμπει σε μικροβιολόγο που επιτέλους μπορεί και ξέρει να κάνει τη δουλειά της. Δύο μικρόβια σε καλλιέργεια σπέρματος (εντερόκοκκος και μυκόπλασμα), αντιβίωση αρχικά με augmentin για τον εντερόκοκκο και zithromax για το μυκόπλασμα. Από τη δέκατη μέρα augmentin ΘΕΑΜΑΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ στα συμπτώματα, και γενικά αίσθηση ότι το συγκεκριμένο αντιβιοτικό 'δουλεύει'.
Επανάληψη καλλιέργειας ένα μήνα μετά τις αντιβιώσεις, κανένα μικρόβιο, λίγα πυοσφαίρια.
Με δεδομένο ότι το μυκόπλασμα ευθύνεται για τη μείωση της κινητικότητας του σπέρματος, θέλω να πιστεύω ότι ξεμπέρδεψα με το μικρόβιο αυτό, γιατί η κινητικότητα του σπέρματος στο σπερμοδιάγραμμα που έκανα αμέσως μετά αυξήθηκε 50%.
Με δική μου πρωτοβουλία και τη σύμφωνη γνώμη λοιμωξιολόγου, επαναλαμβάνω το augmentin για άλλες τρεις εβδομάδες.
Επόμενη καλλιέργεια μετά από ένα μήνα στείρα, καθόλου πυοσφαίρια, με τους πόνους να έχουν φύγει εντελώς από προσαγωγούς – πλάτη, και να έχουν εστιαστεί (με πολύ λιγότερη ένταση) χαμηλά στην κοιλιά. Μπορώ πια να μιλάω για ενοχλήσεις (που συνεχίζουν να ...ενοχλούν) αλλά όχι πόνους.
Είναι η πρώτη φορά που είδα φως στο τούνελ αυτής της καταραμένης πάθησης.
Από τότε (Μάρτιος 2013) και μέχρι τώρα, έχω μία σταδιακή βελτίωση στις ενοχλήσεις, μικρή είναι η αλήθεια, και βέβαια δε μπορώ να μην αποφύγω τις παρακάτω:

[evans]

