Ιστορικο Orbitaga

[evans]

Με αφορμή λίγο-πολύ τα παραπάνω, βάζω κι εγώ το δικό μου προβληματισμό:
Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς τον εαυτό του:

'Υπάρχει πρόβλημα χρόνιου πόνου στη ζωή μου; Αν ναι, αυτός είναι ανεκτός, έχω ποιότητα ζωής, ή ο πόνος δε με αφήνει να απολαύσω τη ζωή μου;'

Βέβαια η απάντηση είναι υποκειμενική αφού δε 'μετριέται' ο πόνος, παρά μόνο από αυτόν που τον αισθάνεται. Υποκειμενική είναι και η ποιότητα ζωής και έχει να κάνει και με το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Άλλοι τον αντέχουν, πιθανώς να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία και 'ζούνε με αυτό', άλλοι όπως εγώ, δεν τον θέλουν καθόλου.
Η δεύτερη ερώτηση θα μπορούσε να είναι:

'Έχω εντοπίσει ποια ή ποιές είναι η αιτίες που ξεκίνησαν αυτόν τον πόνο, ας πούμε οι 'εναρκτήριοι' παράγοντες; Τους έχω αντιμετωπίσει σωστά;'

Εδώ νομίζω ότι η 'σωστή αντιμετώπιση' θα πρέπει να γίνεται πάντα στα πλαίσια της ιατρικής, και με τη βοήθεια και καθοδήγηση κατάλληλου γιατρού. Κατά τη δική μου γνώμη και ταλαιπωρία, ιατρική δεν είναι υποθέσεις και θεωρίες, αλλά σωστές εξετάσεις – σωστή αντιμετώπιση. Είμαι ο τελευταίος που θα υποτιμήσει τους εναρκτήριους παράγοντες χρόνιου πόνου, γιατί είναι και θέματα υγείας, και παίζουν ρόλο και στην αντιμετώπιση του πόνου.
Αν η απάντηση είναι 'έχω εντοπίσει και έχω αντιμετωπίσει τους παράγοντες αυτούς, αλλά ο πόνος παραμένει, ο ίδιος ή λιγότερος στην ίδια ή διαφορετική μορφή', τότε πάμε πάλι στην πρώτη ερώτηση περίπου:

'Υπάρχει πρόβλημα χρόνιου πόνου στη ζωή μου; Αν ναι, και παρόλο που αντιμετωπίστηκαν οι 'αιτιολογικοί' ή 'εναρκτήριοι' παράγοντες, αυτός είναι ανεκτός; Έχω ποιότητα ζωής, ή ο πόνος που παραμένει δε με αφήνει να χαρώ τη ζωή μου;'

Αν η απάντηση είναι ότι 'ο πόνος είναι ανεκτός', οκ.
Αν η απάντηση είναι 'ο πόνος που παραμένει δε με αφήνει να χαρώ τη ζωή μου' τότε η επόμενη ερώτηση μπορεί να είναι:

'Αναγνωρίζω τον πόνο αυτό σαν μια ξεχωριστή πάθηση (χρόνιος πόνος) που πρέπει να αντιμετωπίσω για να χαρώ τη ζωή μου, ή απλώς συνεχίζω να παλεύω με τους 'αιτιολογικούς' ή 'εναρκτήριους' παράγοντες και μόνο, περιμένοντας να περάσει και ο πόνος ;

Αν η απάντηση είναι 'απλώς συνεχίζω να παλεύω με τους 'αιτιολογικούς' ή 'εναρκτήριους' παράγοντες και μόνο, περιμένοντας να περάσει και ο πόνος', σεβαστό, εγώ είμαι ένας επίμονος άνθρωπος, άρα και ο τελευταίος που θα κατηγορήσει τον οποιονδήποτε για επιμονή.
Αν η απάντηση και ανεξάρτητα από το αν συνεχίζει κανείς να παλεύει με τους εναρκτήριους, είναι 'αναγνωρίζω τον πόνο αυτό σαν μια ξεχωριστή πάθηση (χρόνιος πόνος) που πρέπει να αντιμετωπίσω για να χαρώ τη ζωή μου' τότε ίσως έρχεται η  επόμενη:

'Συμφωνώ με την άποψη της ιατρικής για το χρόνιο πόνο ότι δηλαδή ο χρόνιος πόνος

Συσχετίζεται με αλλαγές στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα που μπορεί να συντηρούν την αντίληψη του πόνου ενώ το οξύ αίτιο έχει παρέλθει. Αυτές οι αλλαγές μπορεί επίσης να μεγεθύνουν την αντίληψη του πόνου έτσι ώστε ένα ανώδυνο ερέθισμα να γίνεται αντιληπτό ως επώδυνο (αλλοδυνία) ή ένα ελάχιστα επώδυνο ερέθισμα να προκαλεί μεγαλύτερο πόνο από τον αναμενόμενο (υπεραλγησία)

ότι δηλαδή για να το πούμε απλά, οι αλλαγές στο ΚΝΣ λειτουργούν ως ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ ή και ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ  πόνου, ή πιστεύω ότι το Κεντρικό Νευρικό μου Σύστημα είναι 'μια χαρά' και μάλλον 'κάτι άλλο' θα φταίει που ίσως δεν έχω προσδιορίσει ακόμα, αλλά που θα πάει, κάποια στιγμή θα το βρω'.

Αν η απάντηση είναι' συμφωνώ με την άποψη της ιατρικής', τότε τι κάνω με το ΚΝΣ ;
Να συνεχίσω μια άλλη μέρα, πολύς προβληματισμός έπεσε για σήμερα.

[peris]

Με αφορμή λίγο-πολύ τα παραπάνω, βάζω κι εγώ το δικό μου προβληματισμό:
Βέβαια η απάντηση είναι υποκειμενική αφού δε 'μετριέται' ο πόνος, παρά μόνο από αυτόν που τον αισθάνεται. Υποκειμενική είναι και η ποιότητα ζωής και έχει να κάνει και με το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Άλλοι τον αντέχουν, πιθανώς να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία και 'ζούνε με αυτό', άλλοι όπως εγώ, δεν τον θέλουν καθόλου.

Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον που θα μπορούσε να ζήσει με αυτό ή να μην δώσει ιδιαίτερη σημασία. Ή μάλλον καλύτερα κάποιον που θα μπορούσε να ζήσει με αυτό χωρίς να μην έχει δραματική επίπτωση στην ποιότητα ζωής του.

οι αλλαγές στο ΚΝΣ λειτουργούν ως ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ ή και ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ  πόνου

Εφόσον αυτό ισχύει τότε δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που θα μπορούσε να κάνει κανείς παρά μόνο να ελπίζει πώς  αν δεν υπάρχουν πλέον οι 'αιτιολογικοί' ή 'εναρκτήριοι' παράγοντες, το πέρασμα του χρόνου θα περιορίσει ή θα εξαλείψει το πρόβλημα.

