Ιστορικο Orbitaga

[peris]

Καλημέρα σας και απο μένα

      Για μένα ξεκίνησε το πρόβλημα το 2011 όπου και είχα κάποια πολύ μικρή ενόχληση κατα περιόδους στον δεξί όρχι. Στην αρχή δεν το έδωσα σημασία , καθότι ερχόταν πολύ σπάνια και αλλάζοντας νούμερο εσωρούχων (μεγαλύτερα και πιο χαλαρα) δεν το είχα σχεδόν ποτέ.

      Το 2013 τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα, πόνος στον δεξί όρχι, πόνος στο περινέο (αν το λέω σωστά κάτω απο τους όρχεις), τσούξιμο στην ουρήθρα, αποφάσισα να πάω σε γιατρό ο οποίος μου συνέστησε εξετάσεις (υπέρρηχο,σπερμοδιάγραμμα,χλαμύδια-μυκόπλασμα) οι οποίες δεν έδειξαν τίποτα. Μου είπε οτι δεν έχω τίποτα και να πάρω 7 μέρες depon ή ασπιρίνη !!!!!!!!!!(δεν θυμάμαι ποιό απο τα 2).

      Κατ ευθείαν πηγαίνω και σε άλλον ο οποίος πάλι με τις ίδιες εξετάσεις παρόλο που δεν βρήκε τίποτα μου δίνει vibramycin για περίπου μια εβδομάδα. Με καμία βελτίωση τον επισκέπτομαι και μου λέει πως παρόλο που σε μένα δεν φαίνεται μικρόβιο αν έχω σταθερή σύντροφο μπορεί να κάνει και εκείνη εξετάσεις για να δούμε αν βρούμε τίποτα σε εκείνη. Και βρίσκουμε χλαμύδια σε εκείνη. Μου γράφει ciproxin αλλά για να μην τα πολύλογώ έχω πάει σ αυτο το γιατρό αρκετές φορές, δεν θέλει πλέον να μου δώσει αντιβίωση (σεβαστό και τίμιο) αλλά μου λέει οτι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο και θα πρέπει να ζήσω με αυτό (!!!!!!!!!).

       Ακόλουθεί άλλη μια επίσκεψη σε γιατρό που μου συνέστησαν στην Αθήνα, κάνουμε εξεταση ούρων και παίρνει επιχρυσμα απο την ουρήθρα και βρίσκει e-coli (κολοβακτηρίδιο ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε και δεν θυμάμαι τον τύπο του, αλλά μου είπε ότι είναι ο πιο κοινός τύπος κολοβακτηριδίου) και μου δίνει ciproxin με την σέσουλα. Δεν είχα αποτέλεσμα.

       Επόμενος γιατρός διαβαλκανίκο Θεσσαλονίκης, κάνουμε υπέρηχογραφημα ( μπορεί να είναι και το δέκατο, λές και τί καινούργιο θα δεί) μου δίνει Baktrimel για 6 μήνες (1 την ημέρα). Αποτέλεσμα μηδέν.

       Όλοι μπορείτε να καταλάβετε την ταλαιπωρία και τον πόνο μου, ανακάλυψα αυτο το forum πριν μερικές ημέρες και απ ότι διαβάζω λέω να δοκιμάσω την τύχη μου με τον κο Ζούμπο . επίσης διαβάζω για τον Ακατάν αλλά πουθενά δεν μπορώ να βρω ποιός πραγματικά είναι για να τον αποφύγω. Θα σας παρακαλούσα με κάποιο pm αν μπορείτε να μου πέιτε.

Ευχαριστώ και μακάρι να γίνουμε όλοι καλά.

[peris]

Μείνε στην περιοχή Θεσσαλονίκης και δεν θα έχεις πρόβλημα με Ακαταν.

Δεν χρειάζεται να έρχεσαι Αθήνα.
Θεοί δεν υπάρχουν σε καμία πόλη.

Να είσαι καλά.

    Ευχαριστώ Alex, είμαι απο επαρχία και εδώ οι γιατροί είναι μετρημένοι. Θέλοντας και μη χρειάστηκε να πάω μια φορά αθήνα και μια θεσσαλονίκη αφού επέμεινα με τους γνωστότερους γιατρούς εδώ. Ο απελπισμένος απο τα μαλιά του πιάνεται αυτό είναι αλήθεια αλλά έχω κρατήσει την απελπισία μου χωρίς να πάω σε μάγισσες και χαρτορίχτρες.

    Είμαι όμως απογοητευμένος  γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών που συνάντησα δεν ενδιαφέρεται να λύσει το πρόβλημα σου, ούτε καν προσπαθεί.

[peris]

είμαι 36 και μένω Λάρισα

[peris]

φίλε μου alex

     Σ ευχαριστώ καταρχήν για τις συμβουλές σου , το πρόβλημα μου είναι κάτι που όσο και να το εξηγώ στους γύρω μου δυστυχώς δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς και πραγματικά εύχομαι να μην χρειαστεί να το μάθει από πρώτο χέρι κανείς.

    Έτσι όπως το λες, αυτό με τα εσώρουχα και τα παντελόνια με πήγε πίσω πολύ καιρό μέχρι εως ότου αποφασίσω να πάω στον γιατρό.Πέρασε τόσος καιρός και πιστεύω τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν το έπιανα ζεστά από την αρχή.Μέγα λάθος μου.

    Σε μένα δεν βρέθηκε ποτέ χλαμύδια σε καμία εξέταση από τις πολλές που έκανα. Ο γιατρός μου το εξήγησε (εξ ου και η πρόταση του όταν δεν βρήκε κάτι σε μένα να κάνει εξετάσεις η σύντροφός μου) πως ο οργανισμός μου το καταπολέμησε μερικώς , το "σκέπασε", έτσι ώστε να μην ανιχνεύεται από τις εξετάσεις.

    Όσον αφορά για τους γιατρούς της λάρισας, να σου πώ ότι πηγα στους 3 γνωστότερους-ειδικότερους και πραγματικά το έδωσα το πράγμα χρόνο. Όμως πέρασαν 3 χρόνια , γιατρειά δεν έβλεπα και όπως ξέρεις και σύ τα νεύρα σου τεντώνουν και οι αντοχές σου χάνονται, οπότε προσπαθώ έστω και αργά να κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Η ποιότητα ζωής μου έχει πιάσει πάτο, σίγουρα έχω κατάθλιψη, έχω ταράξει τις αντιβιώσεις και έχω αφήσει να περάσει τόσος χρόνος. Τώρα το αν θα έιναι Αθήνα ή Θεσσαλονίκη η Σρι λάνκα δεν με νοιάζει. Έχω πάει συνολικά σε 4-5 γιατρούς, δεν μπορώ να πώ ότι το κυνήγησα τόσο πολύ το πράμα αυτά τα 5 χρόνια.

Ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις, είναι η πρώτη φορά που το συζητώ με ανθρώπους που ξέρουν τί λέω.