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1.  Η προστατίτιδα μου ξεκίνησε ως ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ. Το μυκόπλασμα (που δεν ανιχνεύθηκε ποτέ σε καμία καλλιέργεια στη σύζυγό μου) προφανώς το είχα χρόνια χωρίς να το ξέρω, ενώ ο εντερόκοκκος (μάλλον πιο 'επιθετικό' μικρόβιο) προστέθηκε αργότερα, αφού ανιχνεύθηκε και στη σύζυγό μου.
2. Δεν ισχύουν μόνο τα δύο άκρα, ότι δηλαδή ή έχεις οξεία προστατίτιδα που κατουράς αίμα και πύον ή έχεις 'καλά κρυμμένα μικρόβια' επί δεκαετίες που 'κάποια στιγμή' δραστηριοποιούνται. Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ είμαστε στην κατηγορία 'υπάρχει ένα μικρόβιο που δεν ενοχλεί ή ενοχλεί ελάχιστα, και κάποια στιγμή προστίθεται ένα δεύτερο (ή και παραπάνω), που σε συνδυασμό με το προϋπάρχων μας κάνει προστατίτιδα'.
2. Έχει σημασία η αρχική αντιμετώπιση. Που και που (μια φορά το χρόνο θα έλεγα) πρέπει να κάνουμε καλλιέργεια σπέρματος σε καλό μικροβιολόγο. Έτσι προλαμβάνουμε. Η εξέταση με τις μπατονέτες, εκτός από εντελώς άχρηστη, είναι επώδυνη και επικίνδυνη, αφού 'προωθεί' τα τυχόν μικρόβια της ουρήθρας βαθύτερα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μένα τα συμπτώματα επεκτάθηκαν και επιδεινώθηκαν μετά από αυτή την εξέταση.
3. Η ύπαρξη 'κόκκων' (gram+) στην ουρήθρα πρέπει να μας ανησυχεί, και όχι να περνάει στο 'ντούκου'. Είναι αίτιο ουρηθρίτιδας, άρα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, πριν επεκταθεί σε προστατίτιδα. Ενημερώνω ότι gram + είναι μικρόβια όπως Staphylococcus, Streptococcus, Enterococcus, που αρχικά εγκαθίστανται στην ουρήθρα και κατόπιν στον προστάτη.
4. Ο σωστός μικροβιολόγος έχει μεγάλη σημασία. Οι μεγάλες μικροβιολογικές αλυσίδες, ενώ έχουν τυποποιήσει πολύ καλά τα αιματολογικά πχ, στις καλλιέργειες μικροβίων φαίνεται να έχουν πρόβλημα. Καλύπτονται δε πίσω από την ανωνυμία τους, και βέβαια δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς, αφού έχουν έτοιμη τη δικαιολογία 'δεν ανιχνεύθηκε'. Δυστυχώς την ίδια εμπειρία έχουν πλήθος γιατρών και ομοιοπαθών... Και δυστυχώς ο καλός μικροβιολόγος αργεί να βρεθεί, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.
5. Η σωστή αντιβίωση έχει επίσης μεγάλη σημασία. Πολλοί εδώ αναφέρουν πήρα 'αντιβίωση', ή 'πήρα δύο βδομάδες αντιβίωση'. Ναι ρε παιδιά, αλλά ΠΟΙΑ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ. Και βέβαια με δύο βδομάδες άντε να καταπολεμήσεις καμιά γαστρεντερίτιδα, όχι προστατίτιδα που λόγω της φύσεως του προστάτη θέλει παραπάνω. Από το ιστορικό μου προκύπτει ξεκάθαρα ότι σε μένα λειτούργησε το augmentin (πενικιλίνη) και όχι το ciproxin (κινολόνη). Οι κινολόνες δεν είναι πανάκεια. Ούτε τα guide lines της ευρωπαϊκής ουρολογικής εταιρείας. Υπάρχουν πολλά αντιβιοτικά και το καθένα έχει διαφορετικές ιδιότητες. Πιθανώς δε, σε κάποιους οργανισμούς, λειτουργούν καλύτερα ορισμένα αντιβιοτικά, και σε κάποιους όχι. Το κακό με τους περισσότερους ουρολόγους είναι ότι και προκειμένου να 'ξεμπερδεύουν' με τους 'ενοχλητικούς' προστατιδοπαθείς, χορηγούν σε όλους τα ίδια, ανεξάρτητα από το πώς δουλεύει καλύτερα το κάθε αντιβιοτικό στο κάθε μικρόβιο, και στον κάθε οργανισμό! Αυτό το τελευταίο είναι αντικείμενο λοιμωξιολόγου, (επισκέφτηκα και τέτοιο) σύμφωνα με τον οποίο (στη δική μου πάντα περίπτωση) στον εντερόκοκκο και στους 'κόκκους' γενικά, έχει αποτέλεσμα το augmentin και όχι οι κινολόνες. Όπως φαίνεται στο ιστορικό, μετά την κατάλληλη αντιβίωση τα συμπτώματα υποχώρησαν αισθητά.
6. Με αφορμή τη σωστή αντιβίωση, και με όσους λένε ότι η προστατίτιδα είναι σχεδόν πάντα μη μικροβιακή: Η προστατίτιδα σχεδόν πάντα ξεκινάει μικροβιακά. Πολλές φορές μάλιστα παθογόνα μικρόβια προϋπάρχουν των συμπτωμάτων, δίνοντας πολύ ελαφρά ή και καθόλου συμπτώματα. Βεβαίως υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν μικρόβια αλλά δε θα εμφανίσουν προστατίτιδα. Αυτό είναι θέμα ευαισθησίας οργανισμού, ανοσοποιητικού, κατασκευής προστάτη, είδους και αριθμού μικροβίων, νεύρων κλπ.
Για παράδειγμα εγώ δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου γαστρεντερίτιδα, και πιστέψτε με τρώω πολύ, απ' έξω και απ' όλα. Τι σημαίνει αυτό, ότι δεν έχει μπει ποτέ μικρόβιο στο στομάχι μου; Φυσικά και έχει μπει, όμως το στομάχι μου σε αντίθεση με τον προστάτη μου (δυστυχώς) εμφανίζει πολύ καλύτερη συμπεριφορά. Άλλο παράδειγμα; Οι αμυγδαλές στα παιδάκια. Σε άλλα υπάρχουν προστατεύοντάς τα από ιώσεις και μικρόβια, και σε άλλα οι λοιμώξεις τους αποτελούν μαρτύριο, οπότε και αφαιρούνται!
Και τώρα θα ρωτήσει κάποιος, 'αφού στις καλλιέργειες τώρα είσαι χωρίς μικρόβια και πυοσφαίρια, πως συνεχίζεις να έχεις ενοχλήσεις';
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Πρώτον είναι απλώς ενοχλήσεις, και όχι ανυπόφοροι πόνοι που είχα πριν. Οι πόνοι υποχώρησαν και δεν επανήλθαν μετά τη σωστή αντιβίωση. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η σωστή αντιβίωση δούλεψε, και ότι η καταπολέμηση των μικροβίων φέρνει αποτέλεσμα.
Δεύτερον ό προστάτης μετά τη μικροβιακή εισβολή αποκτά μια ευαισθησία και μια διαφοροποίηση (προς το χειρότερο δυστυχώς), με λίγα λόγια, ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ Ο ΙΔΙΟΣ.
Σε εμένα:
1. Ευαισθησία στο αλκοόλ. Δεν το έχω καταργήσει εντελώς, όμως αν πιω παραπάνω διαμαρτύρεται. Το 'παραπάνω', φαντάζομαι είναι σχετικό για τον καθένα.
2. Ευαισθησία στο κρύο. Φαίνεται ότι τα νεύρα της περιοχής 'καλμάρουν' σε ένα πιο ζεστό περιβάλλον.
3. Ευαισθησία στο πιπέρι. Όχι τόσο όσο στο αλκοόλ, όμως δύο – τρεις μέρες συνεχόμενες με πιπεράτα φαγητά, και έχουμε 'διαμαρτυρίες'.
4. Ευαισθησία στο πολύωρο περπάτημα. Παρόλα αυτά, και βέβαια αφού ξεμπερδέψει κανείς με τα αντιβιοτικά, καλό είναι η ενασχόληση με κάποιο άθλημα. Απελευθερώνονται ενδορφίνες, εκτονώνει και ανεβάζει το ηθικό. Εγώ παίζω μπάσκετ και τένις.
5. Αύξηση αριθμού ουρήσεων. Πριν την προστατίτιδα ουρούσα 4 φορές την ημέρα, τώρα 6 (το πολύ, χωρίς αυξητικές τάσεις και χωρίς νυκτοουρίες). Κατά μέσω όρο μιλάμε, χωρίς καρπούζια, μπύρες, πολλά νερά που πίνουμε Ιούλιο-Αύγουστο και έκθεση στο κρύο που αυξάνει τη συχνότητα ούρησης)
Επίσης:
Αποφεύγω τα όσπρια που δημιουργούν αέρια στο έντερο, πιέζοντας την περιοχή.
Φαίνεται να λειτουργεί η κερσετίνη. Εγώ παίρνω δύο την ημέρα (solgar quercetin complex) και ένα Saw palmetto (solgar). Φυτικά είναι, κακό δεν κάνουν, καλό κάνουν και αλλού, πολύ προτιμότερα από αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για επιληπτικούς...
Η ζωή συνεχίζεται, και έτσι πρέπει. Δυστυχώς και η προστατίτιδα, μόνο που τώρα δε μονοπωλεί τις σκέψεις μου. Συνεχίζω να την πολεμάω όμως, δεν προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει.
Παράλληλα σκέφτομαι για συνεδρίες βελονισμού και άλλα, για τα οποία και θα ενημερώσω.
Στο forum αυτό βρίσκω εξαιρετικές πληροφορίες για νηστιοθεραπεία και φυσιοθεραπεία, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΟΛΟΙ!
Γενικά ΔΙΑΒΑΣΤΕ στο forum, θα βοηθήσει πολύ.

[Smith]

Εvans, συγχαρητηρια για το πληρες και συγκεντρωμενο ιστορικό σου και για την νεπιμονή σου. Εμένα μου πήρε 6 μήνες και 3 γιατρούς. Εσύ κουράστηκες περισσότερο, respect. Σε καταλαβαινω απόλυτα. Εχω πια 2-3 φορες την ημέρα πολύ σύντομες σουβλιές (λεπτού) σε μέση και προσαγωγούς αλλά ειναι αμελητέα μπροστά στο παρελθόν. Ούτε υπηρεσία στη δουλειά μου, ούτε διαχειριση κτλ, δε μπορούσα να κάνω και πήρα αναρρωτική για καποιες εβδομαδες. Εχασα χρόνο και ταλαιπωρηθηκα περισσότερο από αν με ειχε πιασει καλά ο πρωτος γιατρός. Τελοςπάντων.Εκανα 6 χρόνια kick boxing μεχρι το περασμένο Πασχα που αρχισαν όλα. Τώρα εχω αρχίσει χαλαρά aikindo το οποίο νομίζω με βοηθάει γιατί εχει να κάνει και με άλλους μηχανισμούς αναπνοής, στασης σωματος και πνευματικής αντίληψης. Και λίγο συντηρηση στο kick. Αρα συμφωνώ. Και συμφωνω και με το άλλο που γράφεις ότι η "ασφαλεια" βγήκε από κάποιο μικροοργανισμό-μικροβιο για ν αρχίσει μετά το πανηγυρι-πόνος. Πήρα και λίγο κουαρσετίνη, εχω κόψει oθισκι και pizza, αυτά ξαναθυμώνουν το "συστημα" λίγο.Μιλάω για την περίπτωσή μου έτσι. Κι απ ότι κατάλαβα πολλοί έχουν-είχαν-θα εχουν παρατημένα μικροβια μεσα τους αφού δεν εκαναν ενοχλήσεις. Το θεμα ειναι οτι και στις ενοχλησεις πολλοί γιατροί ειναι γιωταδες στη διαγνωση μεσω εξετασεων γιατί απλά δεν γραφουν εξετάσεις. Ενας γιατρός σήμερα μου ειπε οτι καπου-καπου θα υπάρχουν ενοχλήσεις μικρές και σύντομες, αλλά δεν ειναι τιποτα. Αμα μπορώ να κάνω και μια φορα το χρόνο μια καλλιεργεια εστω κι αν δεν πονάω, ετσι για το καλό. Και σίγουρα οταν αποφασισουμε να κάνουμε με τη γυναικα παιδί, να ξερουμε που ειμαστε. Δεν πειραζει , ας ειναι κι ετσι. Ειναι πολλές οι πληροφοριες και στο φορουμ, αλλες κανουν για καποιες περιπτωσεις, άλλες για άλλες περιπτώσεις. Εμενα με βοηθησαν εδω πολύ οι αφηγησεις των ιστορικών ταλαιπωρίας για να δω πρακτικά τί παίζει. Τωρα στο 98% ωπου είμαι το μόνο που μπορώ να πω ειναι οτι θέλει καλή ιατρική αντιμετώπιση, καλή ψυχολογία και διάφορες προσωπικές μόντες για τον καθένα μας σε άλλους "εναλλακτικούς" τρόπους συντηρησεις. Ηθικό μωρε, όλα καλά θα πάνε.