[lullaby]

#orbitaga το  lullaby  "το έχω από ένα αρχαίο μυθικό τερας το οποίο ειχε την ικανότητα  να τραγουδάει μια μελωδία και ετσι να σκοτώνει ολόκληρα χωριά"

Χαίρομαι πάρα πολύ που έχεις κανει τοση μεγαλη πρόοδο με το πρόβλημα σου αυτο δίνει ελπίδα σε όλους μας και δεν πρεπει να πάψουμε να ελπίζουμε ΠΟΤΕ μας γιατί χαθηκαμε ! Εγω δεν εχω να πω κατι πάνω στο θέμα γιατι δεν γνωριζω σχεδόν τίποτα γι αυτα που αναφέρεται αλλα διαβάζω για να μάθω. Θα σταθώ λιγο στα αντικαταθλιπτικα .

Εγω οσο υπέφερα απο το έντερο και πηγαίνοντας απο γιατρό σε γιατρο πριν φτασω στον τελευταιο γιατρο ο οποιος και με θεραπευσε κατα 90% ( γιατι η δυσανεξία στην λακτόζη δεν θεραπεύετε που ηταν ενα απο τα προβληματα που ειχα) . Ειχα παει στον "καλυτερο" γιατρο στην κερκυρα εκανα κωλονοσκοπηση  -> ειμαι 20 ετων και πηρα και αντικαταθλιπτικα γιατι όλοι μου ελεγαν οτι το πρόβλημα μ ηταν ψυχολογικό κ' ο γαστρεντερολογος  ( επιδει δεν ηταν ομως ) οχι μόνο δεν με βοήθησαν αλλα μου έχουν αφήση και ενα περίεργο συναίσθημα σαν κάψιμο( μαζι με τσιμπιματακια )στην πλάτη κάθε φορά που ξεκιναω το τρεξιμο η ζεστενομαι υπερβολικά πολύ τα οποια υποχωρούν βεββαια στην συνεχεία .

Γιαυτό για έμενα καλύτερα να συμβουλευτής ψυχολόγο για το αν τελικά πρέπει να παίρνεις αντικαταθληπτικα .

Για το δικό μου πρόβλημα με την συχνοουρία και τις ενοχλήσεις ίσως κανω αυτο που με συμβουλεψε ο τελευταίος γαστρνετερολογος μου που τον εμπιστεύομαι κιόλας δλδ να παρω αντιβίωση για τον εντεροκκοκο γιατι " ειναι πολυ πιθανο να ειναι ο υποπτος " βεββαια με αυτα που διαβαζω απο τα παιδια στο φορουμ το θεωρώ απιθανο  γι αυτό και δεν το εχω κάνει ακόμα .

Καλο βραδυ να έχεις και να έχετε να ελπιζουμε για το καλυτερο ! Η αγορα εργασίας και γενικα ο εξω κόσμος ειναι σκληρος και δυστυχώς για εμας ειναι ακομα χειρότερα γιατι βγαίνουμε τελειως απροτετοιμαστοι ...

[evans]

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν κάποιος υποφέρει από χρόνιο πόνο, και ανεξάρτητα από το τι τον προκάλεσε, πως και πόσο το έχει αντιμετωπίσει, συνεχίζει να πονάει, τότε ίσως θα πρέπει να σκεφτεί να αντιμετωπίσει και τον πόνο τον ίδιο, για να ζει καλύτερα.
Να δώσω ένα παράδειγμα. Αν το σπίτι μου πάρει φωτιά και πάθει ζημιά, δε θα φτιάξω τη ζημιά συνεχίζοντας να καταβρέχω το σπίτι με νερό. Θέλω και άλλες δουλειές μετά, βάψιμο, έπιπλα, κουρτίνες κλπ.
Αυτά αφορούν τις 4 πρώτες ερωτήσεις που έβαλα παραπάνω.
Τώρα, για αυτούς που έχουν επιλέξει το πρωτόκολλο, και δεν το κάνουν ή το κάνουν μερικώς όπως εγώ που δεν κάνω παράδοξη χαλάρωση, υπάρχει η τελευταία ερώτηση, που είναι και δικός μου προβληματισμός αυτή την περίοδο. Λέμε λοιπόν, ότι πήραμε και τις αντιβιώσεις μας πριν, φτιάξαμε και το έντερο (που πιθανώς εμείς χαλάσαμε με τις αντιβιώσεις), δουλέψαμε και με τους μυς μας με το πρωτόκολλο ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας (φυσικοθεραπείες, μασάζ, αποφεύγοντας να τους σφίγγει κλπ), όμως 'κάτι μένει' εκεί κάτω που ενοχλεί. Λες ότι κατέβασες τον πόνο από το 8 στο 2. Δεν το συζητάμε, είσαι σχεδόν ασυμπτωματικός. Εγώ ας πούμε από το 6 στο 3. Μια χαρά επίσης. Σκέφτομαι όμως, ότι αν έκανα και παράδοξη χαλάρωση, μπορεί και να μηδένιζα. Αυτή η σκέψη ωριμάζει στο μυαλό μου, γιατί σκέφτομαι ότι αν υπάρχει θέμα και με το ΚΝΣ, με την παράδοξη μπορεί και να το πετύχω. Αυτό για δύο λόγους, κάνω και τις ερωτήσεις μου:
- Ο πρώτος είναι η 'σίγαση' του ΚΝΣ που λένε ότι πετυχαίνεις με την παράδοξη. Έγραψες παραπάνω ότι δεν πονούσες όταν κοιμόσουν. Θα έλεγες ότι η παράδοξη έχει το αποτέλεσμα του ύπνου; Αυτό το 'απόλυτα ασυμπτωματικό' που αισθανόμαστε αμέσως μόλις ξυπνήσουμε μέχρι να αρχίσει το 'μοτεράκι' να στροφάρει εκεί κάτω; Έχεις μια τέτοια αίσθηση; Αν ναι αυτό το αισθάνθηκες από τα πρώτα μαθήματα παρ. χαλάρωσης ή σου πήρε χρόνο; Πόσο περίπου χρόνο ή πόσα περίπου μαθήματα;
- Ο δεύτερος είναι η μετατόπιση της εστίασης του ΚΝΣ από το σημείο του πόνου. Αυτό κατάλαβα από τα πρώτα μαθήματα της παράδοξης όπου στην ουσία 'εκπαιδεύεις' το ΚΝΣ να αισθάνεται χαλάρωση που 'αντλείς' από κάποιο άλλο πραγματικά χαλαρό σημείο του σώματος. Έχεις την αίσθηση ότι έχεις πετύχει την τεχνική αυτή; Λειτουργεί σε σένα;
Να συμπληρώσω, ότι αν έχω καταλάβει καλά, η παράδοξη χαλάρωση βασίζεται σε τεχνικές διαλογισμού αλλά δε στοχεύει σε 'εξωσωματικές' εμπειρίες, να μη γίνει καμιά παρανόηση.
Επίσης, για όποιον έχει επενδύσει στο πρωτόκολλο αλλά δεν το εξασκεί, ή το εξασκεί μερικώς (όπως εγώ), εγώ το καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο για κάποιον καθημερινό απλό άνθρωπο με τις δουλειές του, τις οικογενειακές του υποχρεώσεις και τις σκοτούρες του να βρει χρόνο και να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη λίγο μασέρ, λίγο φυσικοθεραπευτής, λίγο γυμναστής, λίγο διαλογιστής και λίγο - πολύ όλα αυτά μαζί. Θέλει και χρόνο και τρόπο, αλλά πιο πολύ, θα πρέπει ο ίδιος να πειστεί, χωρίς να πιεστεί, στο ΓΙΑΤΙ πρέπει να δώσει μια ευκαιρία και μάλιστα ολοκληρωμένα. Αυτό ίσως είναι αποτέλεσμα ωρίμανσης κάποιων προβληματισμών, και νομίζω ότι κάποια στιγμή έρχεται και η απόφαση.