[peris]

η τρέχουσα κατάσταση μου, για να το ξεκαθαρίσω και αυτο , είναι :

Πόνος στον δεξί όρχι (το οποίο το νιώθω και ελαφρά πρησμένο αν και οι γιατροί μου λένε ότι είμαι εντάξει, έχω κιρσοκύλες μια σε κάθε όρχι) και πόνο στο περινέο. Συχνουρία και κάποια ενόχληση εσωτερικά στο μήκος του πέους, τσούξιμο .
    16 ώρες το 24ωρο , έκτος δηλαδή απο όταν κοιμάμαι, πόνος , ο οποίος όταν είμαι σε όρθια στάση ή όταν είμαι ξαπλωμένος είναι ανεκτός και σχετικά λίγος.
    Τα πράγματα είναι δύσκολα όταν κάθομαι κυρίως και η δουλειά μου είναι καθιστική 55 ώρες την εβδομάδα σε γραφείο, όπου πρέπει να αλλάζω στάσεις συνέχεια ή να σηκώνομαι σε τακτά χρονικά διαστήματα για να ανακουφίζομαι. Στην περιπτωση που κάθομαι ο πόνος είναι μέτρια ενοχλητικός αλλά αν έχεις κάτι για τόσα χρόνια, εγώ προσωπικά έχω φτάσει στα οριά μου. Έχει επηρεάσει κατα πολύ την απόδοση στην δουλειά μου και δραματικά την προσωπική μου ζωή.
    Εδώ και 8 μήνες απομακρυνθηκα απο την κοπέλα μου, δεν έχω κάνει σεξ για τουλάχιστον 1 χρόνο και έχω τον φόβο μήπως κολλήσω γενικά κόσμο , παρόλο που οι γιατροί μου είπαν πως δεν υπάρχει προβλημα. Γενικότερα όμως δεν υπάρχει και διάθεση..

Αυτά , αν ξέχασα κάτι θα το προσθέσω

Φιλικά

[lullaby]

καλησπερα φιλε orbitaga εγω δεν μπορω να σε βοηθησω γιατι δεν ξερω πολλα πανω στο θεμα διοτι ειμαι  καινουριος κ εχω μολις ενα χρονο με αυτο το προβλημα σε πιο ηπια μορφη βεββαια εχω μονο συχνοουρια δυσουρια ( ειχα ενοχλησεις πολλες αλλα εφυγαν ) και πονο τον προκτο αν τυχη να κατσω καπου σκληρα η παγομενα η σε σελα .... η ενοχλησεις  και η δυσουρια εφυγαν με το Xatral OD 10mg για ενα μηνα μετα τον 5μg για ενα μηνα ακομα και τωρα  περνω 1 τον 5mg καθε δυο μερες ... και σταματοταν το πιπερι και τα πολυ οξινα φαγητα  ... ειχα χλαμυδια και με vibramicin αν δεν κανω λαθος εφυγαν  εως τωρα που κανω εξετασεις δεν εχουν βρεθει ακομα ... βεββαια για να παθω προστατιτιδα σιγουρα καπου κανουν την δουλεια τους αλλα δεν ανιχνευονται .... τον εντεροκο αν ειναι σε μικρη συγκεντρωση οπως αυτος που ειχα εγω 1000 cfu/ml τον εδιωξα με αγριαδα 3-4 ποτηρια την ημερα για 4-5 μερες.... δεν ξερω αν εχεις διαβασει ιστοριες απο αλλα παιδια σιγουρα θα βρεις κατι που θα ταιριαζει και θα σε βοηθησει πχ τα prosta q εχουν βοηθησει πολυ κοσμο εδω μεσα .... Πανω απο ολα φιλε προσπαθησε να μην απομακρινθης απο τους φιλους σου και τον εξω κοσμο η ψυχωλογια ειναι μεγαλο + για ολες τις παθησεις και στο λεω εγω που ειμαι μολις 20 χρονων και εχω περασει δυσκολη μορφη σπατικης κολιτιδας 2 χρονια εφαγα σε γιατρους και νοσοκομια και τωρα παλεβω με την προστατιτιδα ....
Καλη δυναμη και πανω απο ολα κουραγιο !

[peris]

Καλησπέρα σε όλους τους πονεμένους , lullaby ευχαριστώ για τα λόγια σου φίλε ! (lullaby από The Cure ελπίζω !!!)

Σας γράφω μετά από 8 ολόκληρους μήνες κάνοντας ένα update της κατάστασης μου και δίνοντας ένα αρκετά αναλυτικό ιστορικό, ώστε να μπορέσει ο καθένας να συγκρίνει και να πάρει ότι θεωρεί σωστό για αυτόν.

Που λέτε guys όλα ξεκίνησαν γύρω στο 2011 μετά από ένα "ξέφρενο" καλοκαίρι (πού να ξερα ο καψερός!) που άρχισα κάποια βράδια να έχω ένα πόνο στον δεξί όρχι ο οποίος όμως την επομένη έφευγε και έκανε πολύ καιρό να εμφανιστεί ξανά. Σαν καλός μλ...κας δεν έκανα τίποτα για αυτό και το άφησα έτσι.

Το 2011 ξεκινάω και δουλειά σε μια εταιρεία και οφείλω να ομολογήσω είχα πολύ άγχος και πίεση.
Φτάνουμε γρήγορα γρήγορα στο 2013 όπου μετά από προβλήματα στην σχέση μου  και πολύ πίεση στην δουλειά οι πόνοι σιγά σιγά έχουν γίνει εντονότεροι σε σημείο ανησυχίας. Αποφασίζω να πάω στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας (οπού και ζω ) μετά απο μια μικρή έρευνα σε έναν πολύ "φτασμένο" και γνωστό ουρολόγο. Κάνω triplex και σπερμοδιάγραμμα (αν θυμάμαι καλά). Πάω τις εξετάσεις στον γιατρό και μου λέει δεν έχεις τίποτα είναι ιδέα σου και μου δίνει θεραπεία depon για 15 ημέρες (!). Στο triplex δεν έδειχνε κάτι πέρα απο 2 κιρσοκίλες , μια σε κάθε όρχι. Όπως καταλαβαίνετε το depon δεν έκανε τίποτα και αποφάσισα να πάω σε άλλον γιατρό.

Γιατρός Νο2 ο οποίος μου κάνει τα ίδια , δεν δείχνουν τίποτα και προτείνει να κάνει εξετάσεις η κοπέλα μου. Στην κοπέλα μου βγάζει χλαμύδια οπότε μέσα στην ατυχία μας χαιρόμαστε ότι βρήκαμε τον ένοχο και όλα θα φτιάξουν. Αντιβίωση (δεν θυμάμαι και ίσως δεν έχει σημασία) ciproxin - vibramycin για 10 περίπου ημέρες. Το κακό είναι ότι ο πόνος μετά την θεραπεία δεν φεύγει και οι επανελλημμένες και απεγνωσμένες επισκέψεις στον γιατρό δεν βοηθάνε. Την τελευταία φορά μου λέει ο άνθρωπος οτι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο και θα πρέπει να ζήσω με αυτό (τουλάχιστον όμως προσπάθησε αυτό κρατάω εγώ γιατί φίλοι μου υπάρχουν και πολύ χειρότεροι γιατροί). Μου λέει οτι έχω χρόνιο πυελικό άλγος (πρώτη φορά ακούω αυτή την έννοια) και το μόνο που μπορούσε να προτείνει είναι κέντρα πόνου, όπου λέει θα σου δώσουν απο ασπιρίνη μέχρι και αντικαταθλιπτικά.

Ακούω αντικαταθλιπτικά και αμέσως κάνω delete και το χρόνιο πυελικό άλγος και πάω για περισσότερο ψάξιμο.

Γιατροί Νο3 - Νο άπειρο. Πηγαίνω σκάω το 50ρικο, τρώω ένα κωλοδάχτυλο και ακούω τα κλασικά "δεν έχεις τίποτα", "είναι ιδέα σου" κτλ.