[LUKAS]

Evans συγχαρητηρια για το αναλυτικό ιστορικό σου.
Νομιζω βοηθάς πολλά άτομα στο να μη χάσουν την ελπίδα τους και τη προσπάθεια τους να καταπολεμήσουν τη πάθηση αυτη, δε πρεπει να μεταφέρουμε ευκολα τις ενοχλήσεις μας στο νευρομυικό οταν δεν εχουμε ολοκληρωσει ενα κύκλο  τουλαχιστον 2-3 μηνών με σωστές αντιβιώσεις (συμφωνα με αντιβιόγραμμα) και με εξετάσεις pcr για χλαμυδια κτλ. 
Ως ομοιοπαθής και εγω δυστυχώς περασα απο πολλούς ''μεγαλους ουρολογους'' αλλα άπειρους επιβαρύνοντας τον οργανισμό μου με αντιβιώσεις ακατάλληλες. Για το Augmentin έισαι ο πρώτος που το γραφει οτι καταπολεμά αποτελεσματικά τον εντερόκοκκο και προσωπικά είμαι ενοχλημένος γιατι η μονη αντιβίωση που με πιανει για τον εντεροκοκκο ειναι το Augmentin (Πενικιλίνες) και ολοι οι ουρολογοι δε μου το δώσανε.
Αρκετα πραγματα που γραφεις θα τα σχολιασω στο ιστορικό μου καθότι τα εχω αντιμετωπίσει και εγω.
Φιλοι μια παρακληση, τα ζευγαρια που προσπαθούν να αποκτήσουν κάποιο παιδι  ας γράψουν λιγες λεπτομέρειες και για τον αγώνα τους αυτο και πως τους επηρεάζει η προστατιτίδα ( μικροβιακά, σπερμοδιαγραμμα κτλ), τι τους συμβουλευουν οι ειδικοί γιατροί , πιθανές παρενέργειες, πιθανές λύσεις εξωσωματικής κτλ. 

[Agxwmenos]

LUKAS,

Για το θέμα που σε ενδιαφέρει, γιατί δεν ανοίγεις ένα νέο θέμα συζήτησης στα

http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?board=9.0

http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?board=3.0

Για να γίνει αποκλείστική συζήτηση εκεί?

[evans]

Smith και Lukas,
Εφόσον ξεμπερδέψετε με το γονόκοκκο (που όμως ελέγχεται αν κάνει προστατίτιδα) ο πρώτος, και με τα χλαμύδια ο δεύτερος, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ για τεκνοποίηση. Ο εντερόκοκκος δε θεωρείται από τους γυναικολόγους παθογόνο για τη γυναίκα (από αυτή το κολάμε άλλωστε...) ούτε για το έμβρυο. Βέβαια καλό είναι να 'καθαρίσουμε' και από αυτό.
Σχετικό θέμα έχει ανοίξει ο Βέρτης νομίζω, μπορούμε να τα λέμε κι εκεί.
Smith πίστεψέ με, ξεμπέρδεψες μάλλον εύκολα και γρήγορα για τα Ελληνικά δεδομένα...

[LUKAS]

Agxomene και Evans

Θα ανοιξω ενα θεμα σχετικό με τη σύλληψη στο forum με οτι πληροφορία εχω ακούσει και σιγουρα θα βγουν και αλλα πραγματα να συζητησουμε,  καθοτι το θεμα εχει και ψυχολογικές προεκτασεις .

[noukos]

Αγνοώντας το warning, που προειδοποιεί για το ότι το "θέμα δεν έχει λάβει απαντήσεις για τουλάχιστον 120 ημέρες."

@evans θα ήθελα να σε ρωτήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες εξετάσεις σχετικά με τον εντερόκοκκο, και τι αποτέλεσμα είχαν; Ελπίζω να τον "νίκησες" οριστικά...

[evans]

@evans θα ήθελα να σε ρωτήσω πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες εξετάσεις σχετικά με τον εντερόκοκκο, και τι αποτέλεσμα είχαν; Ελπίζω να τον "νίκησες" οριστικά...

Η τελευταία φορά ήταν το Νοέμβριο, έκανα καλλιέργεια σπέρματος και stamey meares. Δεν ανιχνεύθηκε εντερόκοκκος, ούτε πυοσφαίρια.

[evans]

Ενημερώνω και το ιστορικό μετά από τόσο καιρό.
Όπως έγραψα και παραπάνω σίγουρα υπήρξε βελτίωση αλλά όχι και πλήρης απαλλαγή από πόνους και ενοχλήσεις. Ο στόχος μου ήταν πάντα η πλήρης απαλλαγή και όχι συμβιβασμός με 'ασπιρίνες', να επανέλθω δηλαδή στο 'όπως ήμουν πριν' χωρίς καμία ενόχληση και χωρίς τίποτα να μου θυμίζει τους οξείς πόνους του 2012 και 2013. Βελτίωση υπήρξε μετά από αντιβιώσεις, βελονισμό, προσεκτική διατροφή, κάποια συμπληρώματα διατροφής (έχω γράψει σε σχετικά θέματα) κλπ ενώ καθόλου βελτίωση δεν είδα από ομοιοπαθητική και βιοσυντονισμό. Με το βιοσυντονισμό ασχολήθηκα κυρίως το 2013 και 2014 χωρίς βελτίωση σε συμπτώματα πυελικού άλγους. Θα κάνω μια αναφορά για αυτό σε κάποια άλλη φάση, προς το παρόν προτιμώ να κάνω αναφορά για το Wise Anderson.