[peris]

Καλησπέρα φίλοι μου

Κάνω ένα update της κατάστασής μου, θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!

Μετά απο 4 εξετάσεις SPI Χλαμυδίων , κατάφερα τελικά και ξεφορτώθηκα το μικρόβιο.

Εδώ και μερικούς μήνες όπως γνωρίζετε είμαι πολύ καλύτερα και βλέπω μόνο βελτίωση. Δεν πονάω καθόλου παρά μόνο κάποιες μικρές ενοχλήσεις όταν είμαι στην δουλειά (πολλές ώρες κάθισμα).

Πήγα τις εξετάσεις μου στον κο Ζούμπο, είναι βέβαια πολύ ευχαριστημένος, μειώσαμε το Cymbalta στην μισή δόση και σε κανα 2 μήνες θα στο σταματήσω τελείως.

Καταλαβαίνετε την χαρά μου, ήθελα να το μοιραστώ. Το ξαναλέω οτι για μένα ψυχολογικοί λόγοι οδήγησαν σε νευρομυικά προβλήματα (σφίξιμο). Όποιος έχει κάτι αντίστοιχο και θέλει να μιλήσουμε, να του δώσω μια κατεύθυνση, περισσότερο ψυχολογικής φύσεως, ας μου στείλει μήνυμα.

[Φαέθων]

Μετά απο 4 εξετάσεις SPI Χλαμυδίων , κατάφερα τελικά και ξεφορτώθηκα το μικρόβιο.

Orbitaga διάβασα ξανά γρήγορα το ιστορικό σου να εντοπίσω πότε σου είχε βγει μικρόβιο. Είδα ότι σου είχε βγει κάπου e-coli και χλαμύδια στην κοπέλα σου. Και πήρες πολύ αντιβίωση χωρίς απαλλαγή από τα συμπτώματα όσπου ξεκίνησες wise-anderson.

Έκτοτε χάνω κάποια επεισόδια: σε ποιο μικρόβιο τώρα αναφέρεσαι ότι ξεφορτώθηκες. Το e-coli? Πως το ξεφορτώθηκες; Γιατί 4 εξετάσεις; Συνδέεις τελικά κάπου την ύπαρξη μικροβίου με τα συμπτώματά σου; Παράλληλα με το wise-anderson o κος Ζούμπος ασχολήθηκε και με τυχόν μικροβιακό θέμα; Βρέθηκε κάτι;

Μπλέχτηκα...Για βοήθα λίγο!

[peris]

Ναι έχεις δίκιο αυτό το κομμάτι δεν το εξήγησα.

Απο τότε που ξεκίνησα με γιατρούς, σε όποιον πήγαινα, έκανα και εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Κανείς δεν μου έβρισκε τίποτα. Μέχρι που ένας γιατρός μου είπε να κάνει εξετάσεις και η κοπέλα μου και βρέθηκε σε εκείνη χλαμύδια όπου και την αντιμετώπισε με αντιβίωση. Έπειτα σε έναν άλλο γιατρό έκανα μια εξέταση όπου μου έβαλε ένα σαν πολύ λεπτό σωληνάκι στην ουρήθρα και βρήκε ecoli (και με φόρτωσε 6 μήνες ciproxin, μάλιστα ενοχλήθηκε όταν μετά από 3 μήνες ρώτησα αν κάνει να παίρνω τόσο καιρό αντιβίωση).

Αργότερα στον κο Ζούμπο έμαθα πως αφού δεν είχα κανένα σύμπτωμα (εκκρίσεις απο την ουρήθρα, τσούξιμο κτλ) το ecoli είναι φυσιολογικό να εμφανιστεί σε αυτου του τύπου την εξέτάση .Μέχρι τότε είχα κάνει άπειρες εξετάσεις για ΣΜΝ και ήταν όλες καθαρές.

Ο κος Ζούμπος με παρέπεμψε να κάνω την SPI χλαμυδίων όπου και εκεί για πρώτη φορά ανιχνευτηκαν χλαμύδια.Τώρα που βλέπω τα χαρτιά μου είναι 3 εξετάσεις και όχι 4. Αφου έκανα την πρώτη και βγήκε θετική μου έδωσε αντιβίωση (νομίζω Vybramycin) για καμια εβδομάδα , έκανα την εξέταση βγηκε πάλι θετική και ξεκίνησα πάλι την ίδια αντιβίωση για 1 μήνα όπου και βγήκε αρνητική (όλα αυτά σε διάστημα πολλών μηνών). Όλα αυτά αφορούν τα χλαμύδια αφου ύστερα απο αυτό που μου είπε ο κος Ζούμπος δεν ξανασχολήθηκα με το Ecoli.

Εγώ προσωπικά δεν συνδέω την ύπαρξη μικροβίου με το πρόβλημά μου, παρόλο που δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός γιατί πολύς κόσμος με ΧΠΑ έχει και κάποιο μικρόβιο.Αλλά τί ξέρω εγώ δεν είμαι γιατρός. Ο κος Ζούμπος πάντως δεν φαίνεται να το θεωρεί αιτία του προβλήματος. Είναι ωραίο ερώτημα όμως που θέλω να το συζητήσω , ειμαι στην δουλειά τώρα, θα σας γράψω αργότερα.