Αύγουστος του 2015 πια και είμαι τόσο χάλια. Δεν μπορώ να δουλέψω γιατί η δουλειά μου είναι σε γραφείο καθιστική και δεν αντέχω ούτε 5 λεπτά. Νιώθω το πρόσωπο μου λες και έχει "στραβώσει" από τον πόνο, οι συνάδελφοι, οι φίλοι μου, οι οικογένεια μου μου μιλάνε μου λένε καλημέρα και θέλω να τους βρίσω όλους. Πονάω όλη την ημέρα επί 2 χρόνια, δεν έχει σταματήσει καθόλου. Το λέω σε μερικούς αλλά δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς και με το δίκιο τους. Πραγματικά ότι και να πω για αυτό το χρονικό διάστημα είναι λίγο. Η κατάθλιψη στο φουλ, δεν μιλάω σε κανέναν, υποφέρω και ακόμα δεν ξέρω καν τι έχω.

Εκεί κάπου κοιτάω στο Internet για την χρόνια προστατίτιδα και βρίσκω το site, οπού μαθαίνω για τον Ακατάν αλλά και άλλους γιατρούς οπού ίσως μπορούν να βοηθήσουν.

Και πηγαίνω στον κο Ζούμπο.
Πριν πάω αποφασίζω να σταματήσω να μπαίνω στο chronic prostatitis , γιατί όσο περισσότερο διάβαζα τόσο περισσότερο αγχωνόμουν καθώς και το ότι θα ήμουν πλήρως συγκεντρωμένος στην θεραπεία μου.Ήταν τόσες πολλές οι πληροφορίες του site , ώστε δεν ήθελα να μπερδέψω 10 διαφορετικές θεραπείες μαζί.
Εδώ μια μικρή παύση για να τονίσω το εξής. Ότι αναφέρω είναι προσωπική μου γνώμη , δεν προσπαθώ να "οδηγήσω" κανέναν . Αλλά από την άλλη λέω την αλήθεια μου και πιστεύω ότι τα του Καίσαρος τω Καίσαρει . Γιατί σε αυτή τη γα..ένη τη χώρα έχουμε πήξει από τσαρλατάνους και ανθρώπους χωρίς συναισθήματα.

Πηγαίνω στον κο Ζούμπο λοιπόν, του εξηγώ το πρόβλημά μου. τώρα που τα θυμάμαι έπρεπε να με βλέπατε σε τι κατάσταση είμαι. Είμαι σίγουρος ότι ο άνθρωπος θα είχε δει και πολύ χειρότερα αλλά ήμουν ένας πληγωμένος κατεστραμμένος άνθρωπος. Μου ανέφερε πάλι για το χρόνιο πυελικό άλγος, που στην ουσία δεν υπάρχει "πάρε αυτό το χάπι και θα γίνεις καλά" μιας και κανείς δεν έχει μια θεραπεία που θα πιάσει επιβεβαιωμένα. Συνήθως, μου είπε, ξεκινάει με μια μεγάλη στενοχώρια οπού απο το πολύ άγχος και την πίεση μαθαίνουμε να κρατάμε το σώμα μας σε μια εγρήγορση, σε μια ένταση, σε ένα σφίξιμο και δεν αφήνουμε ποτέ, το κάνουμε συνήθεια.Μου πρότεινε να ξεκινήσουμε μέρη της θεραπείας Wise Anderson και πώς θα πρέπει να ξεκινήσω Cymbalta (αντικαταθλιπτικό) και Xatral OD. Εγώ θέλω να σταθώ κάπου αλλού γιατί έχει περάσει πολύς καιρός και σίγουρα δεν θυμάμαι τα ακριβή του λόγια και να τα μεταφέρω λάθος.
Να σταθώ στο ότι με κράτησε 1 1/2 ώρα μέσα στο γραφείο του, ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο, με κατανόηση, που από την πρώτη στιγμή ενδιαφέρθηκε. Εκεί για πρώτη φορά συνειδητοποίησα και το έβαλα στο μυαλό μου ότι είμαι συνεχώς σφιγμένος, αγχωμένος πιεσμένος και ίσως να έχει να κάνει με αυτό. Μου δάνεισε και ένα βιβλίο "Headache in the Pelvis", και ξεκίνησα. εγώ φίλοι μου δεν έχω ξαναδεί άλλον τέτοιο γιατρό οποιαδήποτε ειδικότητας.

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο , όπου προτείνω να το διαβάσετε όλοι και άρχισα να νιώθω αυτό το συνεχές σφίξιμο όπου επικεντρωνόταν στην πύελο. Μα καλά ! Πώς δεν το είχα δώσει σημασία τόσο καιρό ? Το ένιωθα από τότε που ξεκίνησε το πρόβλημά μου αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι κατά κάποιο τρόπο είναι η πηγή του πόνου μου. Και σαν καλός προγραμματιστής που είμαι αποφάσισα το εξής:

Θα κάνω μια ερώτηση στον εαυτό μου κάθε μισό λεπτό ή όποτε μπορώ να θυμηθώ πιο γρήγορα. "Σφίγγεσαι? Αν ναι προσπάθησε να χαλαρώσεις αν όχι ξαναρώτα σε μισό λεπτό. Ξεκίνησα από τότε να γράφω ότι μπορώ στα αρχ..ια μου, να μην δίνω τόση σημασία στα αρνητικά της ημέρας, να μην αγχώνομαι τόσο. Η πλάκα ήταν πώς το σφίξιμο ήταν πλέον συνήθεια οπότε κάθε μισό λεπτό η απάντηση ήταν "ναι" και μπορούσα να κάνω πολύ λίγα πράγματα για να χαλαρώσω.Κάποιες φορές το πετύχαινα και κάποιες όχι. Ώσπου περνάνε κάνα 2 εβδομάδες και παρατήρησα πως για κάποια δευτερόλεπτα δεν πονάω !!!! Έπρεπε να με δείτε, περπατούσα μέσα στο σπίτι και για τα 20 δευτερόλεπτα που δεν πονούσα έκανα τον σταυρό μου, είχα ξεχάσει πώς είναι να μην πονάς. Τόσο χάλια φίλοι μου...

Από τότε σιγά σιγά βλέπω μόνο βελτίωση σε αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Σήμερα που σας γράφω αν μπορώ να το βάλω σε μια κλίμακα του 10, έπεσα από το 8 στο 2. Και βλέπω μόνο βελτίωση. Έχω μόνο μια μικρή ενόχληση στη δουλειά κατά τα αλλά όλη την άλλη ώρα δεν πονάω. Μπορώ επιτέλους να καθίσω σε καρέκλα σταυροπόδι ! Και είμαι έτσι για μήνες.

Επιγραμματικά θα αναφέρω τι είναι αυτά που βοήθησαν εμένα:

ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ Η ΠΑΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ. Τουλάχιστον αυτό που αντιμετωπίζω εγώ.

1) Να προσπαθώ να καταπολεμήσω το συνεχές σφίξιμο του σώματός μου, να είμαι σε μια διαρκή ένταση χωρίς να το καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να τονίσω πόσο σημασία είχε αυτό. Με βοήθησε η τεχνική χαλάρωσης του βιβλίου που προανέφερα το οποίο το έχω διαβάσει 3-4 φορές.

2) Όσον αφορά το πρωτόκολλο Wise Anderson μου πήρε 2 εβδομάδες να καταλάβω να εντοπίζω τυχόν trigger points, από τα οποία είχα μόνο εξωτερικά (για όσουν ξέρουν για τι μιλάω). Τρομερή βοήθεια τα pressure points.