Από το 2014 ξεκίνησα να ψάχνομαι με τη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση του πυελικού άλγους διαβάζοντας αρχικά για το πρωτόκολλο Wise Anderson.
Πριν ξεκινήσω με το πρωτόκολλο, είχα κάνει την έρευνα μου για κάποιο γιατρό ή φυσικοθεραπευτή που να ασχολείται με πυελικό άλγος εδώ στην Αθήνα αλλά δε βρήκα. Τον προβληματισμό μου έγραψα και στο φόρουμ εδώ, μήπως γνώριζε κάτι κανείς. Επικοινώνησα τηλεφωνικά με κάποια κέντρα φυσικοθεραπείας στην Αθήνα και οι απαντήσεις που έλαβα ήταν μάλλον ασαφείς και στο 'περίπου'. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα φυσικοθεραπευτή να μου λέει 'ναι κάτι έχω ακούσει για αυτό (εννοούσε το πυελικό άλγος) αλλά δεν ασχολούμαστε εμείς εδώ με αυτά'. Άλλος με ρώταγε 'αν έχουν αποκλειστεί παθολογικοί παράγοντες' και αν έχουν γίνει 'όλες οι εξετάσεις'. Φαίνεται ότι κατά τη γνώμη του τα εναυσματικά σημεία πόνου δεν αποτελούν 'παθολογικό παράγοντα' πυελικού άλγους.
Όσο για εξετάσεις, έκανα πολλές και πολλές ίσως και χωρίς λόγο. 3 Stamey Mears, 5 σπέρματος, 2 διορθικούς υπέρηχους, ουροροομετρίες, ανιούσα κυστεοουρηθρογραφία, υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας, δυναμικό υπερηχογράφημα κοιλίας, μαγνητική, κ.α.
Επέλεξα το Wise Anderson γιατί δε νομίζω ότι υπάρχει και κανένα άλλο φυσικοθεραπευτικό  πρωτόκολλο για το πυελικό άλγος και γιατί στην έρευνα που έκανα τότε, δε βρήκα στην Αθήνα τίποτα που να μου φαίνεται στοιχειωδώς πειστικό για να του δώσω χρόνο και χρήμα.

Το πρωτόκολλο δημιουργήθηκε βασικά από τον David Wise, ψυχολόγο και ομοιοπαθή για πάνω από είκοσι χρόνια. Ο Wise συνεργάστηκε με τον Rodney Anderson ουρολόγο, καθηγητή στο  Πανεπιστημίο Stanford και με ένα από τους κορυφαίους φυσικοθεραπευτές σε θέματα αντιμετώπισης  χρόνιου πόνου τον Tim Sawyer. Περισσότερες πληροφορίες εδώ: https://www.pelvicpainhelp.com
Τα συμπτώματα που είχα πριν την εφαρμογή του πρωτοκόλλου ήταν:
-Πόνος και αίσθηση βάρους στην κοιλιακή περιοχή
-Τσούξιμο στην ουρήθρα
-Σπάνια πόνος στο ορθό, στους όρχεις, στη μέση και στους προσαγωγούς
-Η κύστη δεν άδειαζε εντελώς (από υπέρηχο είχε ένα 10% υπόλοιπο)
-Ένα περίεργο σύμπτωμα που είχα περιγράψει παλιότερα

Αυτό το έχω κι εγώ. Στο τέλος της ούρησης, ενώ παλιότερα με το σφίξιμο έφευγε και δεύτερη ριπή, τώρα όχι. Αυτό είναι ίσως ένα σύμπτωμα της όλης 'νευρομυικής απορύθμισης' της περιοχής. Αυτή την έννοια την προτοδιάβασα εδώ στο φόρουμ. Μπορεί όμως και να οφείλεται και σε αύξηση του μεγέθους του προστάτη. Αυτό με πολύ επιφύλαξη...

ενώ δηλ. έδινα εντολή στους μυς για δεύτερη ή και τρίτη ρυπή ώστε να αδειάσει η κύστη, οι μυς δεν 'υπακούαν'.