Αυτή τη στιγμή που σας μιλάω παιδιά κάθομαι σε καρέκλα και δεν νιώθω τίποτα! Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα φτάσω σε αυτό το σημείο.Πονάω σε κάποιες περιπτώσεις (πολλές ώρες σε καρέκλα, πολύωρο ταξίδι) αλλά από το να πονάω ΣΥΝΕΧΕΙΑ κάθε δευτερόλεπτο τα τελευταία χρόνια χωρίς σταματημό, στο πώς είμαι σήμερα είναι τεράστια βελτίωση και φυσικά δεν σταματάω. Έχω εντοπίσει και μάθει πολλά, έχω ακόμα σφίξιμο, κάνω ακόμη παράδοξη χαλάρωση, έχω ακόμα trigger points αλλά έμαθα να δουλεύω με αυτά και ευελπιστώ να φύγουν σιγά σιγά και αυτά.

[Φαέθων]

Ωραίος φίλε μου. Σε ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα απάντηση. Έβαλα πλέον το ιστορικό σου στην κατηγορία ασθενών που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και σου εύχομαι να μείνεις πάντα εδώ.

[Φαέθων]

Εγώ προσωπικά δεν συνδέω την ύπαρξη μικροβίου με το πρόβλημά μου, παρόλο που δεν μπορώ να εξηγήσω το γεγονός γιατί πολύς κόσμος με ΧΠΑ έχει και κάποιο μικρόβιο.Αλλά τί ξέρω εγώ δεν είμαι γιατρός. Ο κος Ζούμπος πάντως δεν φαίνεται να το θεωρεί αιτία του προβλήματος. Είναι ωραίο ερώτημα όμως που θέλω να το συζητήσω

-Στις κατηγορίες Ι και ΙΙ (οξεία βακτηριακή και χρόνια βακτηριακή) τα μικρόβια είναι η αιτία του προβλήματος. Στην κατηγορία Ι η αντιβίωση δίνει σύντομα και άμεσα αποτελέσματα. Στην κατηγορία ΙΙ πιο δύσκολα. Στην κατηγορία ΙΙ βάση μελετών ανήκει μόλις ένα 5% περίπου όσων κάποτε τους διαγνώσθηκε "προστατίτιδα".

-Στην κατηγορία ΙΙΙ, Σύνδρομο Χρόνιου Πυελικού Άλγους, που στην ουσία είναι μια άλλη πάθηση κατά τη γνώμη μου (το άλλη κατηγορία είναι πολύ λίγο και ως εκ τούτου παραπλανητικό) oι Wise & Anderson αναφέρουν τα μικρόβια ως ΕΝΑΝ από τους πολλούς παράγοντες που ΜΠΟΡΕΙ σε κάποιους ανθρώπους (όχι σε όλους) να πυροδοτήσουν τα συμπτώματα. Το ίδιο αναφέρει και ο Daniel Schoskes. 

Από μελέτες γνωρίζουμε ότι άνδρες με συμπτώματα κατηγορίας ΙΙΙ βρίσκονται χωρίς μικρόβια και άνδρες χωρίς μικρόβια βρίσκονται με συμπτώματα. Συνεπώς η συσχέτιση μικροβίων με τη κατηγορία ΙΙΙ δεν μπόρεσε να αποδειχτεί. Συνεπώς για εμένα τουλάχιστον παραμένει αίνιγμα το αν όντως σε κάποιους ανθρώπους τα μικρόβια όντως μπορεί να πυροδοτήσουν συμπτώματα κατηγορίας ΙΙΙ σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες. Αν μπορούν, παραμένει περαιτέρω αίνιγμα το γιατί σε άλλους δεν δημιουργούν πρόβλημα και το γιατί κάποιοι χωρίς μικρόβια παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα.

[peris]

Το ξαναλέω μην παρεξηγηθώ. Δεν είμαι γιατρός οπότε ότι λέω μην το παίρνετε απαραίτητα τοις μετρητοίς. Είναι απλά η γνώμη μου, και ο αντίλογος που θα έβαζα στο σχόλιο σου Φαέθωνα είναι το εξής:

Πολλά ΣΜΝ μπορεί να είναι ασυμπτωματικά ή να παρουσιάζουν σε βάθος χρόνου τα συμπτώματα.Άρα πολύς κόσμος εκεί έξω έχει ΣΜΝ και δεν το γνωρίζει αν δεν του συμβεί κάτι και να το ανακλύψει κατά λάθος.

Οπότε μια σκέψη μου είναι πως η κύρια αιτία για μένα συνεχίζει να είναι ψυχολογική - νευρομυική. Κρατάμε το γνωστό defensive stance , πιεζόμαστε για καιρό, σφιγγόμαστε και σιγά σιγά έρχεται ο πόνος. Κάνουμε τις εξετάσεις για ΣΜΝ και ανακαλύτπουμε οτι έχουμε κάποιο μικρόβιο και θεωρούμε οτι είναι η αιτία. Αλλα μήπως η πραγματικότητα είναι πως πολλοί απο εμάς έχουμε ΣΜΝ και πολυ απλά δεν το γνωρίσουμε και το ΧΠΑ είναι ένας λόγος να πάμε για εξέταση και να το ανακαλύψουμε? Χωρίς το ΣΜΝ να είναι η αιτία του πόνου. Ίσως το ΣΜΝ που έχουμε να συμβάλλει στο σφίξιμο και στο άγχος χωρίς όμως να είναι η αιτία εξαρχής. Απλά τυγχάνει να προσθέτει στο ήδη υπάρχων πρόβλημα.

Βγάζουν κάποιο νόημα αυτά που λέω, σόρυ είμαι στην δουλειά !!

[Φαέθων]

Οπότε μια σκέψη μου είναι πως η κύρια αιτία για μένα συνεχίζει να είναι ψυχολογική - νευρομυική. Κρατάμε το γνωστό defensive stance , πιεζόμαστε για καιρό, σφιγγόμαστε και σιγά σιγά έρχεται ο πόνος. Κάνουμε τις εξετάσεις για ΣΜΝ και ανακαλύτπουμε οτι έχουμε κάποιο μικρόβιο και θεωρούμε οτι είναι η αιτία. Αλλα μήπως η πραγματικότητα είναι πως πολλοί απο εμάς έχουμε ΣΜΝ και πολυ απλά δεν το γνωρίσουμε και το ΧΠΑ είναι ένας λόγος να πάμε για εξέταση και να το ανακαλύψουμε? Χωρίς το ΣΜΝ να είναι η αιτία του πόνου. Ίσως το ΣΜΝ που έχουμε να συμβάλλει στο σφίξιμο και στο άγχος χωρίς όμως να είναι η αιτία εξαρχής. Απλά τυγχάνει να προσθέτει στο ήδη υπάρχων πρόβλημα.

Συμφωνώ με αυτά που λες. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ.