3) Αλλαγή στάσης ζωής. Όσο μπορώ προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα.


Πλέον 8 μήνες μετά και αφού συνεχίζω την θεραπεία , είμαι πάρα πολύ καλά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.Βρήκα πάλι τον εαυτό μου και συνεχίζω. Θα μπορούσα να γράψω ακόμη περισσότερα αλλά θεωρώ πως καλύτερα είναι να απαντήσω σε τυχόν δικές σας ερωτήσεις.

Καλό κουράγιο σε όλους

Υ.Γ. Nordic το ξέρω είμαι απαράδεκτος αλλά θα επανορθώσω σε ενθέτω χρόνω !

[Φαέθων]

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο , όπου προτείνω να το διαβάσετε όλοι και άρχισα να νιώθω αυτό το συνεχές σφίξιμο όπου επικεντρωνόταν στην πύελο. Μα καλά ! Πώς δεν το είχα δώσει σημασία τόσο καιρό ? Το ένιωθα από τότε που ξεκίνησε το πρόβλημά μου αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι κατά κάποιο τρόπο είναι η πηγή του πόνου μου. Και σαν καλός προγραμματιστής που είμαι αποφάσισα το εξής:

Θα κάνω μια ερώτηση στον εαυτό μου κάθε μισό λεπτό ή όποτε μπορώ να θυμηθώ πιο γρήγορα. "Σφίγγεσαι? Αν ναι προσπάθησε να χαλαρώσεις αν όχι ξαναρώτα σε μισό λεπτό. Ξεκίνησα από τότε να γράφω ότι μπορώ στα αρχ..ια μου, να μην δίνω τόση σημασία στα αρνητικά της ημέρας, να μην αγχώνομαι τόσο. Η πλάκα ήταν πώς το σφίξιμο ήταν πλέον συνήθεια οπότε κάθε μισό λεπτό η απάντηση ήταν "ναι" και μπορούσα να κάνω πολύ λίγα πράγματα για να χαλαρώσω.Κάποιες φορές το πετύχαινα και κάποιες όχι. Ώσπου περνάνε κάνα 2 εβδομάδες και παρατήρησα πως για κάποια δευτερόλεπτα δεν πονάω !!!! Έπρεπε να με δείτε, περπατούσα μέσα στο σπίτι και για τα 20 δευτερόλεπτα που δεν πονούσα έκανα τον σταυρό μου, είχα ξεχάσει πώς είναι να μην πονάς. Τόσο χάλια φίλοι μου...

Από τότε σιγά σιγά βλέπω μόνο βελτίωση σε αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς. Σήμερα που σας γράφω αν μπορώ να το βάλω σε μια κλίμακα του 10, έπεσα από το 8 στο 2. Και βλέπω μόνο βελτίωση. Έχω μόνο μια μικρή ενόχληση στη δουλειά κατά τα αλλά όλη την άλλη ώρα δεν πονάω. Μπορώ επιτέλους να καθίσω σε καρέκλα σταυροπόδι ! Και είμαι έτσι για μήνες.

Επιγραμματικά θα αναφέρω τι είναι αυτά που βοήθησαν εμένα:

ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ Η ΠΑΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΜΥΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ. Τουλάχιστον αυτό που αντιμετωπίζω εγώ.

1) Να προσπαθώ να καταπολεμήσω το συνεχές σφίξιμο του σώματός μου, να είμαι σε μια διαρκή ένταση χωρίς να το καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να τονίσω πόσο σημασία είχε αυτό. Με βοήθησε η τεχνική χαλάρωσης του βιβλίου που προανέφερα το οποίο το έχω διαβάσει 3-4 φορές.

2) Όσον αφορά το πρωτόκολλο Wise Anderson μου πήρε 2 εβδομάδες να καταλάβω να εντοπίζω τυχόν trigger points, από τα οποία είχα μόνο εξωτερικά (για όσουν ξέρουν για τι μιλάω). Τρομερή βοήθεια τα pressure points.

3) Αλλαγή στάσης ζωής. Όσο μπορώ προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα.


Πλέον 8 μήνες μετά και αφού συνεχίζω την θεραπεία , είμαι πάρα πολύ καλά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.Βρήκα πάλι τον εαυτό μου και συνεχίζω. Θα μπορούσα να γράψω ακόμη περισσότερα αλλά θεωρώ πως καλύτερα είναι να απαντήσω σε τυχόν δικές σας ερωτήσεις.

Φίλε πολλά συγχαρητήρια και θερμές ευχαριστίες για το παραπάνω ποστάρισμα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο -την πάθηση την έχω υπό έλεγχο πολλά χρόνια τώρα και δεν έχω κάτι να πάρω πλέον- αλλά γιατί τόσα χρόνια σε αυτό το forum πρώτη φορά ξαναδιάβασα κατά κάποιο τρόπο την δική μου ιστορία από άλλον...και τη διάβασα απολαυστικά. Αυτό το "κλικ" που έκανε κάποια στιγμή ο εγκέφαλός μου και κατάλαβα τι μου συμβαίνει. Να είσαι πάντα καλά.

[evans]

Συγχαρητήρια και μπράβο για την επιτυχία και για την ενημέρωση.

Αύγουστος του 2015 πια και είμαι τόσο χάλια. Δεν μπορώ να δουλέψω γιατί η δουλειά μου είναι σε γραφείο καθιστική και δεν αντέχω ούτε 5 λεπτά. Νιώθω το πρόσωπο μου λες και έχει "στραβώσει" από τον πόνο, οι συνάδελφοι, οι φίλοι μου, οι οικογένεια μου μου μιλάνε μου λένε καλημέρα και θέλω να τους βρίσω όλους. Πονάω όλη την ημέρα επί 2 χρόνια, δεν έχει σταματήσει καθόλου. Το λέω σε μερικούς αλλά δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς και με το δίκιο τους. Πραγματικά ότι και να πω για αυτό το χρονικό διάστημα είναι λίγο. Η κατάθλιψη στο φουλ, δεν μιλάω σε κανέναν, υποφέρω και ακόμα δεν ξέρω καν τι έχω.

Συμπόνια και κατανόηση από ένα ομοιοπαθή. Τα ίδια. Δεν ξεχνάω το δράμα που έζησα, αλλά και δεν το αποδέχτηκα σαν 'τρόπο ζωής'.

...Πάω τις εξετάσεις στον γιατρό και μου λέει δεν έχεις τίποτα είναι ιδέα σου και μου δίνει θεραπεία depon για 15 ημέρες (!) ...
...Όπως καταλαβαίνετε το depon δεν έκανε τίποτα και αποφάσισα να πάω σε άλλον γιατρό...
...Κατ ευθείαν πηγαίνω και σε άλλον ο οποίος πάλι με τις ίδιες εξετάσεις παρόλο που δεν βρήκε τίποτα μου δίνει vibramycin για περίπου μια εβδομάδα...
...Ακόλουθεί άλλη μια επίσκεψη σε γιατρό που μου συνέστησαν στην Αθήνα...  ...και μου δίνει ciproxin με την σέσουλα. Δεν είχα αποτέλεσμα...
...Επόμενος γιατρός διαβαλκανίκο Θεσσαλονίκης, κάνουμε υπέρηχογραφημα ( μπορεί να είναι και το δέκατο, λές και τί καινούργιο θα δεί) μου δίνει Baktrimel για 6 μήνες (1 την ημέρα). Αποτέλεσμα μηδέν...