Το πρωτόκολλο Wise – Anderson (WA για συντομία) εφάρμοσα με διακοπές (λάθος μου) και όχι ολοκληρωμένα για σχεδόν  ενάμιση χρόνο, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2016. Από τότε μέχρι τώρα είμαι ασυμπτωματικός, χωρίς να εφαρμόζω το WA. Απόψεις έχω γράψει και στο ιστορικό του orbitaga που πρώτος ενημέρωσε το φόρουμ για τη δική του εμπειρία στο WA http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=978.0
Οι παρατηρήσεις μου βασίζονται στη δική μου εμπειρία και μόνο. Κάθε περίπτωση πυελικού άλγους, ακόμα και κάθε περίπτωση μυϊκά προκαλούμενου πυελικού άλγους, είναι διαφορετική. Θα μπορούσα να γράφω και σελίδες παρατηρήσεων, αρχικά όμως περιορίζομαι στα βασικά και ποιο γενικά.
Τα βασικά 'εργαλεία' του πρωτοκόλλου είναι:
1. Η χαλάρωση των μυών της πυέλου αλλά και των γύρω περιοχών πριν τη θεραπεία
2. To εξιδεικευμένο μυϊκό μασάζ skin rolling (SR)
3. Η απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων πόνου trigger point release, (TPR)
4. Οι διατάσεις των μυών της πυέλου και της γύρω περιοχής
5. Η παράδοξη χαλάρωση ως διαλογισμός
Κάθε ένα από αυτά έχει την αξία του και όλα μαζί συνδυαστικά έχουν καλύτερο αποτέλεσμα.
Το πρωτόκολλο μου φάνηκε σαφές και απλό τόσο στην εκμάθηση όσο και στην εφαρμογή του, εκτός από την παράδοξη χαλάρωση με την οποία δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Στην αρχή θέλει χρόνο και στην πορεία θέλει 'τρόπο'. Τον πρώτο μήνα χρειάστηκα περίπου μία ώρα την ημέρα. Αργότερα, πιο στοχευμένα, στα σημεία που είχα πρόβλημα, τρεις φορές τη βδομάδα από μισή ώρα. Δεν έκανα συστηματικά παράδοξη χαλάρωση, έχω όμως άποψη και θα γράψω παρακάτω. Κατά το διάστημα του ενάμιση χρόνου διέκοψα τρεις φορές (λάθος!), με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να επανέρχονται αλλά να φεύγουν σύντομα όταν το ξανάρχιζα.
Το βασικότερο πρόβλημα που φαίνεται ότι είχα και έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν τα ενεργά εναυσματικά σημεία πόνου (Trigger Points). Για τα ΤΡ και τις μυικές περιτονίες γενικά, έχω γράψει κάποια πράγματα εδώ:  http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=1026.0
αλλά η προσέγγιση των Wise -Anderson στο 'Α Headache in the Pelvis' με εκφράζει καλύτερα και ειδικά η διευκρίνιση ότι: 'There is often confusion about the difference between Trigger Point Release and Myofascial Release. We wish to be clear that in the W-A protocol, the strong emphasis is on Trigger Point Release' δηλ: 'Συχνά υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων και στη μυοπεριτονιακή απελευθέρωση. Θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι ότι στο πρωτόκολλο W-A δίνουμε έμφαση στην απελευθέρωση των εναυσματικών σημείων'.
Στη δική μου περίπτωση, έπρεπε να δουλέψω με σκληρούς κοιλιακούς μύες για να εντοπίσω και να απενεργοποιήσω τα σημεία αυτά. Τα λάθη που έκανα ήταν ότι δε χαλάρωνα αρκετά τους μυς πριν τους δουλέψω, υποτίμησα το SR, ασκούσα περισσότερη πίεση από όσο έπρεπε (με αποτέλεσμα ακόμα και περιστασιακή επιδείνωση των συμπτωμάτων) και διέκοψα το WA τρεις φορές, νομίζοντας ότι τελείωσα. Στην πορεία διαπίστωσα ότι ενώ υπήρχε βελτίωση, δεν υπήρχε πλήρης απελευθέρωση από τα συμπτώματα. 
Τα σημεία που διαφοροποίησα - διόρθωσα και πέτυχα καλύτερο αποτέλεσμα ήταν:
1. Χρησιμοποίησα μία δονούμενη 'ράβδο μασάζ' με θερμαινόμενη κεφαλή για τη χαλάρωση των κοιλιακών μυών πριν τη θεραπεία. Αυτή τη βρήκα στο σπίτι ενός θείου μου που τη χρησιμοποιούσε για τον αυχένα του και τη δανείστηκα. Παρατήρησα ότι η ράβδος αυτή χαλάρωνε εξαιρετικά τους σκληρούς κοιλιακούς μου και έτσι έκανα αποτελεσματικότερο TPR.
2. Έκανα SR καθιστός και όχι ξαπλωμένος ανάσκελα όπως έμαθα από το πρωτόκολλο. Αυτό μου επέτρεπε να 'χουφτώνω' τους κοιλιακούς και να δουλεύω καλύτερα σε σημεία που δε μπορούσα να προσεγγίσω ξαπλωμένος. Πιστεύω ότι έτσι δούλεψα καλύτερα με την εσωτερική περιτονία των κοιλιακών, κάτι που δύσκολα έκανα  ξαπλωμένος ανάσκελα, αλλά και προσέγγισα περιοχές βαθύτερα στους κοιλιακούς (ακριβώς πάνω από το ηβικό οστό). Με άλλα λόγια χρησιμοποίησα τη βαρύτητα ως σύμμαχο για να δουλέψω βαθύτερα.
3. Εφάρμοσα τις δύο σοφές συμβουλές του David Wise, δηλ. σταμάτησα να διακόπτω την εφαρμογή του πρωτοκόλλου, και ασκούσα λιγότερη πίεση στα TP.

Δε χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω wand, δεν είχα ενεργά ΤΡ στους εσωτερικούς γλουτιαίους, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να το χρησιμοποιήσω αν χρειαζόταν. Το wand είναι ένα εργαλείο για την απενεργοποίηση των ΤΡ εσωτερικών γλουτιαίων μυών. Είναι εγκεκριμένο από την Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων. Χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ όταν κρίνεται απαραίτητο, ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ και ο τρόπος αυτός διδάσκεται. Τα επισημαίνω αυτά, γιατί έχω διαβάσει από κάποιους ανόητους εδώ, να 'συμβουλεύουν' ασθενείς που πάνε κατά μαλάξεις μεριά, να κάνουν μαλάξεις 'και στους μυς' και 'όχι μόνο στον προστάτη' κλπ. Οι προστατικές μαλάξεις απαγορεύονται στο WA και δεν έχουν καμία σχέση με το wand που (όταν χρειάζεται) χορηγείται. Οι μαλάξεις ότι να ναι 'στους μυς' σε ασθενείς που ΔΕΝ έχουν πρόβλημα σε αυτά τα σημεία, μπορεί να φέρουν χειρότερα συμπτώματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα 'θεραπεύσουν', αφού μπορεί να ενεργοποιήσουν τις περιτονίες που τους περιβάλουν και να δημιουργήσουν πρόσθετα εναυσματικά σημεία πόνου, πρόσθετο τραυματισμό των περιτονιών ή και των μυών και επομένως πρόσθετα συμπτώματα. Να προσέχουμε λοιπόν τι κάνουμε και να συμβουλευόμαστε κάποιον ειδικό επιστήμονα.

Οι ειδικές διατάσεις για τους πυελικούς μυς είναι απολύτως απαραίτητες και για μένα ήταν η πιο ευχάριστη πλευρά αφού δίνουν άμεση ανακούφιση. Διατάσεις μπορείτε να κάνετε και στο γυμναστήριο αν έχει ειδικά διαμορφωμένο χώρο με στρώματα κλπ, με καλύτερα αποτελέσματα. Ο λόγος είναι ότι στο γυμναστήριο μπορούμε να κάνουμε προθέρμανση πριν (πχ διάδρομος). Προσοχή στις διατάσεις, δεν το 'παρατραβάμε'. Έχει σημασία να εφαρμόζονται οι διατάσεις για όλες τις μυϊκές ομάδες που εμπλέκονται, και μάλιστα με τη σωστή σειρά όπως περιγράφεται στο πρωτόκολλο.

Παράδοξη χαλάρωση δεν έκανα και αυτός είναι ο βασικός λόγος που γράφω ότι δεν εφάρμοσα ολοκληρωμένα το WA. Η δικαιολογία 'δε χρειάστηκε' είναι μάλλον ατυχής, αφού η παράδοξη χαλάρωση στόχο έχει την πρωτογενή μείωση της μυϊκής έντασης, άρα και την οριστική παύση του φαινομένου με την εξασφάλιση μιας πιο χαλαρής λειτουργίας. Γνώμη μου είναι ότι η παράδοξη χαλάρωση χρειάζεται και πρέπει να γίνεται. Η παράδοξη χαλάρωση είναι μια μορφή διαλογισμού που επεμβαίνει στην σχέση μυϊκού συστήματος και εγκεφάλου. Προφανώς δεν απευθύνεται σε γιόγκι ή σαμάνους, αλλά  σε σύγχρονους ανθρώπους με τις δουλειές τους και τα τρεξίματα τους. Αν έχω καταλάβει καλά, με την παράδοξη χαλάρωση,  ο σκοπός είναι να μπορεί κανείς εγκεφαλικά να ελέγξει τους μυς του, με στόχο να τους χαλαρώσει. Δεν είναι 'εύκολο', δεν πρέπει όμως να θεωρείται και 'δύσκολο'. Η 'εκπαίδευση' στην 'αίσθηση' του σώματός καθώς και η 'αποδοχή' που αναφέρονται στα πρώτα μαθήματα παράδοξης χαλάρωσης είναι σημαντικά για να προχωρήσει κανείς. Η παράδοξη χαλάρωση είναι κάτι που θα κάνω στο μέλλον, όταν έχω περισσότερο χρόνο, οπότε και θα ενημερώσω.