Ο Nickel στο βιβλίο του γράφει ότι όταν ανακαλύφθηκαν τα μικρόβια και αργότερα τα αντιβιωτικά (επανάσταση), η ιατρική του τότε -πάνω στην αισιοδοξία της- θεώρησε ότι βρήκε μία δίοδο να αποδώσει πολλές -ίσως όλες τις- παθήσεις και ίσως να έχει ανακαλύψει έναν τρόπο θεραπείας και γι αυτές. Τότε και μόνο ξεκίνησε η εικασία ότι και η "Χρόνια Προστατίτιδα" όπως έλεγε η διάγνωση απρέπει να οφείλεται σε μικρόβια και ότι η αντιβίωση θα δώσει λύση. Μέχρι τότε οι εικασίες ήταν νευρομυϊκής προέλευσης και μάλιστα είχαν προσέξει ότι υπάρχει συσχέτιση της πάθησης με όσους κάνουν συχνά ιππασία, όπως σήμερα υπάρχει συσχέτιση της πάθησης με ποδηλάτες, μοτοσυκλετιστές και άτομα που κάνουν έντονα καθιστική ζωή, όπως ταξιτζήδες.

Το θέμα του αν η πάθηση, σε ποιες περιπτώσεις και σε τι βαθμό οφείλεται σε μικροβιακούς παράγοντες είναι θολο θέμα και προκαλεί έντονες "συγκινήσεις" και "δράματα". Μερικά τα έχουμε παρακολουθήσει και εδώ μέσα ακόμα και πρόσφατα.

Εγώ από το δικό μου ιστορικό συμπέρανα ότι προσωπικά δεν είχα μικροβιακό πρόβλημα, τουλάχιστον όχι από ένα σημείο και μετά. Έχω γράψει πολλές φορές τις αιτίες και τα επιχειρήματα γιατί το πιστεύω αυτό. Η κυριότερη είναι ότι έγινα καλά μόλις έκοψα τις αντιβιώσεις, τα κωλοδάχτυλα και σταμάτησα να το σκέφτομαι όλη μέρα. Οι μελέτες που διάβασα ενισχύουν την πεποίηθησή μου ότι κάποια άτομα δεν έχουν μικροβιακό πρόβλημα και εγώ ανήκω σε αυτούς.

Έγραψα αυτά τα πράγματα γιατί η εμπειρία μου με ομοιοπαθείς ήταν πως ΟΛΟΙ θεωρούσαν ότι φταίει μικρόβιο για το πρόβλημά τους και όλοι ήταν διατεθειμένοι να παίρνουν χρόνια αντιβίωση μέχρι να καταφέρουν να το σκοτώσουν. Ήθελα να δείξω σε κάποια παιδιά ότι ίσως είναι σε λάθος δρόμο, και μάλιστα όχι χωρίς συνέπειες για την υγεία τους. Η αντιβίωση για μήνες και χρόνια δεν είναι κάτι χωρίς συνέπειες.

Κάποιοι μπήκαν και με κατηγόρησαν άμεσα ή έμμεσα ότι "παραπλανώ παιδιά που πρέπει να πάρουν αντιβίωση και δεν παίρνουν με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η υγεία τους", κάνω "online διαγνώσεις" και άλλα βλακώδη.

Βλακώδη για πολλούς λόγους αλλά θα αναφέρω τον πιο απλό να καταλάβει κανείς: γιατί δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι κανείς δεν πρέπει να παίρνει αντιβίωση. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ κάτι τόσο απλοϊκό όσο το ότι όλοι είμαστε ίδια περίπτωση και σε κανέναν δεν έκανα online διάγνωση. Αν έχεις πνευμονία, ναι πάρε αντιβίωση. Αλλά σε αυτή την περίπτωση επέτρεψέ μου να θεωρώ ότι δεν έχεις την ίδια πάθηση με αυτή που είχα εγώ: συζητάμε για κάτι άλλο.

Έγραψα τι έχω κατανοήσει  από προσωπική εμπειρία και όσα διάβασα. Έριξα πολύ πληκτρολόγηση για να περιγράψω τις διαφορετικές κατηγορίες της πάθησης. Έχω αναφέρει άπειρες φορές ότι υπάρχουν κατηγορίες που φταίει μικρόβιο για την πάθηση. Στις συμβουλές μου προς νέους ασθενείς http://www.chronic-prostatitis.com/index.php?topic=654.0 μπορεί να δει εύκολα κανείς ότι συμβουλεύω επανειλλημένα να ξεκινήσουν με αντιβίωση. Αντίθετα, κάποιοι από αυτούς που με κατηγόρησαν θεωρούν ότι "όλοι πρέπει να παίρνουν αντιβίωση" και "πάντα φταίει μικρόβιο". Αυτοί από μεριάς τους δεν δεχόντουσαν το ενδεχόμενο ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν είναι σαν τις δικές τους και όπου η αντιβίωση μπορεί να μην είναι η λύση στο πρόβλημα, παρά τις πολλές επιστημονικές μελέτες που παρέθεσα. Γιατί στο κάτω κάτω τα όσα παραθέτω δεν είναι προϊόν...δικής μου έρευνας. Ε ας κάνουν τα παράπονά τους στους ερευνητές που δεν μπόρεσαν να βρουν συσχέτιση του συνδρόμου ΧΠΑ με μικρόβια. Τι πρήζουν εμένα;

Είναι σημαντικό προκειμένου η μόλυνση να καταπολεμηθεί πλήρως, το χρονικό διάστημα που θα πάρεις την αντιβίωση να είναι μεγάλο ακόμα κι αν ήδη τα συμπτώματά σου έχουν πλέον εξαλειφθεί. Συνήθως 4-6 εβδομάδες (όχι λιγότερο από 4 εβδομάδες!!). Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς μια Οξεία Βακτηριακή Προστατίτιδα ενώ όπως βλέπεις είναι αρκετά ξεκάθαρη στην αντιμετώπισή της, εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο περίπλοκη κατάσταση (αλλά και πάλι σπάνια σχετικά) που ονομάζεται Χρόνια Βακτηριακή Προστατίτιδα

Εάν πιστεύει ο γιατρός σου ότι έχεις μια τέτοια βακτηριακή πάθηση, οφείλει να σου κάνει καλλιέργειες για να το επιβεβαιώσει και να δει ποια αντιβίωση είναι καταλληλότερη για σένα.

Αυτό είναι και το επόμενο βήμα ενός μεθοδικού και ορθολογικού γιατρού. Με άλλα λόγια θεωρώ ότι καλλιέργειες πρέπει να γίνουν σε κάθε περίπτωση!

Ζήτα από τον γιατρό σου να σου συνταγογραφήσει μια κατάλληλη φθοροκινολόνη στην οποία να είναι ευαίσθητο το μικρόβιο βάση αντιβιογράμματος και κάνε θεραπεία για όχι λιγότερο από 4 εβδομάδες και μέχρι 8.

.....