Να κι οι γιατροί μας!

Πέρα απ' αυτά, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα για το Wise Anderson και ειδικά για το trigger point release που χρησιμοποιώ και εγώ

2) Όσον αφορά το πρωτόκολλο Wise Anderson μου πήρε 2 εβδομάδες να καταλάβω να εντοπίζω τυχόν trigger points, από τα οποία είχα μόνο εξωτερικά (για όσουν ξέρουν για τι μιλάω). Τρομερή βοήθεια τα pressure points.

-Και σε εμένα έτσι έγινε! Μετά από δύο εβδομάδες εντόπισα μόνος μου τα ενεργά (ή υπερευαίσθητα) trigger points, εφαρμόζοντας όμως το πρωτόκολλο. Δεν κατηγορώ το γιατρό, ούτε το φυσικοθεραπευτή. Τρεις φορές έκαναν την εξέταση οι άνθρωποι. Έχει να κάνει με την επέκταση του πόνου και σε άλλα σημεία, που αρχικά ήταν πιο επώδυνα, περισσότερο αισθητά ως 'ενεργά' (κάτι σαν 'ετερόφωτα' trigger points), στην πορεία όμως εφαρμογής του πρωτοκόλλου αυτά εύκολα 'απενεργοποιήθηκαν' αποκαλύπτοντας τα πραγματικά ενεργά. Κάτι σαν να ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι. Έχεις μια τέτοια αίσθηση;  Συνέβη και σε σένα αυτό;
-Σε εμένα τα ενεργά trigger points είναι στους κοιλιακούς, τα δικά σου πού ήταν;
-Τώρα που είσαι καλύτερα, συνεχίζεις το trigger point release; Κάθε πότε κάνεις;
-Διατάσεις κάθε πότε;
-Κάνεις παράδοξη χαλάρωση; Κάθε πότε; Έχεις την αίσθηση ότι σε βοηθάει; Αν ναι, πως; Με ενδιαφέρει πια είναι η δική σου αίσθηση, όχι τι λέει το βιβλίο κλπ.
-Συνεχίζεις το Cymbalta; Σε τι δοσολογία;

[peris]

      Σας ευχαριστώ ρε παιδιά, θεωρώ πως όλοι εμείς οι πονεμένοι, παρόλο που δεν γνωριζόμαστε έχουμε μια ιδιαίτερη σύνδεση γιατί μας ενώνει το πρόβλημά μας. Ξέρουμε τι πάει να πει πόνος, ταλαιπωρία, απελπισία, εγώ το επιβεβαίωσα όταν γνωρίστηκα με τον Nordic, είδα την ταλαιπωρία στα μάτια του , αυτή που είχα και εγώ λίγο καιρό πριν, και λέω , εντάξει δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα παραπάνω. Φαέθων και Έβανς (αχ ρε Christopher Lambert είσαι Θεός ρε !!) σας ευχαριστώ πολύ για το συνεχόμενο ενδιαφέρον σας για το Forum. Γιατί αν δεν έβρισκα αυτή την ελπίδα μέσα από αυτό το Forum δεν ξέρω ή μάλλον δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήμουν σήμερα.

Είχα πει πέρσι τον Σεπτέμβριο πως θα ξαναγράψω όταν είμαι τελείως καλά όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν ήθελα να δώσω τυχόν "ψεύτικες" πληροφορίες πριν επιβεβαιώσω ότι αυτό που κάνω λειτουργεί. Φέτος άλλαξα γνώμη γιατί μόνο ο ηλίθιος δεν αλλάζει και υπερίσχυσε το ότι αν εγώ γίνω τελείως καλά μετά από 3 χρόνια, είναι σαν να κρατάω μυστική την "θεραπεία" από τους άλλους μέχρι τότε. Ότι λοιπόν διαβάσετε σ αυτό το νήμα είναι η προσωπική μου εμπειρία, ο προσωπικός μου αγώνας και όχι κανένα Ευαγγέλιο που πρέπει σώνει και καλά να το ακολουθήσετε για να βρείτε την σωτηρία.

Θα ξεκινήσω απαντώντας στον Highlander πρώτα!!

Όσον αφορά τα trigger points και γιατί εγώ προσωπικά δεν τα βρήκα, στα μάτια μου φαίνεται πολύ φυσιολογικό. Ήμουν σε ένα ξένο περιβάλλον όπου άκουγα για πρώτη φορά τις Wise Anderson έννοιες του Paradoxical Relaxation , trigger points, skin rolling, κτλ κτλ. σιγά μην έβρισκα τα trigger points. Μετά γύρισα σπίτι, άρχισα να διαβάζω το βιβλίο, έκανα τις συγκρίσεις μου, δεν καταλάβαινα κάτι , ξαναγύρισα το ξαναδιάβαζα και μετά από κάποιες ημέρες άρχισα να κάνω πρόοδο, να νιώθω το τσίμπημα κατά την πίεση και άρχισα να ψάχνομαι σε όλη την περιοχή για trigger points. Εγώ παιδιά θα σας πω ένα πράγμα για το Paradoxical και τα Trigger points. Πηγαίνοντας να φύγω από τον κο Ζούμπο γυρίζει και μου λέει "πρέπει να συγκεντρωθείς και να δώσεις την απαραίτητη σημασία στις τεχνικές, αν είναι να το κάνεις να το κάνεις με όλο σου τον εαυτό", με ένα βλέμμα που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή  τη στιγμή μου λέει κάτι πραγματικά σοβαρό το οποίο δεν πρέπει να περάσω στα ψιλά γράμματα. Και δεν μιλώ βέβαια απλά να ακολουθήσεις το πρόγραμμα και την απαραίτητη συχνότητα της άσκησης αυτών των τεχνικών. Τι να λέει αν τα κάνω 2 φορές την ημέρα και δεν ξέρω τι κάνω ή δεν το πιστεύω. Άστο μην το κάνεις καλύτερα, χαλάς 2 ώρες απ την ζωή σου. Άρα θέλω να πω ότι αν είναι να δώσετε μια ευκαιρία στο πρωτόκολλο ή σε κάθε μορφή θεραπείας κάντε το όσο μπορείτε καλύτερα είτε όσον αφορά την ένταση είτε την συχνότητα είτε πόσο πολύ το πιστεύετε .

Και σε εμένα έτσι έγινε! Μετά από δύο εβδομάδες εντόπισα μόνος μου τα ενεργά (ή υπερευαίσθητα) trigger points, εφαρμόζοντας όμως το πρωτόκολλο. Δεν κατηγορώ το γιατρό, ούτε το φυσικοθεραπευτή. Τρεις φορές έκαναν την εξέταση οι άνθρωποι. Έχει να κάνει με την επέκταση του πόνου και σε άλλα σημεία, που αρχικά ήταν πιο επώδυνα, περισσότερο αισθητά ως 'ενεργά' (κάτι σαν 'ετερόφωτα' trigger points), στην πορεία όμως εφαρμογής του πρωτοκόλλου αυτά εύκολα 'απενεργοποιήθηκαν' αποκαλύπτοντας τα πραγματικά ενεργά. Κάτι σαν να ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι. Έχεις μια τέτοια αίσθηση;  Συνέβη και σε σένα αυτό;

Ωραία η περιγραφή σου, η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Μου συμβαίνει όμως ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ξεκίνησα με διαφορετικά σημεία και πέρασα σε άλλα σημεία. Εμένα τα trigger ponts είναι στους μηρούς (εσωτερική και εξωτερική πλευρά των μηρών). Εγώ ρε Έβανς θα σου πω το εξής . Παίζω ένα παιχνίδι στο PC και σφίγγομαι . Πλένω τα πιάτα και πιέζομαι / σφίγγομαι . Κάνω καθημερινές απλές εργασίες και με πιάνω να πιέζομαι σφίγγομαι χωρίς προφανές λόγο. Όλο αυτό το σφίξιμο που εγώ κάνω στους μηρούς, την κοιλιά και τους ώμους θεωρώ εγώ με το απλό μυαλό μου πώς έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αυτών των σημείων που όλη αυτή η πίεση συσσωρεύεται.