[niklop]

evans παρα πολύ ενδιαφέρονται όλα αυτά που έγραψες. Πλέον συνεχίζεις να εφαρμόζεις το πρωτόκολλο με όλες τις πτυχές του ή το έχεις σταματήσει τελείως, ενώ είσαι ασυμπτωματικός απο το σεμπτεμβιου το 2016?? Είναι μια θεραπεία η οποία έχει τέλος ή την κάνεις εσαεί για να έχεις αποτελέσματα και όταν σταματήσεις επανέρχονται τα συμπτώματα??
Θα ήθελα να ρωτήσω τον orbitaga που είναι απο Θεσσαλονίκη αν αξίζει να παώ στον κ.Ζούμπο για να με παραπέμψει στο πρωτόκολλο όπως ξέρω οτι κάνει και έκανε και με τον ίδιο, αλλά έχει σταματήσει να μπαίνει απο οτι κατάλαβα.
Θεωρείς οτι ο καθένας πρέπει να επισκεφθεί κάποιον εξειδικευμένο για να του διδάξει όλα αυτά, ή μπορεί να ψαχτεί και μόνος του? Θέλω και εγώ να στραφώ προς τη νευρομυική πτυχή αλλά θέλω να το κάνω σωστά.Είμαι και εγώ πλέον σε καλό επίπεδο αλλά θέλω να το εξαλείψω πλήρως. Τα υπόλοιπα θα τα γράψω στο δικό μου ιστορικό. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων

[evans]

evans παρα πολύ ενδιαφέρονται όλα αυτά που έγραψες. Πλέον συνεχίζεις να εφαρμόζεις το πρωτόκολλο με όλες τις πτυχές του ή το έχεις σταματήσει τελείως, ενώ είσαι ασυμπτωματικός απο το σεμπτεμβιου το 2016?? Είναι μια θεραπεία η οποία έχει τέλος ή την κάνεις εσαεί για να έχεις αποτελέσματα και όταν σταματήσεις επανέρχονται τα συμπτώματα??
Θα ήθελα να ρωτήσω τον orbitaga που είναι απο Θεσσαλονίκη αν αξίζει να παώ στον κ.Ζούμπο για να με παραπέμψει στο πρωτόκολλο όπως ξέρω οτι κάνει και έκανε και με τον ίδιο, αλλά έχει σταματήσει να μπαίνει απο οτι κατάλαβα.
Θεωρείς οτι ο καθένας πρέπει να επισκεφθεί κάποιον εξειδικευμένο για να του διδάξει όλα αυτά, ή μπορεί να ψαχτεί και μόνος του? Θέλω και εγώ να στραφώ προς τη νευρομυική πτυχή αλλά θέλω να το κάνω σωστά.Είμαι και εγώ πλέον σε καλό επίπεδο αλλά θέλω να το εξαλείψω πλήρως. Τα υπόλοιπα θα τα γράψω στο δικό μου ιστορικό. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων

Καλησπέρα niklop και καλή χρονιά σε όλους.
Είμαι ασυμπτωματικός από το Σεπτέμβριο του 16 χωρίς να εφαρμόζω τίποτα από το πρωτόκολλο. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και σωστός. Το σωστό είναι, έστω και μια φορά τη βδομάδα να το εξασκώ. Έτσι αισθάνομαι με το σώμα μου τουλάχιστον, προκειμένου οι μύες που έχουν την τάση να σκληραίνουν και να 'μαζεύουν' ένταση, να παραμένουν μαλακοί και ελαστικοί. Κακώς λοιπόν δεν το συνεχίζω, άλλωστε δεν είναι κόπος. Αυτό που ήθελα να δω είναι αν θα υπήρχε οριστική απαλλαγή από τα συμπτώματα και χωρίς την εφαρμογή του, και τελικά υπάρχει. Ίσως είχα φτάσει πιο γρήγορα σε αυτό το επίπεδο αν δεν διέκοπτα τρεις φορές.  Ήθελα να ενημερώσω το ιστορικό από το Σεπτέμβριο του 17, δηλ. ένα χρόνο ασυμπτωματικός χωρίς το πρωτόκολλο, αλλά άργησα κάνα τρίμηνο.
Θεωρώ ότι κάποιος που υποψιάζεται μυϊκά προκαλούμενο πυελικό άλγος και τα συμπτώματα του συνεχίζουν επώδυνα και καθημερινά πρέπει να επισκεφτεί κάποιον ειδικό ώστε να αξιολογηθεί και να του προταθεί αν χρειαστεί κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα.
Ο Γιάννης Ζούμπος και το πρωτόκολλο Wise Anderson ήταν και η δική μου επιλογή, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο David Wise τον συνιστά:

ο κ Ζουμπος με τον κ Wise πριν την εφαρμογη του πρωτοκολλου στην θεσσαλονικη

https://www.youtube.com/watch?v=6OrWqocS5F4

https://www.youtube.com/watch?v=LpzsyOX4BYk

Εδώ όμως μια προσοχή: Μετά το 3ήμερο σεμινάριο, η βασική δουλειά του κ. Ζούμπου τελειώνει. Ο γιατρός δεν είχε κανένα πρόβλημα να παρέχει τις συμβουλές του και μετά. Από κει και πέρα όμως, είσαι εσύ και το πρωτόκολλο. Αν θα πετύχει, εξαρτάται:
1. Από το αν θα το κάνεις.
2. Από το πόσο σωστά άρα και αποτελεσματικά θα το κάνεις.
3. Από το αν θα ξεπεράσεις τυχόν εμπόδια βελτιώνοντας την τεχνική σου και προσαρμόζοντας την στη δική σου περίπτωση. Έγραψα κάτι για τη δική μου περίπτωση παραπάνω.

Προσωπικά δεν είμαι ειδικός, ούτε μπορώ να εγγυηθώ τίποτα σε κανένα. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. 
Στη δική μου περίπτωση όμως πέτυχε και αυτό νομίζω ότι πρέπει να καταγραφεί.