Με άλλα λόγια η συμβουλή μου για κάθε νέο ομοιοπαθή είναι να κάνει μια θεραπεία με αντιβίωση αλλά κατόπιν καλλιεργειών και βάση αντιβιογράμματος!!!.

Τέλος έχω γράψει ότι ακόμα και στη δική μου περίπτωση υποπτεύομαι μικροβιακή πυροδότηση των συμπτωμάτων, χωρίς να είμαι σίγουρος.

Αποδέχομαι ωστόσο την πιθανότητα τα μικρόβια να παίξαν ρόλο στην αρχική πυροδότηση των συμπτωμάτων και μόνο (σε συνδυασμό όμως με άλλους παράγοντες ή προδιάθεση και όχι από μόνα τους) καθώς μου είναι λίγο δύσκολο να θεωρήσω απλή σύμπτωση το ότι ταυτόχρονα με την έναρξη των συμπτωμάτων μου εμφανίσθηκε ουρολοίμωξη στη σύζυγό μου. 

Δυστυχώς όσο και να γράψω, οι κακοπροαίρετοι πάντα θα διαβάζουν αυτό που θέλουν. Τους συμβουλεύω να ξαναπάνε στο Δημοτικό να μάθουν να διαβάζουν Ελληνικά. Από όλο το πολυσέλιδο αυτό κείμενο και τις πάμπολλες αναρτήσεις μου άλλος έβγαλε το συμπέρασμα ότι αυτό που λέω είναι: "μην παίρνεις αντιβίωση αλλά κάνε παράδοξη χαλάρωση" και ότι μάλιστα πληρώνομαι γι'αυτό. Και μετά εγώ είμαι ο κακός...

Sorry αν ξέφυγα.

Το δια τάυτα είναι ότι όντως γιατροί δεν είμαστε ούτε ισχυριστήκαμε κάτι τέτοιο. Είμαστε ασθενείς που γράφουμε την δική μας θεώρηση για την πάθηση, πράγμα που είναι δικαίωμά μας. Όποιος μπαίνει εδώ και διαβάζει το κάνει με δική του γνώση και επιλογή. Κανείς δεν τον υποχρέωσε. Αν, δε,  πιστεύει ότι διαβάζει αλάνθαστες ιατρικές συμβουλές του συνιστώ επίσης να ξαναπάει στο Δημοτικό να μάθει να διαβάζει Ελληνικά. 

[peris]

Φαέθωνα

Όπως είχα πεί και παλαιότερα , όταν πρωτομπήκα στο forum τις επόμενες ημέρες πήρα την απόφαση να ακολουθήσω την νευρο μυική θεωρία και σταμάτησα να διαβάζω το τι γράφει ο καθένας στο forum για να επικεντρωθώ στο σκοπό της θεραπείας και να μην ανησυχώ τον εαυτό μου με πράγματα που μπορεί να με επηρεάσουν αρνητικά ή να μην τα έχω.

Τώρα που σας μιλώ , μόλις ξύπνησα, έφτιαξα καφεδάκι και το απολαμβάνω σταυροπόδι στην καρέκλα! Θα μου πείτε ε και τι έγινε ρε μεγάλε? Δεν μπορούσα να φανταστώ οτι θα καθήσω ξανά σε καρέκλα και μάλιστα σταυροπόδι και δεν θα νιώθω πόνο!

Γι αυτό λοιπόν τώρα που αισθάνομαι τόσο καλά άρχισα να διαβάζω ξανά το forum με τον σκοπό να βοηθήσω αυτούς που έρχονται μετά από εμένα. Και βλέπω το thread του Φαέθωνα , τα έχεις γράψει τόσο καλά ψηλέ εν έτη 2012. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή μέσα στον πόνο μου είχα διαβάσει το thread σου αλλά τελικά τότε δεν είχα πάρει τίποτα. Η πρώτη ανάγνωση τότε (2015) πήγε στράφι. Τώρα που το διαβάζω όντας σχεδόν θεραπευμένος θα σου έλεγα ότι μερικά τέτοια threads πρέπει να μπούνε sticky για να τα διαβάζει ο "νέος" μπας και πάρει τίποτα.

Και όσοι από τους παλιούς (κοιτάω εσένα πρωτίστως Hyper Ban) φάγανε την μεγαλύτερη ψωλή ψάχνοντας ψύλλους στα άχυρα τα πρώτα χρόνια αλλά τελικά θεραπευτήκανε, θα πρέπει να μπαίνουν που και πού για να δίνουν μια γενική κατεύθυνση στον κόσμο που μπαίνει στο Forum ΧΕΣΜΕΝΟΣ απο τον φόβο.

Γι αυτό ψηλέ σε εκτιμώ που είσαι εδώ από το 2012 και "ανακατεύεις" λίγο τα πράγματα !

Έχει και συνέχεια αλλά προς το παρών αυτά τα ολίγα.

[Φαέθων]

Λοιπόν σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να πω δυό κουβέντες για τον ban, του το οφείλω γιατί εδώ δεν πρόκειται να τον ξαναδούμε μάλλον.

Ο Super Ban πέρασε πολλά...Όταν εγώ ξεκίνησα με την πάθηση νέοπας και βρήκα το Καραγκιοζομπλογκ αρχές του 2011 αυτός ήδή ήταν κοντά 2 χρόνια και πιανόταν από οτιδήποτε κάποιος έγραφε (κόμματα και τελείως) να καταλάβει τι του συμβαίνει και να βρει μια λύση. Παρακολουθούσε βίντεο στο Youtube και είχε ξεψαχνίσει το internet. Είχε ανακαλύψει sites όπου κάποιοι έβαζαν red bull στην ουρήθρα τους  μέχρι έβραζαν τόνους μπροκολόζουμο και έπιναν για να γίνουν καλά. Πιο επίμονος αναζητητής δεν υπήρχε. Το παιδί ήταν στα πρόθυρα της κατάθλιψης και η ψυχολογία του ήταν χάλια. Όχι ότι εμάς ήταν καλή αλλά αυτός δεν παιζόταν. Ωστόσο υπέγραφε τις αναρτήσεις του πάντα με το "Venceremos" (θα νικήσουμε) που έδειχνε το πείσμα του και την πίστη του ότι θα βρει λύση. Μου άρεσε το στυλάκι του όπως έγραφε, ήταν και παλιός και τον σεβόμουν και στο σαλονάκι μόλις είδα κάποιον που μου πήγαινε για ban τον ρώτησα αν είναι αυτός και έτσι γίναμε φίλοι.