Διατάσεις και trigger point πλέον κάνω χωρίς πρόγραμμα , όποτε θυμάμαι , το οποίο συνήθως είναι 3-4 φορές την εβδομάδα.

Το Cymbalta και το Xatral OD τα παίρνω απο τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι και σήμερα που μιλάμε, ξεκίνησα με Cymbalta 30mg πρωί βράδυ και Xatral OD βράδυ. Μετά απο κανα 2 μήνες το Cymbalta έγινε απο 30mg σε 60mg

Παράδοξη χαλάρωση μου άρεσε περισσότερο απο τα trigger points και με βοήθησε περισσότερο στην αρχή. Να σου πω την αλήθεια τέτοια τριπαρίσματα ούτε πιτσιρικάς με έκστασι δεν είχα χαχαχαχαχα. Θεωρώ πως τέτοιου είδους θεραπείες πετυχαίνουν καλύτερα σε αυτούς που εκ φύσεως είναι περισσότεροι "δεκτικοί" και "υποβάλλονται" ευκολότερα. Πιστεύω πως το Paradoxical Relaxation με βοήθησε περισσότερο γιατί στην αρχή δεν είχα στην καθημερινότητα μου στιγμές απόλυτης χαλάρωσης και το σώμα μου δεν "ήξερε" πώς να χαλαρώσει. Με το Paradoxical  έκανα "τα πρώτα μου βήματα", θύμισα στον εαυτό μου ότι το σώμα μου έτσι πρέπει να είναι κάθε μέρα και όχι φούλ στην τσίτα όπως συνήθιζα να είμαι. Μου αρέσει πολύ η αίσθηση παρόλο που οφείλω να ομολογήσω πώς παρολη την πειθαρχία που έχω σαν άνθρωπος έιχα πάρα πολύ δρόμο ακόμα στο να μπορώ να πώ ότι κάνω πραγματικά paradoxical. Για μένα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δεκάδες άλλους λόγους αυτή η τεχνική και γενικότερα είναι κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει σε όλες τις φάσεις της ζωής σου.

Επειδή έχει πάει 23:00 και είμαι απο το πρωί στο πόδι και δεν έφαγα ακόμα , κάνω μια παύση εδώ παρά μόνο να σημειώσω πώς καταλαβαίνω πώς για τα trigger points και το paradoxical είπα ίσως γενικά πράγματα αλλά θεωρώ πως η κουβέντα είναι ανοιχτή και έχουμε όλο το χρόνο να κουβεντιάσουμε ότι θέλεις !!

Καλό βράδυ προς το παρών  σε όλους !!!

[Φαέθων]

  Εγώ παιδιά θα σας πω ένα πράγμα για το Paradoxical και τα Trigger points. Πηγαίνοντας να φύγω από τον κο Ζούμπο γυρίζει και μου λέει "πρέπει να συγκεντρωθείς και να δώσεις την απαραίτητη σημασία στις τεχνικές, αν είναι να το κάνεις να το κάνεις με όλο σου τον εαυτό", με ένα βλέμμα που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή  τη στιγμή μου λέει κάτι πραγματικά σοβαρό το οποίο δεν πρέπει να περάσω στα ψιλά γράμματα. Και δεν μιλώ βέβαια απλά να ακολουθήσεις το πρόγραμμα και την απαραίτητη συχνότητα της άσκησης αυτών των τεχνικών. Τι να λέει αν τα κάνω 2 φορές την ημέρα και δεν ξέρω τι κάνω ή δεν το πιστεύω. Άστο μην το κάνεις καλύτερα, χαλάς 2 ώρες απ την ζωή σου. Άρα θέλω να πω ότι αν είναι να δώσετε μια ευκαιρία στο πρωτόκολλο ή σε κάθε μορφή θεραπείας κάντε το όσο μπορείτε καλύτερα

Το Wise-Anderson στην πράξη δεν το δοκίμασα...δεν πρόλαβα γιατί όταν ο κ. Ζούμπος ξεκίνησε να το εφαρμόζει πρακτικά στην Ελλάδα ήδη ένοιωθα καλά έχοντας εφαρμόσει αρκετές από τις τεχνικές που αναφέρονται στο βιβλίο -που είχα ήδη διαβάσει στα Αγγλικά- στον δρόμο μου προς την ίαση. Περιττό να πω όμως ότι το θεωρώ από τις πιο ελπιδοφόρες επιλογές για τους συμπάσχοντες και υποστήριξα θερμά την πρωτοβουλία ενός Έλληνα γιατρού να δει μπροστά και να φέρει την πρακτική του εφαρμογή στην Ελλάδα όταν το έμαθα...χωρίς να γνωρίζω τότε περισσότερα γι αυτόν (στη συνέχεια με κάποιους ακόμα συμπάσχοντες από εδώ είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε ζωντανά για λίγη ώρα όταν πήγαμε σε μια ενημερωτική συνάντηση που έκανε στην Αθήνα. Προσωπικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση -τουλάχιστον ως επίπεδο ανθρώπου- γιατί ως γιατρό όπως είπα δεν είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ).

Να έρθω τώρα στο κείμενό σου και την συμβουλή σου: είναι εξαιρετικά σημαντικό αυτό που γράφεις. Το ένα από τα 2 παιδιά που φτιάξανε αυτό το forum (και ο οποίος μας έχει κλάσει τώρα τελευταία) πήγε και έκανε το πρωτόκολλο -το οποίο παρεπιπτόντως θεωρεί επιστημονικότατο και πιστεύει- αλλά όταν γύρισε....άρχισε τις εκπτώσεις. "Έλα μωρέ μου τρώει ώρα αυτό, έλα μωρέ δεν έχω χρόνο για παράδοξη χαλάρωση....". Μόνος του μου έλεγε στο τηλέφωνο ότι θεωρεί τον εαυτό του μαλάκα αλλά τελικά....ποτέ δεν έκατσε να το κάνει όπως απαιτείται. Και φυσικά είδε ελάχιστη βελτίωση. Πιθανότατα ο Ζούμπος αυτόν είχε στο μυαλό του όταν σε κοίταξε με το ύφος που λες. Γιατί και για τον Ζούμπο θα είναι μεγάλη απογοήτευση να μην αναλαμβάνει να κάνει ο ασθενής αυτό που πρέπει να κάνει. Και αυτός έχει επενδύσει σε αυτή τη μέθοδο και θέλει να έχει αποτελέσματα....Και ως επαγγελματίας και για το "εγώ" του δεδομένου ότι κάποια ζώα (που στην Ελλάδα έχουμε μπόλικα) μπήκανε κι εδώ και τον κράξανε....οι Ελληναράδες που "δεν τους ξεφεύγει τίποτα" και τελικά όλο εξαπατημένοι είναι και τους τα τρωνε γλυκά-γλυκά οι Ακατάνηδες με καραμελίτσες που "φτιάχνουν τη στύση" [συγγνώμη για την παρένθεση].