[evans]

Για τα εντερικά προβλήματα και τη σύνδεση τους με το χρόνιο πυελικό άλγος έχουν γραφτεί πολλά και σημαντικά εδώ στο φόρουμ. Επισκέφτηκα δύο γαστρεντερολόγους. Η δική μου διερεύνηση ήταν κωλονοσκόπηση και μαγνητική χωρίς να φανεί όμως κάτι που να δικαιολογεί τα συμπτώματα. Κάποια εγκολπώματα βρέθηκαν στο έντερο, ο γιατρός όμως μου είπε ότι σχεδόν όλοι μετά τα 40 έχουν κάποια εγκολπώματα και δεν το αξιολόγησε ως αίτιο συμπτωμάτων. Δεν είχα ιδιαίτερα συμπτώματα σπαστικής κολίτιδας ή κάποιας εντερικής πάθησης, όμως καλού – κακού μετά από σύσταση και των δύο γαστρεντερολόγων ακολούθησα δοκιμαστικά δύο φορές φαρμακευτική αγωγή ένα μήνα για σπαστική κολίτιδα ή καλύτερα σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Καμία διαφορά δεν είδα σε συμπτώματα. Πιστεύω και το έχω γράψει σε ιστορικά ότι παθήσεις του εντέρου σε κάποιες περιπτώσεις παίζουν ρόλο στο πυελικό άλγος, απλά σε μένα δε φάνηκε να υπάρχει κάποια τέτοια πάθηση. Ακόμα και τώρα πάντως, αποφεύγω δύσπεπτα φαγητά και φροντίζω να έχω μια ισορροπία στη διατροφή.
Για  τα συμπληρώματα διατροφής (πχ κερσετίνη κλπ) που γίνεται λόγος, να γράψω ότι με βοήθησαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έλυσαν το πρόβλημα. Κάποια από αυτά τα συμπληρώματα φαίνεται ότι έχουν μια αντιφλεγμονώδη δράση, αλλά από την άλλη δε μπορούν να κάνουν τίποτα για προβλήματα που δημιουργούνται από εναυσματικά σημεία πόνου για παράδειγμα. Στο ιατρείο πόνου επίσης, που ανέφερα και παραπάνω, είχα διαγνωστεί με 'νευρογενή' ή 'νευροφυτικό' πόνο (για φαντάσου...) και είχε χορηγηθεί συνδυασμό φαρμάκων, που απλώς 'σκέπαζε' το πρόβλημα, χωρίς να το λύνει.
Φαίνεται ότι η 'επίσημη ιατρική' έτσι έχει μάθει να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με χρόνιο πόνο, πετώντας τους είτε στον κάλαθο της 'χρόνιας προστατίτιδας' με τους ουρολόγους να χορηγούν αντιβιοτικά δια βίου κι όποιον πάρει ο χάρος, ή πετώντας τους στον κάλαθο των χρόνια 'νευρογενών' και 'νευροφυτικών' και άλλα τέτοια 'γιατρουδίστικα' που λέω εγώ, που έχουν βρει για να δικαιολογούν ότι δε μπορούν να θεραπεύσουν.
Στη δική μου περίπτωση, το πρωτόκολλο Wise Anderson, δηλαδή η ένας μηχανισμός χαλάρωσης – απελευθέρωσης από εναυσματικά σημεία πόνου και διάτασης των μυών της πυέλου, έδωσε την πλέον αποστομωτική απάντηση στην 'επίσημη ιατρική'.
Θα τα ξαναγράψω, γνωρίζω ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά δε γίνεται να τα γράφω σε άλλα ιστορικά και όχι στο δικό μου, ότι επίσημη ιατρική υπάρχει, απλώς οι ουρολόγοι μας, άνδρες επί τω πλείστων, τη γράφουν σε γνωστές περιοχές.
Οι γιατροί συνήθως δε βοηθάνε και πολλές φορές παραπληροφορούν. Η ανικανότητα της 'επίσημης' (με την κακή έννοια) ιατρικής με 'επίσημα φάρμακα' αντιβιοτικά ή αντικαταθλιπτικά να δώσει λύση στο πρόβλημα, δε θα πρέπει να αποθαρρύνει τον ομοιοπαθή, ούτε να τον στρέφει στην παραϊατρική. Η επόμενη λοιπόν εξέταση μετά τον προστάτη και το έντερο πρέπει να είναι η μυοσκελετική αξιολόγηση, με προτεραιότητα την ανεύρεση ενεργών εναυσματικών σημείων πόνου στους μυς της πυέλου και γύρω, καθώς και μυϊκού σπασμού – έντασης. Και όχι ο ομοιοπαθητικός (που και καλά θα πετύχει αυτά που δε μπορούν τα αντιβιοτικά), όχι η 'συνταγή για τον προστάτη' από το χωριό, όχι χρήση 'συσκευών' και 'εργαλείων' χωρίς διάγνωση και πιστοποίηση. Και κυρίως, όχι ο συμβιβασμός με τον πόνο, τα συμπτώματα και την κακή ποιότητα ζωής. Το αν η 'επίσημη' ιατρική έτσι όπως εκφράζεται από άσχετους με το πυελικό άλγος γιατρούς δε φέρνει αποτέλεσμα, αυτό δεν αποτελεί λόγο για τον άνθρωπο που πονάει να μη συνεχίσει τη διερεύνηση προς τη θεραπεία του. Η πραγματικά επίσημη ιατρική δε θα πρέπει να συγχέεται με τους γιατρούς που αντιμετωπίζουν νέους άνδρες με πυελικό άλγος είτε σαν ογδοντάρηδες με χρόνια προστατίτιδα και υπερπλασία, είτε σαν τρελούς. Η πραγματικά επίσημη ιατρική, που εξελίσσεται και βελτιώνεται, εκφράζεται από καθηγητές πανεπιστημίων και ερευνητές που συντάσσουν τις Επίσημες Κατευθυντήριες Οδηγίες, έχει άποψη, και την άποψη αυτή έχω αναφέρει και άλλες φορές:
Στις νέες, αναθεωρημένες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας της Ουρολογίας, όπως έχουν αναρτηθεί το 2016 http://uroweb.org/guideline/chronic-pelvic-pain/#5  γράφει:
Pelvic floor muscle pain
Treating pelvic floor overactivity and myofascial trigger points should be considered in the management of CPP. Treatment should be done by specialised physiotherapists who are trained not only in the musculoskeletal aspects of pain, but also in the psychological mechanisms and the role of the CNS in chronic pain. For patients with CPP and dysfunction of the pelvic floor muscles, it is very helpful to learn how to relax the muscles when the pain starts. By doing this, the circle of pain-spasm-pain can be interrupted. In the case of shortened muscles, relaxation alone is not enough. Stretching of the muscle is mandatory to regain length and function.
Δηλαδή:
1. Η θεραπεία της υπερδραστηριότητας του πυελικού εδάφους και των εναυσματικών σημείων της μυϊκής περιτονίας, θα πρέπει να εξεταστεί στη διαχείριση του χρόνιου πυελικού άλγους.
2. Η θεραπεία θα πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους φυσιοθεραπευτές οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι όχι μόνο στις μυοσκελετικές όψεις του πόνου, αλλά επίσης και σε ψυχολογικούς μηχανισμούς και στο ρόλο του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος στο χρόνιο πόνο.
3. Για τους ασθενείς με χρόνιο πυελικό άλγος και δυσλειτουργία των μυών του πυελικού εδάφους, είναι πολύ χρήσιμο να μάθουν πώς να χαλαρώνουν τους μυς, όταν ξεκινά ο πόνος. Με τον τρόπο αυτό, ο κύκλος του πόνου-σπασμού-πόνου μπορεί να διακοπεί.
4. Στην περίπτωση των βραγχυμένων μυών, η χαλάρωση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Οι διατάσεις των μυών είναι υποχρεωτικές, ώστε οι μυς να ανακτήσουν το μήκος και τη λειτουργία τους.