Λίγο καιρό πριν, όταν και εμφανίστηκε ο Ακατάν, τον πίστεψε με όλη του τη ψυχή. Όλοι τον πιστέψαμε. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι το κίνητρο του κέρδους σε κάποιους ανθρώπους είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να μας κοιτάει κατάματα πονεμένα παιδιά, και να μας κοροϊδεύει. "Μα θα με θεραπεύσετε γιατρέ; Οριστικά; Στο ίντερνετ έχω διαβάσει ότι δεν θεραπεύεται".
- "Βάζεις στοίχημα;" δεν άφηνε καμία αμφιβολία...Αφού το ψάχναμε μήπως εμείς είμαστε τρελοί και έχουμε θεραπευτεί και δεν το έχουμε καταλάβει. Το τελευταίο που θέλεις να πάει το μυαλό σου όταν έχεις λίγο αγνή ψυχή είναι ότι ο άλλος σε κοροϊδεύει.

Ο Ban ερχόταν από εκτός Αθήνας όπου μένει για να κάνει τη "θεραπεία" και, αν σε εμάς κάθε κωλοδάχτυλο κόστιζε 50, εκείνου του κόστιζε ως εκ τούτου τα διπλά..και έκανε πολλά. Και ο ban -προς παιχνίδι της μοίρας- ήταν από τις περιπτώσεις που οι μαλάξεις (ή το placebo) οδήγησαν σε βελτίωση, άμεσα. Το παιδί είχε τρελαθεί από τη χαρά του. Ο Ακατάν τον έκανε ότι ήθελε (όπως λίγο πολύ τους περισσότερους από εμάς στην αρχή αλλά ο ban τον είχε θεό). Ότι του έλεγε το πίστευε. Στο blog είχε γίνει ο πιο φανατικός θιασώτης του και όποιος τον αμφισβητούσε γινόταν εχθρός του γιατί ο ban εκείνο το διάστημα κρεμόταν από την ελπίδα ότι επιτέλους είχε βρει τη λύση. Πολλά παιδιά (και εγώ) στην απόφασή τους να δοκιμάσουν τον Ακατάν, σαφώς επηρρεάστηκαν διαβάζοντας τις παθιασμένες πρώτες αναρτήσεις του ban για την πρόοδο που έβλεπε.

Οι αναρτήσεις του ban δεν ήταν ψεύτικες. Όντως είχε δει άμεση μείωση των συμπτωμάτων με τις μαλάξεις, όπως και κάποιοι άλλοι από εμάς, και νόμιζε ότι οδεύει προς θεραπεία στις 30 μαλάξεις βάση του σχεδίου που του είχε περιγράψει ο Ακατάν (ότι με το δάχτυλο του ξεβουλώνει τον προστάτη, επιτρέπει στην αντιβίωση να εισχωρήσει και τις άλλες ιστορίες για αρκούδες). Αν κάποιος όμως πει ότι πήγε μόνο και μόνο εξαιτίας αυτών των αναρτήσεων του ban (και ότι δεν θα πήγαινε χωρίς αυτές) μάλλον λέει ψέμματα στον εαυτό του πρωτίστως.

Μέχρι που ο τεχνίτης στα κόλπα Ακατάν, Πάσχα 2011, έφτασε η ώρα να τα γυρίσει και αφού μας τα είχε φάει με τόση σιγουριά ότι θα μας θεραπεύσει, είχε έρθει η ώρα να φανεί "προβληματισμένος". Άρχισε να λέει σε έναν-έναν μας από αυτή τη πρώτη φουρνιά που τον επισκεφτήκαμε ότι είμαστε "δύσκολη περίπτωση" και ότι έχουμε "σταφυλόκοκο" (όλα αυτά τα κατάλαβε με το δάχτυλο). Βλέπεις πλησίαζαν οι 30 μαλάξεις στις οποίες μας είχε υποσχεθεί ότι θα έχουμε "θεραπευτεί" (ήδη 1.500 ευρώ κόστος) και έπρεπε κάπως να αρχίσει να αλλάζει το story για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Έπρεπε να ακούσεις στο τηλέφωνο τον Ban, ο οποίος πήγαινε καλά και ο οποίος είχε κρεμαστεί από πάνω του, όταν ξαφνικά του του τα γύρισε έτσι, πάνω που ο ban πίστευε ότι άλλες 5 μαλάξεις και θεραπεύτηκε. Είναι θαύμα ότι ο ban δεν πήγε να κρεμαστεί το Πάσχα του 2011.

Όταν μου είπε και εμένα τα ίδια στην επόμενη επίσκεψη (χωρίς καμία αιτία: ούτε του είπα ότι νοιώθω χειρότερα, ούτε κάτι έγινε) σιγουρεύτηκα πλέον ότι μας κοροϊδεύει. Ευτυχώς επικοινωνούσαμε εμείς οι ασθενείς-φίλοι μεταξύ μας και αυτή η επικοινωνία ήταν η δύναμή μας. Ο Ακατάν δεν το ήξερε αυτό και έτσι είπε την ίδια ιστορία / καρμπόν σε όλους μας μέσα σε δύο ημέρες. Ξαφνικά "έίμασταν ένας-ένας δύσκολη περίπτωση και είχαμε σταφυλόκοκο χρυσίζον που είναι το πιο δύσκολο μικρόβιο ακόμα και για το θεϊκό του δάχτυλο". Τέτοιο δούλεμα ούτε η Βασιλειάδου στην Καφετζού.

Λίγο μετά τον παράτησα και περισσότερα θα βρεις στο ιστορικό μου και για το Χρόνιο Πυελικό Άλγος και για την υπογεννητικότητα. Άρχισε να αλλάζει πλέον το story και οι 30 μαλάξεις έγιναν κάτι αόριστο...2 χρόνια και διάφορα τέτοια. Τάχα μου όλοι τον είχαμε παρανοήσει και κανείς μας δεν τον είχε καταλάβει. Πολλοί τότε τον αμφισβήτησαν αλλά πολλοί συνέχισαν. Η ελπίδα φίλε μου είναι μεγάλο πράγμα στον άνθρωπο.   

Ο Ban συνέχισε. Χωρίς τον αρχικό ενθουσιασμό, με μια αμφιβολία στο κεφάλι που την έπνιγε πριν βγάλει φυλλαράκια, χωρίς να γράφει πλέον στο blog. Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει, που αλλού να πάει. Αν τον άφηνε ήταν πάλι στο μηδέν. Φοβότανε επιπλέον μην χάσει όλη αυτή την πρόοδο που θεωρούσε ότι είχε κάνει μέχρι τότε. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον πιστέψει για άλλη μια φορά και να ελπίσει ότι θα γίνει καλά στα 2 χρόνια ή δεν ξέρω και εγώ πότε. Έτσι συνέχισε κι αυτός και πολλοί άλλοι και κάνανε πολλέεεεες μαλάξεις και σκάσανε πολλά λεφτά. Άλλος γρήγορα, άλλος πιο αργά είτε τον κατάλαβε είτε του τελειώσαν τα λεφτά.