Δυστυχώς, το έχω πει και θα το ξαναπώ: οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να γίνουμε καλά με έναν μαγικό τρόπο που θα αναλάβει άλλος για εμάς. Με χάπια ή με κωλοδάχτυλο. Είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε λεφτά αλλά όχι να κοπιάσουμε και να προσπαθήσουμε.

[peris]

Εγώ αγαπητέ φίλε μου Φαέθωνα το είπα απο μόνος μου στον γιατρό πώς δεν ψάχνω θαυματοποιούς, θέλοντας να του δώσω να καταλάβει πως δεν θα τα παρατήσω έτσι εύκολα, ούτε περίμενα ένα μαγικό χαπάκι που θα με έκανε καλά. Η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω στην συχνότητα που πρέπει να το κάνω αλλά του δίνω όση σημασία απαιτείται .
Δυστυχώς και εγώ και όλοι κάνουμε εκπτώσεις , νομίζουμε οτι είμαστε ακόμα 20 χρονών, πώς δεν μας πιάνει τίποτα, "ελά μωρέ πάντα έτσι ήμουνα , τί άλλαξε τώρα?" . Αλλάξε οτι μεγαλώσαμε, ο οργανισμός και οι αντοχες μας δεν είναι οι ίδιες, το άγχος δεν το δίναμε σημασία αλλά τώρα μας επηρεάζει και πρέπει να το μετριάζουμε και να το υπολογίζουμε.Δεν μας παίρνει να αγνοούμε το σώμα μας.
Ζούμε σε άλλες εποχές, η μανα μου μου έλεγε μπορεί να μην είχαμε χρήματα και να περναγαμε δύσκολα αλλά πάντα μπορούσαμε να δουλέψουμε.Σήμερα ο τρόπος ζωής και ο εργασιακός χώρος είναι ζούγκλα. Δουλευουμε ασταμάτητα χωρίς προσωπικό χρόνο και ζωή.
Γνωρίζω κόσμο στο ευρύτερο κοινωνικό μου περιβάλον που έχουν τόσα ψυχολογικά προβλήματα και άγχος, έχω έναν γνωστό που λόγω απανωτών χτυπημάτων έχει δυσκαταποσία (δεν μπορει να καταπιει) πιστεύει πως θα πνιγει και δεν βγαίνει έξω με παρεες για φαγητο και γενικά δεν τρώει μπροστά σε κόσμο. Έχει πρόβλημα μετακίνησης δεν μπορεί να πάει κάπου διακοπές ή να διανυκτερευσει κάπου παρά μόνο στο σπιτι του. Ευτυχώς τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν τις κορόιδεψα. απεναντίας . Και να που έφτασα σ αυτη την πλευρά της ζωής, να παίρνω αντικαταθλιπτικα και να παλεύω να διορθώσω έναν ραγισμένο εαυτό.
Η ζώη έχει και δυσκολίες λοιπόν αυτο το ξέρουμε όλοι αλλά είναι και ωραία και όμορφη, γι αυτο κανείς δεν πρέπει να τα παρατάει. Θα το παλέψουμε ρε μάγκες και αυτό!

[evans]

Ευχαριστώ για την απάντηση.
3-4 φορές τη βδομάδα είναι καλά νομίζω. Εγώ διατάσεις κάνω κάθε μέρα, για μένα είναι πολύ σημαντικές, και TPR 3 φορές τη βδομάδα. Το πρόβλημα με το TPR είναι ότι οι υψηλές πιέσεις που ασκώ πλέον σε συγκεκριμένα σημεία φέρνουν flare ups σε άλλα. Γενικά και πολύ χονδρικά θα έλεγα ότι είμαι σχεδόν ασυμπτωματικός 3 μέρες τη βδομάδα, και με πονάκια εδώ κι εκεί τις άλλες τέσσερις. Δεν παραπονιέμαι, καλά είναι, αλλά πάντα θέλω το καλύτερο.
Τους μηρούς τους δούλεψα μόνο στο βασικό πρόγραμμα του πρώτου μήνα αφού δεν έχω εκεί ενεργά ΤΡ. Στην αρχή με τα χέρια και μετά πολύ πιο άνετα και ξεκούραστα με το theracane  http://www.theracane.com/exercises.htm
Οι κοιλιακοί έχουν τις δυσκολίες τους, το ένα θέμα είναι η αναπνοή που όσο να ναι μου στερεί τη συνεχόμενη σταθερή πίεση, ενώ η κοιλιακή αορτή στο κέντρο θέλει προσοχή να μην πιέζεται. Εγώ προτιμώ να τους δουλεύω με τα χέρια γιατί έτσι έχω καλύτερη αίσθηση και έλεγχο. Το TPR είναι μεγάλη υπόθεση, ολόκληρη 'επιστήμη' θα έλεγα, και υπάρχει πεδίο για διάβασμα για πειραματισμό. Εννοείται ρωτάμε και το γιατρό ή το  φυσικοθεραπευτή, ενώ υπάρχει και δυνατότητα επικοινωνίας με τον David Wise μέσω mail.
ΤPR χωρίς διατάσεις = κομπολόι δίχως χάντρες. Δε λέω ότι πάει χαμένη η δουλειά με τους μυς, όμως αν δεν τους τραβήξω και δεν τους μακρύνω, αισθάνομαι ότι δεν κάνω δουλειά. Μιλάμε για μυς άγνωστους, παραμελημένους (ποτέ δεν του διατείναμε), ταλαιπωρημένους (καθιστική ζωή, κακή στάση) και όμως τόσο 'μάχιμους' (στήριξη, βάδισμα, ούρηση, αφόδευση, εκσπερμάτιση κ.α.). Την πρώτη φορά που έκανα διατάσεις στους λαγονοψοϊτες αισθάνθηκα τέτοια δυσφορία που νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω! Ήταν η αντίδραση του σώματος που έχει βολευτεί να είναι 'έτσι' ενώ εμείς θέλουμε να το πάμε 'αλλιώς'. Πολύ αποτελεσματικές διατάσεις κάνω και στο γυμναστήριο. Αυτό συμβαίνει γιατί εκεί έχω κάνει την προθέρμανση μου (διάδρομος) και γιατί υπάρχει διαμορφωμένος χώρος με ειδικά στρώματα για αυτή τη δουλειά.
Στην παράδοξη χαλάρωση είμαι 'ανεπίδεκτος' αφού όποτε ακούω τον Wise με παίρνει ο ύπνος. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γυναίκα μου, όταν έχει αϋπνίες βάζει Wise και παραδίδεται στην αγκαλιά του Θεού Μορφέα. Καταλαβαίνω βέβαια που το πάει, διαλογισμό είχα κάνει παλιά από περιέργεια, είχα εξωσωματική εμπειρία και είχα χεστεί από το φόβο μου. Είναι κάτι που θέλω να το κάνω και θα το κάνω, απλώς δεν είμαι ακόμα έτοιμος και δε θέλω να πιέζω τον εαυτό μου. Θέλει το χρόνο του επίσης και χρόνος για όλα δεν υπάρχει. Πάντως και ένας καλός ύπνος δεν είναι λίγο πράγμα, χαλαρώνει πολύ.
Δεν αισθάνομαι θεραπευμένος ούτε ασυμπτωματικός. Είμαι σε ένα δρόμο, με τα πανωκάτω του με τα μπροσπίσω του, είμαι  καλύτερα, και πιστεύω ότι θα γίνω ακόμα περισσότερο. Οι εποχές είναι δύσκολες, διαβάζω και εδώ στο φόρουμ για άνεργα παιδιά, για ψυχολογικά ταλαιπωρημένα παιδιά και από την πάθηση και από την κρίση. Θα ήταν καλό να ζούμε σε μια κοινωνία όπου τέτοια πρωτόκολλα να διδάσκονται ΔΩΡΕΑΝ από φυσικοθεραπευτές σε συνεργασία και με την επίβλεψη ουρολόγων σε κεντρικά νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων. Να πηγαίνει ο κόσμος που πονάει και να έχει μια ευκαιρία στη θεραπεία ή τουλάχιστον στη βελτίωση, χωρίς να χαπακώνεται. Βεβαίως, θεραπείες για το πυελικό άλγος υπάρχουν και άλλες.
Παράλληλα προσέχω διατροφή, παραδοσιακό γιαουρτάκι κάθε βράδυ, όχι μπύρα, όχι καφέ, με πειράζουν. Κρασί πίνω μόνο κόκκινο, όχι μόνο δε με πειράζει αλλά μου κάνει και καλό, δεν ξέρω γιατί. Prosta Q, Μαξιλάρι ικανού πάχους στην καρέκλα του γραφείου, δύο νούμερα μεγαλύτερο μποξεράκι (στα όρια της γελοιότητας), καλή παρέα, και ανδροπαρέα μια φορά τη βδομάδα για χαβαλέ, σουβλάκια, μπαράκια κλπ.