Φαίνεται λοιπόν ότι οι γιατροί μας,
1. Έχουν μια πάγια και μάλλον ξεπερασμένη άποψη για το τι είναι 'παθολογικό' (και κατά συνέπεια 'ιατρικό') πρόβλημα, η οποία, αποδεδειγμένα, δε μπορεί να δώσει λύση σε πολυπαραγοντικά ή και λειτουργικά προβλήματα όπως για παράδειγμα το χρόνιο πυελικό άλγος. Το μυϊκά προκαλούμενο χρ. πυελ. άλγος για παράδειγμα, είναι μια χαρά παθολογικό και ιατρικό πρόβλημα, στο οποίο τα συνήθη 'ιατρικά εργαλεία' (αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αντικαταθλιπτικά κλπ) αδυνατούν να δώσουν λύση.
2. Η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση και η απελευθέρωση από εναυσματικά σημεία πόνου είναι ιατρική (άρα και επιστημονική) αντιμετώπιση ενός πιθανώς σύνθετου και πολυπαραγοντικού προβλήματος κατά τη δημιουργία του, η οποία υπερβαίνει και εκθέτει τη μέχρι τώρα στενόμυαλη θεώρηση και αντιμετώπιση του προβλήματος με 'διαγνώσεις' και 'θεραπείες' του στυλ 'πονάει αυτό – εξετάσει αυτό, πονάει εκείνο – δώσει εκείνο'.
3. Η παραπληροφόρηση πολλών γιατρών (π.χ. η εμμονή με τον προστάτη, τα 'φραγμένα σωληνάκια', οι αποτιτανώσεις κλπ) μπορεί να οδηγήσει ασθενείς με χρ. πυελικό άλγος σε ακραίες και επικίνδυνες επιλογές που μπορεί να επιδεινώσουν την κατάστασή τους.
4. Μια άλλη παραπληροφόρηση που παίζει, αυτή που θέλει να βγάλει τους ανθρώπους με Χρ. Πυελικό Άλγος 'τρελούς' ή 'ψυχολογικά φορτισμένους', μπορεί να οδηγήσει στην παραϊατρική, ή ακόμα χειρότερα να πιστέψουν ότι είναι ψυχοπαθείς, 'κατά φαντασία' ασθενείς κλπ, οδηγώντας σε περιθωριοποίηση, κατάθλιψη, ψυχοφάρμακα, κάποια από τα οποία είναι εθιστικά και έχουν παρενέργειες.

[loukoumaki887]

παραθερτω την τελευτια πεισημανση του  evans
"
Φαίνεται λοιπόν ότι οι γιατροί μας,
1. Έχουν μια πάγια και μάλλον ξεπερασμένη άποψη για το τι είναι 'παθολογικό' (και κατά συνέπεια 'ιατρικό') πρόβλημα, η οποία, αποδεδειγμένα, δε μπορεί να δώσει λύση σε πολυπαραγοντικά ή και λειτουργικά προβλήματα όπως για παράδειγμα το χρόνιο πυελικό άλγος. Το μυϊκά προκαλούμενο χρ. πυελ. άλγος για παράδειγμα, είναι μια χαρά παθολογικό και ιατρικό πρόβλημα, στο οποίο τα συνήθη 'ιατρικά εργαλεία' (αντιβιοτικά, αντιφλεγμονώδη, αντικαταθλιπτικά κλπ) αδυνατούν να δώσουν λύση.
2. Η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση και η απελευθέρωση από εναυσματικά σημεία πόνου είναι ιατρική (άρα και επιστημονική) αντιμετώπιση ενός πιθανώς σύνθετου και πολυπαραγοντικού προβλήματος κατά τη δημιουργία του, η οποία υπερβαίνει και εκθέτει τη μέχρι τώρα στενόμυαλη θεώρηση και αντιμετώπιση του προβλήματος με 'διαγνώσεις' και 'θεραπείες' του στυλ 'πονάει αυτό – εξετάσει αυτό, πονάει εκείνο – δώσει εκείνο'.
3. Η παραπληροφόρηση πολλών γιατρών (π.χ. η εμμονή με τον προστάτη, τα 'φραγμένα σωληνάκια', οι αποτιτανώσεις κλπ) μπορεί να οδηγήσει ασθενείς με χρ. πυελικό άλγος σε ακραίες και επικίνδυνες επιλογές που μπορεί να επιδεινώσουν την κατάστασή τους.
4. Μια άλλη παραπληροφόρηση που παίζει, αυτή που θέλει να βγάλει τους ανθρώπους με Χρ. Πυελικό Άλγος 'τρελούς' ή 'ψυχολογικά φορτισμένους', μπορεί να οδηγήσει στην παραϊατρική, ή ακόμα χειρότερα να πιστέψουν ότι είναι ψυχοπαθείς, 'κατά φαντασία' ασθενείς κλπ, οδηγώντας σε περιθωριοποίηση, κατάθλιψη, ψυχοφάρμακα, κάποια από τα οποία είναι εθιστικά και έχουν παρενέργειες. "



-------------

εμενα ηθελαν με αρνητικες εξετασεις το 15 να μου δωσουν φαρμακα. τοτε δεν ειχα αποτιτιανιωσεις . μετα το 2018  με τρομακρατησε  ενας γιατρος  με τις αποτιτιανιωσεις και , , με εστειλε   σε ουρολογο και αρχιασαν ολα ..  με πεσμενη λιμπντο  με αρνητικες εξετασεις αρχισε να μου δινει πρωτα vibarmycin  επειδη  ειχα  ελλειψη ενζυμου   και οχι λαντινιν.  δεν ανιχνευοντια τα μικροβια....  αρα τι αντιβιωση θα δωσεις αφου εινια αορατα..   αφου πηγα ξανα μετα  το την ληξη της vibramycin  κια μετα απο λεγχο που  δεν ειχα  ελλειψη ενζυμου ..  με εδωσε λαντινι  με αρνητικες εξετασεις ,,,, για να δεις  τι ειναι μερικοι....( επειδη  καποιες γκομενες ειναι  ηλιθιες και πιστευουν οτι πουν οι γιατροι...     για να στα δωσει σου λεει ο γιατρος κατι ξερεις παρτη ...  για κατι πουτανες... και οταν  η αλλη ακουει μια γιατρο  που λεει πως  δινουν χωρις  μικροβια αντιβιωσεις !! και το επεζε     εξυονη !!  κια οχι μονο   κια λεει  εγω δεν περνω φαρμακα αν δεν με εξετασουν και βγαλει μικροβιο !!)
αλλος  αφου δεν ειχες μικροβιο γιαιτι σου εδωσαν αντιβιωση ??  και εκαψα τα εντερα  μου και πηρα . αδιαφορετα   .