Με τον Ban μιλούσαμε μετά που έφυγα τακτικά. Είμασταν μια ομάδα παιδιών που είχαμε γίνει φίλοι εκεί στο σαλονάκι και πίναμε καφέ από κάτω μετά με τον κώλο μας να τσούζει. Κάποιες φορές συζητήσαμε στα σοβαρά να πάμε στην Κίνα ή τις Φιλιππίνες να δοκιμάσουμε αμφιλεγόμενες θεραπείες που βρίσκαμε στο ιντερνετ. Ακόμα και οι δύο πιστεύαμε βέβαια ότι είμαστε θύματα μικροβίου.

Κάποια στιγμή άρχισα να γίνομαι καλά κι άρχισα να καταλήγω στη νευρομυϊκή θεωρία γιατί δεν μπορούσε κάτι άλλο να εξηγήσει την ιστορία μου. Προσπάθησα να του τα εξηγήσω αλλά δεν τα καταλάβαινε και δεν ήθελε να του απορρίπτω τον Ακατάν. Εξακολουθούσε να είναι η ελπίδα του. Κάποια στιγμή τσακωθήκαμε χοντρά...πολύ χοντρά εξ'αιτίας αυτού. Βριστήκαμε...γιατί εγώ ο πεισματάρης δεν έλεγα να το βουλώσω και να μην του λέω συνέχεια ότι ο "σωτήρας" του τον κοροϊδεύει. Κόψαμε να μιλάμε για μήνες. Σου λέω αλήθεια ότι όταν δημιουργήθηκε αυτό το forum, ο πρώτος λόγος που έκατσα και τα ανέλυσα τόσο πολύ και έγραψα τόσο μακροσκελείς αναρτήσεις ήταν γιατί είχα την ελπίδα ότι θα κάτσει να τα διαβάσει ο Ban (και άλλοι σαν τον ban) και θα καταλάβει.

Και πραγματικά ο Ban κατάλαβε κάποια στιγμή...από αυτά που έγραψα....από τα όσα παρατηρούσε να συμβαίνουν στον Ακατάν (άρχισε κι ένα ευρύτερο κύμα ξεσηκωμού εκείνη την εποχή από κόσμο που ξύπνησε ταυτόχρονα)...από το ότι κάποια μέρα καβάλησε μηχανάκι και όλη η πρόοδος που είχε κάνει με τον Ακατάν χάθηκε σε 5 λεπτά και τον έκανε να ψελλίσει "τελικά είναι νευρομυϊκό". Τέλος πάντων του Ban του πήρε περισσότερο καιρό αλλά η εικόνα του Ακατάν όπως είχε αποκαλυφθεί σε μένα αποκαλύφθηκε και σε αυτόν κάποια στιγμή γυμνή.

Ζήτησε από τον blogαρχη να σβήσει όλα του τα παλαιά ποστ που εξυμνούσαν τον Ακατάν και εκείνος αρνήθηκε. Το έκανε αργότερα όταν κλείδωσε το blog και πόσταρε μόνο αυτός. Αν τα άφηνε θα ήταν περίεργο για έναν παρατηρητικό που διάβαζε το blog το ότι πολλοί παλιοί που πίστεψαν στον Ακατάν ξαφνικά πάψανε να μιλάνε. Ο Ban είχε μεγάλες τύψεις γι αυτά τα ποστ.

Τέλος πάντων, ο Ban βρήκε τον δρόμο του τελικά. Έχει εξηγήσει το πως ξεπέρασε τα συμπτώματα. Κουράστηκε να διαβάζει εδώ και να λέει κι αυτός τα ίδια και τα ίδια σε παιδιά μπερδεμένα όπως κι εμείς τότε που δεν λένε να καταλάβουν. Πέρασε αρκετά μαύρα χρόνια να περιπλανάται στο internet και να ασχολείται με αυτό το θέμα και θεωρεί ότι αφού μοιράστηκε όσα είχε να μοιραστεί και έκανε ότι μπορούσε για να εξιλεωθεί για όσα παιδιά άθελά του επηρρέασε παλαιότερα, είναι η ώρα να τραβήξει μπροστά και να απολαύσει τώρα τη ζωή με το μωράκι του. Απαλλαγμένος πλέον από το "χτικιό", όπως το λέγαμε, επιτήδειους, χαπάκωμα και πόρωση. Πραγματικά το ότι συντέλεσα σε αυτό είναι από τα πράγματα που με κάνουν περήφανο στη ζωή μου.

Εξακολουθούμε να είμαστε φίλοι και να μιλάμε. Δεν πιστεύω ότι θα τον ξαναδιαβάσουμε εδώ αλλά ήθελα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ιντερνετικής προστατίτιδας που πέρασε ποτέ από τα φορουμια και τα μπλόγκια.

[peris]

Ωραίος , πάντα ήθελα να μάθω τί παιζόταν εκείνη την εποχή αλλά εδώ μέσα διάβαζα μέσες - άκρες.

Το ξέρω ότι δεν με παρεξήγησες αλλά για να μην με παρεξηγήσει κανείς άλλος να πω ότι με το προηγούμενο Post μου ήθελα να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν άτομα εδώ μέσα να μπορούν να δώσουν γενικές κατευθύνσεις σε ερωτήσεις χωρίς ο άλλος να χρειάζεται να διαβάσει wall of texts. Άτομα που μπορεί να θεραπεύτηκαν αλλά να βρίσκονται ακόμα εδώ για να δώσουν στους επόμενους την γνώση. Δεν χρειάζεται να τρώμε όλοι τα μούτρα μας μέχρι να βγάλουμε άκρη. Εγώ σ αυτό το κομμάτι είμαι τυχερός , με το που μπήκα διάλεξα μια κατεύθυνση που μου έκανε καλό. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο τυχεροί όμως.

Αυτό που θα κρατήσω από όλη αυτή την ταλαιπωρία, είναι η παράδοξη χαλάρωση , που δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαλογισμός  και που μπορεί να το χρησιμοποιήσεις σε παρα παρα πολλά πράγματα στην ζωή σου καθώς και να ακούς που και που το σώμα σου, γιατί με τον τρόπο του σε προειδοποιεί για πολλά.

[lullaby]

καπου διάβασα οτι μάλλον  μπορεί ενα μικρόβιο να πυροδότηση συμπτωματα κατηγορίας 3 εγω πιστευω οτι αυτο εχω γιατι  μου εμφανιστηκαν τα συμπτωματα κανα δυο μηνες αφου περασε μια περιοδος που πηγαινα με την κοπελα μου απο την πισω πόρτα χωρίς προφύλαξη γι αυτο και ο εντεροκκοκος ηταν στα υψοι μου εκανε ουριθριτιδα πηρα σε γιατρο δεν μου εδωσε κατι γιατι λεει περναει μονη της και μετα απο κανα μηνα παλυ αρχισαν τα οργανα με δυσουρίες και τα λοιπα ....