[Φαέθων]

διαλογισμό είχα κάνει παλιά από περιέργεια, είχα εξωσωματική εμπειρία και είχα χεστεί από το φόβο μου.

Αν και δεν είναι της θεματολογίας μας, πολύ θα ήθελα κάποια στιγμή να περιγράψεις αναλυτικά την εμπειρία σου αυτή

[peris]

Απαντώντας στο pm του Alex που ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τον πόνο στον όρχι .

Χμ τι να πω για αυτό. Είναι ο κύριος πόνος που έχω, διάβασα και στο βιβλίο και στο forum  για το μπαλάκι του γκολφ που έχουν οι περισσότεροι στην περιοχή ανάμεσα στον πρωκτό και τα γεννητικά όργανα, αλλά δεν είναι κάτι που έτσι θα περιέγραφα εγώ τον πόνο μου. Εγώ νιώθω πόνο στον δεξί όρχι μια συνεχή ενόχληση. Δεν θα το έλεγα πρησμένο αν και έτσι το περιέγραφα στις αρχές αλλά περισσότερο μια υπερευαισθησία / έναν ερεθισμένο από κάτι όρχι.Αν με ρωτάγατε τώρα με αυτά που "ξέρω" θα έλεγα πώς είναι λόγω του συνεχούς σφιξίματος που κάνω.

Εδώ θέλω να τονίσω κάτι και να ρωτήσω και την δική σας εμπειρία σε κάτι. Εδώ και αρκετά χρόνια, αν και αρκετά αδύνατος, έχω πολύ λίγη κοιλίτσα και συνήθιζα πάντα να την ρουφάω. Μου είχε γίνει συνήθεια και το έκανα πάντα, δεν μιλώ απλά για 10 λεπτά , μιλώ για όλη την ώρα. Σκέφτηκε ποτέ κανείς σας οι οποίοι έχετε πόνο στον όρχι και ίσως το κάνετε αυτό , πώς έπαιξε και αυτό το ρόλο του στο σφίξιμο που έχουμε μάθει ασυναίσθητα να κάνουμε και κατά συνέπεια στον πόνο στον όρχι?

Alex διάβασα κάπου μέσα στο νήμα του ιστορικού σου, είχες ρωτήσει αν κανείς έχει "σφιγμένους" όρχεις, δηλαδή όπως όταν κάνει πολύ κρύο και οι όρχεις ανεβαίνουν προς τα πάνω. Ε λοιπόν εγώ έτσι ένιωθα με τους όρχεις μου και ένα από τα πρώτα σημάδια που παρατήρησα όταν άρχισα να βελτιώνομαι είναι ότι οι όρχεις έπεσαν προς τα κάτω (όπως όταν κάνει ζέστη- όταν είναι χαλαροί). Γι αυτό υποθέτω νιώθουμε καλύτερα όταν κάνουμε ζεστό ντούζ , οι όρχεις χαλαρώνουν και "πέφτουν" στην κανονική τους θέση.

Τώρα όσον αφορά την ερώτηση σου για το αν με βοήθησε ο Ζούμπος, θα επαναλάβω πως το Paradoxical Relaxation  και το Trigger Point Release αλλά κατά κύριο λόγο ή θέληση μου να προσπαθήσω να ηρεμήσω το κορμί μου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι αυτά που με βοήθησαν να φτάσω στην τωρινή μου κατάσταση. Το πόσο ρόλο έπαιξε η φαρμακευτική αγωγή δεν το γνωρίζω, όμως πιστεύω γιατί το έζησα , τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι μαγικά χαπάκια να σου αλλάξουν τη ζωή. Σου δίνουν έναν μικρό σπρώξιμο και είναι στο χέρι σου να προσπαθήσεις να αλλάξεις στάση ζωής. Θα έλεγε κανείς ότι αν έχεις αρκετή θέληση θα μπορούσες να το κάνεις χωρίς αυτά.

Σύμφωνα και με αυτά που έχω πάρει απο τον κο Ζούμπο, απο το βιβλίο Headache in the Pelvis καθώς και με τις δικές μου εμπειρίες , είμαι κατά κάποιο τρόπο φοβισμένος και έχω το σώμα μου σε μια διαρκή άμυνα, αφού για να φανταστείτε περνάω πολλές φορές δίπλα από ένα δέντρο και με ακουμπάει ένα κλαδί και τινάζομαι έχω μια υπερευαισθησία. Οι άμυνες μου είναι στο φουλ. Φοβισμένος για το μέλλον, για την δουλειά μου, επιζητώ την αναγνώριση και τον σεβασμό, δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το αύριο, τέτοια πράγματα περνάνε απο το μυαλό μου και έχω χάσει κάθε είδους αυτοπεποίθηση.

Στην φάση που βρίσκομαι τώρα κατά την διάρκεια της ημέρας νιώθω μια μικρή ενόχληση στην δουλειά αλλά μόνο όταν κάθομαι. Δεν με ενοχλεί πιά όρθιο, ούτε ξαπλωμένο, ούτε όταν σταυρώνω τα πόδια. Για το πώς ήμουνα είναι τεράστια διαφορά. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο έχω μάθει κάτα καποιο τρόπο να το ελέγχω. Παρόλα αυτά για να φανταστείτε πόσο δρόμο έχω ακόμα μπροστά μου, αν κάνω την ερώτηση "είμαι σφιγμένος τώρα?" 200 φορές την ημέρα (λέω απλά ένα νούμερο) τουλάχιστον τις 150 είμαι !

Τροποποίηση  : Και για απαντήσω λίγο πιο περιεκτικά στον Alex. Ο Ζούμπος ήταν αυτός που επιβεβαίωσε τις μέχρι τότε υποψίες μου για το σφίξιμο, μετά την πρώτη επίσκεψη έκανα το "κλίκ" και κατάλαβα περισσότερα για το τί έχω. Απο κεί και πέρα με το βιβλίο που έχει πολλές πληροφορίες , έμαθα τον εχθρό μου και ξεκίνησα τις τεχνικές χαλάρωσης.